Είμαι 33 ετών και ακροάτρια του ραδιοφωνικού μας σταθμού εδώ και 24 χρόνια, δηλαδή από τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του. Τότε ως μαθήτρια Δημοτικού και φανατική ακροάτρια της παιδικής εκπομπης "ΚΑΘΕ ΤΡΙΤΗ, ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ" του δάσκαλου Ανδρέα Τριλίβα. Ήταν κάθε Τρίτη 4 - 5 το απόγευμα και η κάθε εκπομπή ήταν μοναδική, εμπνευσμένη. Παιδική, αλλά όχι παιδιάστικη. Αυτό που θυμάμαι κυρίως ήταν η παρουσίαση της ζωής των νεομαρτύρων. Είχε έναν τρόπο αυτός ο δάσκαλος να σε εμπνέει... Είχαμε και τους διαγωνισμούς που βγαίναμε στον αέρα για να
πούμε τις απαντήσεις μας. Κάθε Τρίτη κι ένα βιβλίο κι άντε τρέχα απ' την Αθήνα στον Πειραιά για να το πάρεις. Η ακροαματικότητα ήταν από τότε στα ύψη. Για να πιάσεις γραμμή έπρεπε να έχεις πάρει τα 6 νούμερα και μόλις γινόταν η ερώτηση, να πάρεις το τελευταίο. Αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβεις.
Μετά, αγαπημένη εκπομπή οι ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ με τον Φιλόλογο Αντώνιο Παναγιώτου. Νομίζω κάθε Τρίτη 8 το βράδυ. Τα εθνικά θέματα στο επίκεντρο και με τον εφηβικό ενθουσιασμό της ηλικίας (περίπου 13 ετών) μαχητικά τηλεφωνήματα κάθε τόσο για την Μακεδονία, την Κύπρο μας, τη Βόρεια Ήπειρο... Κάποια φορά off the air μου λέει ο κ. Παναγιώτου: Σας παρακαλώ, κυρία Χ. θα θέλατε να έρθετε να κάνουμε μαζί μια εκπομπή; Γρήγορα - γρήγορα έκλεισα το τηλέφωνο μην καταλάβει την ηλικία μου κι από τότε βέβαια δεν τόλμησα να ξανατηλεφωνήσω...
Πολύ αγαπημένη επίσης εκπομπή αυτή με την Γαλάτεια και τον πατέρα Πολύκαρπο. Μου φαινόταν πάντα πολύ διασκεδαστικό τότε, ο π. Πολύκαρπος να προσπαθεί να υπομνήσει στην κα Σουρέλη ότι πρέπει να τελειώσει, αλλά εκείνη ως χείμαρρος να λέει, ναι πάτερ Πολύκαρπε και πάλι π. Πολύκαρπε κι ας τελείωνε ο χρόνος.
Μου έχει μείνει η καταπληκτική εισαγωγή της εκπομπής: "Τα λόγια της ερήμου στην ερημιά των πόλεων" με τον απόμακρο αέρα που φυσούσε και την σαγηνευτική μουσική. Το επιβλητικό σήμα του σταθμού που απ' τον Οκτώβριο του 88 ακουγόταν καθημερινά στο σπίτι μας πολλές φορές, καθώς η μητέρα μου στο σπίτι απλά δεν έκλεισε ποτέ το ραδιόφωνο, μα ούτε και το γύρισε σε άλλο σταθμό. Από τότε... μέχρι σήμερα. Μας είχε γίνει βίωμα.Τι να πω για τις αγαπημένες φωνές της Σοφίας Χατζή, του Γιώργου Μπάρλα, του Λυκούργου, του Κώστα και τόσων άλλων. Ειδικά
της Σοφίας Χατζή. Διαβάζει καταπληκτικά, μαγευτικά.. Δεν την γνωρίζω προσωπικά, αλλά θυμάμαι πολύ καλά, τότε που πήγε στην Αφρική. Πόσο ζήλευα τότε που πήγε εκεί...
Ας σταματήσω όμως με τις αναμνήσεις...
Τι να πω για τόσους ανθρώπους μοναχικούς, ασθενείς, κατάκοιτους, ηλικιωμένους. Για πολλούς από αυτούς η Πειραϊκή Εκκλησία είναι το παν, η παρέα τους, η ίδια η ζωή τους. Για ανθρώπους που κάνουν πολλά χιλιόμετρα οδικώς και τους συντροφεύει η Π.Ε. στις καθημερινές μετακινήσεις τους. Γνωρίζουν μία - μία τις συχνότητες των κατά τόπους αναμεταδοτών και ακούν την Π.Ε. για μεγάλες διαδρομές. Περιττεύει να πω ότι στους τελευταίους συγκαταλέγομαι κι εγώ.
Τι αν πω για τις ακολουθίες που κάνουν τα σπίτια μας Ναούς απ' το πρωί, το απόγευμα, ίσαμε και το βράδυ... Για τα αφιερώματα... Ένα e-mail είναι πολύ φτωχό για να τα χωρέσει όλα.
Και για εσάς όλους τους βασικούς συντελεστές τις θερμές μας ευχαριστίες και τα επίσης ολόθερμα συγχαρητήρια που εκτός του ότι σίγουρα εν μέσω μύριων δυσκολιών έχετε ένα τόσο πλούσιο πρόγραμμα, αλλά και για το ότι έχετε μείνει σταθεροί σε μια αμιγώς Ελληνορθόδοξη Γραμμή, χωρίς παρεκκλίσεις και συμβιβασμούς, αντιστεκόμενοι σίγουρα γι' αυτό σε πολλές προκλήσεις και πειρασμούς. Ο Θεός να Σας δίνει δύναμη και πλούσια τη χάρη Του να συνεχίζετε.
Μια μικρή οικονομική συνδρομή θα σταλεί μέσω τραπέζης.
Σας ευχαριστούμε όλους και πρώτα τον σεβαστό μας Σεβασμιώτατο πρ. Πειραιώς Καλλίνικο, τον εμπνευστή όλης αυτής της προσπάθειας.
Με εκτίμηση και σεβασμό, Χ. Μ. Κόρινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου