«Εμείς δεν χαρίζουμε κάστανα»

Λάβαμε σήμερα το παρακάτω μήνυμα – κείμενο και σας ευχαριστούμε θερμά.

Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά!

Σας εύχομαι ο Θεός να σας στηρίζει στο υπέροχο έργο σας και να ανταμείβει τους κόπους σας!

Η στήριξη που μας παρέχεται μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού είναι μεγάλη! Θα προσπαθούμε κι εμείς να σας στηρίζουμε με κάθε τρόπο.

Σας στέλνω ένα επίκαιρο κείμενο για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου 1821.

Πιστεύω ότι είναι ενδιαφέρον να αναγνωσθεί στην εκπομπή "Όπου γης".

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία!

Ο Θεός να είναι μαζί σας! 

Σταυρούλα Ε., Βύρωνας

«Εμείς δεν χαρίζουμε κάστανα»

            Με αφορμή την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 αλλά και από την ανάγκη, περισσότερο από κάθε άλλη χρονική στιγμή, ως Έλληνες να τιμήσουμε εκείνους που αγωνίστηκαν και όχι να τους αμφισβητούμε και να γινόμαστε παραχαράκτες της ίδιας μας της ιστορίας, όπως κάποιοι προσπαθούν να κάνουν, "δήθεν" για να αποδώσουν την αλήθεια, είναι ενδιαφέρουσα η αναφορά σε ένα περιστατικό το οποίο διαδραματίστηκε στη Μάνη στα 1826 μεταξύ των κατοίκων της περιοχής και του Ιμπραήμ Πασά."

            Άντρες, γυναίκες και παιδιά της Μάνης, το μόνο πράγμα που γνώριζαν ήταν από όπλα. Για τα χωριά τους δεν έλεγαν ότι έχουν τόσους κατοίκους αλλά τόσα τουφέκια. Κανένας κατακτητής δεν κατάφερε να πατήσει το πόδι του εκεί. Για τον Ιμπραήμ που έκαψε ολόκληρη την Πελοπόννησο, η Μάνη  ήταν η μόνη που δεν υποτάχτηκε.

            Στα 1826 επινόησε ένα σχέδιο για να ξεγελάσει τους Μανιάτες. 

            Χώρισε στα δύο τον στρατό του και τράβηξε τους Μανιάτες προς τη πόλη του Αλμυρού, ενώ η άλλη φάλαγγα ανέβηκε στα έρημα χωριά τους, τα γυναικόπαιδα όμως, χρησιμοποιώντας δρεπάνια και πέτρες, τους έδιωξαν.

            Ο Ιμπραήμ σκέφτηκε να στείλει στα χωριά της Μάνης κατασκόπους ντυμένους σαν καστανάδες, οι οποίοι, για να πάρουν πληροφορίες για τον τόπο όπου κρύβονταν οι άνδρες, πρόσφεραν αντί να πουλούν, στις γυναίκες και τα παιδιά, κάστανα. Αυτό όμως προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στα γυναικόπαιδα που ειδοποίησαν τους αρματολούς να κατέβουν στα χωριά με αποτέλεσμα να πιάσουν τους υποτιθέμενους καστανάδες. Εκείνοι ομολόγησαν και παρακαλούσαν να τους χαριστεί η ζωή, οι Μανιάτες όμως προτού τους στείλουν στην αγχόνη τους είπαν τη φράση η οποία έχει μείνει έως τις ημέρες μας: «εμείς δεν χαρίζουμε κάστανα».