Πριν από λίγες μέρες τιμήσαμε τη μνήμη του Αγίου Εφραίμ του νεοφανούς της Νέας Μάκρης και μάλιστα πανηγυρίσαμε και την κατάταξή του στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας με την επίσημη συνοδική πράξη του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου. Σε λίγες μέρες θα έχουμε ένα μικρό αφιέρωμα σε κάποια από τις νυχτερινές μας συναντήσεις στο ΟΠΟΥ ΓΗΣ στον Άγιο Εφραίμ που είναι πολύ αγαπητός και πολύ θαυματουργός. Λάβαμε το παρακάτω κείμενο από έναν ακροατή μας και τον ευχαριστούμε που μοιράστηκε μαζί μας αυτή του τη θαυμαστή εμπειρία. Σας το μεταφέρουμε με τα αρχικά του ακροατή μας προς δόξαν Θεού δια πρεσβειών του Αγίου Του Εφραίμ του Νεοφανούς.
Πρὶν ἀπὸ 10-15 χρόνια, ἄκουσα γιὰ ἕναν πολὺ θαυματουργὸ νεοφανὴ Ἅγιο Μάρτυρα, ποὺ τὸν βασάνισαν καὶ τὸν κρέμασαν οἱ Τοῦρκοι στὴ Νέα Μάκρη: Τὸν Ἅγιο Ἐφραίμ. Ἔτσι λοιπόν, ξεκίνησα κάποια μέρα καὶ πῆγα στὸ Μοναστῆρι του (Νὰ σημειώσω πὼς ὅ,τι ἤξερα γιὰ κεῖνον ἦταν ὅσα ἀναφέρω παραπάνω).
Θυμᾶμαι ποὺ μπῆκα μέσα στὴν μικρὴ Ἐκκλησία ὅπου βρισκόταν τὸ λείψανό του σὲ μία λάρνακα. Μία ὑπερφυσικὴ -τολμῶ νὰ πῶ- γαλήνη ἦταν διάχυτη μέσα σὲ ὅλον τὸν χῶρο. Ἄναψα τὸ κεράκι μου καὶ πῆγα μπροστὰ στὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου καὶ προσευχήθηκα γιὰ λίγο. Μοῦ ἔκανε μεγάλη ἐντύπωση τὸ πόσο καλὰ ἦταν διατηρημένο τὸ ἅγιο σκήνωμα: Ἄφθαρτο τελείως! Πανύψηλος, μὲ τὰ χέρια του σταυρωμένα στὸ ἐπάνω μέρος τῆς κοιλιᾶς του, πολὺ μελαχροινὸς (τόσο, ὥστε νὰ νομίζει κανεὶς ὅτι ἦταν Ἄραβας στὴν καταγωγή), μὲ ἕνα κατάμαυρο μοῦσι, μὲ μία ὅμορφη μύτη μὲ μεγάλα ρουθούνια, μὲ μία γαλήνια ἔκφραση στὸ πρόσωπό του... Ἔμοιαζε μὲ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ κοιμᾶται, κι ὄχι γιὰ λείψανο. Μὲ ἐντυπωσίασε...
Πρὶν λίγο καιρὸ ποὺ ἔγινε ἡ ἁγιοκατάταξή του, ἔψαξα στὸ ἴντερνετ νὰ βρῶ φωτογραφίες ἀπὸ τὸ λείψανό του, ἀλλὰ στὴν ἀναζήτηση τοῦ google ἔβγαιναν φωτογραφίες μὲ ἕνα λείψανο τὸ ὁποῖο δὲν ἦταν ἄφθαρτο, ἀλλὰ φαινόταν τὸ κρανίο. "Μᾶλλον δὲν εἶναι αὐτὸς τῆς Νέας Μάκρης", σκέφθηκα· καὶ μοῦ φάνηκε περίεργο ποὺ δὲν βρῆκα ἄλλη φωτογραφία μὲ τὸ ἄφθαρτο σῶμα ποὺ εἶχα δεῖ.
Σήμερα, ἀνήμερα τῆς ἐορτῆς του, ἄκουσα τὸ πρωΐ στὸ ραδιόφωνο τῆς "Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας" τὴν διήγηση τοῦ βίου του. Γιὰ τὰ καρφιὰ ποὺ τοῦ ἔμπηξαν στὸ κεφάλι, γιὰ τὰ ξεριζωμένα μαλλιὰ καὶ μούσια. "Μά, πῶς γίνεται;" σκέφθηκα. "Ἀφοῦ δὲν εἶχε κανένα σημάδι ἀπὸ καρφιὰ στὸ κεφάλι του, καὶ τὸ γένι του ἦταν στὴ θέση του!" Ἐπίσης, ἡ ραδιοφωνικὴ αὐτὴ διήγηση τοῦ βίου τοῦ Ἁγίου Ἐφραὶμ δὲν ἀνέφερε τίποτα γιὰ τὸ ἄφθαρτο λείψανό του, κάτι ποὺ μοῦ φάνηκε πολὺ παράξενο. Ἔτσι, σκέφθηκα νὰ πάρω στὸ τηλέφωνο ἕναν καλὸ φίλο ποὺ τρέφει μεγάλη ἀγάπη γιὰ τὸν Ἅγιο καὶ νὰ τοῦ ἐκφράσω τὶς ἀπορίες μου. Ἡ ἀπάντησή του ἦλθε ὡς κεραυνὸς ἐν αἰθρίᾳ: "Μά, τί λές, εὐλογημένε! Δὲν εἶναι ἄφθαρτος! Τὰ ὀστά του τὰ βρῆκαν στοιβαγμένα μἐσα σὲ ἕνα κουτί!"
Ἀκόμα προσπαθῶ νὰ συνέλθω ἀπὸ τὴν ἀποκάλυψη αὐτῆς τῆς χάρης ποὺ μοῦ ἔκανε ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ πρὶν ἀπὸ τόσα χρόνια, κι ἐγὼ δὲν τὸ εἶχα ἀντιληφθεῖ!
Ἅγιε Μάρτυς Ἐφραίμ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν!
Ὁ Κύριος νὰ σᾶς εὐλογεῖ,
Δ. X.
Θυμᾶμαι ποὺ μπῆκα μέσα στὴν μικρὴ Ἐκκλησία ὅπου βρισκόταν τὸ λείψανό του σὲ μία λάρνακα. Μία ὑπερφυσικὴ -τολμῶ νὰ πῶ- γαλήνη ἦταν διάχυτη μέσα σὲ ὅλον τὸν χῶρο. Ἄναψα τὸ κεράκι μου καὶ πῆγα μπροστὰ στὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου καὶ προσευχήθηκα γιὰ λίγο. Μοῦ ἔκανε μεγάλη ἐντύπωση τὸ πόσο καλὰ ἦταν διατηρημένο τὸ ἅγιο σκήνωμα: Ἄφθαρτο τελείως! Πανύψηλος, μὲ τὰ χέρια του σταυρωμένα στὸ ἐπάνω μέρος τῆς κοιλιᾶς του, πολὺ μελαχροινὸς (τόσο, ὥστε νὰ νομίζει κανεὶς ὅτι ἦταν Ἄραβας στὴν καταγωγή), μὲ ἕνα κατάμαυρο μοῦσι, μὲ μία ὅμορφη μύτη μὲ μεγάλα ρουθούνια, μὲ μία γαλήνια ἔκφραση στὸ πρόσωπό του... Ἔμοιαζε μὲ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ κοιμᾶται, κι ὄχι γιὰ λείψανο. Μὲ ἐντυπωσίασε...
Πρὶν λίγο καιρὸ ποὺ ἔγινε ἡ ἁγιοκατάταξή του, ἔψαξα στὸ ἴντερνετ νὰ βρῶ φωτογραφίες ἀπὸ τὸ λείψανό του, ἀλλὰ στὴν ἀναζήτηση τοῦ google ἔβγαιναν φωτογραφίες μὲ ἕνα λείψανο τὸ ὁποῖο δὲν ἦταν ἄφθαρτο, ἀλλὰ φαινόταν τὸ κρανίο. "Μᾶλλον δὲν εἶναι αὐτὸς τῆς Νέας Μάκρης", σκέφθηκα· καὶ μοῦ φάνηκε περίεργο ποὺ δὲν βρῆκα ἄλλη φωτογραφία μὲ τὸ ἄφθαρτο σῶμα ποὺ εἶχα δεῖ.
Σήμερα, ἀνήμερα τῆς ἐορτῆς του, ἄκουσα τὸ πρωΐ στὸ ραδιόφωνο τῆς "Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας" τὴν διήγηση τοῦ βίου του. Γιὰ τὰ καρφιὰ ποὺ τοῦ ἔμπηξαν στὸ κεφάλι, γιὰ τὰ ξεριζωμένα μαλλιὰ καὶ μούσια. "Μά, πῶς γίνεται;" σκέφθηκα. "Ἀφοῦ δὲν εἶχε κανένα σημάδι ἀπὸ καρφιὰ στὸ κεφάλι του, καὶ τὸ γένι του ἦταν στὴ θέση του!" Ἐπίσης, ἡ ραδιοφωνικὴ αὐτὴ διήγηση τοῦ βίου τοῦ Ἁγίου Ἐφραὶμ δὲν ἀνέφερε τίποτα γιὰ τὸ ἄφθαρτο λείψανό του, κάτι ποὺ μοῦ φάνηκε πολὺ παράξενο. Ἔτσι, σκέφθηκα νὰ πάρω στὸ τηλέφωνο ἕναν καλὸ φίλο ποὺ τρέφει μεγάλη ἀγάπη γιὰ τὸν Ἅγιο καὶ νὰ τοῦ ἐκφράσω τὶς ἀπορίες μου. Ἡ ἀπάντησή του ἦλθε ὡς κεραυνὸς ἐν αἰθρίᾳ: "Μά, τί λές, εὐλογημένε! Δὲν εἶναι ἄφθαρτος! Τὰ ὀστά του τὰ βρῆκαν στοιβαγμένα μἐσα σὲ ἕνα κουτί!"
Ἀκόμα προσπαθῶ νὰ συνέλθω ἀπὸ τὴν ἀποκάλυψη αὐτῆς τῆς χάρης ποὺ μοῦ ἔκανε ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ πρὶν ἀπὸ τόσα χρόνια, κι ἐγὼ δὲν τὸ εἶχα ἀντιληφθεῖ!
Ἅγιε Μάρτυς Ἐφραίμ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν!
Ὁ Κύριος νὰ σᾶς εὐλογεῖ,
Δ. X.
1 σχόλιο:
den antelifthin poio akribos einai to thayma
Δημοσίευση σχολίου