Οι αρετές... (ποίημα)

  Το ποίημα που ακολουθεί μας ήρθε σήμερα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

 

Άνοιξε τα μάτια τα πνευματικά, κοίταξε βαθιά μέσα στη δική σου καρδιά,

ρίξε το βλέμμα σου με προσοχή, μέσα στη ψυχή σου που νοσεί,

άφησε του Θεού την ηλιαχτίδα, να φωτίζει την ψυχή,

να φύγει η καταιγίδα, να ηρεμήσει τα κύματα,

τα αφρισμένα νερά, να καθαρίσει της αμαρτίας τη βρωμιά,

κοίταξε τα πάθη και τον εγωισμό σου, δες καθαρά ποιός είναι ο εαυτός σου,

μην αφήνεις τα πάθη να σε κυβερνούν,

βάλε τις αρετές μες στην ψυχή σου να ανθίζουν να καρποφορούν,

και πρώτα απ΄όλα να διώξεις τον εγωισμό, να 'ρθει η ταπείνωση στο δικό σου ψυχικό.

 

Όταν επιτρέπεις στην ταπείνωση να ΄ρθεί μέσα στην ψυχή σου να κάνει κατοχή,

τότε μη φοβάσαι και μην αγωνιάς, τον εχθρό κατά μέτωπο τον πολεμάς.

Τότε έρχονται και οι άλλες αρετές, κεντούν για την ψυχή σου θαυμάσιες φορεσιές,

φέρνει η καθεμιά τα δώρα τα δικά της, και με στολίδια και χρυσά κεντάει το φόρεμά της,

ανάλογα η κάθε αρετή με τη δική της αξία, κατά τα έργα της ψυχής σού φτιάχνει μεγαλεία.

Γιατί η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ τους δίνει το πράσινο φως, και δεν πλησιάζει την ψυχή ο ύπουλος εχθρός. Έρχεται μία μία η κάθε αρετή, και στολίζει με χρυσάφι και ασήμι την ψυχή.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ της δίνει δύο πανώρια φτερά, στα πόδια της φορεί σανδάλια να πετά,

και στον Ουρανό την πηγαίνει εις τον Θεό ψηλά,να βλέπει να γνωρίζει μυστήρια Θεϊκά.

Η ΝΗΣΤΕΙΑ και η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ζυγίζουν την ψυχή, βάρος περιττό μην πάρει το πάχος να χαθεί, ανάλαφρη να περπατεί, να μη σέρνεται στη γη,

να σκέφτεται τα πνευματικά την αιώνια ζωή και τις ορέξεις της σαρκός να χαλιναγωγεί.

Η ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ της δίνει περίσσια ομορφιά, ασύγκριτη την κάνει στο κάλλος στη θωριά,

την ντύνει με ανεκτίμητα ενδύματα χρυσά, πλούσια μεταξένια υφάσματα λαμπρά.

Έρχεται η ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ και στολίζει την ψυχή, βραχιόλια δαχτυλίδια χρυσάφι της φορεί, ασήμια μαργαριτάρια διαμάντια θεϊκά, κοσμούνε την ψυχή που κάνει δωρεά.

Πλούσια δώρα της χαρίζουν η ΚΑΛΟΣΥΝΗ η ΠΡΑΟΤΗΤΑ κι η ΥΠΟΜΟΝΗ,

όποια ψυχή αγγίζουν την κάνουν ζηλευτή,

της δίνουν ανάστημα αρχοντικό και ωραίο, ευγενική καταγωγή διώχνουν το χυδαίο.

Η ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ ακολουθεί η ΣΥΝΕΣΗ η ΣΟΦΙΑ, προσφέρουν σοβαρότητα χαρίζουν τα κομβία, ράβουν τα ενδύματα με χρυσές κλωστές, προσέχουν τις ατέλειες γαζώνουν τις ραφές.

Να φτάνουν κι άλλες δύο πολύ σημαντικές, η ΣΥΝΤΡΙΒΗ και η ΜΕΤΑΝΟΙΑ που είναι κι αδερφές. Λένε πως αυτές είναι αχώριστες και πάνε παντού μαζί.

Αν τη μια δεν την καλέσεις κι η άλλη δε θα 'ρθεί,

και πράγματι χωρίς μετάνοια δεν υπάρχει συντριβή,

αλλά και χωρίς συντριβή η μετάνοια δεν ακολουθεί.

Όταν τις καλέσεις καθαρίζουν τη στολή (της ψυχής), διώχνουν κάθε ρύπο και βρώμικη οσμή,

την πλένουν την φροντίζουν να είναι καθαρή, να αστράφτει η ψυχή και να φεγγοβολεί.

Αλίμονο αν τα ενδύματα της ψυχής δεν είναι καθαρά, αν υπάρχουν πάνω τους ρύποι και βρωμιά, τι κι άν είναι ακριβό ή φτηνό το ένδυμα δεν έχει τόση σημασία,

όμως να είναι καθαρό τεράστια η αξία.

Παίρνουν μετά σειρά και άλλες αρετές, χαρίζουν στη στολή αμέτρητες δωρεές.

Έτσι η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ είναι η πανοπλία, που παρέχει στην ψυχή πνευματική προστασία, προφυλάσσει από τον εγωισμό και από τα πάθη,

να μην ξεγυμνώνεται η ψυχή από τα δικά της λάθη,

αλλά με τη χάρη του Θεού να ζητάει τις αρετές,

να έρχονται και να στολίζουν την ψυχή με τις δικές τους δωρεές,

να την ντύνουν με ενδύματα λαμπρά, να της φορούν πετράδια κοσμήματα χρυσά,

και με αυτό τον τρόπο ο χιτώνας της ψυχής να ετοιμαστεί,

ανάλογα με τις αρετές που η ψυχή καλεί.

Καθένα ένδυμα είναι ξεχωριστό, σύμφωνα μα τη βούληση που διακρίνει το κάθε ψυχικό,

και όταν ο χιτώνας με το καλό ραφτεί, μέσα εις τον Νυμφώνα πρέπει η ψυχή να μπεί,

και το Νυμφίο της πρέπει να αγαπά, γιατί γι' Αυτόν κουράστηκε κι έραψε φορεσιά,

μα αν κάτι αντίθετο αποδειχθεί, τότε η πόρτα δεν ανοίγει και μέσα δεν θα μπεί,

γιατί ο Νυμφίος δεν γνωρίζει εκείνη την ψυχή, που αληθινά δεν Τον αγαπάει και δεν Τον ποθεί. Πρόσεξε ψυχή μου και μην ξεγελαστείς και χωρίς ΑΓΑΠΗ εις τον Θεό βρεθείς

δεν θα μπορέσεις στον Νυμφώνα Του να μπείς, ακόμη κι άν πολύτιμο ένδυμα φορείς.

Έτσι άν η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ είναι η αρχή, εις τον πνευματικό αγώνα που κάνει η ψυχή,

η ΑΓΑΠΗ είναι βάση καταλυτική και χωρίς αυτήν κανείς δε θα σωθεί.

Από: κ. Β., Κόρινθος