Ἑπτά ὠφέλιμες καί παρήγορες σκέψεις‏

Ἐπιλογή καί διασκευή ψυχωφελῶν κειμένων ἀπό τό βιβλίο «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ» τοῦ μοναχοῦ Ἀγαπίου Λάνδου τοῦ Κρητός

Στόν καιρό τῶν θλίψεων θά ὠφεληθεῖς πολύ, ἄν φέρνεις συχνά στό νοῦ σου τίς ἀκόλουθες σκέψεις, μελετώντας καί ἀναλύοντάς τες σέ βάθος καί πλάτος μέ τόν δικό σου τρόπο καί λογισμό. 

1. Τί ἤσουν πρίν γεννηθεῖς, πρίν κἄν συλληφθεῖς στή μήτρα τῆς μητέρας σου; Δέν εἶχες μήτε σῶμα, μήτε ψυχή, μήτε αἴσθηση καμμιά. ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ! Καί τό τίποτα, τό μηδέν, εἶναι λιγότερο κι ἀπό ἕναν κόκκο σκόνης. Γιατί αὐτά ἔχουν ὕπαρξη, ἐσύ ὅμως πρίν ἀπό τή σύλληψή σου δέν εἶχες.
2. Στοχάσου τήν εὐσπλαχνία τοῦ πανάγαθου Θεοῦ, πού ἀπό τό τίποτα σέ δημιούργησε «κάτ εἰκόνα» Του, δίνοντάς σου ὄχι μόνο τό ὑπερθαύμαστο ἀνθρώπινο σῶμα, αὐτό τό θαῦμα τῶν θαυμάτων, μέ τήν ποικιλία τῶν ὀργάνων καί τῶν λειτουργιῶν καί τῶν αἰσθήσεων, ἀλλά καί τή μοναδική θεοειδή ψυχή, μέ τόν λογικό νοῦ, τή θέληση, τή μνήμη καί τίς ἄλλες δυνάμεις.
3. Ἀναλογίσου μετά ἀπ’ αὐτό, πόση πρέπει νά εἶναι ἡ εὐγνωμοσύνη σου σ’ Ἐκεῖνον, τόν ὕψιστο καί πανάγαθο Εὐεργέτη σου, ἀπό τόν ὁποῖο πῆρες δωρεάν τόσα χαρίσματα, πόσο χρωστᾶς νά Τόν ἀγαπᾶς, νά Τόν εὐχαριστεῖς, νά Τόν δοξολογεῖς, νά Τόν ὑπηρετεῖς, καί πόσο νά προσέχεις, ὥστε ποτέ νά μήν Τοῦ φταίξεις καί νά μήν Τόν πικράνεις.
4. Ἀναλογίσου τήν ἀγνωμοσύνη σου ἀπέναντι στόν Πλάστη σου μιά κι’ ἔκανες ἀκριβῶς τά ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού ἔπρεπε. Ἀντί νά Τόν ἀγαπᾶς καί νά Τόν εὐχαριστεῖς καί νά Τόν ὑμνεῖς καί νά Τόν εὐαρεστεῖς, ἐσύ Τόν καταφρόνησες καί Τόν ἐγκατέλειψες καί Τόν λύπησες, προτιμώντας τά πρόσκαιρα πράγματα καί τίς ἐφάμαρτες ἡδονές.
5. Συλλογίσου πόσες τιμωρίες θά σοῦ ἄξιζαν γιά τήν ἀχαριστία σου τούτη καί πόσο δίκιο θά εἶχε ὁ Κύριος, ἄν σοῦ στεροῦσε ὅλα ὅσα σοῦ ἔδωσε, ἀκόμα καί τή ζωή, τό μεγαλύτερο δῶρο Του. Αὐτή ἡ σκέψη, πιό πολύ ἀπ’ ὅλες τίς ἄλλες, θά σοῦ ἐμπνεύσει θεῖο φόβο καί θά σέ βοηθήσει νά ὑπομείνεις κάθε θλίψη, καθώς θά παραδεχθεῖς ἀναμφίβολα πώς ὑποφέρεις λιγότερο ἀπ’ ὅσο σοῦ πρέπει.
6. Θαύμασε τήν ἄπειρη καί ἀνερμήνευτη ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ μας, πού, ἐνῶ μπορεῖ αὐτήν ἀκριβῶς τή στιγμή νά σέ τιμωρήσει βαρειά καί νά σέ θανατώσει καί νά σέ κολάσει αἰώνια, περιμένει ὁ Πολυεύσπλαχνος τή μετάνοιά σου. Κι ἄν σέ παιδεύει τώρα μέ μικρές καί παροδικές θλίψεις, τό κάνει γιά τό καλό σου, σάν στοργικός Πατέρας· γιά νά βγεῖς ἀπό τόν κακό δρόμο τῆς ἁμαρτίας καί νά ἔρθεις στόν ἴσιο της ἀρετῆς, ὥστε τελικά, λουσμένος καί καθαρισμένος στό λουτρό τῶν λυπηρῶν, ν΄ ἀξιωθεῖς τήν ἀπόλαυση τοῦ Παραδείσου.
7. Ἀποφάσισε, ἀπό δῶ κι ἐμπρός τουλάχιστον, νά δαπανήσεις ὅλη τήν ὑπόλοιπη ζωή σου, τή ζωή πού ἀνήκει σ’ Ἐκεῖνον καί ὄχι σ ἐσένα, στή διακονία καί στή δόξα Του. Νά Τόν τιμᾶς καί νά Τόν εὐχαριστεῖς ἀκατάπαυστα γιά τίς εὐεργεσίες Του, ἀλλά καί ν’ ἀποδέχεσαι καρτερικά κι ἀγόγγυστα τίς δοκιμασίες πού παραχωρεῖ σάν φάρμακα καί γιατρικά τῆς κακίας σου. Νά θυσιάσεις, τέλος, πρόθυμα καί τιμή καί περιουσία καί ζωή ἀκόμα, παρά νά Τόν ἀρνηθεῖς ἤ νά παραβεῖς τίς ἐντολές Του.
Αὐτά νά σκέφτεσαι καί νά μελετᾶς, καί θά δεῖς πόσο καρπό καί πόση ὠφέλεια θά σοῦ δώσουν στόν καιρό τῶν θλίψεων.

Tέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!