Πριν από αρκετούς μήνες (τότε που ακόμα ήμασταν στο ξεκίνημα της κρίσης) είχαμε διαβάσει το παρακάτω κείμενο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Τις ιεραποστολικές επιστολές του τις ακούμε κάθε βράδυ από την εκπομπή "Κατευθυνθήτω η προσευχή μου" και η συγκεκριμένη επιστολή είχε διαβαστεί και σε εκείνη την εκπομπή. Σήμερα ο φίλος μας Γιάννης μας έστειλε με e-mail το κείμενο αυτό και επειδή δεν χάνει καθόλου την επικαιρότητά του, το αναρτούμε. Αν και γραμμένο πριν από σχεδόν 80 χρόνια περιγράφει ανησυχητικά τη σημερινή δική μας "κρίση"... Διαβάστέ το!
"....Με ρωτάς, άνθρωπε τού Θεού, από που προέρχεται ή σημερινή κρίση, και τι σημαίνει αυτή. Ποιος είμαι εγώ για να με ρωτάς για ένα τόσο μεγάλο μυστικό;
«Μίλα, όταν έχεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή», λέει ό άγιος Γρηγόριος ό θεολόγος. Όμως παρόλο πού θεωρώ, ότι ή σιωπή είναι τώρα καλύτερη από κάθε ομιλία, και όμως λόγω αγάπης προς εσένα, θα σού εκθέσω εκείνα πού σκέπτομαι, περί αυτού πού ρώτησες...
Η κρίση είναι Ελληνική λέξη, και σημαίνει δίκη.
Στην Αγία Γραφή αυτή ή λέξη χρησιμοποιείται πολλές φορές. Έτσι ό ψαλμωδός λέει: «διό τούτο ούκ αναστήσονται ασεβείς έν κρίσει» (Ψαλμ. 1, 5). Σέ άλλο μέρος πάλι λέει: "έλεος και κρίσιν άσομαι σοι, Κύριε» (Ψαλμ. 100, 1).Ό σοφός Σολομώντας γράφει, ότι «παρά δέ Κυρίου πάντα τά δίκαια» (Παρ. Σολ. 16, 33).
Ο Ίδιος ό Σωτήρας είπε, «άλλα την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω υίώ» (Ίωάν. 5, 22), ενώ λίγο πιο κάτω λέγει πάλι «νυν κρίσις εστί τοΰ κόσμου τούτου» (Ίωάν. 12, 31). Ό απόστολος Πέτρος γράφει «ότι ό καιρός του άρξασθαι το κρίμα από του οίκου του Θεοΰ» (Α' Πετρ.4,17).
Αντικατάστησε τη λέξη «κρίση» με τη λέξη «δίκη» και διάβασε:
«Διό τουτο ούκ αναστήσονται ασεβείς εν δίκη» ή «άλλα τήν δίκην πάσαν δέδωκε τω υίώ» ή «νΰν δίκη έστι του κόσμου τούτου» ή ότι «άποδώσουσι λόγον τω έτοίμως έχοντι δικάσαι ζώντας και νεκρούς».
Έως τώρα οι Ευρωπαϊκοί λαοί χρησιμοποιούσαν την λέξη «δίκη», αντί για την λέξη «κρίση», όποτε και να τους έβρισκε κάποια συμφορά. Τώρα ή καινούργια λέξη αντικατέστησε την παλιά, και το κατανοητό έγινε ακατανόητο.
Όταν γινόταν ξηρασία, πλημμύρα,πόλεμος ή έπεφτε επιδημία, όταν έριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισμοί, πνιγμοί και άλλες συμφορές, λέγανε: «θεία δίκη!»
Και αυτό σημαίνει: κρίση μέσα από ξηρασίες, κρίση μέσα από πλημμύρες, μέσα από πολέμους, μέσα από επιδημίες κ.λπ.
