Πριν από λίγο λάβαμε το παρακάτω mail. Το έστειλε η Α. την οποία και ευχαριστούμε πολύ κι ας είναι η δική της γειτονιά (Αθήνα) κοντά στην δική μας. Ευχαριστούμε και για την φωτογραφία που θα δείτε στο τέλος του κειμένου της.
Θα περιμένουμε και από άλλους τέτοιες περιγραφές και εντυπώσεις από το Πάσχα, όπου κι αν βρίσκεστε. Στείλτε μας mail στο opougis@hotmail.com
Καλησπέρα σας και Καλή Ανάσταση να έχετε όλοι!
Διαβάζοντας συχνά το blog σας αλλά και ακούγοντας στην εκπομπή σας (Όπου Γης) να μας λέτε πως θα θέλατε να σας στέλνουμε νέα από τις δικές μας ορθόδοξες γειτονιές, σκέφτηκα να σας γράψω, αν και δεν είμαι μακριά από εσάς.
Σήμερα μεγάλη Παρασκευή βρέθηκα στο μικρό, όμορφο και ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου του Λουμπαρδιάρη. Δεν ξέρω αν έχετε πάει ποτέ, αλλά φαντάζομαι πως τουλάχιστον το έχετε ακούσει. Είναι μέσα στο πράσινο, ακριβώς απέναντι από το δρόμο που οδηγεί στην Ακρόπολη των Αθηνών.
Είναι ένας από τους αρχαιότερους ναούς των Αθηνών, (μέσα 9ου αιώνα) που κατά τη δεκαετία του 1950 ανακαινίσθηκε από τον παγκοσμίου φήμης Αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη.
Στις 26 Οκτωβρίου 1656 συγκεντρώθηκαν οι Χριστιανοί της περιοχής για τον εορτασμό του Αγίου. Αντικρίζοντας ο φρούραρχος της Ακρόπολης Γιουσούφ Πασάς την σύναξη των Ελλήνων για την πανήγυρη, συνέλαβε την φρικτή ιδέα να τους εξοντώσει ομαδικά.
Ετοίμασε κρυφά όλα τα κανόνια της Ακρόπολης καθώς και το μεγάλο κανόνι, την Λουμπάρδα και περίμενε την στιγμή της δοξολογίας για να διατάξει πυρ. Ο Θεός όμως με την μεσιτεία του Αγίου, την ώρα ακριβώς της πυροδότησης έριξε κεραυνό και κατέστρεψε την Λουμπάρδα, τα κανόνια και τη μπαρουταποθήκη σκοτώνοντας πολλούς από τους Τούρκους και έσωσε κατά αυτό τον τρόπο τους υπόδουλους Ρωμιούς που τιμούσαν τον Άγιο Δημήτριο.
Από τότε και μέχρι σήμερα, ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης ονομάζεται και Λουμπαρδιάρης για να υπενθυμίζει, σε όσους τον επικαλούνται, την καταστροφή της Λουμπάρδας και τη θαυματουργική σωτηρία των Χριστιανών.
Το εκκλησάκι όμως του Αγίου Δημητρίου συνδέεται ακόμη και με τους Αγίους Ραφαήλ και Νικόλαο της Λέσβου, οι οποίοι διακόνησαν στο μικρό εκκλησάκι για ένα ολόκληρο χρόνο μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Επίσης κατά καιρούς λειτουργούσαν στο εκκλησάκι ο Άγιος Νεκτάριος και ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς.
Αυτές τις πληροφορίες τις βρήκα στο ιντερνέτ στη σελίδα που έχει ο ναός. Σήμερα όμως, μετά τα Εγκώμια έγινε μία συγκινητική λιτανεία του Επιταφίου. Υπήρχε πάρα πολύς κόσμος που ακολούθησε τον Επιτάφιο με τα κεριά και τις λαμπάδες τους. Βέβαια ο αέρας δεν μας άφηνε τα κεριά μας αναμμένα και συνέχεια ο ένας το άναβε από τον άλλο. Ψάλλοντας τα εγκώμια κατεβαίναμε στον πεζόδρομο προς το Θησείο. Μπροστά ο Σταυρός με τα εξαπτέρυγα, πίσω οι ιερείς και ακολουθούσε ο Επιτάφιος. Τι όμορφα που ήταν! Στο μέσο περίπου του πεζοδρόμου, στο ύψος απέναντι από το κτήριο του Αστεροσκοπείου Αθηνών σταματήσαμε και για αρκετά μείναμε στάσιμοι ακούγοντας τα εγκώμια. Ακριβώς μπροστά μας βλέπαμε το φωτισμένο βράχο της Ακρόπολης και τον Στολισμένο Επιτάφιο. Κρίμα που δεν είχα φωτογραφική μηχανή… Ωστόσο έβγαλα μία φωτογραφία με το κινητό μου και σας την στέλνω (αν σας αρέσει μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε).
Λίγο αργότερα στο ίδιο σημείο έφτασε ο Επιτάφιος της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας που βρίσκεται δίπλα στο Αστεροσκοπείο και μετά από 2 λεπτά ήρθε και ο Επιτάφιος από την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου Θησείου. Πόσος κόσμος! Ακόμα και όσοι ήταν στις καφετέριες είχαν σηκωθεί όρθιοι…
Αλήθεια τέτοιο μεγαλείο που αλλού το συναντάς; Φαντάζομαι και σε άλλες ορθόδοξες γειτονιές του πλανήτη μας, όπως τις αναφέρετε και εσείς στις εκπομπές σας. Αλλά εγώ εννοώ που αλλού εκτός από την Ορθόδοξη Εκκλησία μπορείς κάτι τέτοιο να συναντήσεις…
Δεν σας κρύβω πως δάκρυσα με το θέαμα: Ακρόπολη, τρεις Επιτάφιοι στολισμένοι, Εγκώμια και χιλιάδες πιστοί (χωρίς υπερβολή πρέπει να ήταν πάνω από 2000) και φυσικά οι καμπάνες να ηχούν πένθιμα για την Ταφή του Χριστού μας.
Θα μπορούσα να σας γράψω πολλά, αλλά δεν θέλω να σας κουράσω πιο πολύ. Θα ήθελα μόνο ένα μικρό τελευταίο σχόλιο: ο προοδευτικός δήμαρχος με τις παράξενες ιδέες του, ζώντας στον αγνωστικισμό, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, μπορεί άραγε να νιώσει τη ζεστασιά και το μεγαλείο μιας τέτοιας στιγμής; Ή απλά και μόνο τον νοιάζει να τα περιορίσει όλα αυτά;
Σας ευχαριστώ πολύ. Καλή Ανάσταση σε όλους.
Με εκτίμηση,
Α.Σ.
Η φωτογραφία της Α. Σε πρώτο πλάνο ο Επιτάφιος και στο βάθος η Ακρόπολη (22-04-2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου