Ακρως Επείγον! Ὁ Ἀντιστράτηγος (ἐ. ἀ.) Ν. Ταμουρίδης προειδοποιεῖ τούς Ἕλληνες! Ἡ Ἑλλάδα ἀπειλεῖται ἄμεσα! Νά εἶσθε ἕτοιμοι γιά ὅλα!

Η πολυσυζητημένη και, κατά το μάλλον ή ήττον, έντεχνα σχεδιασμένη »σύγκρουση των πολιτισμών» του Χάντιγκτον, φαίνεται πλέον ότι δομείται και κατατίθεται στην ευρασιατική γεωπολιτική παλαίστρα. Μεγάλο θύμα η Ελλάδα, η οποία βρίσκεται κυριολεκτικά στο έλεος του σφοδρότερου πολιτικοκοινωνικού κυκλώνα της νεότερης ιστορίας της. Το πρόβλημα της υπερσυγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών έχει καταστεί τόσο δυσεπίλυτο, που απειλεί πλέον άμεσα την κρατική και εθνική υπόσταση της χώρας μας.

Γιατί οι ευθύνες στο Στρατό;

Ακολουθεί το κείμενο ενός πολύ αξιόλογου, σοβαρού και σεμνού υποστρατήγου του Στρατού Ξηράς και αξίζει να το διαβάσουμε με προσοχή:

 

 

Η κατάσταση με τους, κατά το πλείστον, δυστυχείς πρόσφυγες και μετανάστες, που πλημμυρίζουν τη χώρα μας, έγινε πλέον μη ελέγξιμη από την κυβέρνηση.

Η οικτρά αποτυχημένη μέχρι τώρα πολιτική των ''ανοιχτών συνόρων'' και οι ασφυκτικές πιέσεις και απειλές των δυτικών συμμάχων μας, με όπλο τα μνημόνια και το δυσβάσταχτο χρέος, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ενεργειών, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον.

Δίωξη Ηλεκτονικού Εγκλήματος: σε μία στιγμή έμεινε ορφανή!

Προσωπικά, όταν πριν από λίγες μόλις ώρες διάβασα την είδηση ένιωσα μία πίκρα και συνάμα μία αηδία για το πολιτικό κατεστημένο, που μπροστά στην πολιτική ευκαιριακή σκοπιμότητα, θυσιάζει ίσως τον καλύτερο Έλληνα Αξιωματικό της Αστυνομίας! Κανονικά θα έπρεπε ολόκληρος ο λαός να αντιδράσει, για έναν άνθρωπο που στην κυριολεξία έσωσε εκατοντάδες συνανθρώπους μας!

Απόλυτα αντιπροσωπευτικό το παρακάτω σχόλιο:

Μαύρες μέρες έρχονται για την ελληνική κοινωνία μετά την αποκαθήλωση του διοικητή του ηλεκτρονικού εγκλήματος Μανώλη Σφακιανάκη!!!

Ο Γιατρός ο Ζαμάνης και ο Δεσπότης ο Βούλτσος

Το παρακάτω κείμενο το βρήκαμε "τυχαία" σε μία περιπλάνησή μας στο Διαδίκτυο! Φυσικά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Απλά μάθαμε στοιχεία για δύο σπουδαίους Ανθρώπους της εποχής μας που έζησαν πραγματικά με αγιότητα και έκαναν αφανώς το σπουδαίο έργο τους. Ο ένας γιατρός (γνωρίζω προσωπικά τον γιό του, επίσης ιατρό, αλλά δεν είχα ιδέα για τον αείμνηστο πατέρα του) και ο άλλος Επίσκοπος (ήξερα από πρώτο χέρι πληροφορίες για αυτόν που ομοιάζουν με συναξάρια αγίων, που μαθεύτηκαν μετά τον θάνατό του). Ανάσα παρηγοριάς το κείμενο που ακολουθεί! Λόγος να δοξάζεις τον Θεό που κρύβεται ανάμεσά μας και συνάμα τεράστιος έλεγχος για όσα εμείς (εγώ) δεν κάνουμε!

 

Γράφει ο Ηγούμενος της Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βέροιας, Αρχιμ. Πορφύριος

Ο πατήρ Ιερώνυμος της Αναλήψεως στην Αθήνα, ο Σιμωνοπετρίτης ο Όσιος του Θεού, ήταν ιδιαίτερα ελεήμων. Είχε ένα συρτάρι όπου έβαζε ό,τι του έδιναν, και έβγαζε να δώσει ό,τι έπιανε το χέρι του, χωρίς να τα κυττάζει. Ήξερε όμως απόλυτα και τί έβαζε και τί έδινε.

Μία φορά, ο μακαρίτης ο Γερο Γελάσιος, ως Επίτροπος του Μοναστηριού, βρέθηκε στο Μετόχι και έβαλε τις φωνές στον Άγιο Γέροντα, γιατί τάχα είναι πολλές ελεημοσύνες που δίνει και ξοδεύει τα χρήματα του Μοναστηριού. Αλλοιώς σκεφτόταν ο ένας, αλλοιώς σκεφτόταν ο άλλος.

Και ο πατήρ, γεμάτος σθένος και θεϊκό ζήλο απάντησε: Από ελεημοσύνας προέρχονται και εις ελεημοσύνας υπάγουν.

Ομιλία Κωνσταντίνου Γανωτή για τον Άγιο Πορφύριο

στην ημερίδα φοιτητών του Α.Π.Θ. στη Θεσσαλονίκη στις 12 Ιανουρίου 2016.

          Ὅσο θυμοῦμαι καί συλλογίζομαι τό πέρασμα τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου ἀπ’τή ζωή μας, ἐκτιμῶ τό πέρασμά του σάν ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ παρατεταμένο πρός τό λαό του` ἔτσι βεβαιώνομαι καί γιά ὅλους τούς ἁγίους ὅτι εἶναι ἕνας θησαυρός δωρεῶν τοῦ Θεοῦ, πού καί μέ πολύ λίγη θέληση μποροῦν νά μᾶς στηρίξουν τίς καρδιές μας μέσα στούς πειρασμούς τῆς απογοήτευσης. Κι ὅταν μελετοῦμε τά συναξάρια τῶν ἁγίων, διαπιστώνουμε ὅτι ὁ βίος τοῦ καθενός προβάλλεται εἰδικά στις ἀνάγκες καί στις περιπέτειες τῆς ἐποχῆς του σάν ξεχωριστή ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ στά ἐρωτήματα καί τά προβλήματα τῶν ἀνθρώπων τῆς κάθε ἐποχῆς.

          Ἔτσι ὁ ἅγιος Πορφύριος φυτεύτηκε ἀπό τόν δωροδότη Θεό καί στό Ἅγιον Ὄρος καί στήν ἐπαρχία τῆς πατρίδας μας ἀλλά καί στήν καρδιά τῆς Ἀθήνας γιά πολλά χρόνια καί μάλιστα χρόνια δύσκολα καί ταραγμένα. Στό Ἅγιον Ὄρος ἡ παιδική ἀκόμα ζωή του ἀπάντησε στούς σκανδαλισμένους ἀναχωρητές, ὅτι ἡ ἄσκηση δέν εἶναι βασανισμός μόνο ἀλλά καί γλέντι χαρᾶς καί ἀγάπης. Ὁ ἅγιος Πορφύριος ὑπῆρξε πανηγυριστής τῆς ὑπακοῆς καί τοῦ ἀσκητικοῦ μόχθου. Ἀποζητοῦσε νά βρεθεῖ στήν ὑπηρεσία αὐστηρῶν γερόντων καί λυπῶταν, ὅταν δέν τόν μάλωναν. Ἕτσι ὁ Θεός μέ τό παράδειγμα τοῦ Ἁγίου δίδαξε στούς λίγους ἀκόμα ἀσκητές τή γλύκα τῆς ὑπέρ Χριστοῦ κακοπάθειας.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Ἐὰν ἡ διαπαιδαγώγηση χωριστεῖ ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη τοῦ Χριστοῦ, δὲν χάνεται ἡ ἐπιστήμη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ἡ διαπαιδαγώγηση, καὶ οἱ πραγματικοὶ ἄνθρωποι»

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Δὲν φτάνει μόνο ἡ πίστη…»
Ἱεραποστολικὲς Ἐπιστολὲς Β΄, Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Σ΄ ἕναν καθηγητὴ γιὰ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν

Θυμώνετε μὲ κάποιους φίλους σας, οἱ ὁποῖοι δυσαρεστοῦνται μὲ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα. Ἔχετε δίκαιο. Ὁ θυμὸς σας εἶναι δίκαιος θυμός. Τέτοιος θυμὸς ἔχει ἀξία μπροστὰ στὸν Θεό. Ὅμως δὲν ὠφελεῖ μόνο ὁ θυμός, οὔτε μόνον ἡ πειθώ. Πρέπει καὶ νὰ προσεύχεστε γιὰ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν ἀφροσύνη τους ξεσηκώνονται ἐναντίον τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ στὰ σχολεῖα. Νὰ τοὺς ἀνοίξει ὁ Θεὸς τὰ μάτια, ὥστε νὰ δοῦν ὅτι κόβουν τὸ κλαδὶ πάνω στὸ ὁποῖο κάθονται. Διότι ὅλη ἡ διαπαιδαγώγηση τῆς χριστιανικῆς νεολαίας βασίζεται πάνω στὸν ἀταλάντευτο βράχο τῆς ἐπιστήμης τοῦ Χριστοῦ.