Να ζητήσει η Ελλάδα συγγνώμη από την Τουρκία... προτείνουν οι προοδευτικούλιδες της Πατρίδας μας

Καθημερινά αποδεικνύεται ότι ζούμε στη χώρα του παραλόγου. Δεν λέει να κοπάσει η αριστερή προοδευτική λαίλαπα που μαστίζει τη χώρα. Και το γράφω αυτό, όχι γιατί όσοι ασπάζονται αριστερές πολιτικές ιδεολογίες δεν είναι καλοί άνθρωποι… Ίσα ίσα μπορούν κάποιοι να είναι και αριστεροί και καλοί χριστιανοί και Έλληνες πατριώτες (γνωρίζω αρκετούς τέτοιους). Όμως οι ηγεσίες των αριστερών κομμάτων και οι ιδεολογίες που ασπάζονται είναι από ανησυχητικές έως επικίνδυνες… Οι ηγεσίες (που θέλουν τώρα να αναλάβουν και τη διακυβέρνηση του τόπου…) φαίνεται πως είναι τσακωμένες με την ιστορία και την Πατρίδα μας. Δεύτερο κρούσμα και πάλι για την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Πρώτα η κυρία καθηγήτρια – βουλευτής αποχώρησε από την αίθουσα της Βουλής για να μην αποτίσει ούτε ένα λεπτό σιγής ως φόρο τιμής στους νεκρούς και δύο μέρες μετά η προοδευτική εφημερίδα του δεύτερου κόμματος που (ούτε λίγο ούτε πολύ) ξαναγράφει την Ιστορία και αφήνει το τηλεοπτικό μάθημα της Ελληνικής Επανάστασης να μοιάζει με παιδιάστικη φάρσα… Διαβάστε το παρακάτω άρθρο ενός δικηγόρου του ΣΥΝ που καταλήγει πως είναι «ανεπίτρεπτο» να μη ζητάμε εμείς οι Έλληνες συγγνώμη από την Τουρκία για τα εγκλήματα που κάναμε… Ναι, καλά το διαβάσατε… Και θέλουν να ανεβάσουν κι άλλο το ποσοστό τους, να επωφεληθούν από τον άδικο εκλογικό νόμο (που δεν θα είναι πια άδικος, αφού θα τους ωφελεί) και να κυβερνήσουν την Ελλάδα μας για να την μετατρέψουν σε απλό χωράφι του διεθνισμού στον οποίο πιστεύουν… Τους πείραξε μετά το μνημόνιο και αγωνίζονται για να μας σώσουν… Να μας διαλύσουν ως Έθνος θέλουν οι προοδευτικούλιδες (αλλά θα ξαναμιλήσουμε για αυτούς τις επόμενες μέρες). Διαβάστε τώρα και καμαρώστε το αίσχος τους…

Άρθρο του δικηγόρου Νάσου Θεοδωρίδη, μέλους της Π.Κ. του ΣΥΝ Αμπελοκήπων που δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της επίσημης εφημερίδας του Σύριζα "Η ΑΥΓΗ" στις 20 Μαΐου 2012 με τίτλο: Μία ψύχραιμη προσέγγιση του ιστορικού ζητήματος περί Ποντίων

Οι επετειακές κραυγές που συνήθως ακούγονται και γράφονται κάθε άνοιξη για το ζήτημα της όντως απεχθούς και μαζικής εξόντωσης των Ποντίων επιτάσσουν μια ψύχραιμη προσέγγιση και αποτίμηση του ιστορικού αυτού ζητήματος. Δυστυχώς μέχρι σήμερα ουδείς ειδήμων ασχολήθηκε αντικειμενικά με την ιστορική ανάλυση της άλλης πλευράς της αλήθειας στο θέμα του ελληνισμού του Πόντου.

Η επιχειρηματολογία της εθνικιστικής μερίδας των Ποντίων, σε σχέση με αυτά που υπέφερε ο ποντιακός λαός από το 1915 έως το 1924, αναφέρεται πράγματι σε πολλές αλήθειες, ταυτόχρονα όμως δεν διστάζει να χρησιμοποιεί μισές αλήθειες, να αποκρύπτει άλλες αλήθειες και να διαδίδει πολλά ψεύδη.

Από κοινωνικής και πολιτικής σκοπιάς το πιο αναληθές κατασκεύασμα είναι η θεωρία του λεγόμενου επαναστατικού αγώνα προς «απελευθέρωση» του Πόντου από τον «τουρκικό ζυγό». Θεωρητικά ο όρος «απελευθέρωση» μπορεί να έχει αποδεκτό περιεχόμενο μόνο όταν αφορά σε μια σχετικά μεγάλη εδαφική περιοχή όπου η φίλια εθνική ομάδα αποτελεί την πληθυσμιακή πλειοψηφία.

Στην προκειμένη περίπτωση ο ελληνικός πληθυσμός των τριών νομών ή Βιλαετίων, του Πόντου αποτελούσε μια σημαντική, μια μικρή ή μια εντελώς ασήμαντη μειοψηφία. Τα επίσημα αυτά στατιστικά στοιχεία, που αφορούν στο έτος 1912, προέρχονται από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Σωτηριάδη. Συγκεκριμένα, στον νομό, δηλαδή στο Βιλαέτι της Τραπεζούντας οι Έλληνες ανέρχονταν μόνο στο 25,9% του συνολικού πληθυσμού, συγκεκριμένα οι Τούρκοι αριθμούσαν 957.866 άτομα ενώ οι Έλληνες ανέρχονταν μόνο σε 353.533.

Το πραγματικό αντάρτικο στον Πόντο άρχισε μόλις το 1916, όταν οι Ρώσοι κατέλαβαν την πόλη της Τραπεζούντας μεταφέροντας το ρωσοτουρκικό πολεμικό μέτωπο στην περιοχή εκείνη. Οργανωτής του ελληνικού αντάρτικου ήταν ο φανατικός «στρατηγός» Καραβαγγέλης, ο οποίος ήρθε στη Σαμψούντα το 1908 ως μητροπολίτης.

Μετά τη δημιουργία των ανταρτικών σωμάτων με χρήματα και πολεμοφόδια που πήρε ο μητροπολίτης από τους Ρώσους, τα εξαπέλυσε να προσβάλουν τον τουρκικό στρατό στα μετόπισθέν του, τη στιγμή κατά την οποίαν οι Τούρκοι πολεμούσαν τον ρωσικό στρατό στο μέτωπο της Τραπεζούντας.

Οι αντάρτες του Πόντου συντάχθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου με τα εχθρικά κατοχικά στρατεύματα της Ρωσίας, καταπολέμησαν τον στρατό του κράτους του οποίου ήταν υπήκοοι, καταπιέζοντας και σκοτώνοντας αλλόθρησκους συμπολίτες τους.

Οι ταλαίπωροι αντάρτες, το πλείστον τουρκόφωνοι και αναλφάβητοι, έπεσαν στην παγίδα του αιμοσταγούς αυτού παπά χωρίς να αναλογιστούν τις συνέπειες του λεγόμενου απελευθερωτικού αγώνα, δηλαδή δεν συνειδητοποίησαν καν το τι θα απογίνονταν αυτοί μετά το τέλος του πολέμου, όταν ο μεν παπάς θα εξαφανιζόταν για να σωθεί, όπως και έγινε, αυτοί όμως θα παρέμεναν.

Κάτω από την εγκληματική καθοδήγηση του Καραβαγγέλη οι χριστιανοί άρχισαν να πυκνώνουν τις τάξεις των ανταρτών χτυπώντας πισώπλατα τον τουρκικό στρατό και ληστεύοντας κυρίως τουρκικά χωριά, για να μπορέσουν να επιβιώσουν.

Λόγω των πράξεων αυτών ο τουρκικός στρατός άρχισε στην περιοχή της Μπάφρας το κυνήγι εναντίον των ανταρτών, που μετεξελίχθηκε βεβαίως σε μαζική εθνοκάθαρση, απολύτως κατακριτέα αλλά και διακριτή από μια «γενοκτονία», που θα προϋπέθετε «άμεσο δόλο εξόντωσης μέχρις ενός», πράγμα αναπόδεικτο.

Όμως στα ελληνικά ΜΜΕ γίνεται συνεχής αναφορά στα εγκλήματα που διέπραξαν οι Τούρκοι εναντίον των Ελλήνων στον Πόντο παρασιωπώντας συστηματικά τις εγκληματικές πράξεις των Ελλήνων ανταρτών, τις οποίες παρουσιάζει κομπάζοντας σε μια μελέτη του ο εθνικιστής Πόντιος συγγραφέας Ανθεμίδης («Επαναστατική τρομοκρατία – Αντίποινα των Ελλήνων κατά του τουρκικού πληθυσμού»).

Συνεπώς είναι ανεπίτρεπτο να ζητούμε με θορυβώδη τρόπο από την Τουρκία να καταδικάσει τα δικά της εγκλήματα, χωρίς όμως να ζητάμε συγγνώμη για παρόμοια εγκλήματα που έκανε η «δική μας» πλευρά.

πηγή: http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=617492&fb_source=message