Γιατί πηγαίνουμε στα Ιεροσόλυμα…

Μία καλή ερώτηση θα μπορούσε να θεωρηθεί, αν και η απάντηση είναι πέρα για πέρα προφανής! Πηγαίνουμε στα Ιεροσόλυμα για να αγγίξουμε την Αγία Γραφή, να την ψηλαφίσουμε, να την περπατήσουμε, να την προσκυνήσουμε… Για να βαδίσουμε στα ευλογημένα χώματα που αναφέρονται στη Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Για να περάσουμε λίγο χρόνο από το χρόνο μας σε μία άλλη εποχή, σε έναν άλλο τόπο: να μεταφερθούμε νοερά στο τότε, στο εκεί! Στην Αγία Γη, τότε που ο Χριστός μας έζησε ως άνθρωπος και υπέμεινε τα πάντα για τη δική μας σωτηρία. 

Πηγαίνουμε σήμερα εκεί γιατί, περισσότερο από κάθε άλλη χρονική στιγμή, έχουμε ανάγκη από τον ίδιο το Θεό μας. Και η Αγία Γη προσφέρεται για να έρθουμε σε επαφή μαζί Του. Να Τον προσεγγίσουμε και να γεμίσουμε την ψυχή μας από τη δική Του παρουσία. Να νιώσουμε τν Κύριο δίπλα μας και να προσευχηθούμε εκεί, στα μέρη εκείνα. Ανθρωπίνως νιώθουμε πως έτσι η προσευχή μας έχει μεγαλύτερη δύναμη, πως ο Πανταχού Παρών Τριαδικός Θεός μας εκεί (στην Αγία Γη) είναι πιο έντονα δίπλα μας…

Δεν είναι υπερβολή! Στα μέρη αυτά η παρουσία του Θεού μας γίνεται πιο έντονη στην ψυχή μας! Μπορεί να συγκριθεί το συναίσθημα της παραμονής στον Πανάγιο Τάφο, εκεί που η γη δέχθηκε μέσα της τον ίδιος το Δημιουργό του Παντός; Μπορεί να υπάρχει όμοιο συναίσθημα με αυτό που διαπερνάει το είναι σου όταν στέκεσαι στο Φρικτό Γολγοθά, αντικρίζεις το ν Εσταυρωμένο και βλέπεις τον τόπο της Θυσίας Του; Μπορεί να χωρέσει στο μυαλό το μικρό σπήλαιο που Γεννήθηκε ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας; Μπορεί η σκέψη να κατανοήσει πως βρίσκεσαι μπροστά στον τάφο της Παναγίας μας;

Μένεις για λίγες μέρες εκεί και νιώθεις πως είσαι μήνες. Ξεχνάς το χρόνο, ξεχνάς τον κόσμο… Υπέροχη αίσθηση! Μόνο ευχαριστείς και δοξάζεις το Θεό που σε αξιώνει της μεγάλης αυτής τιμής: να είσαι εκεί, προσκυνητής, αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας του μυστηρίου της Αγίας Γης. Εκμεταλλεύεσαι το κάθε λεπτό για να προσευχηθείς πιο έντονα. Με μεγαλύτερη κατάνυξη. Με δακρυσμένα μάτια. Με συγκλονισμένη ψυχή! Όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα συναισθήματα για κάποιον που δεν έχει ξαναβρεθεί εκεί. Και παραμένουν έντονα και αναλλοίωτα ακόμα και μετά την επιστροφή στην Ελλάδα.

Τόσα χρόνια στην Αγία Γη είδα μεταστροφές και αλλαγές απερίγραπτες. Ανθρώπους αλλιώς να φτάνουν και αλλιώς να επιστρέφουν! Χωρίς καμία υπερβολή. Είναι αυτό που συχνά λέγεται: «αφήνεις τη μισή καρδιά σου στην Αγία Γη». Και πολλοί είναι αυτοί που επιστρέφουν εκεί ξανά και ξανά… Γιατί ποτέ στα ευλογημένα αυτά χώματα δεν είσαι τουρίστας και απλός επισκέπτης. Είσαι για πάντα προσκυνητής!

Μεγάλο μάθημα ζωής οι λίγες μέρες στην Αγία Γη. Μεγάλο βίωμα και πολύτιμη παρακαταθήκη για το υπόλοιπο της ζωής σου! Τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν αυτά που έχεις ζήσει. Η καρδιά πάλει στο άκουσμα των τόπων αυτών. Αλλά πέρα από το βίωμα της παρουσίας του Θεού, κερδίζεις και από όλα τα υπόλοιπα που προσφέρονται απλόχερα: αγωνιστές αγιοταφίτες πατέρες σε ιστορικά μοναστήρια σε αδιάκοπη χριαστιανική παρουσία είκοσι αιώνων .

Στα δύσκολα χρόνια μας, στις παράξενες συγκυρίες για την πατρίδα μας, στο ανερμήνευτο μέλλον που προδιαγράφεται ακόμα πιο δύσκολο, μία επίσκεψη στην Αγία Γη μπορεί να γίνει αφορμή να ανακαλύψουμε το Θεό μας μέσα από την προσευχητική προσέγγιση των προσκυνημάτων. Ναι, τώρα περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη να τον παρακαλέσουμε και να τον παγιδέψουμε το Θεό μας…

Να προσευχηθούμε εκεί που κάθε ανθρώπινη καρδιά ραγίζει και να τον παγιδέψουμε για πάντα στην καρδιά μας. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να βρεθεί κάποιος στην Αγία Γη. Μόνο έτσι αξίζει πραγματικά να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι. Παλιά το έλεγαν ταξίδι ζωής, αφού χρειαζόταν μεγάλη τόλμη και πίστη για να το αναλάβει κάποιος και δεν ήξερε πότε και αν θα το ολοκλήρωνε. Σήμερα τα πάντα έχουν απλουστευτεί. Το μόνο που χρειάζεται είναι η πίστη και η τόλμη!

Πίστη στον ίδιο το Θεό μας για να νιώσεις αυτή την ευλογημένη επιθυμία να προσκυνήσεις στους τόπους όπου έζησε ως άνθρωπος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Και τόλμη για να πας κόντρα στην εποχή και το ρεύμα της, στις φωνές και τις τάσεις που θέλουν κάποιον να είναι γραφικός και οπισθοδρομικός όταν ασχολείται με το Θεό. Φυσικά την είδαμε την προκοπή μας με την πρόοδο και τις νέες ιδέες των τελευταίων χρόνων…. Μα προτιμώ εκατό φορές κάποιος να με θεωρεί ξεπερασμένο, ακόμα και να με περιγελάει, αρκεί να έχω την χαρά έστω για μια ελάχιστη στιγμή να νιώσω τον Θεό μου. Και επειδή δεν είμαι άγιος, χρειάζομαι βοήθεια για να νιώσω πιο έντονα την παρουσία Του. Επειδή δεν είμαι άγιος, έχω ανάγκη από μία υποκινούμενη καρδιά, μία καρδιά προσκυνητή στον Πανάγιο Τάφο! Είναι συναίσθημα που ποτέ δεν χορταίνεις και ποτέ δεν αλλάζει.

Με τόλμη λοιπόν οπλισμένοι μπορούμε να δοκιμάσουμε μία επίσκεψης την Αγία Γη. Από όλα τα μέρη του κόσμου, είναι αναμφισβήτητα το μοναδικό που δεν θα χάσεις το χρόνο σου. Είναι το μοναδικό που θα αλλάξει τη ζωή σου. Είναι το μοναδικό που θα το κλείσεις στην ψυχή σου και που θα επανέρχεται καθημερινά μπροστά σου, σε όλη την υπόλοιπη ζωή σου. Αξίζει να κάνει κάποιος ένα ταξίδι στην Αγία Γη, σήμερα για να ωφελήσει δια της προσευχής την ψυχή του.

Δοξάζω το Θεό που μας έχει επιτρέψει να βρεθούμε εκεί πολλές φορές, από μικρό παιδί ακόμα. Δοξάζω το Θεό μας, που εκεί ανθρωπίνως γεννήθηκε, που μας έχει χαρίσει στιγμές μοναδικές με μερικές χιλιάδες προσκυνητές που συνολικά αυτά τα χρόνια έχουμε βρεθεί εκεί. Δοξάζω το Θεό μας, που εκεί Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε για όλους μας,   που ακόμα μας ανέχεται και που όπως εκεί ο Ίδιος είχε πει πριν από είκοσι αιώνες, δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ…

Λυκούργος Μαρκούδης

Υ.Γ.: Αυτή την παρηγοριά που ο Χριστός προσφέρει, με τη δική Του βοήθεια, θα προσπαθήσουμε να ζήσουμε στην Αγία Γη σε λίγες μέρες. Προετοιμάζουμε μία νέα εκδρομή, ολιγοήμερη, σε ειδική τιμή προσφοράς για να μπορέσουμε όλοι να αξιωθούμε ενός προσκυνήματος στα Ιεροσόλυμα. Θέσεις περιορισμένες για όποιον ενδιαφέρεται, χωρίς άλλη ανακοίνωση. Πληροφορίες θα βρείτε στο: http://proskinima.blogspot.com/