Πήραμε το παρακάτω μήνυμα. Σήμερα είναι μία μέρα που ίσως κανείς δεν θα θυμηθεί τι είχε συμβεί το 1843. Όμως στις μέρες αυτές που ζούμε η ημερομηνία γίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ. Σήμερα που από παντού μας "κλέβουν" και μας "αλλάζουν" την ιστορία μας, την εθνική μας μνήμη και την ίδια μας την ύπαρξη, πρέπει να θυμόμαστε του ήρωές μας! Αυτούς που αγωνίστηκαν για να μπορούμε όλοι εμείς σήμερα να μιλάμε ελεύθερα, να ενεργούμε ελεύθερα και να τους αμφισβητούμε, αυτούς τους τιμημένους προγόνους μας, σπιλώνοντας τη μνήμη τους!
Το μήνυμα που λάβαμε έλεγε τα εξής:
«Θυμηθείτε αδελφοί, σαν σήμερα το 1843, μεταξύ 3 και 4 τα ξημερώματα κοιμήθηκε ο μέγιστος των αγωνιστών του 21, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης! Προσφάτως κάποιοι ελαφρά τη καρδία σπίλωσαν την ιερή μνήμη του. Μεγάλη καρδία ο κυρ Θόδωρος και δεν νομίζω ό,τι θα κρατήσει κάτι στην ψυχούλα του απ´ εκεί που βρίσκεται μαζί με τους άλλους αγωνιστές, πατριάρχες, πατέρες, βασιλείς, διδασκάλους, μάρτυρες, εθνομάρτυρες, ομολογητές, αγίους ... της ρωμιοσύνης ... Εγώ, θα του ζητήσω με ένα ταπεινό κεράκι, να παρακαλέσει τον Χριστό μας να λυπηθεί την γλυκιά πατρίδα μας...»
Και για να θυμηθούμε λίγο τους ήρωες επαναστάτες που δεν ήταν απλά αγανακτισμένοι υπήκοοι μιας αυτοκρατορίας, ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα από την ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα (1838):
« Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου