Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Το θαυμαστό γεγονός της Παναγίας της Βηθλεεμίτισσας


Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ζούμε σε καιρούς δύσκολους. Ίσως μάλιστα για τη χώρα μας τα πράγματα να είναι ακόμα πιο δύσκολα, εξαιτίας της αποστασίας μας: οι πλειονότητα των Ελλήνων για χρόνια ζει είτε μακριά από το Θεό, είτε έχοντας μία σχέση με τον Θεό εθιμική, φολκλορική! Αναρωτιέται μετά κάποιος γιατί υπάρχει αυτή η κρίση στην Ελλάδα… Φτάνουν οι μέρες να επιλέξουμε το κόμμα που θα βοηθήσει την Ελλάδα και οι πιο πολλοί προσανατολίζονται πάλι στο ένα (από τα δύο) πρώην μεγάλο κόμμα. Γιατί νοιώθουν πως αν δεν το κάνουν τότε θα μας βρει μεγάλο κακό στην Ελλάδα. Αλήθεια, η πίστη μας στο Θεό που έχει πάει;


Σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο μεταφέραμε το μεγάλο θαυμαστό γεγονός που συνέβη πριν από περίπου δύο μήνες στην Αγία Γη των Ιεροσολύμων. Πρόκειται για μία θαυμαστή παρέμβαση της Παναγίας μας στα δύσκολα χρόνια μας για να πάρουμε κουράγιο και δύναμη. Το γεγονός μας το διηγήθηκαν πριν από ένα μήνα περίπου οι αγιοταφίτες πατέρες που διακονούν ως φύλακες στο προσκύνημα της Αγίας Βηθλεέμ. Το Σάββατο που μας πέρασε (26 Μαΐου 2012) είχα την χαρά να βρεθώ εκ νέου στη Βηθλεέμ. Εκεί συναντήθηκα στο ηγουμενείο με τον Πατριαρχικό Επίτροπο Βηθλεέμ Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Ιορδάνου κ.κ. Θεοφύλακτο. Αφού κουβεντιάσαμε για το συγκεκριμένο θαύμα με προέτρεψε να μιλήσω εκ νέου με τους πατέρες του προσκυνήματος της Γεννήσεως και έδωσε την ευλογία και την άδεια να μεταφέρω από ραδιοφώνου το θαυμαστό γεγονός.

Σήμερα το πρωί που διηγηθήκαμε το θαύμα αυτό από ραδιοφώνου υπήρξε τεράστιο ενδιαφέρον από πάρα πολλούς ακροατές. Μας ζητούσαν να το αναρτήσουμε για να έχουν εύκολη πρόσβαση, ώστε να το μεταφέρουν και σε άλλους. Σας καταγράφουμε λοιπόν το περιστατικό προς δόξαν του Αγίου Τριαδικού Θεού μας και της Παναγίας Μητέρας του και Μητέρας μας.

Το απόγευμα της Μεγάλης Δευτέρας, όταν πλέον είχε μείνει σχεδόν άδειος ο Ναός της Γεννήσεως της Βηθλεέμ, οι πατέρες παρέμεναν στο χώρο που διακονούν, λίγα μέτρα μακριά από την κλίμακα που οδηγεί στο Πάνσεπτο Σπήλαιο της Θείας Γεννήσεως. Κάποια στιγμή είδαν έναν άνδρα να πλησιάζει συγκινημένος στο μέρος τους, να παίρνει δύο κεριά και συγκινημένος να πηγαίνει προς την εικόνα της Παναγίας της Βηθλεεμίτισσας. Εκεί μπροστά της τα άναψε και δακρυσμένος στράφηκε προς τους μοναχούς που τον κοίταζαν παραξενεμένοι. Τους είπα ότι ήταν μουσουλμάνος από την περιοχή της Βηθλεέμ και πως την προηγούμενη μέρα είχε δει την Παναγίας μας στον ύπνο του. Η ίδια η Κυρία Θεοτόκος τον κάλεσε να πάει στον τόπο που είχε γεννηθεί ο Υιός της, να περάσει από τη χαμηλή πόρτα, να προχωρήσει προς τα δεξιά και να εισέλθει στον χώρο που υπάρχει εκεί για να την βρει και να της ανάψει δύο κεριά.