Και τη σημερινή χρηματοοικονομική δυσκολία ό λαός την θεωρεί ως Θεία Δίκη, όμως δέν λέει "ή δίκη", άλλα "ή κρίση". Έτσι ώστε ή δυσκολία να πολλαπλασιάζεται με το να γίνεται ακατανόητη! Εφόσον όσο ονομαζόταν με την κατανοητή λέξη «δίκη», ήταν γνωστή και ή αιτία, λόγω της όποιας ήρθε ή δυσκολία, ήταν γνωστός και ό Δικαστής, ό Όποιος επέτρεψε την δυσκολία, ήταν γνωστός και ό σκοπός της επιτρεπομένης δυσκολίας. Μόλις όμως χρησιμοποιήθηκε ή λέξη «κρίση», λέξη ακαταλαβίστικη σε όλους, κανείς δέν ξέρει πια να εξηγήσει ούτε για ποιο λόγο, ούτε από Ποιόν, ούτε ως προς τι.
Μόνο σ' αυτό διαφέρει ή τωρινή κρίση από τις κρίσεις πού προέρχονται από την ξηρασία ή την πλημμύρα ή τον πόλεμο ή την επιδημία ή τους πνιγμούς ή κάποιους άλλους πειρασμούς...
Με ρωτάς για την αιτία της τωρινής κρίσης, ή της τωρινής θείας δίκης!
Η αιτία είναι πάντα ή Ίδια. Ή αίτια για τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενιάς των ανθρώπων, είναι ή αίτια και για την τωρινή κρίση.
Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό. Με την αμαρτία της θεοαποστασίας, οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή την κρίση, και ό Θεός την επέτρεψε, ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώπους, να τους κάνει ενσυνείδητους, πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον.
Στις μοντέρνες αμαρτίες-μοντέρνα και ή κρίση.
Και όντως ό Θεός χρησιμοποίησε μοντέρνα μέσα ώστε να το συνειδητοποιήσουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: χτύπησε τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια, τις οικονομίες, το συνάλλαγμα των χρημάτων.
Ανακάτωσε τα τραπέζια στις συναλλαγές σ' όλο τον κόσμο, όπως κάποτε στο ναό των Ιεροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό μεταξύ έμπορων και αυτών πού ανταλλάσσουν το χρήμα. Προκάλεσε σύγχυση και φόβο. Όλα αυτά τα έκανε για να ξυπνήσουν τα υπερήφανα κεφαλάκια των σοφών της Ευρώπης και της Αμερικής, για να έλθουν εις εαυτούς και να πνευματικοποιηθουν.
Και από την άνεση και το αγκυροβόλημα στα λιμάνια τής υλικής σιγουριάς, να θυμηθούμε τις ψυχές μας, να αναγνωρίσουμε τις ανομίες μας και να προσκυνήσουμε τον Ύψιστο Θεό, τον ζωντανό Θεό.
Μέχρι πότε θα διαρκέσει ή κρίση;
Όσο το πνεύμα των ανθρώπων παραμείνει δίχως αλλαγή. Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής τής κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο. Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυμηθούν, την ακαταλαβίστικη λέξη «κρίση», να την μεταφράσουν στη γλώσσα τους, ώστε με αναστεναγμό και μετάνοια να φωνάξουν: «ή θεία δίκη»!
Πες και εσύ, τίμιε πατέρα, ή θεία δίκη, αντί ή κρίση, και όλα θα σου γίνουν ξεκάθαρα. Χαιρετισμούς και ειρήνη! (Από πού προέρχεται ή σημερινή κρίση; - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς -- 1956).
Το κείμενο γράφτηκε πριν 80 σχεδόν χρόνια. Τότε πού ή Αμερική και ό κόσμος όλος συγκλονιζόταν από το οικονομικό κραχ του 1929 και μοιάζει σαν να γράφηκε σήμερα.
(Το κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δρόμος δίχως Θεό δέν αντέχεται...», Ιεραποστολικές επιστολές Α ', έκδ. «Έν πλω», Αθήνα 2008, σσ. 33-36. Ό τίτλος του πρωτοτύπου είναι: «Στον παπα-Κάραν γιά τήν κρίση του κόσμου»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου