Aφορμή για το άρθρο αυτό είναι η εικόνα της μικρής χαριτωμένης παιδούλας Θεοτόκου, πού σήμερα εισέρχεται στον Ναό, αλλά και του Παιδίου, πού έφερε στον κόσμο, το οποίο ο Ηρώδης ηβουλήθη απολέσαι.Επίσης το παρακάτω περιστατικό:Στις ειδήσεις είπαν για μια εργαζόμενη έγκυο , από την οποία το αφεντικό της ζήτησε να κάνει έκτρωση, για να ανταποκρίνεται καλύτερα στην δουλειά της ή επειδή για τον ίδιο ήταν οικονομικά ασύμφορο. Αυτή είναι η αξία της ανθρώπινης ζωής σήμερα και μια καλή ευκαιρία στους θιασώτες στο "δικαίωμα της έκτρωσης" να κατανοήσουν τί ακριβώς ισχύει με τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους! Aυτή είναι η κοινωνία των ανθρώπων. Δαρβινιστές οι αφέντες, τ.ε όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει, δαρβινιστές κατά μίμησιν και οι δούλοι. Χωρίς εισαγωγικά οι λέξεις.
Αναγνωρίζω πώς πολλές κυρίες πού μας διαβάζουν ίσως έχουν περάσει αυτή την τραυματική εμπειρία , αυτά τα φρικτα διλήμματα και τώρα υποφέρουν. Ίσως και να τους κακοφαίνεται. Δεν στιγματίζω ανθρώπους πού έχουν μετανοήσει και το μόνο που τους αξίζει έιναι μια αγκαλιά. Γι αυτό και δεν γράφω συχνά για τέτοια θέματα , για να μην πληγώσω όσες βασανίζονται τώρα και είναι μεταμελημένες. Από ίχνη καθαρά κοσμικού ανθρωπισμού πού επιβιώνουν εντός μου.Αλλά ωστόσο δεν μπορώ να μην τα γράφω γι αυτούς πού χωρίς να κοκκινίζουν, χωρίς να μελετούν την φύση του πράγματος, επιστρατεύουν χιλιάδες νόμιμες και ηθικές δικαιολογίες για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην έκτρωση. Είναι σαν να λέμε: Πεινάει ο κόσμος, δεν χωράει η γη τον κόσμο, σκοτώστε 2 δις από την πλεμπα να ξελαφρώσουμε. Πολλοί θιασώτες της έκτρωσης θα επαναστατούσαν μπροστά σε αυτο. Ωστόσο δεν ειναι πρόθυμοι να δούν το δικαίωμα στην ζωή ενός αγέννητου παιδιού.
Τί τρομακτική υποκρισία και αδιακρισία!
Δεν υπάρχει πιό απάνθρωπο πράγμα από την έκτρωση.
Ενα ανυπεράσπιστο παιδί, μια ψυχή( αυτά για τα ανεξεικόνιστα οβραίικα και σοφιστικά τα ακούω βερεσε) μια ψυχούλα αθώα, καταδικάζεται σε θάνατο από την μάνα, το πατέρα, τον γιατρό, τις οργανώσεις δικαιωμάτων, την κοινωνία την ίδια, από πρακτικά φιλάνθρωπα πνεύματα με ...κατανόηση και μετα δολοφονείται με οξύ ή με μαχαίρι χωρίς να μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του!
Και αυτό είναι δικαίωμα, πολιτισμός και σοφή πράξη!
Ποιός θα το υπερασπιστεί το άμοιρο, πού οι περισσότεροι δεν του αναγνωρίζουν ύπαρξη. Που φρονούν ότι είναι εξάρτημα του ανθρωπίνου σώματος, όπως το έντερο και το συκώτι. Τι βολική και απάνθρωπη λογική!
Δε λογαριάζω ηλικία, φτώχεια και άλλες δικαιολογίες. Να πεινάσεις να το θρέψεις! Είσαι μικρή;Να μεγαλώσεις μαζί του. Η ζωή μας ρυθμίζεται με τις επιλογές μας. Δεν μπορεί ο καθένας να παριστάνει τον Θεό και να αποφασίσει για μια ζωή. Οι άνθρωποι είμαστε μικρόψυχοι και δειλοί. Επειδή είμαστε εξαρτημένοι συναισθηματικά με την μητέρα (ή τον πατέρα), προσπαθούμε να την απαλλάξουμε από διάφορα βάρη και την λυπούμαστε, όταν βέβαια ΔΕΝ της το επιβάλλουμε από καθαρό ηθικισμό ή για την δική μας βολή.Ενώ για το αγέννητο με το οποίο δεν δεθήκαμε ούτε έχουμε συμφέρον από αυτό δεν δίνουμε μια δεκάρα. Και πέφτει το αίμα πάνω στο δυστυχισμένο πλάσμα που λεγεται μητέρα της έκτρωσης, το αίμα του αθώου φονευμένου παιδιού, και δεν μπορεί να ησυχάσει η καημένη μέχρι τα γεράματα της. Και μετά εκ των υστέρων ζητά μετάνοια και παρηγοριά από την εκκλησία. Όπως όλοι οι ψύχραιμοι αλλα και οι εν βρασμώ φονείς, πού κατατρύχονται από τις ερινύες τους.Ή τρέχει στους ψυχολόγους χωρίς να βρίσκει ανάπαυση.
Δεν με νοιάζει αν με πούν συντηρητικό, συναισθηματικό ή ξύλινο, ηθικολόγο ή στενόμυαλο. Χρειάζεται η πιό σκληρή ηθικολογία πολλές φορές, γιατί με τους πονηρούς και τους ηθικολόγους αντιπαλεύουμε.
Εγώ όποιον εξουθενώνει τον αδύναμο με οποιαδήποτε πρόφαση και παριστάνει τον Θεό τον βάζω απέναντι μου!Του αντιστέκομαι τον δείχνω και με το δάχτυλο.Είναι η εικόνα ενος πονεμένου ανθρώπου πού δείχνει τον αντίχριστο, για όποιον δεν μπορεί να τον αναγνωρίσει.
Και μην νομίζετε πώς τα βάζω με τις μητέρες κυρίως, αν και κάποιες πωρωμένες από αυτές κάνουν έκτρωση, σαν να κάνουν τσιγάρο, αλλά με την θεσμοκρατούμενη κοινωνία πού όλα είναι ηθικά και αγγελικά πλασμένα. Ακόμα και το να σκοτώσεις με οξύ και μαχαίρι ένα μωρό.
Ζούμε στην εποχή του δαρβινισμού.
Όποιος δεν μπορεί να επιβιώσει δηλαδή ας πεθανει. Ο νόμος της ζούγκλας σε μας πού λεγόμαστε άνθρωποι και φύσηξε πάνω μας ο Δημιουργός.
Ε λοιπόν πολλοί από εμας θα γίνουμε κακοί για να μην περάσει τέτοια φρικτή ιδεολογία, πού εκφράζεται με την πιό άνανδρη και άσπλαχνη πράξη. Του δειλού πού τρωει την σάρκα του αθώου και του ανυπεράσπιστου.
ΠΗΓΗ: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr/2014/11/blog-post_59.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου