Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Ύποπτες ιστορίες της καθημερινότητας...

Λάβαμε το παρακάτω κείμενο και το αναρτούμε για να γίνουμε όλοι μας πιο προσεκτικοί. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε κατά πόσο είναι αληθινό το περιστατικό που αναφέρεται, αλλά δεν είναι καθόλου απίθανο διάφοροι επιτήδειοι να επινοούν μεθόδους και τρόπους για να εκμεταλλευθούν τη συμπόνια και την συμπαράσταση που δείχνουμε ο ένας στον άλλο σε τέτοιες δύσκολες ώρες που ζούμε. Ας προσέχουμε όλοι μας.


Ήρθε χτες 09/02/2012 στην Τράπεζα μια κοπέλα και έλεγε ότι το μαγαζί που δούλευε έκλεισε και ο εργοδότης δεν είχε λεφτά ούτε για αποζημίωση και αντί αυτού έδωσε στους υπαλλήλους εμπορεύματα. Η κοπέλα λοιπόν είπε ότι πουλάει επώνυμα καλλυντικά (Versace, Dior, Chanel κλπ.) για να μπορέσει να βγάλει το ποσό της αποζημίωσης. Μια συνάδελφος αγόρασε από αυτήν προϊόντα ύψους 90€ τα οποία στα καταστήματα κοστίζουν τουλάχιστον το διπλάσιο και αρχικά ήταν πολύ ικανοποιημένη και κανόνισε με την κοπέλα να ξανασυναντηθούν για να την προμηθεύσει και με αρώματα.

Η συνάδελφος όμως πήγε το απόγευμα σε κάποιο κατάστημα καλλυντικών που εμπιστεύεται να ελέγξει την γνησιότητα των προϊόντων και μετά από έλεγχο και μεγάλη έκπληξη της είπαν ότι τα προϊόντα δεν ήταν αυθεντικά, αν και είχαν αντιγραφεί με πολύ πειστικό τρόπο. Ενδεικτικό ήταν ότι τα περισσότερα δεν είχαν ημερομηνία λήξεως και κάποιες εκτυπώσεις δεν ήταν στην ίδια θέση που της βάζει η γνήσια εταιρεία. Επίσης ένα φανταχτερό κουτί με πούδρα “Guerlain” στην όψη ήταν όμοιο, στο βάρος όμως πολύ ελαφρύτερο. Τα προϊόντα αυτά είναι κατά πάσα πιθανότητα ασιατικής προέλευσης, ιδιαίτερα φθηνά και σαφώς πολύ επικίνδυνα (με μεγάλη πιθανότητα να προκληθούν αλλεργίες, μολύνσεις ή άλλες ασθένειες).

Η κοπέλα που πουλούσε τα καλλυντικά λοιπόν ξανατηλεφώνησε σήμερα για να ρωτήσει αν θέλουμε να περάσει να μας φέρει τα αρώματα. Η συνάδελφος δεν ήξερε τι να κάνει και της είπα να της πει να έρθει χωρίς να αναφέρει όμως το πρόβλημα. Είπα στην συνάδελφο να μην πιάσει τα μπούρου- μπούρου και μόλις μπει μέσα να κλειδώσουμε την πόρτα και να της πούμε ότι θέλει τα λεφτά πίσω.

Η κοπέλα ήρθε τελικά και έκατσε με την συνάδελφο, η οποία ακριβώς της είπε ότι τα προϊόντα δεν είναι γνήσια και ζητά τα χρήματά της πίσω. Αυτή άρχισε να λέει διάφορα ότι είναι καλά, τα χρησιμοποιούν οι πελάτισσές της και η ίδια και δεν έχει πρόβλημα κλπ... Η συνάδελφος μόλις είδε απροθυμία πάτησε το κουμπί που μπλοκάρει την πόρτα για να μην μπορεί να φύγει. Παρεμβλήθηκα και εγώ και της είπα να δώσει τα λεφτά πίσω, να πάρει τα εμπορεύματά της να τελειώνουμε, αλλιώς θα φωνάξουμε την Αστυνομία. Η συνάδελφος της είπε ότι και η χτεσινή συναλλαγή έχει καταγραφεί και στην κάμερα ασφαλείας. Μην έχοντας τι άλλο να κάνει η κοπέλα λέει ότι δεν έχει λεφτά πάνω της και να πάει έξω να τα φέρει. Εμείς της λέμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να την αφήσουμε να βγει έξω και να πάρει κάποιον γνωστό της τηλέφωνο να της φέρει χρήματα αλλιώς θα την κρατούσαμε εγκλωβισμένη μέχρι να έρθει η Αστυνομία (που είναι και κοντά, λίγο πιο πάνω από τη Συγγρού). Αυτή τότε παίρνει ένα τηλέφωνο και λέει σε κάποιον να έρθει να τη βρει (χωρίς να του πει ακριβώς που είναι, απλά ότι είναι στην Τράπεζα). Έρχεται λοιπόν μετά από λίγο ένα άνδρας (που μάλλον είναι συνεργός και βρισκόταν πολύ κοντά) και λέει ότι έχει μαζί του μόνο 65€. Μας δίνει τα κινητά του (697xxxx104 και 698xxxx406) και λέει ότι θα περάσει από Δευτέρα να φέρει τα υπόλοιπα. Επειδή δεν θέλαμε να τραβήξει άλλο αυτή η ιστορία λέμε στην συνάδελφο να τα δεχτεί και να κρατήσει κάποια από τα προϊόντα μέχρι να της επιστραφούν τα υπόλοιπα. Τους αφήσαμε και φύγανε χωρίς να ξέρουμε αν θα τους ξαναδούμε.

Ο επίλογος δυστυχώς είναι ο εξής:
“Κανέναν οίκτο, καμιά εμπιστοσύνη προς αγνώστους”.
Κυκλοφορούν πολλοί απατεώνες και τώρα με την οικονομική κρίση έχουν πολλαπλασιαστεί. Δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν και ούτε να σκεφτείς ανθρωπιστικά, ούτε να δώσεις ελεημοσύνη. Όπως για παράδειγμα αντίστοιχα εμφανίζονται κάποιοι ως απολυμένοι εργαζόμενοι του ALTER και ζητούν ελεημοσύνη από καταστήματα, ενώ ο σταθμός καταγγέλλει ότι αυτοί δεν είναι υπάλληλοι του. Στην δικιά μας περίπτωση δεν μπορούσαμε ούτε την αστυνομία να καλέσουμε γιατί θα ήταν υπόλογη και η συνάδελφος που ενεπλάκη σε παράνομη αγοραπωλησία. Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα χρήματα είναι το λιγότερο, γιατί αν πάθεις κάποια μόλυνση (ή αναφυλαξία ή άλλο) από τα καλλυντικά, η βλάβη και η οδύνη είναι πολύ μεγαλύτερη.
Κάθε μέρα χάνουμε τα λεφτά μας και στο τέλος θα χάσουμε και την ανθρωπιά μας.
Ο Αγώνας μας στο τέλος θα είναι να παραμείνουμε όσο πιο “άνθρωποι” γίνεται.

Κουράγιο !
Υ.Γ. Έχω σβήσει τα νούμερα και δεν αναφέρω ονόματα γιατί δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει αυτό το mail.
Το παραπάνω κείμενο το λάβαμε στο mail μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: