Μία είδηση που σε κάνει να δακρύζεις... Η νέα "κυρά της Ρω" ζει εδώ και χρόνια στην άκρη του Έβρου. Μία Ελληνίδα που μας κάνει να ντρεπόμαστε! Πόσοι από εμάς είχαμε τη σημαία μας έστω και μία μέρα στα σπίτια μας την ημέρα της Εθνικής μας εορτής; Μας χρειάζονται τέτοιοι συμπολίτες. Μας χρειάζονται τέτοιοι Έλληνες...
Λίγα μέτρα χωρίζουν το φτωχόσπιτο από τα συρματοπλέγματα των συνόρων. Από την πολυθρόνα της η υπερήλικη γυναίκα κοιτάζει με ανυπομονησία προς το παράθυρο. Το σώμα της είναι 107 χρόνων, στη δύση της ζωής, αλλά το βλέμμα της βγάζει σπίθες.
Σαν 20χρονο κορίτσι. Είναι πρωί και περιμένει τα "παιδιά" της, τους φαντάρους, που "φυλάνε Θερμοπύλες", να έρθουν να τη βοηθήσουν για να υψώσει την ελληνική σημαία στο φυλάκιο των Μαρασίων. Στο Δήμο Τριγώνου, στον βόρειο Έβρο. Είναι το καθήκον της, η δουλειά της. Αυτό που κάνει εδώ και 50 χρόνια. Της αρέσει να τη βλέπουν οι Τούρκοι στρατιώτες της άλλης πλευράς. "
Πάντα έχει παρέα μέσα στο σπίτι της. Ακόμη και ο Διοικητής της Μονάδας πίνει μαζί της το καφεδάκι του. Το 2007 η Ακαδημία Αθηνών τη βράβευσε για την πολυετή προσφορά της στα στρατευμένα νιάτα. Η πρόταση για τη βράβευση έγινε από γυναικεία σωματεία της Θεσσαλονίκης και το δήμαρχο Τριγώνου Έβρου, κ.Μαν.Χατζηπαναγιώτου."Η τιμή που έγινε στο πρόσωπό της αποτέλεσε τιμή προς όλες τις γυναίκες και τους άνδρες του Τριγώνου Έβρου, που αποτελούν το ζωντανό προμαχώνα της πατρίδας μας στην πιο νευραλγική περιοχή των συνόρων μας," λέει ο δήμαρχος Τριγώνου Έβρου. "Για να φαίνεται η σημαία απέναντι, εκεί όπου γεννήθηκα", λέει η ίδια. Συμβολίζει τη Μάνα. Όσοι έκαναν τη στρατιωτική θητεία τους στον Έβρο, οι σημερινοί σαραντάρηδες και πενηντάρηδες, τη θυμούνται με λατρεία και ευγνωμοσύνη. Στο σπίτι της έβρισκαν καταφύγιο. Τους μαγείρευε, τους έπλενε, τους συμβούλευε. Έβλεπε τα φανταράκια σαν δικά της παιδιά.Η Βασιλική Λαμπρίδου - Φωτάκη γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες - συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη. Μια γέφυρα μόλις 100 μέτρων - στο φυλάκιο Μαρασίων- χωρίζει Έλληνες και Τούρκους. Νέοι υπηρετούν την θητεία τους. Η γιαγιά της περιοχής, η γιαγιά όλης της Ελλάδας. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Και όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα. Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στα Μαράσια. Το σπίτι της είναι το τελευταίο του οικισμού, δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο."Είναι μια ευγενική και υπερήφανη γυναίκα. Και οι 7.000 κάτοικοι του Τριγώνου τη σέβονται και την εκτιμούν.
ΠΗΓΗ: http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2011/04/107.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2Fhellas-orthodoxy+%28Hellas-Orthodoxy%29
1 σχόλιο:
Η Βασιλική Λαμπρίδου-Φωτάκη, οι Σουλιώτισσες και Μεσολογγίτισσες, Ρουμελιώτισσες και Μωραϊτισσες, Μακεδονίτισσες, Θρακιώτισσες και Κρητικές, Χιώτισσες και Ψαριανές και Κασσιώτισσες, Ηπειρώτισσες και Δωδεκαννήσιες και οι άλλες νησιώτισσες, γυναίκες που έμειναν άγνωστες και γυναίκες που ξεπέρασαν την λήθη, όπως η Τζαβέλλαινα, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, η Μαρία Δασκαλογιάννη, η Δόμνα Βισβίζη, είναι ψηφίδες σε ένα ψηφιδωτό που για ύλη συνεκτική αντί για κόλλα έχει αίμα και δάκρυα και ιδρώτα!
Δημοσίευση σχολίου