Οι κατηχητές στα σχολεία...

Ευχαριστούμε πολύ τον ακροατή μας Γ.Π. που μας έστειλε τις σκέψεις του και τον προβληματισμό του για την αντιμετώπιση που έχουν τα τελευταία χρόνια τα στελέχη του Κατηχητικού έργου της Εκκλησίας όταν πηγαίνουν στα σχολεία της χώρας. Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί και θα περιμένουμε και το δικό σας σχολιασμό, τις δικές σας απόψεις και φυσικά περισσότερα στοιχεία για ανάλογα περιστατικά, ώστε να μπορέσουμε να παρουσιάσουμε το θέμα πιο διεξοδικά. Το opougis@hotmail.com είναι στη διάθεσή σας. 

   

Ονομάζομε Γ.Π και είμαι κατηχητής σε αγόρια Λυκείου σε μια μητρόπολη του νομού Αττικής. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μιαν προσωπική εμπειρία μου, που έχει να κάνει με ορισμένους εκπαιδευτικούς και κυρίως με το Υπουργείο Παιδείας. (Επιτρέψτε μου να κρατάω τον παλαιό τίτλο.)   Στην αρχή κάθε κατηχητικής περιόδου, δηλαδή μέσα Οκτωβρίου πηγαίνουμε στα σχολεία όλων των βαθμίδων, Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια, για να ειδοποιήσουμε τους μαθητές, ότι ξεκίνησαν τα κατηχητικά σχολεία και οι ενοριακές συντροφιές των νέων της ενορίας μας. Έτσι ετοιμάζουμε κάποιο έντυπο υλικό και το μοιράζουμε σε κάθε μαθητή και μαθήτρια πιο πολύ για να θυμούνται τις ώρες και τις μέρες των μαθημάτων καθώς και να τους να γίνει γνωστό ποιοι ήμαστε, αν και μας γνωρίζουν γιατί τους επισκεπτόμαστε κάθε χρόνο. Πηγαίνουμε λοιπόν στον εκάστοτε διευθυντή του σχολείου για να πάρουμε την άδεια του και να μπούμε στις τάξεις για ένα μονάχα λεπτό και να ενημερώσουμε τα παιδιά. Αυτό που έχω συναντήσει είναι μια αδιαφορία από τους πιο πολλούς καθηγητές  και από μερικούς άλλους έχω δεχθεί και επίθεση ακόμα μέσα στην σχολική τάξη, παρουσία των μαθητών,     του τύπου ότι απαγορεύεται από το κράτος ο προσηλυτισμός και ότι πρέπει να περάσουμε έξω από την αίθουσα.  Στην Ελλάδα του 2012 όπου η επίσημη θρησκεία του κράτους είναι η Ορθόδοξη ακόμα τουλάχιστον  , κάποιοι την κατατάσσουν  στην ίδια κατηγορία με τις αιρέσεις. Οι δε διευθυντές μας απαγορεύουν την είσοδο στις τάξεις, διότι υπάρχουν και μερικοί αλλοδαποί ή και ιεχωβάδες μας λένε, που δεν επιτρέπεται να ακούσουν για Ορθοδοξία, λες και πάθουν τίποτα. Δηλαδή για 10 μαθητές σε όλο το σχολείο δεν θα ακούσουν οι άλλοι 300. Μας <επιτρέπουν> όμως με πολύ ευγένεια, να μοιράσουμε το υλικό μας έξω από την πόρτα του  σχολείου. Και ερωτώ πιο παιδί θα έρθει στο κατηχητικό, μοιράζοντας του ένα έντυπο στην πόρτα του σχολείου; Εκεί καταλήξαμε. Έξω από την πόρτα του σχολείου. Αυτό που διαπίστωσα είναι ότι, η πίεση που ασκεί ο σύλλογος των καθηγητών και οι αντιχριστιανικές εντολές που δέχονται οι διευθυντές από τον εκάστοτε υπουργό παιδείας (σύστημα)δημιουργεί αυτό το μέγιστο πρόβλημα. Στο σημείο αυτό να αναφέρω και την άλλη μερίδα των εκπαιδευτικών που μας βοηθούν στο έργο μας και παροτρύνουν τα παιδιά να ζήσουν αυτήν την εμπειρία. Το πρόβλημα έχει πολλές πτυχές, πολλές όψεις, έχει διασπαστεί σε κομμάτια που ανθρωπίνως είναι αδύνατον να λυθεί. Απλά αναφέρω επιγραμματικά τα εξής:

·         Σχεδόν όλοι οι Δήμοι της χώρας κάθε σαββατοκύριακο απασχολούν χιλιάδες νέους με τα αθλητικά-πολιτιστικά κλπ  δρώμενα τις ίδιες ώρες που γίνονται τα κατηχητικά. Τυχαίο;

·         Ξεκινάνε τόσο πρωί οι αγώνες, που δεν μπορεί κάποιο παιδί να παρακολουθήσει την Θεία Λειτουργία στην Εκκλησία. Θα πρέπει να διαλέξει. Με πια όμως κριτήρια;

·         Δεν τα βάζω μόνο με τους Δήμους αλλά και με τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Γιατί και σε αυτά ισχύει το ίδιο. Υπήρξα αθλητής και τα έχω ζήσει από κοντά. Κάθε εβδομάδα έμπαινα στο δίλλημα αν πρέπει να ακολουθήσω την ομάδα ή το κατηχητικό. Θα διαπιστώσατε τι ακολούθησα.

·         Φροντιστήρια  τα οποία γίνονται και αυτά τις ίδιες ώρες με τα κατηχητικά.

Όλες αυτές μπορεί και να είναι σκέψεις προς συζήτηση. Κάθε κατηχητής τα έχει ζήσει και καλό θα ήταν από την μεριά του Ραδιοφώνου της Πειραϊκής Εκκλησίας να έδινε  λόγο-μικρόφωνο στους Κατηχητές να θέσουν προβληματισμούς και τρόπους αντιμετώπισης.

Με τιμή

Γεώργιος Π.