Φώτης Κόντογλου: Ἡ πίστη τοῦ λαοῦ μας κατὰ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα

Ἐκεῖνοι οἱ ἁπλοϊκοί ἄνθρωποι, ἐκεῖνα τά ἀγράμματα γεροντάκια καί οἱ γριοῦλες, πού τήν Σαρακοστή καί τήν Μεγάλη Βδομάδα βρίσκονται ὅλη μέρα στήν ἐκκλησία, ζήσανε ἀπό τά μικρά τους χρόνια ἐν παιδεία καί νουθεσία Κυρίου καί καταλάβανε αὐτό τό χαροποιόν πένθος, πού δέν τό καταλάβανε, ἀλοίμονο, οἱ σπουδασμένοι μας, πού θέλουνε νά τούς διδάξουνε, ἀντί νά διδαχθοῦνε ἀπ’ αὐτοὺς.

Η τελετή του Νιπτήρος στο ιερό νησάκι της Πάτμου

Θ.Γ.Αξελός

Από το περιοδικό «Ελληνική Δημιουργία», 1 Μαίου 1951, σελ. 665-668.

Στο δροσόχαρο νησάκι των θείων οραματισμών, την μικρή ιερή Πάτμο, εδώ και τετρακόσια χρόνια, σαν από παράδοση αναπαριστάνεται, κάθε χρόνο, την Μεγάλη Πέμπτη, το θείο δράμα του Μυστικού Δείπνου, που ούτε ο χρόνος, ούτε η μακρόχρονη σκλαβιά του νησιού μας, κάτω από τους Τούρκους, Ιταλούς και Γερμανούς, δεν μπόρεσαν να σβύσουν, σαν τον πιο δυνατό κι' άρρηκτο κρίκο της χριστιανοεθνικής του ενότητας, τον θρησκευτικό, του αγιοποδοπατημένου νήσιού μας, που στάθηκε φάρος ολόφωτος και μια υπέροχη πνευματική ακρόπολις, στο σύνολο του δωδεκανησιακού συμπλέγματος, το βορειότερο όλων, στο πέρασμα τόσων αιώνων... 

Η αναπαράστασις αυτή, μια εικονική σκηνή, είναι μια τελετή, που κλει μέσα της πολλή μεγαλοπρέπεια, θρησκευτικότητα και μαζί γραφικότητα. Λαμβάνει χώραν, ακόμα και σήμερα, στην Αγία πόλη της Ιερουσαλήμ και της Αντιοχείας. 

Ἐκύκλωσαν κύνες ὡσεὶ πολλοί

τοῦ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ -πτυχιούχου κλασσικῆς φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν - μεταπτυχιακοῦ ἐφηρμοσμένης παιδαγωγικῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Καλοκαίρι ξημέρωσε. Ναι ή απατώμαι; Ιδού όμως. Μεσημέριασε και η φύσις θλίβεται και δακρύζει. Φόβος και τρόμος εις αυτήν. Το ότι ακόμα δεν ανοίγει η γής να μας καταπιή με όλα όσα κάναμε και ακόμα κάνουμε και λέμε δεν οφείλεται σε κανέναν άλλον λόγο παρά σ’ αυτό που αναφέρεται. Εκείνος δεν το επιτρέπει ακόμα, ως φιλάνθρωπος. Διότι ως λέγεται πάλι δεν ήρθε να επιφέρη θάνατον αλλά ζωήν.

Τι κάνουμε εμείς ως ανταπόδοσιν εις Αυτόν που μας χαρίζει την ζωήν; Ιδού τα λόγια του:

Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

«Την άλλη μέρα, το μεγάλο πλήθος που είχε έρθει για τη γιορτή του Πάσχα,
όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, πήραν κλαδιά
φοινικιάς, και βγήκαν από την πόλη να τον προϋπαντήσουν, και κραύγαζαν:
«Δόξα στο Θεό! Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο!
Ευλογημένος ο βασιλιάς του Ισραήλ»(Ιωάν. ιβ, 12-13). Την επόμενη μέρα
του δείπνου της Βηθανίας, ο Κύριος ξεκίνησε για τα Ιεροσόλυμα, την πόλη
που θανάτωσε τους προφήτες.

Λόγος εις την Κυριακήν των Βαΐων (Αγ. Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Η Ιερουσαλήμ ήταν γεμάτη κόσμο που ήλθε από παντού για να γιορτάσει τη
μεγάλη γιορτή του Πάσχα. Όλη η πόλη μιλούσε για τον μεγάλο προφήτη και
θαυματουργό από τη Ναζαρέτ, ο οποίος μόλις τώρα έκανε το μεγαλύτερο από
όλα τα άλλα αμέτρητα θαύματά Του, ανέστησε τον Λάζαρο, ο οποίος
τέσσερεις ολόκληρες ημέρες βρισκόταν στον τάφο. Τον περίμεναν να έλθει
στην πόλη και προετοιμάζονταν για τη θερμή υποδοχή Του.

Αυτό είναι το ευλογημένο Σάββατο

Το «Άγιον και Μέγα Σάββατον» είναι η ημέρα που συνδέει τη Μεγάλη
Παρασκευή -την ημέρα του Σταυρού -με την Κυριακή, ημέρα της Ανάστασης
του Κυρίου. Για πολλούς ανθρώπους, η αληθινή φύση και το νόημα αυτού του
«συνδέσμου», η ουσιαστική αναγκαιότητα αυτής της «ενδιάμεσης ημέρας»
παραμένει άγνωστη, ή ίσως σκοτεινή.

Πάσχα τηες τηλεόρασης ή της Εκκλησίας;

Τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει πια συνήθεια και έθιμο, ο κόσμος να παρακολουθεί τα Άγια Πάθη τού Χριστού και την Ανάστασή Του μόνο από την τηλεόραση. Ακούμε να πηγαίνουν να μεταλαμβάνουν την Μεγάλη Πέμπτη για το λεγόμενο «καλό», να πηγαίνουν στον επιτάφιο πάλι για το «καλό», λίγο στην Ανάσταση για το «καλό» και βεβαίως να μην χάνουν καμία από τις ταινίες που προβάλλονται στην τηλεόραση με την ζωή τού Χριστού. Και αυτό είναι το Πάσχα για αρκετό, δυστυχώς, κόσμο. Περιμένουν να ζήσουν την πορεία τού Θεανθρώπου Κυρίου μας, μόνο μέσα από τις εκάστοτε τηλεοπτικές υπερπαραγωγές και άλλες ταινίες. Ακόμα και τις απορίες που έχουν για κάποια θεολογικά θέματα, περιμένουν να τις λύσουν από εκεί!

Η δίκη του Χριστού: Μία νομική ανάλυση

του Χρήστου Δερμοσονιάδη (Δικαστή)

Όταν ο Πιλάτος βεβαιώθηκε για την αθωότητα του Χριστού και θέλησε να τον απολύσει τότε οι Ιουδαίοι φώναξαν: “Ημείς νόμον έχομεν και κατά τον νόμον ημών οφείλει αποθανείν, ότι Θεού υιόν εαυτόν εποίησε.” (Ιωάν.10’7). Αυτή είναι και η σημερινή θέση των Εβραίων.

Oι φονείς του Χριστού

του Φώτη Κόντογλου
«Ήδη βάπτεται κάλαμος αποφάσεως παρά κριτών αδίκων και Ιησούς δικάζεται και κατακρίνεται σταυρώ. Και πάσχει η κτίσις, εν σταυρώ καθορώσα τον Κύριον. Αλλ' ο φύσει σώματος δι' εμέ πάσχων, αγαθέ Κύριε, δόξα σοι».

Ο άνθρωπος δεν έφταξε που σκότωσε τόσους ανθρώπους, σκότωσε και τον Χριστό. Δεν τον σκότωσε κανένα θηρίο, δεν τον σκότωσε τουλάχιστον κανένας κακούργος, παρά τον σκοτώσανε οι άνθρωποι που βαστούσανε τον νόμο του Μωυσή και που περίμενε ο λαός να του δείξουνε τον δρόμο του Θεού, οι γραμματείς κ' οι φαρισαίοι.