Η θλίψη μπορεί να σε καταλαμβάνει όταν πολλοί «ανώνυμοι» δήθεν γνώστες των πραγμάτων και της θεολογίας έχουν άποψη ειρωνική, όπως το κείμενο σχόλιο που μας έστειλε κάποιος ανώνυμος... Η απάντησή μας είναι απλή και ξεκάθαρη: Δεν απαντάμε σε κανέναν ανώνυμο είρωνα!
Κατ’ εξαίρεση όμως θα πρέπει να πούμε τα εξής: Οι σύγχρονοι γέροντες που ήταν φορείς του Αγίου Πνεύματος δεν ήταν θετικοί ως προς τη μεταμόσχευση, όχι επειδή δεν αγαπούσαν το συνάνθρωπο, αλλά επειδή υπήρχαν θέματα ηθικής τάξεως και όχι μόνο.
Για να πάρουν ένα μοναδικό όργανο (καρδιά, συκώτι) πρέπει να ζει ακόμα ο άνθρωπος και όταν τον πιστοποιήσουν ως νεκρό «κλινικα» να αφαιρέσουν τα όργανα και τότε να τελειώσει η ζωή του ενός ανθρώπου για να συνεχίσει του άλλου. Αυτό σε γενικές γραμμές.
Το ένα νεφρό μπορεί να το δώσει κάποιος και να συνεχίσει να ζει, έχοντας τo άλλο. Την καρδιά του όμως δεν μπορεί αν τη δώσει. Επί του δύσκολου και επικίνδυνου θέματος του κλινικού θανάτου (τι είναι και τι δεν είναι, ποιοι και γιατί το επινόησαν) υπάρχει ένα εξαιρετικό βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αγιοτόκος Καππαδοκία» γραμμένο από έναν εξαίρετο καθηγητή της Πυρηνικής Ιατρικής. Υπάρχουν όμως και άλλα συμφέροντα που υποκρύπτονται και δεν επιτρέπουν τη γνωστοποίηση της αλήθειας για το λεγόμενο «κλινικό θάνατο».
Το θέμα είναι μεγάλο και ανοιχτό: Πότε και ποιοι θα αποφασίζουν να πάρουν τα όργανα; Γιατί ζούμε τον απόλυτο "φασισμό" που υποχρεώνει το σώμα μας να πεθαίνει πριν πεθάνει για να προσφέρει δήθεν ζωή; Γιατί όλα αυτά υποχρεωτικά και χωρίς να ερωτηθούμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου