Αυτό που ζούμε στις μέρες μας δεν έχει προηγούμενο. Μία «παράνομη»
κυβέρνηση που δεν προήλθε από τη βούληση του Ελληνικού Λαού, πανικόβλητη και
τρομαγμένη μετέτρεψε την Αθήνα, το κέντρο της πρωτεύουσας, σε απαγορευμένη
ζώνη. Έτσι έγινε σήμερα, έτσι θα είναι και αύριο. Γιατί;
Γιατί φοβούνται, λένε, τα έκτροπα και τα επεισόδια που
μπορεί να συμβούν. Με το ενδεχόμενο, το φόβο της ματαίωσης της παρέλασης στη
Θεσσαλονίκη πριν από 5 μήνες, όλοι αυτοί οι κύριοι που υπηρετούν τα συμφέροντα
του Λαού, οι «δημοκράτες» απαγορεύουν την πρόσβαση του λαού στους χώρους της παρέλασης…
Αυτό είναι δημοκρατία!
Στη χώρα μας, στην Ελλάδα μας, που γεννήθηκε η Δημοκρατία,
που αύριο στη διπλή μεγάλη γιορτή θα θυμηθούμε και θα τιμήσουμε αυτούς που
αγωνίστηκαν για να είμαστε όλοι εμείς ελεύθεροι και να ζούμε δημοκρατικά, αυτοί
οι ελάχιστοι «συγκυβερνήτες» τι κάνουν; Κατά την προσφιλή τακτική τους περιορίζουν
την ελευθερία μας, περιτειχίσουν την αξιοπρέπειά μας, απαγορεύουν τη συνείδησή μας
και καταλύουν τη Δημοκρατία! Αυτό κάνουν!
Και είναι ντροπή τους. Λες και είμαστε σε χώρα που την διοικεί κάποια
δικτατορία, κάνουν παρελάσεις μόνο για να καλύψουν τα ενοχικά κενά και τις συμπλεγματικές
συμπεριφορές τους: παρελάσεις μόνο με αυτούς θεατές χωρίς την παρουσία του
κυρίαρχου (κατά τα άλλα Λαού). Γιατί φοβούνται λένε την οργή του κόσμου. Μία
οργή που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους, αυτοί οι ίδιοι τη δημιούργησαν.
Πότε θα καταλάβουμε άραγε το άνομο παιχνίδι τους;
Κάθε μέρα αυτοί οι αποτυχημένοι, με περισσό θράσος
περιφέρουν τις θλιβερές υπάρξεις τους και τις ανθελληνικές ιδέες τους όπου
μπορούν και με δογματισμό και έπαρση καθεστωτική πότε κινδυνολογούν για την
επερχόμενη καταστροφή της χώρας και πότε αυτόπροσδιορίζονται ως οι μόνοι
διασώστες μας, με σχέδια και λύσεις που ξένα κέντρα, με τη δική τους συνενοχή, μας
εφαρμόζουν.
Καλά κάνουν και φοβούνται τον Λαό. Γιατί αυτοί οι ελάχιστοι μας
πρόδωσαν όλους. Κατέστρεψαν τη χώρα μας και τώρα καταλύουν και την ελευθερία μας.
Νοιάζονται για Πατρίδα; Όχι, νοιάζονται μόνο για τη δική τους «παρτίδα». Μα, όπως
λέει και ο μεγάλος αλεξανδρινός ποιητής, φτάνει πια η στιγμή για το «μεγάλο ναι
ή το μεγάλο όχι». Το όχι που βροντοφώναξαν οι παππούδες στα χιονισμένα βουνά το
1940 στις δυνάμεις του Άξονα. Το όχι που ύψωσαν οι ήρωες πρόγονοί μας το 1821
στα 400 χρόνια της σκλαβιάς, αγωνιζόμενοι «πρώτα υπέρ πίστες και ύστερα υπέρ
πατρίδος». Το όχι που πρέπει όλοι μας να τους βροντοφωνάξουμε όταν θα μας ζητήσουν
να τους χαρίσουμε μέρες πολιτικής ζωής και ευημερίας (μόνο για αυτούς φυσικά) ζητώντας
την ψήφο μας στις εκλογές (όποτε τελικά αποφασίσουν να τις προκηρύξουν).
Βρέθηκε σήμερα, παραμονή της Εθνικής μας Εορτής, ο περίφημος
ογκώδης αντιπρόεδρος να μιλήσει (ξανά κατά την προσφιλή του τακτική) με ύφος
αυτοκρατορικό και ηγεμονικό (να φταίει το μέγεθος της αλαζονείας άραγε;) για
την κατάργηση των στρατιωτικών παρελάσεων. Δεν τις χρειάζεται το τόπος είπε,
γιατί δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως ούτε οι στρατιωτικές ούτε οι μαθητικές.
Εσάς δεν χρειαζόμαστε κύριε. Εσάς και το καταραμένο σινάφι σας που έφερε τη
χώρα μας στο σημείο που σήμερα βρισκόμαστε. Πολύ σωστά αρκετοί δήμαρχοι δεν
τοποθέτησαν εξέδρες για να ανέβουν. Οι παρελάσεις δεν γίνονται για τα μούτρα
των πολιτικών και των πολιτικάντηδων. Γίνονται τιμητικά για τους ήρωές μας. Όχι
για τους σημερινούς προδότες του τόπου. Πολύ καλά είχε κάνει και ο Δήμαρχος της
Στυλίδας στην προηγούμενη παρέλαση, όταν ανέβασε στην εξέδρα ήρωες του πολέμου
και αγωνιστές και κανένα πολιτικό πρόσωπο. Αν οι πολιτικοί μας φοβούνται το Λαό,
καλά θα κάνουν να μείνουν σπίτια τους και
όχι να πάνε με τά κουστούμια και τα ταγεράκια τους να σκαρφαλώσουν στις εξέδρες.
Ναι, προσωπικά, πιστεύω πως καλά κάνουν τα νέα παιδιά που
δεν γυρίζουν το πρόσωπό τους στους επισήμους. Σιγά τα πρόσωπα. Κι εγώ αν έκανα παρέλαση το ίδιο θα έκανα. Όχι γατί
δεν τιμάω τη μέρα ή τους νεκρούς αγωνιστές, αλλά γιατί δεν θέλω ούτε στα μάτια
μου να βλέπω προδότες και προσκυνημένους. Γι’ αυτό θα κοίταζα μπροστά.
Όπως είδαμε για πρώτη φορά να κάνει επίσημος στο μνημείο του
Αγνώστου Στρατιώτη. Σήμερα το πρωί, ο υπουργός της Παιδείας (που είχα την χαρά
να είναι Πρύτανης στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας όταν έλαβα το πτυχίο μου) στάθηκε
στο πλάι στην εξέδρα την ώρα της μαθητικής παρέλασης, σε ένδειξη σεβασμού προς τους
νεκρούς και δεν είχε την πλάτη του στο μνημείο. Ποτέ μέχρι σήμερα δεν είδαμε
κάτι ανάλογο. Αλλά, ο άνθρωπος δεν είναι πολιτικός. Ίσως αν τον είχαν
χρησιμοποιήσει πιο παλιά, αυτόν ή κάποιον άλλο από το χώρο της Παιδείας, να μην
είχε φτάσει η Παιδεία μας στο χάλι που είναι σήμερα. Αυτό δεν σημαίνει πως η
συγκυβέρνηση του τόπου έχει ξαφνικά αποκτήσει ενδιαφέρον για το Λαό μας… Κάθε
άλλο! Στάχτη στα μάτια μας ρίχνουν και τοποθετούν ένα καθόλα αξιόλογο πρόσωπο
σε μία δύσκολη θέση, στην οποία η πρώην επίτροπος διέπρεψε με τις αποτυχίοες
και τα εγκληματικά λάθη της.
Φτάνει λοιπόν η ώρα για το μεγάλο ΟΧΙ. Που δεν θα είναι σαν
το φοβικό όχι του αντιπροέδρου που δήλωσε πως δεν θα διεκδικήσει ξανά την ψήφο
του Λαού. Πρέπει να είναι ηχηρό, Ελληνικό και ξεκάθαρο. Όχι στους προδότες που
ξεπούλησαν τον τόπο, τα όνειρα και τις ψυχές μας. Και σε όσους υπέγραψαν και συνεχίζουν
να υπογράφουν την θανατική καταδίκη της Ελλάδας για να ζήσουν τα ξένα μεγάλα
συμφέροντα της Ευρώπης και των Διεθνών Τραπεζικών Οργανισμών…
Σήμερα με ψεύδη προσπαθούν να οδηγήσουν το Λαό μας στα δίπολα
του παρελθόντος: «ή αλλάζουμε ή
βουλιάζουμε», «μνημόνιο ή χρεωκοπία», «αυτοδύναμη κυβέρνηση ή καταστροφή του
τόπου»…
ΟΧΙ άλλα ψέματα. Καμία χώρα με ισχυρή δημοκρατία δεν
κινδυνεύει αν στη Βουλή της υπάρχουν πολλά κόμματα. Τους δοκιμάσαμε χρόνια τους
δύο να εναλλάσσονται στην εξουσία με αποτέλεσμα το χάος. Επιτέλους, ας θυμηθούμε
τους προγόνους μας που αύριο, γιορτή της Παναγίας μας, τους τιμούμε. Να
επιλέξουμε με γνώμονα την Ελλάδα και την Πίστη μας. Τίποτα λιγότερο. Τίποτα
περισσότερο. Να νοιαστούμε για την «απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα Ιερά»
Ελευθερία της χώρας. Της Ελλάδας μας!
Μόνο έτσι θα μπορούμε με αξιοπρέπεια να βροντοφωνάζουμε «ζήτω
η 25η Μαρτίου 1821».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου