Το ρατσιστικο... "αντι-ρατσιστικό" νομοσχέδιο

του Δεσποτίδη Μάρκου, Φοιτητή

Η γενοκτονία της μνήμης θα ποινικοποιηθεί κύριε πρωθυπουργέ;

Στον κόσμο που περιγράφει ο Τζωρτζ Όργουελ στο βιβλίο του “1984″ κάθε χρόνο ο αριθμός των χρησιμοποιούμενων λέξεων συρρικνώνεται, η σκέψη των ατόμων περιορίζεται, οπότε τελικά οι πολίτες καθίστανται εύκολα υποχείρια αυτών που τους κυβερνούν. Δυστυχώς, σήμερα εν έτει 2014 η κατάσταση είναι ίσως τραγικότερη από αυτήν που φαντάστηκε ο Όργουελ. Κι αυτό γιατί οι σύγχρονοι κονκισταδόρες έχουν καταφέρει όχι μόνο να επιβάλουν μία εμφανή λεξιπενία μέσα από την παροχή στα νέα μέλη της κοινωνίας μίας ελλιπέστατης παιδείας αλλά ταυτόχρονα έχουν παραποιήσει και αλλοιώσει το πραγματικό νόημα των λέξεων που έχουν απομείνει.

Πράγματι, ένα βασικό χαρακτηριστικό του σύγχρονου κόσμου αποτελεί το γεγονός ότι κλυδωνίζεται μέσα σε έναν κυκεώνα ψεύδους. Σε αυτό το πλαίσιο, η γλώσσα καλείται να υπηρετήσει το νέο γλωσσικό κώδικα του ψεύδους. Οι λέξεις σπάνια χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν αυτό που πραγματικά σημαίνουν, συχνά μάλιστα δηλώνουν το ακριβώς αντίθετο. Βιάζεται, δηλαδή, η σημασία τους, γίνονται κι οι ίδιες θύματα και επιστρατεύονται ώστε να υπηρετήσουν κακόβουλα συμφέροντα.

Με αυτόν τον τρόπο οι πολίτες εξαπατούνται για άλλη μια φορά χωρίς, ωστόσο, να ξυπνούν από τον βαρούχιο ύπνο τους συνεχίζοντας αμέριμνοι να υπνοβατούν και να στρουθοκαμηλίζουν. Την ίδια στιγμή, το άσπρο γίνεται μαύρο, ο πόλεμος βαφτίζεται ειρηνευτική αποστολή, ό,τι σχετίζεται με την έννοια της πατρίδας εθνικιστικό και ο απροσχημάτιστος ρατσισμός καλείται… “αντιρατσισμός”.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα δε θα μπορούσε ίσως να υπάρξει από το “αντιρατσιστικό” νομοσχέδιο που, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, θα προωθηθεί σύντομα προς ψήφιση στη Βουλή. Άσχετα από τη γενικότερη φαλκίδευση της παρρησίας και της ελευθερίας του λόγου που φαίνεται, αν ισχύσουν οι πληροφορίες, να προάγει το νομοσχέδιο, στο όνομα, βέβαια, πάντα της “ελευθερίας”, ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται να δοθεί και στο σημείο που αφορά στην ποινικοποίηση της άρνησης γενοκτονιών. Ενώ, λοιπόν, σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες, αφενός πραγματοποιείται ονομαστική αναφορά στην Εβραϊκή γενοκτονία, αφετέρου απουσιάζει προκλητικά κάθε αναφορά στις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ποντίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Με άλλα λόγια, το “αντιρατσιστικό” νομοσχέδιο ρατσιστικά και αυθαίρετα καθορίζει ποιες γενοκτονίες “έχει κάποιος το δικαίωμα” να αρνηθεί και ποιες όχι. Μάλιστα, το γεγονός αυτό καθίσταται τραγικότερο αν αναλογιστούμε ότι το νομοσχέδιο προωθείται στην Ελλάδα από Έλληνες βουλευτές και τα θύματα των προαναφερθεισών γενοκτονιών ήταν κυρίως Έλληνες. Κάποτε οι Εφιάλτες και οι νενέκοι στιγματίζονταν από την υπόλοιπη κοινωνία, σήμερα δυστυχώς η δικιά μας αμάθεια και αδιαφορία συντελεί στο να αμειφτούν για τις υπηρεσίες τους εκλεγόμενοι με την ανοχή μας βουλευτές αλλά και καταλαμβάνοντας άλλες δημόσιες θέσεις εξουσίας.

Ωστόσο, δίχως αμφιβολία, αυτή δεν είναι η Ελλάδα που ονειρευόμαστε ειδικά εμείς οι νέοι. Γιατί δεν ονειρευόμαστε μια Ελλάδα που προδίδει και καταδικάζει σε λήθη την ιστορία της και αυτούς που θυσιάστηκαν για αυτήν. Μια Ελλάδα που παραδίδεται αμαχητί προς βορά στα νύχια διεθνιστικών συμφερόντων. Μια Ελλάδα υποδουλωμένη και ταπεινωμένη…

Έχουμε, όμως, τη δυναμική να αλλάξουμε την κατάσταση και να διεκδικήσουμε την πραγμάτωση των ονείρων μας. Αρκεί να σταματήσουμε να επαιτούμε τους υπηρέτες της Νέας Τάξης και να αρχίσουμε επιτέλους να απαιτούμε την αλήθεια. Αρκεί να κατανοήσουμε ότι οι πολιτικοί δεν είναι τίποτα παραπάνω από υπάλληλοί μας και να τους αναγκάσουμε να καταλάβουν ότι οι όποιες επιλογές τους θα έχουν και συνέπειες. Πρέπει, όμως, να δράσουμε γρήγορα διότι τα χρονικά περιθώρια στενεύουν απελπιστικά και η ιστορία κρίνει αμείλικτα όσους αργοπορούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Μπορούμε να γίνουμε ρυθμιστές όσων μας αφορούν…

Αρκεί να το θελήσουμε…

ΠΗΓΗ: http://www.enromiosini.gr/arthrografia/το-ρατσιστικο-αντιρατσιστικο-νομοσχ/