Φεύγουμε για Ιεροσόλυμα…

του Λυκούργου Μαρκούδη

Όμορφο και παρήγορο συναίσθημα! Και μόνο να το επιθυμήσεις, πραγματικά όμως, μέσα από τα βάθη της καρδιάς σου, νιώθεις πως ήδη βρίσκεσαι στο δρόμο… Στο δρόμο για την Αγία Γη. Για την υπέροχη αυτή περιοχή του πλανήτη μας που είναι μοναδική. Ελάτε μαζί μας λοιπόν! Να επισκεφθούμε ένα μέρος που αν και μας είναι άγνωστο, ταυτόχρονα μας είναι απόλυτα οικείο. Που αν και μοιάζει μακρινό είναι πέρα για πέρα δίπλα μας. Ή μήπως μέσα μας;

Ελάτε μαζί μας! Να δούμε την Αγία Γραφή να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Έτσι όπως ποτέ και κανένας δεν θα μπορέσει να μας την παρουσιάσει ή να μας την διδάξει. Ελάτε να περπατήσουμε στα μέρη όπου βάδισε ως άνθρωπος ο ίδιος ο Θεός μας… Να απολαύσουμε λίγες μέρες σε άλλη διάσταση, χρονική και χωρική! Ναι, γιατί αλλάζει και ο χρόνος και ο χώρος, όταν πας στην Αγία Γη…

Σχολείο χωρίς ηλεκτρονικούς υπολογιστές; Κι όμως υπάρχει!!!

από ΖΑΧΟΥ ΕΛΕΝΗ   

Σε σχολείο στη Silicon Valley δεν χρησιμοποιούν υπολογιστές, διαδραστικούς πίνακες και άλλα τεχνολογικά μέσα για τη διδασκαλία

Κι όμως σε ένα σχολείο που βρίσκεται στην καρδιά της Silicon Valley και στο οποίο φοιτούν τα παιδιά των εργαζομένων στην Google, την Apple, την Yahoo και άλλων τεχνολογικών κολοσσών, δεν υπάρχει ούτε ένας υπολογιστής, ούτε μια οθόνη. Η χρήση οποιουδήποτε τεχνολογικού γκάτζετ απαγορεύεται στις σχολικές αίθουσες, ενώ οι εκπαιδευτικοί συστήνουν στους μαθητές τους να μην τους χρησιμοποιούν ούτε στο σπίτι.

Ένας διάλογος περί προγαμιαίων σχέσεων και παρθενίας

Διαβάστε στη συνέχεια ένα κείμενο το οποίο δημοσιεύθηκε στο μηνιαίο ενοριακό περιοδικό "ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ". Ίσως το βρείτε ενδιαφέρον. Μας το έστειλε ο ακροατής μας και συντάκτης του Αναστάσιος Μυρίλλας, τον οποίο και ευχαριστούμε.

- Μπορείς να μου πεις τι έχει πάθει η εκκλησία με τις προγαμιαίες σχέσεις; Δηλαδή τί κακό βρίσκει; Δεν πρέπει να γνωρίζει ο άντρας την κοπέλα πριν την πάρει; 

- Γιατί κλεισμένη σε τσουβάλι τού τη δίνουν; Δεν την βλέπει πριν το γάμο; Δεν μιλούν μεταξύ τους; 

- Έλα τώρα ξέρεις τι εννοώ. 

- Μα ακριβώς επειδή ξέρω και ξέρω ότι έχεις και κόρες, αδυνατώ να καταλάβω. Δηλαδή θέλεις και εσύ οι κόρες σου να … γνωρίζουν καλά όλους τούς –ίσως- μέλλοντες συζύγους τους; 

Έσχατοι καιροί; Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Στους δύσκολους και ταραγμένους καιρούς μας υπάρχει γενικά και μια μικρή ισχυρή ομάδα ανθρώπων με κάποιες μεταφυσικές αναζητήσεις. Κάποιοι βρίσκουν τον Θεό ως ανάγκη, ως αποκούμπι και ως σχεδία. Συνήθως ο άνθρωπος βρίσκει ό,τι ψάχνει και τον συμφέρει. Δεν θέλει να κουραστεί και να μοχθήσει πολύ. Ικανοποιείται με πρόχειρες και εύκολες λύσεις. Έτσι, μερικές φορές τη θρησκευτικότητά του εξαντλεί σε τυπικές υποχρεώσεις, δίχως κανένα κόστος. Άλλοτε παρασύρεται από επιτήδειους δασκάλους, που εκμεταλλεύονται τον θείο πόθο του με το να του προσφέρουν προϊόντα απελευθερωτικά, χαρούμενα, χαλαρωτικά και άκοπα.

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ ΒΟΥΚΟΛΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

«Ο άγιος Βουκόλος από νεαρή ηλικία αγίασε τον εαυτό του και έγινε δοχείο του αγίου Πνεύματος. Αυτόν βρήκε δόκιμο και άξιο ο πανεύφημος και από τον Χριστό αγαπώμενος θείος Ιωάννης ο Θεολόγος, και τον χειροτόνησε Επίσκοπο και ποιμένα καλό της Εκκλησίας της Σμύρνης. Ο Βουκόλος, ο οποίος φωτιζόταν από το Άγιον Πνεύμα, οδηγεί στο φως της πίστεως του Χριστού τους ευρισκομένους στο σκοτάδι της πλάνης, και με το άγιο βάπτισμα τους κάνει υιούς ημέρας, σώζοντάς τους από μύρια ανήμερα θηρία. Αυτός λοιπόν, πριν φύγει από τη ζωή αυτή, χειροτόνησε και έβαλε ποιμένα και Διδάσκαλο των λογικών προβάτων στην ίδια πόλη, τη Σμύρνη, τον μακάριο Πολύκαρπο, οπότε και εκοιμήθη εν Κυρίω. Όταν το τίμιο σώμα του το έθεσαν κάτω από τη γη, ο Θεός έκανε να ανατείλει φυτό, που παρέχει ιάσεις μέχρι σήμερα».

Έφτασε το ΤΕΛΟΣ του ελεύθερου internet;

Πώς θα σας φαινόταν αν η εταιρία που σας παρέχει internet είχε δικαίωμα να αποφασίσει αν θα μπορείτε να διαβάζετε το site που εσείς θέλετε; Γιατί δικαστήριο στις ΗΠΑ αποφάσισε ότι το έχει…

Δικαστήριο της Ουάσινγκτον, αποφάσισε ότι οι εταιρίες-πάροχοι πρόσβασης στο διαδίκτυο έχουν δικαίωμα να επιλέγουν σε πιο περιεχόμενο θα έχουν πρόσβαση οι συνδρομητές τους και με ποιους όρους.

Γέροντας Παΐσιος: Η ιστορία και η σημασία του κομποσχοινιού.

- Γέροντα, ποιά σημασία έχει το κομποσχοίνι;

- Το κομποσχοίνι είναι μια κληρονομιά, μια ευλογία, που μας έχουν αφήσει οι Άγιοι Πατέρες μας. Και μόνο γι’ αυτό έχει μεγάλη αξία. Βλέπεις, σε κάποιον αφήνει ο παππούς του μια κληρονομιά ένα ασήμαντο πράγμα και το έχει μετά σαν φυλαχτό, πόσο μάλλον το κομποσχοίνι που μας το άφησαν κληρονομιά οι Άγιοι Πατέρες!

Μία αληθινή ιστορία από την καθημερινότητα του 2014...

της Λίζας Δουκακάρου 

‘Πανελλαδική συγκέντρωση διαμαρτυρίας εκπαιδευτικών έξω από τη Λάρισα’, ‘Πέθανε ο Ariel Sharon’, ‘Ελληνική Προεδρία στην Ε.Ε’ γράφουν τα κρεμασμένα πρωτοσέλιδα έξω από τον σταθμό προσπαθώντας μάταια να τραβήξουν την προσοχή του κόσμου που τρέχει να προλάβει…

Καιρό είχα να κάνω αυτή τη διαδρομή. Κηφισιά κέντρο με τον ηλεκτρικό.

Σε ώρα χαλαρή, με τα βαγόνια σχεδόν άδεια, το λες και βόλτα.

Οι περιοχές διαδέχονται η μία την άλλη με ρυθμικά σαν ταινία άλλης εποχής και οι εικόνες πριν καν ζωντανέψουν, χάνονται θαμπωμένες στην ταχύτητα του συρμού.

«Επιστολή του Ιωάννου Μακρυγιάννη προς τους Νέους»

Αγαπητά μου Παιδιά,

Μαζί με πολλούς άλλους άξιους και γενναίγους Έλληνες πολεμήσαμε και λευτερώσαμε τούτο τον τόπο που πατάτε εσείς, και να στοχάζεστε πως τον λευτερώσαμε για σας που γεννηθήκατε σε πατρίδα ελεύθερη, γιατί εμείς λίγο την απολάψαμε, ότι, μόλις εδιώξαμε τους Τούρκους, αρχίσαμε να τρώμε ο ένας τον άλλον κι έτσι μας βρήκαν διαιρεμένους οι Μπαυαροί και μας τζαλαπάτησαν.

Θέλει τρέλα ρωμαίικη, τρέλα κολοκοτρωναίικη…

γράφει ὁ Δημ. Νατσιός
Δάσκαλος -Κιλκίς
«Μὴν μὲ διαβάζετε, ὅταν ἔχετε δίκιο» (Νίκ. Καροῦζος)
                «Ἅης Βασίλης ἔρχεται ἀπὸ τὴν Καισαρεία/ βαστάει κόλλα καὶ χαρτί, χαρτὶ καὶ καλαμάρι/ – Βασίλη μ’ ποῦθε ἔρχεσαι καὶ ποῦθε κατεβαίνεις;/ Ἀπὸ τὴ μάνα μ’ ἔρχουμαι καὶ στὸ σχολειὸ πηγαίνω/ πάω νὰ μάθω γράμματα, νὰ πῶ τὴν ἀλφαβήτα…»
                Καὶ «ζωγραφίζει» ὁ θεσπέσιος Παπαδιαμάντης: «Τὸ ἆσμα τοῦτο μᾶς φαίνεται θαυμάσιον ἐν τῇ ἀφελείᾳ αὐτοῦ. Ἡ ἔμφυτος φιλομάθεια τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ἐν μέσῳ τοσούτων διωγμῶν καὶ θλίψεων ἐπιζήσασα, μετεχειρίσθη τὴν ἐπὶ παιδείᾳ φήμην τοῦ ἑλληνικωτάτου Ἁγίου, ὡς προτροπὴν πρὸς τοὺς νέους πρὸς τὴν σπουδὴν καὶ μάθησιν οὕτω δὲ καὶ μετὰ πολλοὺς αἰῶνας, ὁ μέγας τῆς Καισαρείας φωστήρ, παρίσταται οἰονεὶ συγγράφων δευτέραν πρὸς νέους παραίνεσιν». (Ἅπαντα, τόμ. Ε´ ἔκδ. Γιοβάνης, σελ. 330).

Ο ιερέας

του Σεβ. Μητροπολίτου Προικοννήσου κ.κ. Ιωσήφ

Ο Ιερέας δεν είναι ένα συνηθισμένο πρόσωπο. Παρά τις αμαρτίες, οι οποίες αναπόφευκτα ως άνθρωπο τον βαρύνουν, παρά τις ατέλειες και τις βρότειες(ανθρώπινες) αδυναμίες του, εξαιτίας της αγίας ιεροσύνης που φέρει, βρίσκεται ανάμεσα στο Θεό και στους ανθρώπους. Μεταξύ ουρανού και γης! Γιατί η ιεροσύνη «τελείται μεν επί της γης, τάξιν δε επουρανίων έχει ταγμάτων…».

Η πρωτοχρονιά ενός αναρχικού...

Δε ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει αλλά αυτές τις μέρες, συναντάς ανθρώπους από τα παλιά. Φίλους που έχεις να δεις χρόνια και καιρούς. Που η ζωή σας έφερε κάποτε κοντά και έπειτα σας χώρισε.

Αυτό ίσχυσε φέτος και για μένα. Περπατώντας στους δρόμους της πόλης μου, συνάντησα έναν παλιό φίλο. Ένα πρόσωπο που είχα χάσει χρόνια καθ ότι οι δρόμοι μας είχαν χωρίσει. Υποθετικά τουλάχιστον . Σε επίπεδο ιδεών. Μια και οι ιδέες χωρίζουν. Μονάχα η ζωή, η εμπειρία, το βίωμα ενώνει τις καρδιές. Οι ιδέες και οι ιδεολογίες διαιρούν. Και στο ποσοστό που ο Χριστιανισμός δεν είναι βίωμα και ζωή, αλλά ιδεολογία τότε μας διαιρεί.

Ένα κείμενο του 1896 του Αλ. Παπαδιαμάντη για το Νέο Έτος

Υπάρχει ένα όχι πολύ γνωστό φιλολογικό σημείωμα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, το οποίο υπό μορφή πρωτοχρονιάτικου άρθρου δημοσιεύθηκε πριν από 115 χρόνια στην αθηναϊκή εφημερίδα «Ακρόπολις». Έχει τον τίτλο «Οιωνός», τίτλος ο οποίος σχετίζεται με την περίφημο ομηρικό στίχο –αποφθεγματική ρήσι/ομολογία φιλοπατρίας- (στο Μ 243) της Ιλιάδος: ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ (= Ένα είναι το καλύτερο σημάδι, ο καλύτερος οιωνός: το να πολεμάει κανείς υπερασπιζόμενος την πατρίδα του).