Λίγες μέρες σε ένα μοναστήρι...

Μετά την εκπομπή της Δευτέρας 8 Οκτωβρίου, υπήρξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για το Ησυχαστήριο της Αναλήψεως του Κυρίου (κοντά στα Σκούρτα της Βοιωτίας), αλλά και για το βιβλίο που μόλις πριν από λίγο καιρό εκδόθηκε από το μοναστήρι. Τίτλος του "Αγγελικά περάσματα στη γη μας" και διαβάζεται ευχάριστα και με μεγάλο ενδιαφέρον από μικρούς και μεγάλους.

Ωστόσο λάβαμε το παρακάτω mail που το αναρτούμε ακριβώς όπως μας ήρθε, χωρίς καμία αλλαγή ή διόρθωση. Διαβάστε το!

Ειμαι μια 14χρονη μαθητρια της τριτης γυμνασιου και τα τελευταια 7 χρονια εχω την τυχη να ειμαι ενα απο τα πνευματικα παιδια του γεροντα Πολυκαρπου ( Ιερο Ησυχαστηριο Αναληψεως του Κυριου στα Σκουρτα Βοιωτιας)

Σας στελνω αυτο το μηνυμα με αφορμη το βιβλιο ''Αγγελικα περασματα στη γη μας'' το οποιο κυκλοφορησε το μοναστηρι μας. Μεσα στο βιβλιο αναφερονται μερικα περιστατικα που συνεβησαν σε παιδια που εκκλησιαζονται στο μοναστηρι

και εχουν φιλοξενηθει σ'αυτο. Ενα απο αυτα τα παιδια ειμαι κι εγω. Οταν πρωτοεμεινα στο μοναστηρι ημουν περιπου 9 χρονων, σχετικα μικρη για να μπορω να μεινω καπου χωρις τους γονεις μου, αλλα δε δυσκολευτηκα να το αποφασισω.

Εξαλλου ειχα σχεδον εξοικιωθει με το χωρο και ηθελα πολυ να δω απο κοντα την καθημερινη ζωη αυτων των ανθρωπων που τοσο ομορφα περνουσα μαζι τους. Ετσι κι εγινε.. Θυμαμαι ηταν λιγο μετα την Κυριακη του Πασχα. Για να ειμαι ειλικρινης στην αρχη ειχα μια μικρη αμφιβολια για το αν θα μπορεσω να μεινω τελικα, παρα τον ενθουσιασμο μου. Η μικρη αυτη αμφιβολια ομως εσβησε μεσα σε μολις λιγη ωρα. Ειχα τοσα πραγματα να δω, να μαθω, να ζησω απο κοντα που την ξεχασα... Τα πρωινα σηκωνομασταν νωρις, ετσι πιστευα δηλαδη, μεχρι που ανακαλυψα πως οι μοναχες και ο παππουλης σηκωνονταν ακομη νωριτερα. Πηγαιναμε λοιπον στο μικρο εκκλησακι, συνηθως, γιατι δεν υπηρχε πολυς κοσμος τις καθημερινες. Αφου τελειωνε λοιπον η λειτουργια πηγαιναμε με τις αδερφουλες στην κουζινα να ετοιμασουμε πρωινο..Τρωγαμε ολοι μαζι στην τραπεζα και ο παππουλης μας διηγουνταν διαφορα περιστατικα, ποτε αστεια και ποτε διδακτικα..Μετα το πρωινο βοηθουσαμε τις μοναχες ειτε στο μαγειρεμα ειτε στην εκθεση ή οπου αλλου

χρειαζονταν τελος παντων. Νωρις το μεσημερι συγκεντρωνομασταν παλι στη τραπεζα για μεσημεριανο κι επειτα ολοι στα κελακια τους, να ξεκουραστουν γιατι το απογευμα μετα τον εσπερινο ολο και καποιος θα μας επισκεπτοταν. Ειτε για εξομολογηση, ειτε για εκδρομη κι εμεις τουσ κερνουσαμε γλυκο, φτιαγμενο απ'τισ αδερφουλες, και ελληνικο καφε.. Οταν παλι δεν ειχαμε κοσμο τα απογευματα κατεβαιναμε με τις αδερφουλες στο περιβολι τους και μαζευαμε σ'ενα ψαθινο μεγαλο καλαθι τα λαχανικα, τα φρουτα και τα αυγα απ'το κοτετσι και στο γυρισμο περνουσαμε και μια βολτα απο το εργαστηρι να δουμε την καινουργια εικονα που ειχε φτιαξει η αδερφη Πολυκαρπη, το λιβανι που μολις χθες εφτιαξε η αδελφη Φιλοθεη και τα χειροποιητα κερακια της αδελφης Μαριαμ. Ηταν ολα τοσο ομορφα! Μετα που ηταν αργα, ανεβαιναμε στην κουζινα ετοιμαζαμε το βραδυνο κι αφου τελειωναμε, καναμε ολοι μαζι το αποδειπνο εξω και το μονο που ακουγοταν ηταν η φωνη του Γεροντα και που και που καποιας αδελφης.. Υστερα περναμε ευλογια απο το Γεροντα και τη Γεροντισα

και η αδερφη Αγνη μας συνοδευε και μας τακτοποιουσε στα κελακια μας.. Μετα μαζι με την αλλη κοπελα που μεναμε μαζι συζητουσαμε για το τι μας εκανε εντυπωση και πως φαναζομασταν την αυριανη μερα. Οι μερες περασαν πολυ γρηγορα, ουτε που το καταλαβα..

Τεσσερισς ολοκληρες μερες περασαν και τωρα επρεπε να φυγω.. Δε πειραζει ομως, θα ξαναρθω, ελεγα με σιγουρια. Και δεν επεσα εξω,αφου εχω ξαναπαει απο τοτε αλλες τρεις φορες μεχρι τωρα... Και ολες ηταν η μια πιο ομορφη απ'την αλλη! Στο γυρισμο μεσα στο αυτοκινητο, καθως εβλεπα το μοναστηρι να χανετε σιγα σιγα στο βαθος του δρομου, αισθανομουν μια μικρη στεναχωρια που εφευγα.. Σκεφτομουν ομως ποσο καλυτερα ενιωθα με εμενα, ενα παραξενο συναισθημα... Τελικα ηταν πιο ομορφα απ'οτι ειχα φανταστει!

Επισης θελω να σας πω πως η διαμονη σ'ενα μοναστηρι δεν προεξοφλει την πορεια που θα ακολουθησει ο καθενας μας, θελω να πω πως δε σημαινει πως οποιος μεινει σ'ενα μοναστηρι θα γινει και μοναχος...Και το αναφερω αυτο γιατι, παρ'ολο που περασα πραγματικα πολυ ωραια, δε θα επελεγα να ακολουθησω τη μοναχικη ζωη..Οχι επειδη δε μου αρεσει απλα καταλαβαινω πως δεν ειναι η κλιση μου...Δεν εχω να προσθεσω κατι άλλο, ευχαριστω που με ακουσατε..

 

Ε.Γκ.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ δική μας:  Αν σας ενδιαφέρει να επισκεφθείτε το μοναστήρι ή αν θέλετε να παραγγείλετε το βιβλίο το τηλέφωνο της μονής είναι: 22620 58731. Το πρωτότυπο mail με όλα τα σοιχεία του υπάρχει στο αρχείο μας.