Ο άνδρας αυτός δεν είχε πάει στο Ναό της Βηθλεέμ, παρά μονάχα πριν από πολλά χρόνια, όταν ήταν μικρό παιδί και δεν θυμόταν τίποτα από το ναό. Όταν έφτασε εκείνο το απόγευμα, άφησε το αυτοκίνητό του με αναμμένα τα προειδοποιητικά φώτα μπροστά στη μεγάλη αυλή του προσκυνήματος (σε χώρο δηλαδή που δεν επιτρέπεται η στάθμευση). Στο αυτοκίνητο παρέμεινε και η σύζυγός του. Όταν έφτασε, λοιπόν, με γρήγορο βηματισμό μπροστά στην χαμηλή είσοδο του Ναού συνειδητοποίησε πως ο χώρος ήταν έτσι ακριβώς όπως του τον είχε περιγράψει η Παναγία μας. Πέρασε στα δεξιά κλίτη της Ιουστινιάνειας εκκλησίας και εισήλθε στο δεξιό τόξο του ναού, στο χώρο που ανήκει στους Ορθοδόξους και η κλίμακά του οδηγεί στο Σπήλαιο της Γεννήσεως του Κυρίου. Η εικόνα της Θεοτόκου βρισκόταν ακριβώς εκεί που του είχε η ίδια πει. Και το πρόσωπό της ήταν αυτό που είχε δει…

Ήταν η Παναγία η Βηθλεεμίτισσα! Η θαυματουργός αυτή εικόνα αποτελεί την εφέστιο εικόνα της Βασιλικής της Γεννήσεως και είναι τοποθετημένη σε περίοπτο προσκυνητάρι στα δεξιά της κλίμακας που οδηγεί στο Πάνσεπτο Σπήλαιο. Η μορφή της Θεοτόκου στην εικόνα αυτή ξεχειλίζει άπειρη στοργή και γαλήνη ενώ το αμυδρό χαμόγελο στο πρόσωπό της ευφραίνει τις ψυχές των προσκυνητών. Η εικόνα είναι καλυμμένη με πολυτελή υφάσματα και πολύτιμα πετράδια. Δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για την προέλευση της εικόνας, αλλά η παράδοση θέλει να έρχεται από την Ρωσία και τη συνδέει με την αυτοκράτειρα των Ρώσων Αικατερίνη. Η τελευταία, όταν επισκέφθηκε την Αγία Γη, ύστερα από θαύμα που της επιτέλεσε η Θεοτόκος, χάρισε τα τσαρικά της ενδύματα για να «ενδυθεί» η Δέσποινα του κόσμου όλου. Παραχώρησε ακόμα και τα κοσμήματά της για να τοποθετηθούν στην εικόνα και όρισε στο μέλλον οι τσαρίνες να μην φορούν πλέον ρουμπίνια, ώστε αυτό να παραμένει αποκλειστικό προνόμιο της Παναγίας μας.

Αυτή την εικόνα, λοιπόν, προσκύνησε ο μουσουλμάνος που έφτασε στο Ναό της Γεννήσεως αργά το απόγευμα της Μεγάλης Δευτέρας. Δεν ήξερε φυσικά ελληνικά και έτσι ο διάλογος (έστω και ολιγόλεπτος) με τους πατέρες του προσκυνήματος έγινε στα αραβικά.

Αφού τους εξήγησε πως είχε δει την Παναγία μας και πως του είχε πλήρως περιγράψει το Ναό της Γεννήσεως, πρόσθεσε: «Μου είπε [η Θεοτόκος] να πω σε αυτούς που θα βρω εκεί [στους πατέρες που διακονούν εκεί]  ότι ο Υιός της θα ξαναέρθει και θα πάρει μαζί Του όλους εκείνους που είναι κοντά Του».

Απίστευτο νέο τους μετέφερε ο μουσουλμάνος!!! ΟΙ πατέρες προσπάθησαν να του προσφέρουν μία μικρή εικόνα της Παναγίας μας, την οποία δέχθηκε με ευγνωμοσύνη. Έφυγε το ίδιο βιαστικά, όπως είχε έρθει, αλλά μέσα σε ένα λεπτό επέστρεψε. Η Παναγία μας του είχε πει πως «μπαίνοντας στο ναό θα έβλεπε τους φίλους της στις κολώνες». Οι πατέρες τον οδήγησαν στους κίονες των κλητών του Ναού όπου υπάρχουν αλλού αχνές, αλλού μαυρισμένες και αλλού καταστραμμένες αγιογραφίες που εικονίζουν ολόσωμους Αγίους της Εκκλησία μας [αυτοί είναι οι «φίλοι» της Παναγίας μας].

Έφυγε πάλι βιαστικός και από εκείνη τη μέρα δεν έχει επιστρέψει άλλη φορά. Η Παναγίας μας όμως, η Μητέρα του Θεού και Μητέρα μας, με το θαυμαστό αυτό γεγονός, ήρθε να μας στηρίξει και να μας δώσει κουράγιο, ελπίδα και παρηγοριά: «ο Υιός της θα ξαναέρθει και θα πάρει μαζί Του όλους εκείνους που είναι κοντά Του».

Ας μην κάνουμε λοιπόν ούτε βήμα μακριά Του, ώστε να γευθούμε της Σωτηρίας Του. Αμήν.

Κατέγραψα το γεγονός έτσι όπως μου το διηγήθηκαν οι πατέρες στη Βηθλεέμ.
Λυκούργος Μαρκούδης

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να σε καλά λυκουργε..Δημήτρης από Γερμανία..

Ανώνυμος είπε...

θαυμαστός Ο Θεός και Θαυμαστά Τα Έργα Του!!!
Δοξασμένο Το Άγιο Όνομα Του.

Αλεξάνδρα

Ανώνυμος είπε...

κι εγώ ευχαριστώ αγαπητέ Λυκούργε,διαδώστε το!

Αναστασία είπε...

Χαίρομαι που ήμουν μαζί σε αυτό το ταξίδι και που διαβάζω για αυτή την Θεία παρέμβαση.... Να είσαι πάντα καλά

roryta είπε...

Da' bine ar face să vină... Serios! Poate face ordine între noi, că prea am luat-o razna!
Sincer?!
Chiar mi-aş dori să vină, să alunge pentru totdeauna răul din noi, să ne mai cuminţească, să scoată la iveală doar bunătatea, puterea şi înţelepciunea, fiindcă suntem prea răi...
În 2.000 ani de când a venit Iisus pentru prima oară pe pământ şi până astăzi, nu am învăţat nimic. Nu am învăţat că El este fiul lui Dumnezeu, nu vrem să ştim nimic din ceea ce depăşeşte nivelurile noastre de înţelegere, renegpm tot ce nu este material, ne batem joc de credinţă, ne batem joc de noi înşine, de cel de lângă noi, nevrând să înţelegem odată pentru totdeauna că suntem strâns legaţi unii de alţii, că trebuie să ne iubim şi să ne ajutăm reciproc, că trebuie să-L recunoaştem pe El, ca pe cel mai iubit fiu dintre pământeni şi din Univers, ca suprem stăpân al tuturor celor văzute şi nevăzute.
Iisus Hristos mi se pare cel mai reprezentativ personaj al lumii, este cel care, datorită forţei sale, a reuşit să separe istoria omenirii în două: înainte de El şi după El.
După două milenii, atrocităţile asupra semenilor noştri încă există, încă ne ucidem între noi, mai rău ca animalele din junglă - vezi holocaustul din timpul celui de-al doilea război mondial.
Pământul întreg geme de durere, bolile şi chinurile s-au înteţit, drogurile au "înflorit", inundaţiile, cutremurele şi uciderile în masă sunt pe prima pagină a ziarelor din fiecare zi, desfrânările umplu toate posturile de televiziune, se fură ca în codru, în lume se declară războaie (şi nu am auzit să se fi terminat vreunul care a început), iar credinţa se clatină atât de tare că aproape nu se mai poate redresa.
Cineva, Cineva, în lumea asta plină de jale şi chin, trebuie să facă o ordine. Trebuie să se coboare însuşi Dumnezeu ca să facă să ne revenim. Dacă aşa a hotărât, atunci asta e foarte bine, chiar dacă vor cădea poate şi capete nevinovate. Nu mai contează, dar aşa nu se mai poate.
Omul, în seminţia sa, are o latură machiavelică care a depăşit de mult graniţa jumătăţii. El nu mai este jumătate divin şi jumătate diabolic, ci scânteia divină din noi aproape să nu mai există.
Prima oară ne-am ucis Dumnezeul, ne-am ucis propriul creator, răstignindu-L total nevinovat pe altarul nemerniciei omeneşti.
Nu se face aşa ceva!
A doua oară ne va distruge El pe noi şi asta pentru că nu are încotro.
Îmi pare rău, mie personal, că atunci când va veni, eu nu voi mai fi pe acest pământ, să trăiesc clipa.
În rest... Doamne, iartă-ne dacă nu ştim ce facem şi pedepseşte-ne dacă ştim şi totuşi continuăm.