Η Εκκλησία συμφωνεί με την κυρία Ρεπούση;

Η πολυπληθής (οκταμελής) εκπροσώπηση της Εκκλησίας της Ελλάδος στη 10η Γενική Συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών, στο μακρινό Πουσάν της Νότιας Κορέας, που πραγματοποιήθηκε από τις 30 Οκτωβρίου έως τις 8 Νοεμβρίου, σφραγίστηκε από την σιωπή των μελών της, όταν ετέθη το ζήτημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τους οθωμανούς και τους κεμαλικούς Τούρκους.

Η εν λόγω σιωπή και η αποδοχή των ανακριβειών που εμπεριέχονται στο σχετικό Μνημόνιο από τα μέλη της αντιπροσωπείας μας, προκαλεί μείζον ζήτημα και εύλογα ερωτήματα, ένα από τα οποία  είναι μήπως έχουν προσχωρήσει στη λογική της κυρίας Ρεπούση, περί «του συνωστισμού των Ελλήνων στη Σμύρνη».

Στο Μνημόνιο του ΠΣΕ για την 100ή Επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων και μετά την αναφορά ότι «στα χρόνια 1915-1916 περίπου 1,5 εκατομμύρια Αρμενίων εσφάγησαν και χιλιάδες ακόμη εκτοπίσθηκαν ή διώχθηκαν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, σημερινή Τουρκία», προστίθεται μια φράση ανακριβής και προσβλητική για κάθε Έλληνα και για κάθε άνθρωπο που σέβεται την ιστορική αλήθεια:

«Τιμάμε τους άλλους 600.000 Χριστιανούς, Αραμαϊκής, Χαλδαϊκής, Ασσυριακής και Ελληνικής καταγωγής, περιλαμβανομένων και των Καθολικών και Προτεσταντών, που επίσης σφαγιάσθηκαν μαζί με τους Αρμενίους, αδελφούς και αδελφές τους».

Οι Έλληνες λοιπόν στον Πόντο και γενικά στη Μικρά Ασία ήσαν οι έσχατοι των «600.000 σφαγιασθέντων χριστιανών» από τους Οθωμανούς; Είναι δυνατόν Έλληνες κληρικοί και λαϊκοί να αποδέχθηκαν αυτή την ιστορική ανακρίβεια; Δηλαδή στους Έλληνες δεν υπήρξε Γενοκτονία; Και οι χιλιάδες των κληρικών που εσφάγησαν, με πρώτο τον Εθνοϊερομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης; Ξεχάστηκαν αυτά; Όλα στη λήθη, ή στην πολιτική μείωσης των τραγικών συμβάντων; Θα ήταν καλύτερα στο Μνημόνιο να μην είχε γραφεί τίποτε για τη σφαγή των Ελλήνων, γιατί το μισό ψέμα είναι χειρότερο από το ψέμα. Σημειώνεται ότι η Βουλή των Ελλήνων έχει  ανακηρύξει την 19^η Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο» και την 14^η Σεπτεμβρίου ως «Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος».

Οι διωγμοί και η Γενοκτονία των Ελλήνων άρχισαν νωρίτερα από αυτούς των Αρμενίων, συγκεκριμένα από το 1914. Ο Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης σε Έκθεση του προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, στις 4 Ιουνίου 1914, γράφει, μεταξύ των άλλων:

«Απέστειλα μέχρι ταύτης της στιγμής έξι εκθέσεις περί των απεριγράπτου αγριότητος και λεηλασιών και φόνων και εξανδραποδισμών, εφ’ ους ευρέθη το Γένος μας κατά τα παράλια της Μ. Ασίας και σχεδόν ολόκληρον εξωλοθρεύθη και ουδεμία παράλιος πόλις εναπελείφθη». Αυτή είναι η Αλήθεια, όπως τη βίωνε ο Μάρτυς Μητροπολίτης Σμύρνης.

Για την ιστορία η Γεν. Συνέλευση του ΠΣΕ αναθέτει στον Γενικό Γραμματέα του:

Πρώτον στα 1915, και με την ευκαιρία της 100ής επετείου από την έναρξη της Γενοκτονίας των Αρμενίων να διοργανωθεί διεθνές συνέδριο στη Γενεύη για την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας, με τη συμμετοχή εκκλησιών μελών του ΠΣΕ, διεθνών οργανισμών, δικαστικών, ιστορικών και υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Δεύτερον να οργανωθεί το 1915 οικουμενική προσευχή στη μνήμη των θυμάτων της Αρμενικής  Γενοκτονίας στον Καθεδρικό Ναό της Γενεύης. Και

Τρίτον να κληθούν οι Εκκλησίες μέλη του ΠΣΕ να προσευχηθούν για τους Αρμενίους μάρτυρες και να αναγνωρίσουν την Αρμενική Γενοκτονία.

Ουδεμία νύξη για τη Γενοκτονία των Ελλήνων και των άλλων Χριστιανών της Μικράς Ασίας. Δεν είναι σοβαρή η ευθύνη της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος; Με τη στάση της εξουδετέρωσε και το έσχατο επιχείρημα, της συμμετοχής της Εκκλησίας της Ελλάδος στο ΠΣΕ, ότι δηλαδή μπορεί να επιδεικνύει ανοχή στα δογματικά και εκκλησιολογικά θέματα, αλλά είναι ένα παγκόσμιο φόρουμ, στο οποίο μπορεί να προβάλλει τις απόψεις της. Μα ούτε αυτό, το στοιχειώδες, έκανε. Τί λοιπόν χρειάζεται το ΠΣΕ;

Η εσχάτη πλάνη βεβαίως θα ήταν να έρθουν οι Έλληνες σε αντιπαράθεση με τους Αρμενίους. Και οι δυο λαοί υπέφεραν μαρτύρια πολλά και δεν μπορεί ο πόνος τους να ζυγιστεί. Σε παλαιότερο ρεπορτάζ μου είχα επαινέσει την ενεργητικότητά, τη γενναιότητά και την αφοβία τους προς τον ογκώδη γείτονα και σφαγέα τους. Των Ελλήνων είναι η ευθύνη να προβάλλουν διεθνώς και να πετύχουν την αναγνώριση της Γενοκτονίας των προγόνων τους, Μικρασιατών και Ποντίων.

Για τη σιωπή των εκπροσώπων των Ελληνικών Εκκλησιών στη ΓΣ του ΠΣΕ  πλανώνται διάφορα ερωτήματα. Μήπως αδιαφόρησαν και δεν παρακολούθησαν τη διαδικασία έγκρισης του Μνημονίου περί της Γενοκτονίας των Αρμενίων; Μήπως ιδεολογικά συμπλέουν με τη λογική της κυρίας Ρεπούση; Μήπως κάτι άλλο επηρέασε τη στάση τους; Μήπως παρεξήγησαν την πρόσφατη επίσκεψη του Οικ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στο σπίτι του σφαγέα των Ελλήνων Μουσταφά Κεμάλ, στη Θεσσαλονίκη, και τα όσα επαινετικά έγραψε γι’ αυτόν στο βιβλίο των επισκεπτών περί των «μεταρρυθμίσεων του», των οποίων πρώτο θύμα ήταν το ίδιο το Πατριαρχείο και στη συνέχεια οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης  και περί της «ειρήνης» που έφερε στη χώρα του, βεβαίως με την ωμή  βία, και επί των ερειπίων και των πτωμάτων των εκατομμυρίων θυμάτων του, Ελλήνων, Αρμενίων και των άλλων Χριστιανών; Το θέμα είναι σοβαρό και  απαιτεί κάποια μιαν εξήγηση από την Ιερά Σύνοδο.-

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

ΠΗΓΗ: http://www.tet-a-tet.gr/άρθρα/η-εκκλησία-συμφωνεί-με-την-κυρία-ρεπού