Ένα ακόμα κείμενο του μακαριστού Επισκόπου πρώην Φλωρίνης κυρού Αυγουστίνου που λάβαμε.
Νυχτερινά Κέντρα
Άλλοτε, αγαπητοί μου, στα παλιά τα ευλογημένα χρόνια υπήρχε μια τάξη στη ζωή. Οι άνθρωποι ,μόλις τελείωνε η δουλειά της ημέρας , γύριζαν στο σπίτι τους. Το σπίτι ήταν μετά την εκκλησία ο πιο αγαπημένος τόπος. Όπως τα πουλιά μόλις αρχίσει να νυχτώνει τρέχουν και πηγαίνουν στις φωλιές τους έτσι και οι άνθρωποι μόλις τέλειωναν τις δουλειές τους γύριζαν κοντά στη γυναίκα και στα παιδιά τους. Θα έπρεπε να υπάρχει μεγάλη ανάγκη για να μείνει κανένας τη νύχτα έξω από το σπίτι.
Πήγαιναν νωρίς στα σπίτια τους οι άνθρωποι. Ζούσαν ευχάριστες ώρες μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον. Έκαναν την οικογενειακή τους προσευχή, κοιμόντουσαν νωρίς και ξυπνούσαν νωρίς. Το πρωί ξεκούραστοι με νέες δυνάμεις ξανάρχιζαν τη δουλειά τους. Άλλη ζωή έξω από το σπίτι τους δεν ήξεραν.
Αυτά τότε. Τώρα; Ρίξτε μια ματιά στις πόλεις και στα χωριά και θα δείτε μια τελείως αντίθετη εικόνα. Μόλις νυχτώσει, αντί οι άντρες να γυρίσουν στο σπίτι, πηγαίνουν στα διάφορα νυχτερινά κέντρα, που υπάρχουν παντού. Είναι τα μπαρ, οι ταβέρνες, τα κλαμπ, κ.α. Τι γίνεται εκεί μέσα; Διαβάζουν επιστημονικά βιβλία ή χρήσιμα για τη δουλειά τους; όχι. Κρασί ουίσκι, έξαλλη μουσική χοροί ανήθικοι, τραγουδίστριες, μισόγυμνες γυναίκες που κάνουν στριπτίζ και ότι άλλο ανόητο και αισχρό μπορεί να φανταστεί κανένας, αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα της λειτουργίας των νυχτερινών κέντρων. Αρχίζουν από τη δύση του ηλίου και τελειώνουν τις πρωινές ώρες.
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους. Ας αναφέρουμε εδώ μερικά παραδείγματα που τα παίρνουμε από την κίνηση των κέντρων της Φλώρινας.
Πριν από καιρό βρέθηκε στο δρόμο σε ελεεινή κατάσταση ένα κορίτσι. Το συμμάζεψαν οι διαβάτες και το πήγαν στο νοσοκομείο. Εκεί μαθεύτηκε η ιστορία του. Ήταν από μια χωρική οικογένεια. Ζούσε ήσυχα στο χωριό. Κάποιος νεαρός ξεσήκωσε τα μυαλά της , την παρέσυρε, την πήγε σε νυχτερινό κέντρο και διασκέδαζαν εκεί με κάτι φίλους του όλη τη νύχτα μέχρι τις πρωινές ώρες. Μετά, κουρέλι πραγματικό την άφησαν λίγο πιο πέρα από το κέντρο. Μεθυσμένο όπως ήταν το κορίτσι έπεσε κάτω. Εκεί το βρήκαν . Μετά ειδοποιήθηκαν οι γονείς του, που το είχαν χαμένο, και το πήραν κλαίγοντας για το κατάντημα της κόρης τους.
Άλλο παράδειγμα. Δεν είχε περάσει ακόμα ένας μήνας από το επεισόδιο που αναφέραμε και ένας άντρας παντρεμένος, οικογενειάρχης, πατέρας με δύο παιδιά, εργάτης στα εργοστάσια της Πτολεμαΐδας πήγε με τους φίλους του σε ένα νυχτερινό κέντρο που λειτουργούσε στο χωριό του. Μετά τα μεσάνυχτα έφυγε από το κέντρο αυτό και πήγε σε άλλο που απέχει από το πρώτο 50 χιλιόμετρα. Εκεί συνέχισε τη διασκέδαση συνεχώς. Όταν πια ζύγωνε να βγει ο ήλιος, αυτός σε άθλια κατάσταση βγήκε από το κέντρο. Λίγα μέτρα πιο πέρα έπεσε καταγής. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο και εκεί , χωρίς να αρθρώσει λέξη, πέθανε. Είχε πάθει τοξική δηλητηρίαση του εγκεφάλου. Ένα νέο θύμα κοντά στα άλλα. Ένα ακόμα σπίτι φόρεσε μαύρα.
Κι ένα τρίτο παράδειγμα. Μια γυναίκα που ζούσε δέκα χρόνια αγαπημένη με τον άντρα της και με τα τρία παιδιά της ήρθε στη Μητρόπολη και κλαίγοντας μου είπε: Πάει , έχασα τον άντρα μου. Τώρα τελευταία άρχισε να πηγαίνει σε ένα νυχτερινό κέντρο. Μια γυναίκα διεφθαρμένη τον ξελόγιασε . Περνάει τις νύχτες του μαζί της, ξοδεύει τα λεφτά μας και μας αφήνει νηστικούς. Σεβασμιότατε σώσε την οικογένεια μας.....
Μεγάλο ρόλο μέσα στα κέντρα αυτά παίζουν οι γυναίκες. Τα περισσότερα κέντρα για να μην πούμε όλα έχουν τέτοιες γυναίκες, που με τα καμώματα και τα τραγούδια τους ξετρελαίνουν τους άντρες και ιδίως τους νέους. Αυτές μάλιστα που έχουν και καλή φωνή βγάζουν πολλά λεφτά. Όσο βγάζει μέσα σε μια ώρα στα νυχτερινά κέντρα μια τέτοια γυναίκα δεν παίρνει όλο το χρόνο μια νοσοκόμα που επαγρυπνεί και περιποιείται τους αρρώστους. Ένα κέντρο που λειτούργησε σε μια γιορτή μάζεψε παρακαλώ ογδόντα χιλιάδες δραχμές.
Πολλά εκατομμύρια σπαταλούνται. Άλλα η υλική ζημιά είναι μικρή μπροστά στην πνευματική ζημιά , στην ποικίλη διαφθορά που προέρχεται από τη λειτουργία των κέντρων αυτών. Ένας δήμαρχος μιας πόλεως έδωσε συνέντευξη σε δημοσιογράφους για τα νυχτερινά κέντρα που λειτουργούν στην πόλη και φώναξε : σώστε μας! Στα κέντρα αυτά καταφεύγουν γυναίκες ελευθερίων ηθών χασισοπότες, συμμορίες, αλητοτουρίστες , μαστροποί και άλλα αποβράσματα της κοινωνίας. Οι άνθρωποι αυτοί βγαίνουν από τα καμπαρέ σε κατάσταση κραιπάλης και δημιουργούν πρωτοφανή επεισόδια.
Και εγκλήματα ακόμη τρομερά έχουν γίνει στα κέντρα αυτά, που τάραξαν το πανελλήνιο.
Πόσα είναι τα νυχτερινά αυτά κέντρα; μια έρευνα που έγινε τελευταία ανεβάζει τα κέντρα αυτά σε έξι χιλιάδες. Είναι τα κέντρα που υπάρχουν μόνο στην περιφέρεια της Αθήνας! Άλλα πόσα άλλα κέντρα είναι στις άλλες πόλεις και στα χωριά ακόμη; υπολογίζονται να φτάνουν όλα τις δέκα χιλιάδες. Και καθημερινώς αυξάνουν. Κάθε μέρα φυτρώνει και ένα. Όπως τα μανιτάρια φυτρώνουν πάνω στην κοπριά, έτσι και τα νυχτερινά κέντρα φυτρώνουν στην κοινωνική κοπριά. Είναι εκδηλώσεις μιας κοινωνίας που συνεχώς διαφθείρεται και πάει ολοταχώς για την καταστροφή.
Ποιος φταίει; πολλοί φταίνε. Μεγάλη είναι η ευθύνη του κράτους . Σε άλλα κράτη έχουν κλείσει τα κέντρα και έδιωξαν από τις πόλεις τα αμαρτωλά γύναια και άλλα μέτρα αυστηρά έχουν λάβει για να προφυλάξουν τη νεολαία ιδίως από τη διαφθορά. Και είναι αυτά κράτη άθεα και ολοκληρωτικά. Δυστυχώς τα κράτη του δυτικού κόσμου, τα κράτη του ευρωπαϊκού πολιτισμού, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και το δικό μας, από το φόβο, μήπως φανούν ότι δεσμεύουν την ελευθερία του ανθρώπου, αφήνουν τη νεολαία ελεύθερη και οι νέοι έγιναν σαν άλογα που έσπασαν το χαλινάρι και τρέχουν προς το γκρεμό. Δυστυχισμένη νεολαία, ποιος θα σε σώσει;
Αλλά εκτός από την ευθύνη του κράτους για το κατάντημα της νεολαίας ευθύνη μεγάλη έχουν και οι γονείς. Πολλοί από αυτούς έπαψαν να ασκούν εποπτεία στα παιδιά τους . Τα αφήνουν ελεύθερα για να διασκεδάσουν και να χαρούν τη ζωή τους. Και τα παιδιά, αφού δεν έχουν κανένα έλεγχο από τους γονείς τους , κάνουν ότι θέλουν, περνούν τις ώρες τους στα κλαμπ και γυρίζουν στο σπίτι τις πρωινές ώρες. Το σπίτι έγινε ξενοδοχείο. Κι όχι μόνο αγόρια, άλλα δυστυχώς και κορίτσια, με την ανοχή ή με την έγκριση των γονέων, ξεπορτίζουν κάθε νύχτα και τρέχουν στα διάφορα νυχτερινά κέντρα και διασκεδάζουν με τους νέους. Μια ελεύθερη ζωή που είναι τόσο αντίθετη με τις αγνές παραδόσεις του έθνους μας και με την ηθική του Ευαγγελίου. Είπαμε και λαλήσαμε. Αλλά η φωνή μας είναι σαν “ φωνή βοώντος εν τη ερήμω”. Θεέ ελέησε μας.
πατήρ Αυγουστίνος Καντιώτης
πρώην επίσκοπος Φλωρίνης
απο το βιβλίο ''κοινωνικές πληγές”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου