Στο πρωτοχρονιάτικο τεύχος της εφημερίδας ΤΟ ΠΑΡΟΝ (2 Ιανουαρίου 2011) στη σελίδα 29, στη μόνιμη στήλη «οι αναγνώστες γράφουν» φιλοξενήθηκε η παρακάτω επιστολή. Τα όσα καταγράφει είναι ανατριχιαστικά. Πρόκειται για μία νέα πραγματικότητα την οποία βιώνουμε στο κέντρο της Ελληνικής Πρωτεύουσας…
Πραγματικά τι να πούμε, που η αλήθεια προηγείται από τη φαντασία μας; Η Αθήνα θυμίζει τα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου οι κάτοικοι φεύγουν και αφήνουν το χώρο σε ανεξέλεγκτες συμμορίες παράνομων αλλοδαπών… Μήπως πάλι οι προοδευτικοί θα μας κατηγορήσουν ότι βλέπουμε φαντάσματα, πως είμαστε μισαλλόδοξοι και ξενόφοβοι; Μήπως κάποιοι θα πουν ότι επειδή είμαστε στον εκκλησιαστικό χώρο (λες και Εκκλησία δεν είμαστε όλοι μας) δεν έχουμε δικαίωμα να βλέπουμε γύρω μας, να έχουμε γνώμη, να ανησυχούμε; Μήπως πάλι κάποιοι άλλοι δήθεν προοδευτικοί που αρέσκονται σε απλές και άχρωμες μουσικές συναθροίσεις θα προσπαθήσουν να λύσουν το πρόβλημα με μία συναυλία αυτή τη φορά πάνω στο βράχο της Ακρόπολης, έτσι για αλλαγή; Μα το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Καμία εφημερίδα και κανένα κανάλι δεν δείχνουν τι πραγματικά συμβαίνει στο κέντρο της Αθήνας που γίνεται πλέον αφιλόξενο για τους μόνιμους κατοίκους και επικίνδυνο για τους ξένους επισκέπτες (τουρίστες) οι οποίοι ακυρώνουν τη διαμονή τους στα ακριβά ξενοδοχεία που υπάρχουν στην περιοχή της Ομόνοιας, επειδή υπάρχει έντονος φόβος… Η παρακάτω επιστολή μιλάει για την πραγματικότητα που κανένας επίσημα δεν παρουσιάζει… Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί Συνήγοροι των παράνομων Αλλοδαπών αλλά δεν περισσεύει ούτε ένας υποστηρικτής των ντόπιων Ελλήνων; Δεν υποστηρίζουμε την ξενοφοβία, δεν επιθυμούμε τις βίαιες πράξεις από όπου κι αν προέρχονται. Διεκδικούμε το δικαίωμα της ισονομίας, της ισοπολιτείας, της ελευθερίας, της ατομικής ακεραιότητας, της προστασίας, της δημοκρατίας… Το αυτονόητο δηλαδή! Και επειδή τα δικά μας όπλα είναι πιο ισχυρά από κάθε απειλή, πιο αποτελεσματικά από κάθε αποτρεπτικό μέσο και πιο νικηφόρα από κάθε κατασταλτική λύση, είναι καιρός να τα «πάρουμε στα χέρια» και να ξεκινήσουμε τον αγώνα… Διατηρώντας την κρίση και την σκέψη μας ανοιχτή ας αποκτήσουμε μέρα με την μέρα έντονη και θερμή προσευχή έστω για λίγα λεπτά. Την ελπίδα μας ας την αποθέσουμε σε Εκείνον και ας Τον παρακαλέσουμε να βρει και να δώσει λύση. Μόνο ο Θεός μας μπορεί να μας βοηθήσει να μην φτάσουν οι καταστάσεις στο μη περαιτέρω… Ας το ζητήσουμε όλοι!
Πραγματικά τι να πούμε, που η αλήθεια προηγείται από τη φαντασία μας; Η Αθήνα θυμίζει τα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου οι κάτοικοι φεύγουν και αφήνουν το χώρο σε ανεξέλεγκτες συμμορίες παράνομων αλλοδαπών… Μήπως πάλι οι προοδευτικοί θα μας κατηγορήσουν ότι βλέπουμε φαντάσματα, πως είμαστε μισαλλόδοξοι και ξενόφοβοι; Μήπως κάποιοι θα πουν ότι επειδή είμαστε στον εκκλησιαστικό χώρο (λες και Εκκλησία δεν είμαστε όλοι μας) δεν έχουμε δικαίωμα να βλέπουμε γύρω μας, να έχουμε γνώμη, να ανησυχούμε; Μήπως πάλι κάποιοι άλλοι δήθεν προοδευτικοί που αρέσκονται σε απλές και άχρωμες μουσικές συναθροίσεις θα προσπαθήσουν να λύσουν το πρόβλημα με μία συναυλία αυτή τη φορά πάνω στο βράχο της Ακρόπολης, έτσι για αλλαγή; Μα το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Καμία εφημερίδα και κανένα κανάλι δεν δείχνουν τι πραγματικά συμβαίνει στο κέντρο της Αθήνας που γίνεται πλέον αφιλόξενο για τους μόνιμους κατοίκους και επικίνδυνο για τους ξένους επισκέπτες (τουρίστες) οι οποίοι ακυρώνουν τη διαμονή τους στα ακριβά ξενοδοχεία που υπάρχουν στην περιοχή της Ομόνοιας, επειδή υπάρχει έντονος φόβος… Η παρακάτω επιστολή μιλάει για την πραγματικότητα που κανένας επίσημα δεν παρουσιάζει… Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί Συνήγοροι των παράνομων Αλλοδαπών αλλά δεν περισσεύει ούτε ένας υποστηρικτής των ντόπιων Ελλήνων; Δεν υποστηρίζουμε την ξενοφοβία, δεν επιθυμούμε τις βίαιες πράξεις από όπου κι αν προέρχονται. Διεκδικούμε το δικαίωμα της ισονομίας, της ισοπολιτείας, της ελευθερίας, της ατομικής ακεραιότητας, της προστασίας, της δημοκρατίας… Το αυτονόητο δηλαδή! Και επειδή τα δικά μας όπλα είναι πιο ισχυρά από κάθε απειλή, πιο αποτελεσματικά από κάθε αποτρεπτικό μέσο και πιο νικηφόρα από κάθε κατασταλτική λύση, είναι καιρός να τα «πάρουμε στα χέρια» και να ξεκινήσουμε τον αγώνα… Διατηρώντας την κρίση και την σκέψη μας ανοιχτή ας αποκτήσουμε μέρα με την μέρα έντονη και θερμή προσευχή έστω για λίγα λεπτά. Την ελπίδα μας ας την αποθέσουμε σε Εκείνον και ας Τον παρακαλέσουμε να βρει και να δώσει λύση. Μόνο ο Θεός μας μπορεί να μας βοηθήσει να μην φτάσουν οι καταστάσεις στο μη περαιτέρω… Ας το ζητήσουμε όλοι!
Ακολουθεί η επιστολή του Α.Π. από την εφημερίδα ΠΑΡΟΝ:
Γεμάτος αγανάκτηση, αλλά και φόβο, θέλω να σας μεταφέρω ένα συμβάν στο οποίο ήμουν αυτόπτης μάρτυρας στην Ομόνοια. Θέλοντας να κατέβω από τις κυλιόμενες σκάλες για να πάρω το Μετρό (είσοδος δίπλα από την Εθνική Τράπεζα), αντιλήφθηκα μία παρέα 4-5 μαύρων νεαρών που μιλούσαν άπταιστα ελληνικά, όπως έκρινα από το χυδαίο λεξιλόγιό τους, οι οποίοι έχοντας εγκατασταθεί στην κορυφή της σκάλας ζητούσαν «διόδια» από μία κοπέλα για να την αφήσουν να κατέβει από την κυλιόμενη σκάλα. Τη στιγμή που επενέβη ένας νεαρός (Έλληνας) για να δει τι γινόταν, οι εν λόγω έγχρωμοι άρχισαν να λένε ότι από δω και πέρα όλοι θα πληρώνουν γιατί είναι η περιοχή τους, ότι δεν φοβούνται την Αστυνομία (σ.σ.: γιατί εν τω μεταξύ η κοπέλα άρχισε να φωνάζει την Αστυνομία), ότι θα μας δείξουν εμάς των Ελλήνων κ.λπ. Βλέποντας όλα αυτά, χρησιμοποίησα τις κανονικές σκάλες και έφυγα.
Από την εφημερίδα ΠΑΡΟΝ, 2/1/2011, σελ. 29
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου