Τα γεγονότα πολλές φορές μπορούν να μας προλάβουν και συχνά η πραγματικότητα μπορεί να ξεπεράσει και την πιο δημιουργική φαντασία.
Μία ιστορία θα ήθελα σήμερα να μοιραστούμε.
Βρισκόμαστε σε μία χώρα που όλα και όλοι δείχνουν αδιάφοροι και ατάραχοι. Που δέχονται παθητικά τα πάντα και αδιαμαρτύρητα αποδέχονται ό,τι τους επιβάλλεται.
Βρισκόμαστε σε μία χώρα που το να λες ότι ανήκεις στην πλειονότητα του λαού αποτελεί ισχυρό επιχείρημα για να συσπειρωθούν εναντίον σου όλοι οι δήθεν προοδευτικοί. Το να αναγνωρίζεις και να τιμάς το ιστορικό παρελθόν σου παρουσιάζεται ως οπισθοδρόμηση και έλλειψη διευρυμένου πνεύματος. Το να σέβεσαι αξίες και ηθική αποδεικνύεται παρωχημένη πρακτική ενός παρελθόντος που μας έχει για τα καλά αποχαιρετήσει.
Βρισκόμαστε σε μία χώρα που όσοι μέσα από μία δημοκρατική διαδικασία εξελέγησαν για να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον, προσπαθούν να μας πείσουν ότι προετοιμάζουν το νέο μας μέλλον που είναι πολύ-πολιτισμικό και υπερ-ανεκτικό στη διαφορετικότητα που μοιάζει με ανεξέλεγκτη επιδημία. Που το να ζητάς την προστασία των προσωπικών σου δικαιωμάτων και ελευθεριών έρχεται αντιμέτωπο με μέτρα και ρυθμίσεις ολοκληρωτικών μορφών και ο απροστάτευτος πολίτης δεν ξέρει από πού να βρει το δίκιο του. Την ώρα που προσπαθεί να ζητήσει κατανόηση δέχεται την απόλυτη απόφαση της κρατούσας κάστας. Όταν το να μην θέλει να γίνει νούμερο υπό διαρκή παρακολούθηση αντιμετωπίζεται με τη δημιουργία φοβικών συνδρόμων για επερχόμενες αδυναμίες…
Ποια χώρα είναι αυτή; Ποια χώρα θέλει να εξοντώσει τα παιδιά της και να τα εξαφανίσει μαζί με τα ιστορικά τους ίχνη; Ποια χώρα παγιδεύεται πάνω από τον ανεκτίμητο εθνικό της πλούτο τον οποίο ξεπουλάει για λίγα αργύρια; Ποια χώρα κοιμάται ύπνο βαθύ αδιαφορώντας για το ίδιο της το μέλλον; Ποια χώρα αδυνατεί να διεκδικήσει το δίκιο της όχι επειδή δεν θα της το αναγνωρίσει κάποιος αλλά επειδή η ίδια δεν το πιστεύει; Ποια χώρα αρνείται την ιδιοσυγκρασία της για να δέχεται ανύπαρκτα ευνοϊκά σχόλια από απρόσωπους, απάτριδες και ουτοπικούς υπερεθνικούς θεσμούς; Ποια χώρα δέχεται τη μείωση της ανεξαρτησίας της και της εδαφικής της ακόμα ακεραιότητας σε καιρούς ειρήνης; Ποια χώρα αφήνει το λαό της να ζει σε ελεγχόμενη ανεξέλεγκτη πτώχευση, πρωτίστως ηθική και πνευματική, για να μπορεί να εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα; Ποια χώρα υποδέχεται κάθε παρανόμως εισερχόμενο στο έδαφός της και του επιτρέπει να την μεταβάλει κατά τις δικές του παράνομες επιθυμίες;
Η ιστορία μας κάπου εδώ διακόπτεται γιατί η πραγματικότητα έρχεται σαν σίφουνας να σταματήσει τη φαντασία μας.
Σε μία χώρα που κάποτε συγκεντρώθηκαν τρία εκατομμύρια υπογραφές η τότε κυβέρνηση (που συμπτωματικά είναι ίδια με την τωρινή) αρνήθηκε να ικανοποιήσει την επιθυμία τόσων πολιτών. Αλλά και η επόμενη διακυβέρνηση δεν έκανε τίποτα περισσότερο… Μα η ειρωνεία είναι φρικτή: η ίδια εξουσία τώρα (που δεν είναι διαφορετική με την τότε) για τριακόσιους απεργούς πείνας δέχθηκε να κάνει διάλογο μαζί τους, να αλλάξει νοοτροπία και αν υποσχεθεί αλλαγή του νομικού πλαισίου για να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους…
Μα ως πότε θα τα ανεχόμαστε όλα αυτά; Ως πότε θα δεχόμαστε έτσι τον εξευτελισμό του έθνους μας, του λαού μας, των ιερών και των οσίων μας; Ας πάμε να κάνουμε κατάληψη στη Νομική και σε κάθε άλλη Πανεπιστημιακή σχολή για να μας προστατέψει το άσυλο της ελληνικής παγκόσμιας πρωτοτυπίας! Ας ζητήσουμε να φιλοξενηθούμε δωρεάν σε μέγαρα για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας! Ας κάνουμε και εμείς απεργία πείνας κατά χιλιάδες μπροστά στα σπίτια και τα υπουργεία τους για να αναγκαστούν υπουργοί και υφυπουργοί να κουβεντιάσουν μαζί μας και να βρουν λύση στα προβλήματά μας !
Πότε οι Έλληνες έκαναν κάτι παρόμοιο σε κάποια άλλη χώρα για να τύχουν τέτοιας ευνοϊκής αντιμετώπισης; Πότε η δήθεν δημοκρατική μας κυβέρνηση έδειξε τον ίδιο ζήλο για να προστατέψει τους νόμιμους Έλληνες πολίτες της που πληρώνουν φόρους κανονικά (μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερους), που δέχονται τις ταλαιπωρίες (γιατί δήθεν η χώρα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής), που ακούει συνεχώς το πρόσωπο που προΐσταται της διοίκησης να μιλάει για παγκόσμια διακυβέρνηση;
Ποτέ! Αυτοί που μας διοικούν αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς! Αυτή είναι η αλήθεια! Καιρός να δείξουμε τη δύναμη του κυρίαρχου λαού. Του λαού που έχει χάσει το φιλότιμο και την υπερηφάνειά του γιατί έτσι μπορούν να μας χειραγωγούν καλύτερα.
Ζητάμε από το Θεό βοήθεια! Τον Θεό της Δικαιοσύνης για να μας προστατέψει από την ανθρώπινη δικαιοσύνη που μας παγιδεύει σε ολοκληρωτικά νομοθετήματα.
Ζητάμε βοήθεια από το Θεό μας! Το Θεό της Ελευθερίας, του πολύτιμου και θεόσδοτου δώρου, που ούτε Εκείνος δεν παραβιάζει, για να μας λυτρώσει από την εξαφάνιση της ατομικής μας ελευθερίας που επιχειρείται με τις μεθοδεύσεις των υποταγμένων διοικητών μας που θέλουν να μας παραδώσουν ως βάσεις δεδομένων στη δική τους Παγκόσμια Διακυβέρνηση.
Μοιάζει παραμύθι; Μοιάζει ουτοπία; Δυστυχώς με παραμύθια και μεγαλοστομίες μας αποκοιμίζουν οι κυβερνόντες (και όχι μόνο οι κυβερνήσεις) για να ζούμε στην απόλυτη αδιέξοδη (και όχι ανέξοδη) ουτοπία στην οποία θέλουν με πάθος να μας παγιδέψουν.
Ο δικός μας Θεός είναι η αληθινή παραμυθία: η μόνη παρηγοριά! Για να δεχθούμε όμως το Έλεός Του, πρέπει να αγωνιστούμε στο στάδιο των αρετών!
Άλλωστε θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία. Ας ασκηθούμε στην αρετή για να τολμήσουμε το αναφαίρετο δικαίωμά μας στην Ελευθερία. Αμήν!
Αθήνα 10 Μαρτίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου