Άγιος Νεκτάριος: Μακάριος είναι ο άνθρωπος που ελπίζει στον Θεό!

Πόσο ωραία, πόσο ευχάριστη, πόσο χαριτωμένη είναι η εικόνα εκείνου που
ελπίζει στον Θεό που σώζει, στον Θεό των οικτιρμών, τον Θεό του ελέους,
τον αγαθό και φιλάνθρωπο Θεό.

Στα πνευματικά του παιδιά ό στάρετς Ζωσιμάς δίδασκε να σέβονται και να αγαπούν την Αγία Τριάδα

 

Στα πνευματικά του παιδιά ό στάρετς Ζωσιμάς δίδασκε να σέβονται και να αγαπούν την Αγία Τριάδα. Ό Θεός είναι Ένας, αλλά και Τριάς, και αυτό το μυστήριο της Αγίας Τριάδος είναι ή υψίστη Αγάπη και Σοφία και Αλήθεια. Δεν είναι δυνατόν να σκεφτεί ή να αισθανθεί κανείς τον Θεό, ει μη εν Τριάδι. Ό Θεός είναι ή Τριάς. Ό πατήρ Ζωσιμάς παρατηρούσε και έβαζε ευλαβώς στην καρδιά του κάθε τι πού τού ενθύμιζε την Αγία Τριάδα. Εάν τύχαινε τρεις μαζί άνθρωποι απλώς να συναντηθούν, αμέσως σκεφτόταν για την Αγία Τριάδα και έλεγε: «Μα πόσο ωραίο είναι για τρεις ανθρώπους να καθίσουν, να φάνε μαζί, να μιλήσουν για τα Θεία, εις τιμήν της Αγίας Τριάδος!».

Η πολιορκία Κων/πολης από τους Αβάρους (626 μ.Χ.) και ο «Ακάθιστος Ύμνος»‏

Ακάθιστος ύμνος επικράτησε να λέγεται ένας ύμνος «Κοντάκιο» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, από την όρθια στάση, που τηρούσαν οι πιστοί κατά τη διάρκεια της ψαλμωδίας του.


Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η Δρ. Ελένη Ρωσσίδου -Κουτσού, οι πιστοί έψαλλαν τον Ακάθιστο ύμνο όρθιοι, υπό τις συνθήκες που θεωρείται ότι εψάλη για πρώτη φορά, ενώ το εκκλησίασμα παρακολουθούσε όρθιο κατά την ακολουθία της γιορτής του Ευαγγελισμού, με την οποία συνδέθηκε ο ύμνος.

Σημαντικὲς ἐπισημάνσεις ἀπὸ ἕναν Χημικὸ γιὰ τὸ νηστίσιμο τυρὶ καὶ ἄλλες συναφεῖς τροφὲς

Γράφει ὁ Γεώργιος Παπαφώτης, Χημικός, Ιωάννινα

Τὸ θέμα γιὰ τὸ ὁποῖο θὰ σᾶς μιλήσω ἀφορὰ τὴν νηστεία ἀπὸ καθαρὰ τεχνικὴ πλευρὰ καὶ τὸ ζῶ ἔντονα σὲ κάθε περίοδο νηστείας. Τὸ ζῶ ἔντονα γιατί ὡς χημικὸς γνωρίζω πράγματα ποὺ οἱ ἄλλοι ἀγνοοῦν καὶ θεωρῶ ὅτι ἔχω καθῆκον μου νὰ τοὺς ἐνημερώσω γιὰ αὐτά. Δυστυχῶς ὅμως, ἀφ’ ἑνὸς οἱ δυνατότητες ποὺ ἐγὼ ἔχω εἶναι περιορισμένες καὶ ἀφ’ ἑτέρου γιὰ διάφορους λόγους οἱ περισσότεροι προτιμοῦν νὰ μὴ μὲ ἀκοῦνε, νὰ μὲ ἀγνοοῦν.

Σκηνικό Κριμαίας στήνει το κόμμα Σαδίκ στη Θράκη

Του  Μανώλη Κοττάκη

Σε μείζον πολιτικό δίλημμα βρίσκεται αυτές τις ημέρες ο Τούρκος πρόξενος στην Κομοτηνή Ιλχάν Σενέρ, καθώς πρέπει να αποφασίσει σε συνεργασία με τους προϊσταμένους του στην Αγκυρα ποια τακτική θα ακολουθήσει η μειονότητα στις προσεχείς ευρωεκλογές: Θα επιδιώξει την εκλογή ευρωβουλευτή μέσω του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς του Φώτη Κουβέλη, ο οποίος έχει προτείνει στον πολιτευτή Αχμέτ Ιλχάν να περιληφθεί στη λίστα και να δώσει τη μάχη της σταυροδοσίας, ή θα κατεβάσει για πρώτη φορά αυτονομιστικό μειονοτικό συνδυασμό το κόμμα DEP του οποίου ο ιδρυτής ήταν ο εξτρεμιστής μουσουλμάνος βουλευτής Αχμέτ Σαδίκ το 1989;

Τι να πούμε στα παιδιά μας για το 1821;

Της Αγγελικής Διατσίντου - Παπαθανασοπούλου
Μου ζητήθηκε να γράψω τί πρέπει να λένε οι γονείς ή οι παππούδες και οι γιαγιάδες στα παιδιά για το 1821. Το ερώτημα μου φάνηκε ιδιαίτερα δύσκολο στην απάντηση. Άρχισα να ψάχνομαι. Ρώτησα διάφορους που ασχολούνται με τα παιδιά. Έμπειρος παιδαγωγός μου είπε να διηγηθώ ό,τι με φωτίσει ο Θεός, αλλά με ζέση και με πίστη και να είμαι βέβαιη ότι τα παιδιά θα με καταλάβουν... Νηπιαγωγός μου είπε να πω ένα ιστορικό συμβάν σαν παραμύθι, που να παράγει κι ένα ηθικό δίδαγμα και να έχει ευχάριστο τέλος, δηλαδή «εκείνοι ζήσανε καλά κι εμείς καλύτερα»… Δάσκαλος με παρότρυνε να τα πάω να επισκεφθούν το Ιστορικό Μουσείο στην Παλιά Βουλή και δείχνοντας τα εκεί κειμήλια των Αγωνιστών του 1821 να τους μιλήσω γι’ αυτούς… Άλλος δάσκαλος με συμβούλευσε να τους αγοράσω βιβλία με ιστορίες του 21, κατάλληλα για την ηλικία τους… Άλλος μου είπε να πηγαίνουν τα παιδιά στην παρέλαση, να ζουν την ατμόσφαιρα και να τους πω δυο λόγια για την επέτειο...

Ευαγγελισμός: Διπλή Εορτή (ομιλία του Αρχιμ. Παλαμά Καλλιπετρίτη)

Αναρτούμε μία εξαιρετική ομιλία του π. Παλαμά, Ηγουμένου της Ι.Μ. Θεοτόκου Καλλίπετρας, που εκφωνήθηκε στην επίσημη εκδήλωση της Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας παρουσία των Σεβ. Μητροπολιτών Βεροίας κ.κ. Παντελεήμονος και Σαμαρίας κ.κ. Αμβροσίου, όπως επίσης και των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της πόλης. Η εκδήλωση έγινε την Τρίτη 25 Μαρτίου 2014 στις 8 το βράδυ στο Παύλειο Πολιτιστικό Ίδρυμα Μεντρεσέ. Η είδηση που μας ήρθε αναφέρει πως " Η ομιλία προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό 4Ε λογοκριμένη σε όσες αναφορές θίγονταν οι Αιρετικοί!!!" Στο κείμενο που ακολουθεί σημειώνονται με διαφορετική γραφή τα αποσπάσματα που λογοκρίθηκαν. Δεν μπορούμε να αποδείξουμε τη συγκεκριμένη καταγγελία. Η ομιλία πάντως είναι εξαιρετική και αξίζει να την διαβάσουμε όλοι μας.


Το πλήρες κείμενο της ομιλίας ακολουθεί:

Ὁμιλία εἰς τὴν Δ΄ Κυριακὴ τῶν νηστειῶν (Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς)

 Κυριακή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος!

 Γιατί ἡ Ἐκκλησία τοποθετεῖ αὐτόν τόν Ἅγιο στό μέσον τῆς νηστείας, ὡσάν τήν πιό ἅγια εἰκόνα, ὥστε νά ἀτενίζουν ὅλοι σέ Αὐτόν;

 Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Ποιός εἶναι αὐτός; Εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἐβίωσε καί ἔγραψε τήν Κλίμακα τοῦ Παραδείσου, πού ἐβίωσε τήν ἀνάβασι τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν κόλασι μέχρι τόν Οὐρανό, μέχρι τόν Παράδεισο. Αὐτός ἐβίωσε τήν κλίμακα ἀπό τήν γῆ μέχρι τόν Οὐρανό, τήν κλίμακα πού ἐκτείνεται ἀπό τόν πυθμένα τῆς κολάσεως τοῦ ἀνθρώπου μέχρι τήν κορυφή τοῦ παραδείσου. Ἐβίωσε καί ἔγραψε. Ἄνθρωπος πολύ μορφωμένος, πολύ σπουδαγμένος. Ἄνθρωπος πού ὡδήγησε τήν ψυχή του εἰς τάς ὁδούς τοῦ Χριστοῦ, πού τήν ὡδήγησε ὁλόκληρη ἀπό τήν κόλασι στόν παράδεισο, ἀπό τόν διάβολο στόν Θεό, ἀπό τήν ἁμαρτία στήν ἀναμαρτησία, καί πού θεόσοφα μᾶς περιέγραψε ὅλη αὐτή τήν πορεία, τί δηλαδή βιώνει ὁ ἄνθρωπος πολεμώντας μέ τόν κάθε διάβολο πού βρίσκεται πίσω ἀπό τήν ἁμαρτία.

Φώτης Κόντογλου - Ῥωμιοσύνη καὶ Ὀρθοδοξία

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Παναγία καὶ Ὑπεραγία» των ἐκδόσεων Ἀρμός

Ἡ Ῥωμιοσύνη καὶ Ὀρθοδοξία εἶναι ἕνα πρᾶγμα. Γιὰ νὰ μὴν πάρω τοὺς πολὺ παλιούς, παίρνω δυὸ τρεῖς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀγωνισθήκανε γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδας, ποὺ ὅποτε μιλᾶνε γιὰ τὴ λευτεριά, μιλᾶνε καὶ γιὰ τὴ θρησκεία. Ὁ Ρήγας Φεραῖος λέγει: «νὰ κάνουμε τὸν ὅρκο / ἀπάνω στὸ Σταυρό». Ἕνας ἄλλος ποιητὴς γράφει: «Γιὰ τῆς πατρίδας τὴν ἐλευθερία / γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία / γι᾿ αὐτὰ τὰ δυὸ πολεμῶ, / μ᾿ αὐτὰ νὰ ζήσω ἐπιθυμῶ. / κι ἂν δὲν τὰ ἀποχτήσω / τί μ᾿ ὠφελεῖ νὰ ζήσω;»...

Φώτης Κόντογλου - Ὁδηγοὶ τοῦ κόσμου

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἀσάλευτο Θεμέλιο», σελ. 108-109, Ἐκδόσεις Ἀκρίτας

Ὦ τρισανόητοι, ἐσεῖς ποὺ ἔχετε τὴν ἰδέα πὼς εἴσαστε κι ἄξιοι νὰ γίνετε ὁδηγοὶ τοῦ κόσμου! Γιὰ λίγα χρόνια μιᾶς ζωῆς, ποὺ εἶναι κι αὐτὰ γεμάτα ταραχή, ἀνησυχία, κι ἀπελπισία, γεμάτα πολέμους καὶ ἐγκλήματα, γι᾿ αὐτὲς τὶς λίγες μέρες, λοιπόν, κάνετε τόση φασαρία, γι᾿ αὐτὲς φτιάνετε τόσες θεωρίες, γι᾿ αὐτὲς πνίγετε στὸ αἷμα τὴν ἀνθρωπότητα, γι᾿ αὐτὲς τὶς λίγες στιγμὲς τὴν ἀφιονάζετε μ᾿ ἕνα πλῆθος ὄνειρα γιὰ εὐτυχία, ποὺ τὸ τέλος τους θά ᾿ναι τὸ τίποτα; Ἀληθινὰ εἴσαστε τρελοί, καὶ κακοὶ τρελοί, σατανᾶδες τῆς ἀπάτης.

Φώτης Κόντογλου - Οἱ Νεομάρτυρες, ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας μας

Τὸ νὰ μιλᾷ κανένας σήμερα καὶ νὰ γράφει γιὰ κάποια πράγματα τῆς θρησκείας, ὁ πολὺς κόσμος τὸ νομίζει γιὰ ἀνοησία. Καὶ ἀκόμα μεγαλύτερη ἀνοησία ἔχει τὴν ἰδέα πῶς εἶναι τὸ νὰ γράφει γιὰ τοὺς ἅγιους μάρτυρες, καὶ μάλιστα γιὰ κείνους ποὺ μαρτυρήσανε κατὰ τὰ νεότερα χρόνια ποὺ βασιλεύανε οἱ Τοῦρκοι ἀπάνω στὴ χριστιανοσύνη, ἐπειδὴς ὁ λίγος καιρὸς ποὺ μᾶς χωρίζει ἀπ᾿ αὐτοὺς κάνει ὦστε νὰ τοὺς νοιώθουμε πολὺ κοντά μας, ἀνθρώπους σὰν κ᾿ ἐμᾶς, ἐνῷ τοὺς ἀρχαίους μάρτυρες τοὺς βλέπουμε μέσα ἀπὸ τοὺς αἰῶνες ποὺ περάσανε ἀπὸ τότε ποὺ μαρτυρήσανε καὶ στὴ φαντασία μας παρουσιάζονται εὐκολότερά με τὸν φωτοστέφανο τοῦ ἁγίου.

Φώτης Κόντογλου - Ἡ ἁγιασμένη ἐπανάσταση

Ἡ ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση εἶναι ἡ πιὸ πνευματικὴ ἐπανάσταση ποὺ ἔγινε στὸν κόσμο. Εἶναι ἁγιασμένη»

Ἡ σκλαβιὰ ποὺ ἔσπρωξε τοὺς Ἕλληνες νὰ ξεσηκωθοῦνε καταπάνω στὸν Τοῦρκο δὲν ἤτανε μονάχα ἡ στέρηση κι ἡ κακοπάθηση τοῦ κορμιοῦ, ἀλλά, ἀπάνω ἀπ᾿ ὅλα, τὸ ὅτι ὁ τύραννος ἤθελε νὰ χαλάσει τὴν πίστη τους, μποδίζοντάς τους ἀπὸ τὰ θρησκευτικὰ χρέη τους, ἀλλαξοπιστίζοντάς τους καὶ σφάζοντας ἢ κρεμάζοντάς τους, ἐπειδὴ δὲν ἀρνιότανε τὴν πίστη τους γιὰ νὰ γίνουνε μωχαμετάνοι.

Πρέπει να αποφασίσουμε να πεθάνουμε για να Ελευθερωθούμε ξανά!

Ρώτησαν τον Κανάρη πως κατόρθωσε να ανατινάξει την τουρκική ναυαρχίδα, και εκείνος απάντησε... "Δεν ήταν δύσκολο. Είπα: Κωνσταντή, απόψε θα πεθάνεις. Ύστερα όλα γένηκαν εύκολα".
Μόνο αν πάρουμε και εμείς την ίδια απόφαση σήμερα θα γίνουμε ατρόμητοι, ανίκητοι και θα έχουμε την δυνατότητα να ζήσουμε νέο '21.

Ο Άγιος Νικόδημος και η Πνευματική προετοιμασία του 1821

Ο εορτασμός των Εθνικών Επετείων αποκτά μεγαλύτερη σημασία και μεταδίδει πιο ουσιαστικά μηνύματα όταν αναζητούμε όχι μόνο τους πρωταγωνιστές των πεδίων των μαχών, αλλά κυρίως όταν ανιχνεύουμε τους πνευματικούς προδρόμους, αυτούς πού άνοιξαν το δρόμο. Τιμώντας, λοιπόν, την 25η Μαρτίου, διπλή πανήγυρη, χριστιανική και εθνική, και αναλογιζόμενοι πόσοι ήρωες αγωνίσθηκαν και θυσιάσθηκαν κατά την Ελληνική Επανάσταση, καλό είναι να τιμούμε και τους πνευματικούς πρωτοπόρους, τους καθοδηγητές, τους εμπνευστές. Ένας από αυτούς είναι ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο οποίος εκοιμήθη στις 14 Ιουλίου 1809. 

Του πόνου το ψωμί όποιος δεν έφαγε...

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου

Δέν πέρασε ἀπ’ αὐτό τόν κόσμο ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος νά μή ἐδάκρυσε καί νά μή ἐγεύθη τῶν θλίψεων τήν δοκιμασία.

Εἶναι σαφής ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἔχει διαχρονική ἰσχύ: «Ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον» (Ἰω. ιστ’, 33), καί ἀλλοῦ, «Μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε» (Λουκ. στ’, 21).

«Ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον»

Έτσι μιλούσε ο Χριστός, τόσο απλά ,ολοκάθαρα, για την πορεία του βίου,
γι αυτό το πέρασμα του καθενός μας σε τούτη την όμορφη γη,
και μίλησε για θλίψεις…ναι, για θλίψεις και βάσανα πολλά,
για τις φουρτούνες της ζωής ,τα μύρια τα κτυπήματα…
τα ανελέητα, που πληγώνουν και σώμα και πνεύμα και ψυχή
κι όλα αυτά επάνω μας, σε μένα, σε κάθε άνθρωπο.

Κεντρική κρατική πολιτική της Τουρκίας, οι διωγμοί των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη

Του ΝΙΚΟΥ ΟΥΖΟΥΝΟΓΛΟΥ*

 

Η 16η Μαρτίου 1964 σηματοδοτεί μία από τις μελανότερες σελίδες στην ιστορία της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας της Κωνσταντινούπολης, της οποίας το νομικό καθεστώς «υποτίθεται» ότι προστατεύεται από τη Διεθνή Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, η οποία παρεμπιπτόντως αποτελεί και την ιδρυτική συνθήκη αναγνώρισης της Ρεπουμπλικανικής Τουρκίας.

Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς ως ποιμένας

του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο οποίος μόναζε στό Άγιον Όρος, ύστερα από πρόσκληση τών Χριστιανών τής Θεσσαλονίκης υπερμάχησε στήν αντίκρουση τού αντιησυχασμού τόν οποίο δίδασκε ο Βαρλαάμ. Μέ τήν Σύνοδο τού 1341 καταδικάσθηκε ο Βαρλαάμ καί η διδασκαλία του.

Η εκλογή τού αγίου Γρηγορίου σέ Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης έγινε στήν Σύνοδο τού 1347, η οποία κατaδίκασε τήν συνέχιση τής αντιησυχαστικής διδασκαλίας. Ήδη ο άγιος Γρηγόριος είχε αποκτήσει μεγάλο κύρος στήν Εκκλησία καί κλήθηκε νά ποιμάνη τούς Θεσσαλονικείς, εκεί όπου ξέσπασε η αντιησυχαστική αίρεση.

Κυριακή Β' Νηστειών: ποιος είναι ο παράλυτος;

Αλήθεια, μπροστά στο θέαμα ενός παραλύτου, τι σκέψεις θα περνούσαν από το νου μας για την βοήθεια την οποία θα μπορούσαμε να προσφέρουμε;

Άλλοι στέκουν μετά παρατηρήσεως. Απλά βλέπουν. Δεν νιώθουν ικανοί να κάνουν κάτι για να βρεθεί μία λύση. Θεωρούν τους εαυτούς τους ασήμαντους μπροστά στην παραλυσία. Και προχωρούν στη ζωή τους χωρίς να λειτουργούν συλλογικά. Ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και στην καλύτερη περίπτωση κάνουν μια προσευχή για τον άλλον, εάν πιστεύουν στο Θεό. Έχουν όμως παραιτηθεί από οποιονδήποτε αγώνα.

Κυριακή Β' Νηστειών: το χρέος της αγάπης

"Και έρχονται προς αυτόν παραλυτικόν φέροντες αιρόμενον υπό τεσσάρων"

ΠΟΛΛΑ ΕΙΝΑΙ τα πρόσωπα που προβάλλουν στη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Εν πρώτοις ο Κύριος μας, διδάσκαλος για μια ακόμη φορά της θείας αλήθειας και παράλληλα φιλάνθρωπος ιατρός μιας δυστυχισμένης ανθρώπινης ύπαρξης. Έπειτα ο παραλυτικός, οι Γραμματείς, το συναγμένο πλήθος. Τέλος, οι τέσσερις μεταφορείς του παραλυτικού, αυτοί που με αγάπη και αποφασιστικότητα τον μετέφεραν κοντά στον Ιησού και συνείργησαν έτσι στη θαυμαστή θεραπεία του.

Πώς η Τουρκία απέλασε τους Έλληνες της Πόλης το μοιραίο 1964

του Κώστα ΡάπτηΜολονότι πέρασαν πενήντα χρόνια, το τραύμα παραμένει ανοιχτό. Οι απελάσεις των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, οι οποίες ξεκίνησαν στις 16 Μαρτίου 1964, αποτέλεσαν το πλήγμα από το οποίο η ομογένεια (ακατάβλητη έως τότε, ακόμη και μετά το πογκρόμ του Σεπτεμβρίου 1955) δεν μπόρεσε να ανακάμψει ποτέ. Όσοι μάλιστα είχαν άμεση εμπειρία των γεγονότων δύσκολα θα ξεχάσουν το κλίμα εκείνων των ημερών.

Και σε ποιους να τραγουδήσεις...

Του Πάνου Χατζηγεωργιάδη
Μέλος ένωσης μουσικοσυνθετών Αγγλίας
Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος

(11 Μαρτίου 1978, ο θάνατος της Σοφίας Βέμπo)


Πως να χωρέσεις μέσα σε μερικές γραμμές αυτό που νιώθεις για ορισμένους ανθρώπους - σύμβολα μιάς άλλης εποχής που μοιάζει τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά ,ανθρώπους οι οποίοι γεννήθηκαν απο την ανάγκη του ίδιου του καιρού τους, ο οποίος δείχνει να χάθηκε οριστικά απο τον ορίζοντα της ιστορίας ενός έθνους καταπληγωμένου που το μόνο που ξέρει να κάνει καλά ανάμεσα στους αιώνες είναι το να πέφτει και να ξανασηκώνεται ορθό,την ίδια ώρα που κάποιοι νομίζουν πως ξεμπέρδεψαν μαζί του οριστικά και πως έχει πέσει για τα καλά στο χώμα κι ακόμα παρακάτω.

Η ζωή στο σπίτι την Μεγάλη Τεσσαρακοστή (Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)

 Στις Σαρακοστές καλό είναι να γνωρίζεις μόνο εκκλησία και σπίτι, τίποτ’ άλλο. Φτάνεις, λοιπόν, στο σπίτι. Τί θα κάνεις εκεί; Θα αγωνιστείς μ’ όλη σου τη δύναμη να διατηρήσεις την προσήλωση του νου και της καρδιάς στον Κύριο. Αμέσως μετά την εκκλησία, τρέξε στο δωμάτιό σου και κάνε αρκετές μετάνοιες, ζητώντας ευλαβικά από τον Θεό να σε βοηθήσει, ώστε να αξιοποιήσεις το χρόνο της παραμονής σου στο σπίτι με τρόπο ωφέλιμο για την ψυχή σου.

Περί Ισλαμικών Σπουδών

Δέν γνωρίζω ἐάν ἀποτελῇ σύνεσι καί ἐάν αὐτό ἀποδεικνύῃ τήν ἀρετή τῆς ἀντικειμενικότητος τό νά παρέχῃ κανείς οὐσιώδη πράγματα συνεχῶς εἰς τόν ἄλλον, ἐνῶ ὁ ἄλλος ἀπό τήν πλευρά του νά παραμένῃ ἀσυγκίνητος. Καί ἐάν μένῃ ἁπλᾶ ἀσυγκίνητος, θά λέγαμε πώς εἶναι μικρό τό κακό. Ὅταν ὅμως ὁ ἀποδέκτης γίνεται σκληρότερος καί θεωρῇ τήν παροχή αὐτῶν ὡς ἀδυναμία τοῦ δωρητοῦ, τότε πῶς μπορεῖ νά χαρακτηρισθῇ ἡ κατάστασις;  

Μήνυμα διαμαρτυρίας Φοιτητών του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ ενάντια στο σχέδιο ίδρυσης "Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών"

Ως φοιτητές του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ, έχοντας πληροφορηθεί μόλις προσφάτως τα σχέδια ορισμένων προσώπων για ίδρυση «τμήματος ισλαμικών σπουδών» εντός της ιστορικής Σχολής μας, επιθυμούμε να τοποθετηθούμε και να διατρανώσουμε την πλήρη και κάθετη αντίθεσή μας προς κάθε εμπλεκόμενο!

Η αντίθεσή μας αυτή, δεν είναι αυθαίρετη και αναιτιολόγητη, ούτε καταφέρεται ενάντια σε όσους ανθρώπους θρησκεύουν στο Ισλάμ, άλλωστε η πίστη του καθενός αποτελεί αναφαίρετο θεμελιώδες δικαίωμα, το οποίο κατοχυρώνεται θεσμικά από το Ελληνικό Σύνταγμα. Αυτό το οποίο μας κάνει στη συγκεκριμένη περίπτωση αντίθετους σε ένα τέτοιο σχέδιο είναι:

Ο πολιτισμός της νεκροκεφαλής

Γράφει ο θεολόγος Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

Εμείς οι μεγάλοι νομίζω πως δε φανταζόμαστε καν πώς ζουν οι έφηβοι και οι φοιτητές (η φοιτητική περίοδος είναι μια παράταση της εφηβείας), τι σκέφτονται και πώς νιώθουν.

Η ζωή τους είναι μια αφύσικη ζωή, γεμάτη άγχος και εξαρτημένη 100% από τη μοντέρνα τεχνολογία. Δεν έχουν πια ρίζες, υπακούνε σε αγνώστους στο Facebook, αλλά συγκρούονται με τους γονείς και δε μαθαίνουν τίποτα από τους παππούδες τους. Μια μεγάλη μερίδα τους ζει στο σκοτάδι, διασκεδάζει σε σκοτεινούς χώρους, δραπετεύει από την πραγματικότητα στον εικονικό κόσμο του Διαδικτύου ή μέσα σε εκκωφαντική μουσική, θρίλερ, βιντεοπαιχνίδια βίας και δαιμονικών ηρώων, ιστοσελίδες πορνό, τσιγάρα και αλκοόλ. Κάνει σεξ από 12 χρονών, κάνει εκτρώσεις από 12 χρονών. Είναι, όπως γράφει ένας Αμερικανός ροκάς, που έγινε κάποια στιγμή ορθόδοξος μοναχός (αλλά δεν έμεινε), «η Νεολαία της Αποκάλυψης».

Η βίωση της χαρμολύπης στην ορθόδοξη πνευματικότητα

Η περίοδος του Τριωδίου και ιδιαίτερα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι για την Αγία μας Εκκλησία η ιερότερη χρονική διάρκεια του ενιαυτού. Είναι το νοητό στάδιο όπου ο κάθε πιστός καλείται να δώσει τον προσωπικό του αγώνα για την ψυχοσωματική του κάθαρση από τους ρίπους της αμαρτίας. Να βιώσει την ορθόδοξη πνευματικότητα, η οποία ταυτίζεται με την ανάκτηση της αυθεντικής του φύσεως, από τη φθορά και την αμαρτία, «εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Εφ. 4,13). Η προπαρασκευή μας για τον εορτασμό του Πάσχα είναι ταυτόσημη με την πνευματική μας προαγωγή και ωρίμανση, ώστε να καταστούμε «σύμμορφοι τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ (του Θεού)» (Ρωμ. 8,29).

Μακάριος ο άνθρωπος που ελπίζει στον Θεό (του Αγίου Νεκταρίου)

Πόσο ωραία, πόσο ευχάριστη, πόσο χαριτωμένη είναι η εικόνα εκείνου που ελπίζει στον Θεό που σώζει, στον Θεό των οικτιρμών, τον Θεό του ελέους, τον αγαθό και φιλάνθρωπο Θεό.

Αληθινά μακάριος είναι ο άνθρωπος που ελπίζει στον Θεό! Ο Θεός είναι πάντα βοηθός του και δεν φοβάται ό,τι κακό κι αν του προξενήσει άνθρωπος. Ελπίζει στον Κύριο και πράττει τα αγαθά! Κάθε του ελπίδα την έχει εναποθέσει σ’ Αυτόν, και σ’ Αυτόν εξομολογείται με όλη του την καρδιά. Είναι το καύχημά του, είναι ο Θεός του και Τον επικαλείται μέρα και νύχτα. Το στόμα του ωραίο, αναπέμπει αίνους στον Θεό, τα χείλη του, πιο γλυκά από μέλι και κερί σαν ανοίγουν για να ψάλλουν στον Θεό· η δε γλώσσα του γεμάτη χάρη, κινείται προς δοξολογία Θεού.

Η κοιλιά είναι ο πιο άπιστος μεσίτης (Μέγας Βασίλειος)

Δεχθείτε την νηστεία, οι φτωχοί, την συγκάτοικό σας και ομοτράπεζο. Οι δούλοι, την ανάπαυση από τους συνεχείς καμάτους της υπηρεσίας. Οι πλούσιοι, αυτήν που σας γιατρεύει από την βλάβη του χορτασμού και με την μεταβολή κάνει πιο τερπνά αυτά που από την συνήθεια περιφρονούνται. Οι άρρωστοι, την μητέρα της υγείας. Οι υγιείς, το φυλακτήριο της υγείας.

Προσέγγιση στην ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου

ἀποσπάσματα ἀπό κείμενα τοῦ Μοναχοῦ Μωϋσῆ, Ἁγιορείτου, καί τοῦ Ἰωάννου Κορναράκη, Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου 

Μιά ἰσχυρή πρόκληση

Ζοῦμε δυστυχῶς σ' ἕναν κόσμο μ' ἕνα ἐπαναστατημένο θέλημα, ὁ ὁποῖος σήμερα παρά ποτέ, δέν εἶναι "ἐπίγειος οὐρανός, ἀφιλόνικος, ἀπολέμητος, ἀστασίαστος, ἄφθονος, εἰρηνικός, ἀζήμιος καί ἀναμάρτητος". Αὐτό μᾶς βοηθᾶ νά κατανοήσωμε συνειδητά καί βαθειά τήν σπουδαιότητα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Ακολουθία της Τεσσαρακοστής

 Αν θέλει να ζήσει κανείς το λειτουργικό πλούτο, το θαυμαστό μυστικό μεγαλείο της Μ. Τεσσαρακοστής, πρέπει να προσπαθήσει να ξεφύγει από την επιφάνεια της. Επιφάνεια είναι αυτό που βλέπομε και που γνωρίζομε όλοι μας κατά τις Κυριακές της Τεσσαρακοστής. Έχουν πράγματι κάτι ιδιαίτερο οι Κυριακές αυτές από τις άλλες Κυριακές του υπολοίπου έτους. Τα ειδικά εορτολογικά θέματα, η υμνογραφία, η λειτουργία του Μ. Βασιλείου, που τελείται αντί της λειτουργίας του Χρυσοστόμου, δίνουν σ’ αυτές ένα ξεχωριστό χρώμα. Αλλά οι Κυριακές της Τεσσαρακοστής είναι οάσεις μέσα σ’ αυτήν. Κατ’ ουσία βρίσκονται έξω από αυτήν. Τη γοητεία της αληθινής Τεσσαρακοστής θα την αισθανθεί κανείς μέσα στο «πέλαγος» ή στην «αυχμηρά έρημο», όπως την ονομάζουν οι Πατέρες, αυτής της ίδιας της Τεσσαρακοστής, δηλαδή των καθημερινών, από τη Δευτέρα ως την Παρασκευή των έξι εβδομάδων που την αποτελούν.

Ἡ Καθαρά Δευτέρα τῶν Χριστιανῶν καί ἡ Καθαρά Δευτέρα τῶν κοσμικῶν!

Ἀλήθεια, ποτέ δέν κατάλαβα τί ἑορτάζουν οἱ κοσμικοί ἄνθρωποι τήν Καθαρά Δευτέρα; Καί γιατί τήν ἀποκαλοῦν κι αὐτοί "καθαρά", ὅπως ὅσοι ζοῦνε αὐτήν τήν ἡμέρα μέ τό πραγματικό της χριστιανικό περιεχόμενο; Ἀπό τί καθαρίζονται οἱ ἴδιοι καί ἀπό τί πιστεύουν ὅτι ἡ ἡμέρα αὐτή εἶναι "καθαρά";

Σκέφθηκα ἕναν παραλληλισμό ἀνάμεσα σέ μία χριστιανική Καθαρά Δευτέρα καί σέ μία κοσμική "καθαρά" Δευτέρα καί βρῆκα δύο ἀντίθετους δρόμους, πού ὁδηγοῦν σέ ἐκ διαμέτρου ἀντίθετους προορισμούς. Ὁ ἕνας ὁδηγεῖ στόν Χριστό καί στήν σωτηρία μας. Ὁ ἄλλος, ὁδηγεῖ στόν ἀρχηγό τοῦ πρόσκαιρου γλεντιοῦ καί τῆς ἀσυδοσίας, τόν σατανᾶ καί στόν αἰώνιο ἔρημο τόπο του.

Δύο χρόνια δεν έκλαψε... (αληθινή ιστορία)

Η Ελένη ζούσε στο Καρπενήσι και είχε παντρευτεί έναν πολύ σκληρό άνδρα, ο οποίος την χτυπούσε για το παραμικρό, όπως χτυπούν τα παιδιά την μπάλα στο γήπεδο. Τα βάσανα της ζωής την έκαναν να υπηρετεί στη Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας κάθε Δεκαπενταύγουστο.

Ο "προοδευτικός", η "ηλίθια" και τα παιδιά...

Αυτός είναι παιδί της λεγόμενης γενιάς "του Πολυτεχνείου", φορτωμένος την ...υποχρέωση των ανεπαρκών να είναι "προοδευτικός" αριστερός για να μπορεί να υπάρξει. Το κακό είναι ότι στα 55 του διατηρεί όλες τις αναπηρίες του ατελούς προοδευτισμού και τίποτε από τα καλά που δίνει η αληθινή πρόοδος. Σ' αυτά τα πλαίσια λοιπόν και -προφανώς- φοβούμενος να είναι γονιός, διακηρύσσει πως είναι φίλος με τους γυιούς του. Βλέπεις οι φίλοι δεν έχουν ευθύνη. Ο πατέρας έχει.
Ετούτος άφησε τα αγόρια να μεγαλώσουν όπως εκείνα ήθελαν, δίχως περιορισμούς στις βόλτες στο διαδίκτυο αλλά και στις βόλτες γενικώς, στα ξενύχτια, στο κάπνισμα, στις παρέες. Αν τα παιδιά δεν χάθηκαν τελείως, νομίζω πως είναι από τις προσευχές της μάνας -η οποία είναι πιστή και αγωνιζόμενη χριστιανή.

Το νόημα της Μεγάλης Σαρακοστής

Πώς θα μπορούσε η Μεγάλη Σαρακοστή να έχει όχι μια απλή επιφανειακή, αλλά μια αληθινή επίδραση στην ύπαρξή μας; Πώς είναι δυνατόν να εφαρμόσουμε στη ζωή μας τη διδασκαλία της Εκκλησίας σχετικά με τη Μεγάλη Σαρακοστή όπως μας μεταδίδεται κυρίως μέσα από τη λατρεία αυτής της περιόδου;

Τούτη η ζωή είναι πολύ διαφορετική από τη ζωή των ανθρώπων εκείνων που ζούσαν τον καιρό που γράφονταν αυτοί οι ύμνοι και οι Ακολουθίες και συντάσσονταν οι κανόνες και τα τυπικά. Ζούσε τότε κανείς σε μια σχετικά μικρή και βασικά αγροτική κοινωνία, μέσα σ' ένα οργανωμένο ορθόδοξο κόσμο και η Εκκλησία διαμόρφωνε το γενικό ρυθμό της ζωής του. Τώρα όμως ζούμε σε τεράστια αστικά κέντρα, σε τεχνοκρατούμενες κοινωνίες, πληθωρικές στα θρησκευτικά «πιστεύω» τους με εκκοσμικευμένες απόψεις για τον κόσμο, και μέσα σ' αυτές εμείς οι ορθόδοξοι αποτελούμε μια ασήμαντη μειονότητα. Η Μεγάλη Σαρακοστή δεν είναι πια «αισθητή», όπως ήταν παλιά στην Ελλάδα ή στην Ρωσία, ας πούμε. Η ερώτησή μας λοιπόν είναι πολύ ουσιαστική: πώς μπορούμε εμείς -πέρα από το να κάνουμε μια ή δυο «συμβατικές» αλλαγές στην καθημερινή ζωή μας - να τηρήσουμε τή Σαρακοστή;

Σκέψεις για τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Είναι γνωστὸ πως στην περίοδο αυτὴ έχουμε δυὸ νηστείες. Είναι περίπου επτὰ εβδομάδες αυστηρής νηστείας και μία η εβδομάδα της Τυρινής που προηγείται, οκτώ. Για πολλοὺς είναι μία ευχάριστη και επιθυμητὴ περίοδος, ενώ για άλλους είναι δύσκολη και για άλλους καθόλου ευχάριστη. Θα προσπαθήσουμε να πούμε λίγες σκέψεις για την περίοδο αυτή, όπως την έχουν χαρακτηρίσει οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Πρώτα πρώτα να θυμηθούμε τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, που κάνει μία γενικὴ παρατήρηση για την αγία Τεσσαρακοστή. Λέγει προς όλους μας: «Τὴν Τεσσαρακοστὴν μὴ ἐξουθενεῖτε· μίμησιν γὰρ περιέχει τῆς τοῦ Χριστοῦ πολιτείας».  Είναι σημαντικὴ παρατήρηση αυτή. Ο Χριστὸς δεν εξουθενώνει, δηλ. δεν αφαιρεί τη δύναμη της μεγάλης Τεσσαρακοστής. Πιο πλατειὰ θα λέγαμε, δεν περιφρονεί την μεγάλη Τεσσαρακοστή. Δεν λέγει πως η περίοδος αυτὴ δεν είναι σωστή, ούτε κοροϊδεύει τη νηστεία της Εκκλησίας, ούτε την ατιμάζει, ούτε δυσανασχετεί με τον ερχομό της, ούτε εύχεται να περάσει γρήγορα, ούτε καταλύει τη νηστεία επιδεικτικὰ και χωρὶς λόγο, ούτε προπαγανδίζει πως οι καιροὶ άλλαξαν και πρέπει να αλλάξουμε και εμείς.

Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ο ευπρόσδεκτος καιρός

«Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας, αποθώμεθα τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός...»

(Ιδιόμελον των Αποστίχων Εσπερινού Κυριακής της Τυρινής)

Αν πάντοτε ο χρόνος είχε μια ιδιαίτερη σημασία για τον άνθρωπο, κάτω από τη χριστιανική σκοπιά αποκτά ασύγκριτα μεγαλύτερη αξία. Ο χρόνος πλέον είναι ιερός. Αγιάστηκε, επειδή στον ιστορικό χρόνο εισήλθε με την ενανθρώπησή Του και έζησε ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριός μας. Η έλευση του Χριστού στον κόσμο δηλοποιεί ότι «ήλθε το πλήρωμα του χρόνου» (Γαλ. 4,4) ότι «πεπλήρωται ο καιρός και ήγγικεν η βασιλεία του Θεού» (Μαρκ. 1,5).[...]

Η ιερότητα του χρόνου πιστοποιείται και από την καθημερινή εκκλησιαστική μας ζωή. Η Εκκλησία αγιάζει τον ιστορικό χρόνο, τον μεταμορφώνει. Ο φυσικός χρόνος γίνεται λειτουργικός χρόνος. Η Εκκλησία ανά πάσα στιγμή συνδέει τον χρόνο της ανθρώπινης ζωής με το μυστήριο της σωτηρίας. Καθιστά το γεγονός της σωτηρίας πάντοτε επίκαιρο, παρόν στον ιστορικό χρόνο.

Στην είσοδο της αγίας Τεσσαρακοστής

Θέλω να σας αναγγείλω ότι ήλθε η αγία Τεσσαρακοστή, που είναι το φάρμακο των ψυχών μας. Διότι ο Κύριός μας, σαν Πατέρας φιλόστοργος θέλει να απαλλαγούμε από τις αμαρτίες, που κάναμε επί τόσον καιρό. Κανόνισε μάλιστα ως μέσο θεραπείας και τη νηστεία.

Κανείς λοιπόν ας μη γίνεται κατσούφης, κανείς ας μη σκυθρωπάζει, αλλά ας σκιρτά και ας χαίρεται και ας δοξάζει τον Θεό, ο Οποίος φροντίζει για τις ψυχές μας. Αυτός μας καθόρισε την άριστη οδό της νηστείας, που με πολλή χαρά πρέπει ο καθένας μας να την υποδεχθεί.

Η Μεγάλη Σαρακοστή: «Ένας τρόπος ζωής»

Με την παρακολούθηση των Ακολουθιών, με τη νηστεία, ακόμα και με την προσευχή σε τακτά διαστήματα, δεν εξαντλείται η όλη προσπάθεια στη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής. Ή μάλλον για να είναι όλα αυτά αποτελεσματικά και να έχουν νόημα, πρέπει να υποστηρίζονται και από αυτή την ίδια τη ζωή. Χρειάζεται δηλαδή ένας «τρόπος ζωής» που να μην έρχεται σε αντίθεση με όλα αυτά και να μην οδηγεί σε μια «διασπασμένη» ύπαρξη. Στο παρελθόν, στις ορθόδοξες χώρες η ίδια η κοινωνία πρόσφερε μια τέτοια υποστήριξη με τον συνδυασμό που είχε στα έθιμα, στις εξωτερικές αλλαγές, με τη νομοθεσία, με τους δημόσιους και ιδιωτικούς κανονισμούς, με όλα δηλαδή όσα περιλαμβάνονται στη λέξη πολιτισμός. Κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή ολόκληρη η κοινωνία υποδεχόταν ένα συγκεκριμένο ρυθμό ζωής, ορισμένους κανόνες που υπενθύμιζαν στα άτομα-μέλη της κοινωνίας την περίοδο της Σαρακοστής.

«Μεγάλη Σαρακοστή: Πορεία προς το Πάσχα»

Όταν κάποιος ξεκινάει για ένα ταξίδι θα πρέπει να ξέρει πού πηγαίνει. Αυτό συμβαίνει και με τη Μεγάλη Σαρακοστή. Πάνω απ’ όλα η Μεγάλη Σαρακοστή είναι ένα πνευματικό ταξίδι που προορισμός του είναι το Πάσχα, «η Εορτή Εορτών». Είναι η προετοιμασία για την «πλήρωση του Πάσχα, που είναι η πραγματική Αποκάλυψη». Για το λόγο αυτό θα πρέπει να αρχίσουμε με την προσπάθεια να καταλάβουμε αυτή τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη Σαρακοστή και το Πάσχα, γιατί αυτή αποκαλύπτει κάτι πολύ ουσιαστικό και πολύ σημαντικό για τη Χριστιανική πίστη και ζωή μας.

ΠΡΩΤΗ στην Ευρώπη και ΤΡΙΤΗ παγκοσμίως η Ελλάδα στις εκτρώσεις!!!

Ποια οικονομική κρίση και πράσινα άλογα; Ποια μνημόνια; Ποια πολιτική; Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι που ΑΦΑΝΙΖΕΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ και κανείς δεν βγάζει μιλιά! Φοβούνται όλοι, ακόμα και όσοι παρουσιάζονται ως φιλάνθρωποι, Χριστιανοί και συμπονετικοί, να μιλήσουν ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ!

Τα στοιχεία είναι φρικιαστικά: 300.000 Έλληνες το χρόνο καταλήγουν στα σκουπίδια όταν οι ίδιες οι μητέρες δολοφονούν τα παιδιά τους. Πρώτη στην Ευρώπη η Ελλάδα στις αμβλώσεις, τρίτη στον κόσμο!

Η Νίκη που έγινε Νίκος

Είδηση που διαβάσαμε και την αναρτούμε. Αλήθεια τι να σχολιάσει κανείς;

 

Η πραγματική ιστορία της τροχονόμου που άλλαξε φύλο - Σε ειδικό κέντρο στη Γερμανία η επώδυνη επέμβαση - Μόνο καλά λόγια έχουν να πούν η συνάδελφοί της στην ΕΛ.ΑΣ.

 

Για μία δεκαετία ρύθμιζε κάθε πρωί, την κυκλοφορία στη λεωφόρο Αμαλίας στο ύψος του Ζαππείου. Ψηλόλιγνη, γυμνασμένη και αφοσιωμένη στο καθήκον, η νεαρή Νίκη πήρε μια απόφαση ζωής που έφερε αναστάτωση και αμηχανία σε ολόκληρη την Αστυνομία, αλλά άνοιξε και μια μεγάλη συζήτηση για τα όρια της ελευθερίας και της επιλογής των εργαζομένων, ακόμη και στα Σώματα Ασφαλείας.