Θαύμα Παναγίας Διασώζουσας

Σας αναρτούμε το μεγάλο θαύμα της Παναγίας της Διασώζουσας που σώζεται στην Πάτμο.

Τὸ 1732, ὅταν οἱ πειρατὲς τῆς Ἀλγερίας λυμαίνονταν τὴν Μεσόγειο καὶ τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, ἕνας Πάτμιος, ὁ Εὐστράτιος Γλυκονικήτας, ληστεύθηκε καὶ αἰχμαλωτίσθηκε ἀπὸ τοὺς πειρατὲς σὲ μιὰ παραλία τῆς Πάτμου, τὸ Κουβάρι, ὅπως τὸ λένε οἱ ντόπιοι, ὅπου εἶχε πάει γιὰ ψάρεμα. Τὸν μετέφεραν στὴν Νότια Ἀφρικὴ καὶ τὸν ἔκλεισαν στὶς φυλακὲς τῆς Τρίπολης. Ὁ δέσμιος Γλυκονικήτας παρακαλοῦσε κάθε ὥρα τὴν Ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν μεσιτεία τῆς Παναγίας τῆς Διασωζούσης, ὁ Ναὸς τῆς ὁποίας βρισκόταν κοντὰ στὸ σπίτι του.

ΟΙ ήρεωες του 1821 για την Παναγία

Όταν ήλθε η ώρα της εθνικής παλιγγενεσίας, στη Χάρη και προστασία της Παναγίας κατέφευγαν οι οπλαρχηγοί και οι καπεταναίοι για να συντονίζουν τον Αγώνα και να... παίρνουν δυνάμεις για τη συνέχιση του στις κρίσιμες στιγμές. 

Στα απομνημονεύματα των Ηρώων του 1821 βρίσκουμε πολλές αναφορές ως προς την καταφυγή τους στη βοήθεια της Παναγίας, αλλά και στην αδίστακτη βεβαιότητα και πίστη τους στην προστασία Της.

Μπροστά στην μικρούλα Θεοτόκο αγανακτώ για την έκτρωση

Aφορμή για το άρθρο αυτό είναι η εικόνα της μικρής χαριτωμένης παιδούλας Θεοτόκου, πού σήμερα εισέρχεται στον Ναό, αλλά και του Παιδίου, πού έφερε στον κόσμο, το οποίο ο Ηρώδης ηβουλήθη απολέσαι.Επίσης το παρακάτω περιστατικό:Στις ειδήσεις είπαν για μια εργαζόμενη έγκυο , από την οποία το αφεντικό της ζήτησε να κάνει έκτρωση, για να ανταποκρίνεται καλύτερα στην δουλειά της ή επειδή για τον ίδιο ήταν οικονομικά ασύμφορο. Αυτή είναι η αξία της ανθρώπινης ζωής σήμερα και μια καλή ευκαιρία στους θιασώτες στο "δικαίωμα της έκτρωσης" να κατανοήσουν τί ακριβώς ισχύει με τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους! Aυτή είναι η κοινωνία των ανθρώπων. Δαρβινιστές οι αφέντες, τ.ε όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει, δαρβινιστές κατά μίμησιν και οι δούλοι. Χωρίς εισαγωγικά οι λέξεις.

Ἡ γέννηση τῆς Θεοτόκου π. Alexander Schmemann

Ἡ εὐλάβεια ποὺ δείχνει ἡ Ἐκκλησία στὴν Παναγία ριζώνει στὴν ὑπακοή της στὸν Θεό, στὴν ἑκούσια ἐπιλογή της νὰ δεχθεῖ μιὰ πρόσκληση ἀδύνατη στὰ ἀνθρώπινα μέτρα. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀνέκαθεν τόνιζε τὴ σύνδεση τῆς Παναγίας μὲ τὸν ἄνθρωπο καὶ χαίρεται γι' αὐτὴν καὶ τὴ θεωρεῖ ὡς τὸν καλύτερο, καθαρότερο καὶ πιὸ ὑπέροχο καρπὸ τῆς ἀνθρώπινης Ἱστορίας καὶ τῆς ἀναζητήσεως τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, τῆς ἀναζητήσεως τοῦ ἔσχατου νοήματος, τοῦ ἔσχατου περιεχομένου τῆς ζωῆς τοῦ ἄνθρωπου. 

(Σχόλιο στὴ βλάσφημη σειρὰ ¨Μαρία καὶ Ἰωσὴφ¨ τοῦ Alpha)

« Τῆς Παναγίας Ἀχράντου, Ὑπερευλογημένης, Ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας» καὶ ὄχι ¨τῆς Μαρίας¨ ∙ «τοῦ ἁγίου καὶ δικαίου Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος» καὶ ὄχι ¨τοῦ Ἰωσὴφ¨ 

του ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ 

« Ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας, Ἀχράντου, Ὑπερευλογημένης, Ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας». Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, ὡς στῦλος καὶ ἐδραίωμα τῆς ἀληθείας, στὴν ἁγιώτατη καὶ κρισιμότατη θέση τῆς Θείας Λειτουργίας προσφωνεῖ μέσῳ τῶν λειτουργῶν της τὴν Κεχαριτωμένη Θεοτόκο Μαρία, Ἀειπάρθενον, δίνοντάς Της τὰ δευτερεῖα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου Τριάδος. Κι’ αὐτὸ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ κατ’Ἀποκάλυψη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ τὴ φοβερὴ ἐκείνη ὥρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ στὴ Ναζαρέτ, διὰ τοῦ Ἀρχαγγέλου καὶ τῆς φανέρωσης ἐν χρόνῳ καὶ τόπῳ τοῦ Προαιωνίου Μυστηρίου γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ σύμπαντος κόσμου. Ὁ Ἀρχάγγελος κατ’ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ προσφώνησε τὴ Μαριὰμ «Κεχαριτωμένη καὶ Εὐλογημένη ἐν γυναιξίν, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ[1]».

Η προσευχή μιας εγγονούλας (συγκηνιτική αληθινή ιστορία)

 Ήρθαν από το χωριό Ποτιδάνεια Δωρίδος αρχές Ιουλίου το καλοκαίρι του 2002.

 Η μητέρα, η γιαγιά, η εγγονούλα. Η γιαγιά και η εγγονούλα πανομοιότυπα! Συμπαθέστατες, με γαλάζια μάτια και οι δύο, αντιπρόσωποι δύο διαφορετικών γενεών. Η μητέρα είπε:

 - Η γιαγιά μας το ότι ζει το οφείλει στην προσευχή της εγγονούλας της. Είχε βαρειά πνευμονία και ήταν στο νοσοκομείο. Εκεί έπαθε πνευμονικό οίδημα, οπότε τελείωσε. Η αδελφή μου με πήρε τηλέφωνο από το νοσοκομείο και μου είπε να ετοιμάσουμε το σπίτι για την κηδεία.

Η πολιορκία Κων/πολης από τους Αβάρους (626 μ.Χ.) και ο «Ακάθιστος Ύμνος»‏

Ακάθιστος ύμνος επικράτησε να λέγεται ένας ύμνος «Κοντάκιο» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, από την όρθια στάση, που τηρούσαν οι πιστοί κατά τη διάρκεια της ψαλμωδίας του.


Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η Δρ. Ελένη Ρωσσίδου -Κουτσού, οι πιστοί έψαλλαν τον Ακάθιστο ύμνο όρθιοι, υπό τις συνθήκες που θεωρείται ότι εψάλη για πρώτη φορά, ενώ το εκκλησίασμα παρακολουθούσε όρθιο κατά την ακολουθία της γιορτής του Ευαγγελισμού, με την οποία συνδέθηκε ο ύμνος.

Δύο χρόνια δεν έκλαψε... (αληθινή ιστορία)

Η Ελένη ζούσε στο Καρπενήσι και είχε παντρευτεί έναν πολύ σκληρό άνδρα, ο οποίος την χτυπούσε για το παραμικρό, όπως χτυπούν τα παιδιά την μπάλα στο γήπεδο. Τα βάσανα της ζωής την έκαναν να υπηρετεί στη Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας κάθε Δεκαπενταύγουστο.

Ποια είναι η περιγραφή της εικόνας των Εισοδίων της Θεοτόκου;

Το Κύριο πρόσωπο της εικόνας, είναι η τριετής Παναγία.
Εικονίζεται την στιγμή που την υποδέχεται στο Ναό ο ιερέας Ζαχαρίας, ο μετέπειτα πατήρ του Προδρόμου. Την συνοδεύουν οι γονείς της (Ιωακείμ και Άννα) και οι παρθένες, που βαστούν λαμπάδες. Η Παναγία δεν εμφανίζει τίποτε το παιδικό, εκτός από το μικρό μέγεθος του σώματός της. Αυτό γίνεται σκοπίμως.

Τα εισόδια της Θεοτόκου (Αγίου Λουκά, Αρχ. Συμφερουπόλεως του ιατρού)

...Αν όλοι εμείς οι μεγάλοι πρέπει όλη τη ζωή μας να είμαστε στενά ενωμένοι με το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και να τρεφόμαστε με το ζωοποιό χυμό από τη Θεία Ρίζα, το ίδιο αυτό ισχύει καί για τα μικρότερα κλήματα του Αμπελιού, τα πιο μικρά πράσινα φύλλα καί τα μικρά τρυφερά άνθη, πού ανθίζουν στο άγιο Κλήμα. Αυτά τα άνθη, τα φύλλα καί τα μικρά κλήματα είναι τα παιδιά μας, τα όποια φροντίζουμε με τρυφερότητα, τα όποια αγαπάμε σαν την καρδιά μας.

8 Σεπτεμβερίου: τα γεννέθλια της Θεοτόκου

του Πρωτ. Γεωργίου Δορμπαράκη

Δεν προλάβαμε να σταματήσουμε τις δοξολογίες για την Υπεραγία Θεοτόκο του μηνός Αυγούστου - μήνας που καταγαύζεται, όπως όλοι γνωρίζουμε, από την Κοίμησή της, αλλά και την κατάθεση της τιμίας ζώνης της - και ξεκινάμε νέους πανηγυρισμούς, επί τη εορτή των Γενεθλίων της. Αλλά η Εκκλησία μας δεν παύει ποτέ να εορτάζει την Μητέρα του Κυρίου, σε καθημερινή μάλιστα βάση, αφού όλοι οι ύμνοι της επιστεγάζονται από τα τροπάρια γι’ αυτήν, τα γνωστά «Θεοτοκία», όπως και όλες οι μεγάλες εορτές των αγίων μας έχουν ως σημαιοφόρο τους κανόνες γι’ αυτήν. 

Τα 500 ονόματα της Παναγίας και οι συμβολισμοί τους

Αμέτρητα είναι τα ονόματα, ή «Θεοτοκωνύμια» όπως λέγονται, που έχει δώσει ο λαός στην Παναγία. Μέχρι στιγμής υπολογίζεται πως ξεπερνούν τα 500. Άλλα βγαλμένα από ύμνους, άλλα από τον τόπο που βρίσκεται κάποιος Ναός ή Μοναστήρι κι άλλα εξαιτίας του τρόπου που έχει αγιογραφηθεί. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, είτε νησιωτική είτε ηπειρωτική, απαντώνται εφευρετικά και παράξενα ονόματα της Παναγίας.

Η Παναγία μεσιτεύει ακατάπαυστα για όλους μας.

Όλα τα βλέμματα και οι καρδιές, τούτες τις δίσεχτες ημέρες, ικετευτικά, παρακλητικά στρέφονται στο καλοκαιριάτικο αυγουστιανό Πάσχα. 

Τον Δεκαπενταύγουστο . Στον ζωηφόρο θάνατο, στην αθάνατη Κοίμηση της Κυρίας Θεοτόκου. Συντονισμένα και τα πόδια μας –έστω και βαρυφορτωμένα από την ένοχη συνείδησή μας, την οικονομική δυσπραγία και τα όποια ασήκωτα βάρη της καθημερινότητας-μας οδηγούν ανεπίστροφα μπροστά στην θαυματουργική εικόνα, για να αποθέσουμε στα αγιασμένα πόδια της τον οφειλόμενο σεβαστικό ασπασμό μας.

Η εμφάνιση της Θεοτόκου στον γ. Παΐσιο

-Γέροντα,ποιά εικόνα της Παναγίας την αποδίδει περισσότερο;        
-H Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα,μια φορά την είδα εκεί στο Καλύβι στην Παναγούδα,αν σου το πω σε πόσους θα το πεις;                    
-Σε κανέναν Γέροντα.  

Θεοτόκος,Παναγία,Μήτερ του Θεού,Η Χαρά των Χριστιανών! Φώτης Κόντογλου

Η Παναγία είναι το πνευματικό στόλισμα της ορθοδοξίας. Για μας τους Έλληνες είναι η πονεμένη μητέρα, η παρηγορήτρια κ' η προστάτρια, που μας παραστέκεται σε κάθε περίσταση.
Σε κάθε μέρος της Ελλάδας είναι χτισμένες αμέτρητες εκκλησιές και μοναστήρια, παλάτια αυτηνής της ταπεινής βασίλισσας, κι' ένα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά, μοσκοβολημένα από την παρθενική και πνευματική ευωδία της. Μέσα στο καθένα από αυτά βρίσκεται το παληό και σεβάσμιο εικόνισμά της με το μελαχροινό και χρυσοκέρινο πρόσωπό της, που το βρέχουνε ολοένα τα δάκρυα του βασανισμένου λαού μας, γιατί δεν έχουμε άλλη να μας βοηθήσει, παρεκτός από την Παναγία, «άλλην γαρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί προς Θεόν εν κινδύνοις και θλίψεσιν αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών».

Ὁ ἀνήφορος τοῦ Αὐγούστου:

Ἡ ἀλληλοπεριχώρηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τῆς Παναγίας

μεταμορφώνουν καί ἀνυψώνουν τόν ἄνθρωπο σέ κατά χάριν Θεό

(Μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τήν ὑμνολογία μας ) 

                                     

του ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

 

¨Σταυρὸς ἁπάντων τῶν καλῶν, παρεκτικὸς καθορᾶται, προσκυνούμενος, καὶ πᾶσα ἡ κτίσις, ἑορτάζει ἐν χαρᾷ, φωτιζομένη χάριτι, τοῦ ἐν αὐτῷ βουλήσει, ἀνυψωθέντος Θεοῦ ἡμῶν¨.( ζ΄ὠδή τῆς ἑορτῆς τῆς προόδου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ)

¨Παρθενικῆς ἐκ νεφέλης σε τεχθέντα, καὶ σάρκα γενόμενον, καὶ πρὸς τὸ ὄρος Θαβώρ, μεταμορφούμενον Κύριε, καὶ τῇ νεφέλῃ, τῇ φωτεινῇ σε περικυκλούμενον, φωνὴ τοῦ Γεννήτορος, ἀγαπητὸν σὲ Υἱόν, τῶν μαθητῶν συμπαρόντων σοι, σαφῶς ἐδήλου, ὡς ὁμοούσιον καὶ ὁμόθρονο¨.(Ἀπό τούς Αἴνους τῆς Μεταμορφώσεως)

Ἀπ΄ ἀρχῆς  τῆς περιόδου τῶν παρακλήσεων τοῦ  Δεκαπενταυγούστου πρός τήν Ἁγνήν καί Καλήν Παναγία μας, ὁ Υἱός της καί Μεσσίας Ἰησοῦς Χριστός στέλνει στούς πιστούς Ὀρθοδόξους ἁπλόχερα τήν Ἄκτιστη Χάρη Του[1]. Ἡ εἰρήνη τῆς καρδιᾶς[2], ἡ καθαρότητα τῶν λογισμῶν καί τά δάκρυα τῆς μετανοίας καί εὐχαριστίας,  εἶναι τά πλέον χαρακτηριστικά  γνωρίσματα αὐτῆς τῆς πνευματικῆς εὐωχίας στήν διάρκεια τῶν παρακλήσεων.                                                                                                 

Απ' όσα έζησα με τον π. Φιλόθεο Ζερβάκο

O παππούς πατήρ Φιλόθεος πάλι μου μίλησε για την έσχατη μέρα πού την διαισθάνεται πολύ κοντά. Ζώ, μου είπε, με την αγωνία του κόσμου, του κόσμου πού έγινε μάζα, και πορεύεται σαν πρόβατο σε σφαγή, χωρίς διαμαρτυρία και προσπάθεια να ξεφύγει απ’ τα χέρια του βέβαιου θανάτου. Ο Σατανάς έχει υπνώσει τούς ανθρώπους και τούς χρησιμοποιεί...

Η Παναγία επεμβαίνει στις πιο δύσκολες στιγμές τής ζωής μας

Ο χώρος της μονάδας εντατικής θεραπείας είναι ένας χώρος που γίνεται αγώνας εντατικός εναντίον του θανάτου. Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό παλεύουν με τον θάνατο ο οποίος διεκδικεί τον ασθενή, αλλά και ο ασθενής βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση. Μπροστά του βλέπει τον θάνατο να έρχεται, και αυτό του αυξάνει την στενοχώρια, συγχρόνως είναι μόνος του, χωρίς την ύπαρξη των αγαπημένων του προσώπων, τα οποία βλέπει ελάχιστα λεπτά τής ώρας. Τότε βρίσκεται απέναντι στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής και του θανάτου, του νοήματος της ζωής, αλλά εμφανίζονται και οι τύψεις από γεγονότα του παρελθόντος.

Θαυμαστή παρέμβαση της Θεοτόκου!

Είχαν περάσει ήδη δύο μήνες που είχε μάθει για την αρρώστια του παιδιού της. Είχε πέσει από τα σύννεφα. Όλα τα περίμενε, αυτό όμως ποτέ. Να πεθάνει η ίδια, ναι. Άλλωστε μεγάλη ήταν ήδη σε ηλικία, τη ζωή της την είχε ζήση. Αλλά να μάθει πως πεθαίνει ο γιός της, όχι. Αυτό δεν το περίμενε και φυσικά δεν το ήθελε. Στην αρχή αντέδρασε ψύχραιμα. Όσο ψύχραιμα δηλαδή μπορούσε να αντιδράσει. Περίμενε να επιβεβαιωθούν οι εξετάσεις και με τη καρδιά σφιγμένη άρχισε να ρωτάει ξανά και ξανά. Πώς και γιατί και τι μέλει γενέσθαι.

Γέροντας Παΐσιος: Η Παναγία ήρθε και μου έδωσε αυτό το σταφύλι και τον άρτο…

Μια άλλη μαρτυρία καταγράφει ο γέροντας Χριστόδουλος, ηγούμενος της Ι. Μονής Κουτλουμουσίου στο βιβλιαράκι «Η παρουσία του Μοναχισμού στον σύγχρονο κόσμο»

Ο γέροντας συνήθιζε να έρχεται στις αγρυπνίες της Μονής μας όπου καθόταν στο στασίδι απέναντι από την εφέστιο εικόνα μας, τη Φοβερά Προστασία.