Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Ο παρανοϊκός βομβαρδισμός του Πειραιά


        Μεσημέρι  της 11ης  Ιανουαρίου του 1944!
        Η πιο εγκληματική ενέργεια των παραφρόνων συμμάχων. Βομβαρδίζουν τον Πειραιά, δήθεν για να διώξουν τους Γερμανούς.  
       Τα "συμμαχικά" αεροπλάνα,  κάνουν στάχτη την πόλη! Στους δρόμους σκορπισμένα πτώματα, φριχτές εικόνες ακρωτηριασμένων παιδιών! Οι δρόμοι κλεισμένοι από ξύλα, κεραμίδια από τις στέγες, αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και λάκκοι που έχουν ανοίξει οι βόμβες.  


        Σφυροκόπημα για τρεις ώρες, από τις 12 το μεσημέρι  - ώρα που ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους. 
        Τα θύματα υπολογίστηκαν  σε 5.500: Ολοι Ελληνες, μόνον 8 ήταν οι νεκροί Γερμανοί στρατιώτες.
       Ανάμεσα στις χιλιάδες των θυμάτων της μέρας εκείνης, συγκαταλέγονται 200 μαθήτριες που πέθαναν από ασφυξία στη Γαλλική Σχολή,και 85 μαθήτριες μαζί με τις 15 δασκάλες τους της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιά, που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας.
      Ακόμη 70 άτομα στο  εστιατόριο του Βίρβου, γωνία Ρέπουλη και Βασ. Κωνσταντίνου (Καραολή Δημητρίου+ Πολυτεχνείου σήμερα), στο κτίριο Ταβλαδωράκη,  στο  ξενοδοχείο "Κοντινένταλ"  και αλλού.     
    Το πολυτελές  ξενοδοχείο  ΚΟΝΤΙΝΕΝΤΑΛ,  χτίστηκε   τη δημαρχιακή περίοδο  (1899-1903) Τρύφωνος  Μουτζοπούλου  στη γωνία Δ. Γούναρη και Ακτής Ποσειδώνος, σε οικόπεδο  του Τζανείου Νοσοκομείου. Ηταν πάντοτε  δημοτικό. Λειτούργησε 4   δεκαετίες. Καταστράφηκε σχεδόν ολόκληρο  στις 11-1-1944. Διασώθηκε μόνο το ισόγειο με τα μαγαζιά. Τα  τελευταία χρόνια κατεδαφίστηκε  και το υπόλοιπο για να ανεγερθεί νέο κτίριο, αλλά οι εργασίες σταμάτησαν γιατί βρέθηκαν  αρχαιότητες.
                                                               
     Στο ταφολόγιο του Δημοτικού Νεκροταφείου της Ανάστασης αναφέρονται τα ονόματα 492 νεκρών, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των πτωμάτων που μεταφέρθηκαν στο Α' και Γ Νεκροταφείο Αθηνών. Ακόμη, θα πρέπει να υπολογιστεί κι ένας σημαντικός αριθμός νεκρών του ίδιου βομβαρδισμού, που τάφηκαν χωρίς να δοθούν τα στοιχεία τους, προκειμένου οι συγγενείς να διατηρήσουν τα ατομικά δελτία τροφίμων, με τα οποία δίνονταν η μερίδα του συσσιτίου ή τα 30 δράμια ψωμιού. Ο κόσμος άρχισε να παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς προς την Αθήνα, που είχε χαρακτηριστεί "ανοχύρωτη πόλη".
                                                                                                         
     Μεγάλες ζημιές έπαθε κι ο Σταθμός του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου. Ωστόσο, τα δρομολόγια διακόπηκαν  μόνο  για  μία βδομάδα. Η εταιρία του Αλεξ. Βλάγκαλη,  τον επισκεύασε σύντομα.
      Αθικτες έμειναν  οι γερμανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ναύσταθμου, το αεροδρόμιο, τα ναυπηγεία του Περάματος, μεταξύ αυτών και το μεγαλύτερο που κατασκεύαζε τσιμεντόπλοια για λογαριασμό των γερμανικών αρχών κατοχής.
     Πιο τυχεροί στάθηκαν οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που εκρατούντο  στις φυλακές   της Κάστορος, όταν έπεσε ξυστά στο κτίριο βόμβα. Κάτω απ' τον κίνδυνο να σκοτωθεί η φρουρά κι ο διευθυντής, ο τελευταίος άφησε ν' ανοίξουν τα κελιά και να φύγουν οι κρατούμενοι.
                          Ο εφημεριδοπώλης που βγήκε από τον τάφο

      Ανάμεσα στους 70 του εστιατορίου και ο μετέπειτα (1975)  εφημεριδοπώλης Δημήτριος Μαρκαντώνης, που καταπλακώθηκε, αλλά  είναι  ο μόνος που διασώθηκε, 27 χρόνων τότε, αρραβωνιασμένος.
       Τον κυρ - Μήτσο,  τον γνώρισα στα γραφεία της καθημερινής εφημερίδας ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, στην οδό Κολοκοτρώνη 38,   όπου ήμουνα διευθυντής στα 1974. Περνούσε, καθόταν λίγο να ξαποστάσει και έλεγε ιστορίες:
- Έχω περάσει εγώ…!
- Σαν τι κυρ Μήτσο; 
- Εμένα που με βλέπεις  έχω θαφτεί ζωντανός: Κι όμως έζησα! Και ζω ακόμα δόξα τω θεώ. Είμαι σήμερα 58 χρονών……
- Καλά, πώς έγινε;
- «Ητανε τότε με το βομβαρδισμό του Πειραιά. Κείνη την ώρα  βρέθηκα στο παλιό εστιατόριο του Βίρβου,  στη γωνία   Ρέπουλη και Β. Κωνσταντίνου, εδώ δίπλα.       Μέσα  στο  μαγαζί βρισκόντουσαν άλλοι 70 θαμώνες. Ημουνα τότε, 27  χρονών αρρεβωνιασμένος και ακόμη δεν  είχα το θάρρος να τρώω στα πεθερικά μου. Σε μια στιγμή εκεί που τρώγαμε,  ολόκληρο το μαγαζϊ  συγκλονίστηκε από ένα φοβερό «σεισμό». Μια  βόμβα  είχε   πέσει  στο εστιατόριο, κι' αμέσως άρχισαν να σωριάζονται δίπλα  μας,  πάνω μας, στα τραπέζια, στις  καρέκλες,  οι τοίχοι και  το ταβάνια.  Δίχως να το  καταλάβω βρέθηκε χωμένος μέσα  σε σωρούς     χωμάτων στο δάπεδο. Γύρω  μου ήταν πεσμένοι άλλοι που βογκούσαν, που καλούσαν σε βοήθεια, που έμεναν ακίνητοι, νεκροί. Σκοτάδι πυκνό τύλιγε το χώρο εκείνο της κόλασης. Και το μόνο που καταλάβαινα  ήταν ότι μπορούσα να αναπνέω. Η τύχη μου με είχε ρίξει πάνω στη σχάρα του υπογείου και από κει ερχόταν η ζωή. Ερχόταν ο αέρας που μου επέτρεπε να αναπνέω, και να ζω. Αρχισα να ζητάω βοήθεια με όλη μου τη δύναμη, όση  μου έμενε. Κι έτσι πέρασαν  ώρες, δεν κατάλαβα πόσες,,,,! Οταν με ξέχωσαν τα συνεργεία διάσωσης , είδα ότι  ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει! Και γύρω μου πτώματα! Κανένας άλλος  δεν είχε ζήσει!»

               Σχετικά με το βομβαρδισμό o Άγγελος Πανάγος σημειώνει στο ημερολόγιό του: 

Αεροπορική επιδρομή από τους συμμάχους Άγγλους κατά του Πειραιώς. Η αστοχία τους καταστρέφει ολόκληρα τετράγωνα. Στο κατάστημα μας Πειραιώς πέφτει μία βόμβα στο πεζοδρόμιο και ανασκάπτει όλο το κατάστημα, το οποίον και καταστρέφει. Το εις το υπόγειον ευρισκόμενον εργαστήριον μετάξης ευτυχώς δεν έπαθε σοβαρές ζημίες. Ο Γιώργος Πανάγος ευτυχώς είχε καταφύγει στο βάθος και εγλίτωσε ως εκ θαύματος. Σημειωτέον ότι κάθε μεσημέρι εγώ ο Άγγελος και ο αδελφός μου Γεώργιος ετρώγαμε κατά 1  ώραν μετά το κλείσιμο του καταστήματος εις το απέναντι εστιατόριον του ΒΙΡΒΟΥ. ( το εστιατόριο ήταν στη γωνία   Ρέπουλη και Β. Κωνσταντίνου), Όταν έπεσεν η βόμβα σ' αυτό το εστιατόριον κατεδαφίσθη ολοσχερώς και όσοι έτρωγαν σ' αυτό σκοτώθηκαν όλοι. Εγώ και ο Γιώργος είμεθα τυχεροί ευτυχώς διότι εγώ ήμουν αδιάθετος και έφυγα ενωρίτερον χωρίς να φάω στο κατεστραμμένον εστιατόριον, ο δε Γιώργος την τελευταίαν στιγμήν μία πελάτισσα τον καθυστέρησε και δεν πήγε στο εστιατόριο που κατέρρευσεν και έτσι ο Γιώργος γλίτωσε ως εκ θαύματος διότι την στιγμήν που εξυπηρετούσε την πελάτισσαν έπεσε η βόμβα στο εστιατόριον. Εγώ πάλι κατά σΰμπτωσιν πήρα το τελευταίο τραίνο του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου, οπότε όταν το τραίνο είχε φθάσει στην Καλλιθέα έγινεν ο βομβαρδισμός που κατέστρεψεν τον Πειραιά και τον ηλεκτρικόν σταθμόν».

                                  Μακρύς ο κατάλογος των θυμάτων

     Μερικά εκ των θυμάτων  που  τάφηκαν εκ των πρώτων:
  Βασίλειος Κούσκουλας ετών 68, Κωνστ. Σμυρλής ετών 30,Σ.Στρατηγόπουλος ετών 37, Σμαράγδα Μπόντζου μητέρα, Κουλίτσα Μπόντζου κόρη, Κούλα Μανιά ετών 17, Εμμ. Παπαιωάννου ετών 52, Άγγ. Περδικάρης ετών  27, Κων, Καλονάρχης ετών 54, Δημ. Καραπάνος  ετών 24, Άνεσ. Γεωργίου ετών 35, Κ. Σαγγούρης ετών 18, Γ. Αθανασόπουλος ε­τών 18, Άννα Μονογυιού ετών 50, Ν. Δρόσος ετών 23, Δημ. Κουμπής ετών 23, Άλ. Βονιόζος ετών 47, Σ. Καλαβούτου ετών 37, Άλ. Σκεντέρογλου ετών 36, Μίμης Παπαγρηγορίου ετών 12, Ευάγγ. Καρπαθάκης ετών 112, Μιχ. Δημόπουλος ετών 31, Ειρήνη Μονογυιού, Ι. Σπυριδάκος ε­τών 32, Γ. Σπυριδάκος ετών 19, Δημ. Μπουλετίδης ετών 19. Στ. Κοντζιάς ετών 38, Άγγελική Στεργίου ετών 48, Γ, Κυριακίδης ετών 43, Ν. Μινόγιαννης ετών 50, Απ. Μαθσάς ετών 40, Άναστ. Βλαβιανός ε­τών 22, Μαρία Βλαβιανού, Αλεξάνδρα Βλαβιανού ετών 20, Χρυσάνθη Κατσιβελλάκη ετών 65, Μαρία Κατσιβελλάκη ετών 26, Μαγδαληνή Ραφτοπούλου ετών 50, Κορνήλιος Μιχαλεάκος ετών 22, Σπ. Βρυώνης ετών 26, Ν. Λαζαράτος ετών 32.  Αλλά ο κατάλογος είναι μακρύς!.....
       
                             Αν έχεις τύχη  διάβαινε…….

     Φρικαλέο, απαίσιο το θέαμα των νεκρών, των διαμελισμένων σωμάτων των ανθρώπων που δεν έφταιξαν σε τίποτα.  
      Η χαρακτηριστικότερη περίπτωση  παραμόρφωσης, από τις χιλιάδες άλλες,  αναφέρεται στα δύο πτώματα δύο αδελφών. Ήταν και οι δυο πανύψηλοι, εθεωρούντο από τους  ψηλότερους  Πειραιώτες. Όταν τα πτώματά τους ανασύρθηκαν από τα ερείπια, παρά το γεγονός ότι δεν τα είχε πλήξει η βόμβα, ήταν αγνώριστα. Είχαν κοντύνει κατά ένα τρίτο. Από την ασφυξία είπαν οι ειδικοί.
     
      Μια άλλη τραγική περίπτωση  σημειώθηκε  σε ένα σπίτι της οδού Σωκράτους – Πολυτεχνείου τώρα. Κατά καλή τύχη  του ιδιοκτήτη του, ενώ όλα τα γύρω σπίτια γκρεμίστηκαν, εκείνο δεν έπαθε τίποτε.  Ενας εκ των ενοίκων του ανέβηκε στην ταράτσα για να πάρει ένα ζευγάρι κότες, που είχαν εκεί. Τότε βρέθηκε μπροστά σε ένα ανατριχιαστικό θέαμα, με τις κότες  έντρομες και  αγριεμένες στη  γωνιά της ταράτσας: Το κεφάλι  μιας  νέας γυναίκας, ήταν πεταγμένο πάνω στην ταράτσα. Και  πιο πέρα ένας φρικαλέος σορός ρούχων και σαρκών. Κατέφθασαν γείτονες και αστυνομικοί, αλλά κανείς δεν ανα­γνώρισε ποια  ήταν η άτυχη νέα. Γειτόνισσα πάντως δεν ήταν. Και όλα  έπειθαν ότι ήταν περαστική  από το δρόμο.

       Δημήτριος Σπ. Κουμπής ετών 23, κουρέας: Ενα από τα θύματα. Εφυγε από το κουρείο του  στην πλατεία  Καραϊσκάκη  και πήγε στην Αγία Τριάδα για να σωθεί. Εκείνος σκοτώθηκε, το κουρείο του έμεινε  άθικτο.

πηγή: http://www.koutouzis.gr/bombardismos.htm

Δεν υπάρχουν σχόλια: