Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Θλίψη!

Αυτό προκάλεσε η εκπομπή της ΝΕΤ «Ειδική Έκδοση» που μεταδόθηκε το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013 με θέμα τη δωρεά οργάνων και τις μεταμοσχεύσεις. Θλίψη όχι γιατί η κρατική τηλεόραση ξεκινάει μία τεράστια εκστρατεία ενημέρωσης υπέρ των μεταμοσχεύσεων (με αφορμή το νέο νόμο που από τον Ιούνιο θα εφαρμοστεί στη χώρα μας). Αυτό ήταν αναμενόμενο γιατί κάπως έπρεπε να αντιδράσει το σύστημα. Θλίψη όχι για τα όσα είπαν οι δύο καλεσμένοι της εκπομπή ή οι δύο παρουσιάστριες. Οι απόψεις τους δεν ξένισαν, ούτε παραξένεψαν, αφού ήταν απολύτως προβλέψιμες. Με μία υποσημείωση: σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε αρνητικά για την παρουσία της νεαρής κοπέλας που έκανε μεταμόσχευση καρδιάς. Συμπάσχει οποιοσδήποτε με την προσωπική της περιπέτεια και δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε ανεκτό φιλανθρώπως να πούμε κάτι ως σχόλιο.


Η θλίψη ήταν για την παρουσία ενός Επισκόπου στην εκπομπή και κυρίως για όσα εξέφρασε. Μία επιχειρηματολογία γνωστή, ωστόσο λυπηρή. Αλήθεια πότε η Ορθόδοξη Εκκλησία πήρε ξεκάθαρη θέση για τις μεταμοσχεύσεις και τον εγκεφαλικό θάνατο; Οι αντιδράσεις σε κάθε γωνιά του κόσμου έγκριτων επιστημόνων που αντιτίθενται στον ορισμό του εγκεφαλικού θανάτου, δεν σημαίνουν τίποτε για τις θέσεις του Επισκόπου; Γιατί μόνο προσωπικές θέσεις εξέφρασε και δικά του προσωπικά βιώματα και επιχειρήματα. Η εγκύκλιος 2819 από τις 7/7/2005 στην οποία αναφέρθηκε, αποτελεί επίσημη θέση της Εκκλησίας υπέρ των μεταμοσχεύσεων; Το γεγονός ότι δεν έχει αποσύρει η Εκκλησία των εκπρόσωπό της από το Δ.Σ. του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων σημαίνει πως αποδέχεται τις μεταμοσχεύεις; Είναι δηλαδή κάτι ανάλογο με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών; Αφού δεν αποσύρουμε τους Ορθόδοξους εκπροσώπους, σημαίνει πως αποδεχόμαστε πλήρως τα όσα αυτό πρεσβεύει; (Αν ναι, τότε η θλίψη είναι ακόμα πιο μεγάλη και τα λόγια μας απλά περιττεύουν…). Μήπως το γεγονός πως ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ήταν δωρητής οργάνων, σημαίνει πως η Εκκλησία αποδέχεται την πρακτική των μεταμοσχεύσεων και του εγκεφαλικού θανάτου; Αλήθεια, ο μακαριστός δεν έφυγε από την παρούσα ζωή χωρίς ούτε να μεταμοσχευθεί σε εκείνον κάποιο όργανο, αλλά ούτε και να μπορέσει κάποιο όργανό του να δοθεί για μεταμόσχευση; Ή μήπως η προσπάθεια του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου να μεταμοσχευθεί υποδηλώνει την πλήρη αποδοχή των μεταμοσχεύσεων από την Εκκλησία; Από έναν λαμπρό επιστήμονα Επίσκοπο θα περίμενε κανείς να ακούσει πιο ουσιαστικά επιχειρήματα και περισσότερο θεολογικές προσεγγίσεις, όπως άριστα ξέρει να κάνει για άλλα θέματα. Όχι απλά συναισθηματικά πυροτεχνήματα με συγκινησιακή φόρτιση και μελοδραματισμό (είπε ότι ο ίδιος θα ήθελε να τον κομματιάσουν για να προσφερθεί έτσι η ζωή). Ούτε ρηχές ερμηνείες για τους δύο οφθαλμούς ενός που βλέπει και του τυφλού συνανθρώπου μας. Ο λαός έχει μία πολύ ταιριαστή έκφραση: ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Αν θέλει κάποιος έχοντας δύο χιτώνες – οφθαλμούς να προσφέρει τον έναν, ας το κάνει… Ίσως τότε κάποιοι επίσκοποι, αν και βιολογικώς μονόφθαλμοι,  να γίνονται παραδείγματα προς μίμηση.
Αλήθεια τα όσα είπε ο συγκεκριμένος επίσκοπος αποτελούν την επίσημη θέση της Εκκλησίας μας; Και γιατί η έκφραση της απόψεως άλλου Επισκόπου μέσω πολυσέλιδης και πλήρως τεκμηριωμένης, ιατρικώς και θεολογικώς, εγκυκλίου που εξέδωσε δεν αποτελεί  και αυτή επίσημη θέση της Εκκλησίας μας; Ή γιατί η ημερίδα που διοργάνωσε προ μερικών μηνών άλλη Μητρόπολη με συγκλονιστικές εισηγήσεις λαμπρών επιστημόνων κατά του ορισμού του εγκεφαλικού θανάτου, δεν αποτελούν επίσημη θέση της Εκκλησίας μας;
Θλίψη και μόνο θλίψη γεμίζεις όταν ακούς με πόση απλότητα υπερασπίζεται ένας Επίσκοπος θέσεις που προκαλούν σε όλο τον κόσμο πλέον έντονο προβληματισμό… Θλίψη για την Εκκλησία μας που επισήμως δεν παίρνει μία ξεκάθαρη θέση για ένα δύσκολο θέμα όπως αυτό. Θλίψη που δεν ακούσαμε μία κουβέντα για την ολοζώντανη παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Μόνο η νεαρή λήπτρια είπε πως είχε αφήσει τα πάντα στο Θεό. Ο παρευρισκόμενος επίσκοπος απλά αναρωτήθηκε, μέσα στη διήγησή του εξιστορώντας μία προσωπική του περιπέτεια, αν το θαύμα θα ήταν η θεραπεία ενός αρρώστου ή η ανάσταση ενός νεκρού.
Δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε κανένα επίσκοπο ούτε για το έργο ούτε για το λόγο του . Αλλά η δική μας απορία είναι η εξής: ο Θεός μας δεν μπορεί αλήθεια και άρρωστο να θεραπεύσει και νεκρό να αναστήσει; Δεν μας ζήτησε ο ίδιος Θεός, όταν ως άνθρωπος έζησε στη γη μας, να έχουμε πίστη ως τον κόκο της σινάπεως και θα μπορούμε να μετακινήσουμε βουνά; Άρα τι συμβαίνει; Ο Θεός μας έπαψε να θαυματουργεί; Πήρε το λόγο Του πίσω; Ή μήπως η πίστη μας είναι πλέον επιφανειακή που αναρωτιέται αν σε μία ευχή μέσα μπορεί να ζητήσει την ανάσταση ενός νεκρού (εγκεφαλικά ή μη);
Ο Θεός να μας λυπηθεί όλους και να μας αξιώσει της καλής απολογίας. Σε δύο μήνες σχεδόν μία μοναδική ημερίδα θα διοργανωθεί για το συγκεκριμένο θέμα της δωρεάς οργάνων και των μεταμοσχεύσεων. Και εκεί θα ακουστούν αλήθειες.       
Δείτε ολόκληρη τη συγκεκριμένη εκπομπή στο: http://www.ert.gr/webtv/net/item/11161-Dwrea-Organwn-23-02-2013

36 σχόλια:

CenotapheR είπε...

Επειδή δεν έχω καλή σύνδεση internet, ποιος είναι αυτός ο επίσκοπος; Ο "συνήθης ύποπτος" ο Δημητριάδος Ιγνάτιος;

CenotapheR είπε...

Ότι θα έβλεπα τον Μεσογαίας Νικόλαο να παίρνει αυτές τις θέσεις, δεν το περίμενα...

Δημήτρης Ι. είπε...

Θα πρέπει ο Σεβασμιώτατος να μας απαντήσει: είναι ή δεν είναι εν ζωή ο δότης;

εάν ο δότης δεν είναι εν ζωή, τότε ποια η θυσία του;

εάν ομιλούμε περί θυσίας δια των μεταμοσχεύσεων τότε ο δότης είναι εν ζωή, άρα κάποιος αναλαμβάνει την ευθύνη διακοπής της ζωής του. Ποιοι Πατέρες, έδωσαν το δικαίωμα, εκτός βέβαια από τον Μεσογαίας, σε όλη την ιστορία της Εκκλησίας μας σε κάποιους να αφαιρούν τη ζωή κάποιου συναθρώπου μας;

Τέλος, που βρήκε ο Σεβασμιώτατος Νικόλαος στην παράδοση της Εκκλησίας μας περιστατικά Αγίων οι οποίοι γνωρίζοντας ότι θα πεθάνουν με την πράξη τους, έπραξαν το απενοημένον για να σώσουν κάποιον συνάνθρωπό τους;

Αυτά τα ολίγα και νομίζω πολύ απλά

Ανώνυμος είπε...

η νεοταξική NET,ΤΊ ΆΛΛΟ ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΞΕΙ?
πότε θα ξυπνήσουμε..ΠΟΤΕ?!
μ'αρέσει που τους πληρώνουμε και μάλιστα τόσα λεφτά!

Unknown είπε...

Θλίψη!!!! και Χαρά!!!
Μία εκπομπή, 2 διαφορετικά συναισθήματα.
Αγαπητέ Λυκούργο, (εξακολουθείς να μου είσαι αγαπητός). ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!!!
Σε παρακολουθώ πολλά χρόνια και μου αρέσεις. Είσαι δουλευταράς και οραματιστής. Είναι συγκινητική η προσπάθεια που καταβάλλεις, μάλλον η υπερπροσπάθεια. Ο Θεός να σε έχει καλά. Είσαι η ψυχή μίας εντυπωσιακής προσπάθειας που μιλάει στην ψυχή μας. Σου είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων για όλα όσα εσύ και οι συνεργάτες σου, (Μπάρλας, Χατζή, Δαντίλης κ.ά), από τα διάφορα πνευματικά μετερίζια και με πολλούς τρόπους , μας προσφέρετε. Σας ζηλεύω και σας θαυμάζω!!!!!
Την καταχώρισή σου στο «όπου γής» με τίτλο «Θλίψη!», την διάβασα πρίν από πολλές ημέρες, αλλά λόγω Σαρακοστής, Μ. Εβδομάδας και Πάσχα, δεν ήθελα να σε απαντήσω.
Την εκπομπή της ΝΕΤ την παρακολούθησα.
Τον Μεσογαίας κο Νικόλαο τον οποίο επίσης αγαπώ και εκτιμώ, τον παρακολουθώ για πολλά χρόνια.
Δύο άνθρωποι , εγώ και εσύ παρακολουθήσαμε τα ίδια και σε εσένα προκάλεσαν θλίψη, ενώ σε εμένα προκάλεσαν χαρά και υπερηφάνεια. ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ ;
Φυσικά και είμαι ο πιο ανεπαρκής να αναλάβω την υπεράσπιση του Μεσογαίας κου Νικολάου. Απλά θα καταθέσω την γνώμη μου, ως ελάχιστη υποχρέωση προς τον εαυτό μου. Είναι η πρώτη φορά που απαντώ σε κάποιον δημόσια, επειδή σε εκτιμώ και νομίζω μπορώ να συνεισφέρω με την άποψή μου στην αναζήτηση της αλήθειας.
Ο Μεσογαίας κος Νικόλαος, όπως γνωρίζεις πάρα, πάρα πολύ καλά, έχει και την επιστημονική επάρκεια και την θεολογική πληρότητα να αναφερθεί, αλλά και να προσεγγίσει από όλες τις απόψεις, στο συγκεκριμένο θέμα των μεταμοσχεύσεων, όπως και πολλά άλλα θέματα. Έχει εντρυφίσει στις μεταμοσχεύσεις και η εμπειρία του είναι αποτυπωμένη στο «ΑΛΛΗΛΩΝ ΜΕΛΗ», Οι μεταμοσχεύσεις στο φως της ορθόδοξης θεολογίας και ζωής (το οποίο ελπίζω να μελέτησες), αλλά και με πολλά άλλα κείμενα τα οποία διετύπωσε ως υπεύθυνος σε ένα θεσμικό εκκλησιαστικό όργανο. Νομίζω δεν τον αμφισβητείς ως πρόεδρο της Συνοδικής Επιτροπής. Εκτός και εάν πρότεινες τους ομόφρωνές σου στο ίδιο θέμα, Γλυφάδας κο Παύλο, ή ακόμα πιο «κατάλληλο» τον πολυπράγμωνα π. Κων. Στρατηγόπουλο... Συγνώμη, προσπάθησα απεγνωσμένα, αλλά δεν μπορώ να αποφύγω τους χαρακτηρισμούς.
Εκείνο όμως που κάνει την διαφορά στον Μεσογαίας, είναι «η άλλη λογική», με την οποία προσεγγίζει τα πράγματα και η οποία εσένα σε προκαλεί θλίψη... Εμένα με «τρελαίνει» και με κάνει πολύ χαρούμενο και υπερήφανο και για αυτό του είμαι ευγνώμων. Είναι συγκλονιστική η βιωματική διατύπωση της πάλουσας από αγάπη καρδιάς του Μεσογαίας κου Νικολάου. Εσένα σε θλίβει......και σε συγκλονίζει ο πάλων αιματούμενος καρδιακός μύς και για αυτόν ενδιαφέρεσαι περισσότερο....

Unknown είπε...

Στην συγκεκριμένη εκπομπή, από μόνη της η παρουσία του συγκεκριμένου επισκόπου, είναι ένα γοητευτικά πνευματικό γεγονός. Ακόμα περισσότερο είναι εκκλησιαστική μαρτυρία και ομολογία του Θεού που επισημαίνεις ότι έλειψε στην εκπομπή. Εσένα σε θλίβουν και σε σκανδαλίζουν οι απόψεις που εξέφρασε. Ο Μεσογαίας δημόσια διετύπωσε ότι δέχεται, όταν θα βρεθεί ως εγκεφαλικά νεκρός, να κομματιασθεί και να προσφέρει ζωή και να βοηθήσει όσους χρειάζονται κάποιο από τα όργανα του σώματός του. Εσύ το βλέπεις ως «απλά συναισθηματικά πυροτεχνήματα με συγκινησιακή φόρτιση και μελοδραματισμό». Εννοείς ότι ο συγκεκριμένος επίσκοπος για το συγκεκριμένο θέμα είναι ένας αδίστακτος λαοπλάνος και στυγνός δημαγωγός. Και εσύ αισθάνεσαι υπερήφανος που το κατάλαβες. Εγώ ντρέπομαι και θλίβομαι που δεν αντιλαμβάνεσαι τον στοχασμό και την αναζήτησή του. Τι είναι αυτό που σε εμποδίζει;;; Σε μία εποχή που ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ «ΠΑΡΕ», βρίσκεται ένας επίσκοπος που λέει δημόσια να ΔΩΣΕΙ το σώμα του. ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ (Λυκούργο), ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟ...... Ακόμα και εάν δεν αποδέχεται κάποιος τον εγκεφαλικό θάνατο και τα κριτήρια διάγνωσής του, είναι ζήτημα στοιχειώδους ανθρωπιστικής συνείδησης, η αναγνώριση της δημόσιας δέσμευσης του επισκόπου ως πράξη γενναιόδωρη.
ΑΦΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Ο.ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΧΡΗΣΙΜΟ ΣΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ, ΦΥΣΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ: Εκατοντάδες σελίδες γραμμένες με αγάπη και πόνο και μακροχρόνιος μόχθος απαξιώνεται. Γιατί;;; Ενώ σε συγκινεί η πολυσέλιδη τοποθέτηση, άλλου επισκόπου (Γλυφάδας). Αλήθεια υπάρχει σύγκριση;;; Εσύ όμως συγκλονίστηκες με τις απόψεις του Γλυφάδας και τις χρησιμοποιείς και σαν επιχείρημα. Αυτό είναι τουλάχιστον άδικο. Διότι και σε ποσότητα και σε ποιότητα-πνευματικότητα απέχουν όσο η μέρα με την νύχτα....
Αναφέρεσαι και αναρωτιέσαι, εάν οι θέσεις και οι απόψεις του Μεσογαίας είναι απόψεις και θέσεις της Εκκλησίας. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!!!!!! Αυτό και εμένα με στεναχωρεί. Ο ίδιος λέει ότι αποτελούν βάση και αρχή διαλόγου για την τοποθέτηση της επίσημης Διοικούσας Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για το θέμα αυτό. Η πρότασή μου είναι ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν την βάση πανορθόδοξου διαλόγου για την τοποθέτηση της επίσημης Ορθόδοξης Εκκλησίας για το θέμα αυτό.
Σε ό,τι αφορά τον εγκεφαλικό θάνατο, εγώ δεν είμαι σε θέση να απαντήσω. Όμως εμπιστεύομαι και δέχομαι την συντριπτικά πλειοψηφούσα άποψη της επιστήμης. Όχι ότι σημαίνει κάτι η πλειοψηφία, αλλά επειδή είμαστε άνθρωποι με σάρκα και αδυναμίες, δυστυχώς δεν υπάρχει πουθενά για πολλά επιστημονικά και ιδιαίτερα ιατρικά θέματα ΟΜΟΦΩΝΙΑ. Η γνώμη μου είναι να αποκλείσουμε εγκληματικές ενέργειες και να ενισχύσουμε τα κριτήρια του εγκεφαλικού θανάτου. Σε κάθε περίπτωση με αναπαύουν συνειδησιακά περισσότερο οι επιστημονικές απόψειες του καθηγητή της Νευρολογίας στο ΑΠΘ κου Μπαλογγιάννη, και ως πιό ειδικού, από τις θέσεις των κων Καρακατσάνη και Παναγόπουλου. Φυσικά και είμαι κατά της «εικαζόμενης» συναίνεσης, αλλά και της «διαχείρισης» των μοσχευμάτων από τους συγγενείς. Η ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ είναι προσωπική απόφαση και συνειδητή επιλογή του δωρητή και η επιθυμία του αυτή γίνεται με την υπογραφή σχετικής δήλωσης, που προβλέπεται από την διαδικασία.

Unknown είπε...

Στο τέλος άφησες το κερασάκι στην τούρτα της επιχειρηματολογίας σου, τα περί θαύματος. Αλήθεια δεν είναι απύθμενο θράσος από μέρους σου, να αδικείς τόσο βάρβαρα τον επίσκοπο Μεσογαίας;;; Είπε ποτέ ότι ΑΡΝΕΙΤΑΙ το θαύμα;;; ΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑ;;; ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;;;; Δυστυχώς παραβλέπεις ότι η μεταμόσχευση σαν επιστημονικό επίτευγμα, έχει στοιχεία θαύματος, όπως επίσης αποκτά και η Δωρεά Οργάνων χαρακτηριστικά θαύματος, ως έκφραση αγάπης και αλληλεγγύης στον συνάνθρωπο. Αλήθεια!!! Δεν σε σοκάρει που ο ομόφρων σου «πατέρας» Κ. Στρατηγόπουλος το θεωρεί ιδιότυπη αυτοκτονία;;; Εκτιμάς ότι η προσέγγιση αυτή αποτελεί προϊόν υγιούς λογικής διεργασίας και δείγμα ορθόδοξης πατερικής πνευματικότητας;;;
Σχετικά με τις «εντυπωσιακές» ημερίδες στην Γλυφάδα και στον Πειραιά, θα έχω την ευκαιρία σύντομα να αναφερθώ στο σχετικό σχόλιό σου.
Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μου, σου υπενθυμίζω για άλλη μία φορά, ότι είναι πρώτη φορά που αναγκάζομαι να απαντήσω δημόσια για το θέμα αυτό, και μόνο σε εσένα, αν και με απασχολεί σχεδόν τριάντα πέντε χρόνια. Ήμουν 20 και είμαι 54, ως μεταμοσχευμένος νεφροπαθής, με εμπειρία 16 χρόνια στην αιμοκάθαρση και δύο μεταμοσχεύσεων για 17 χρόνια. Είναι τραγική η απογοήτευσή μου, με την συμπόρευσή σου με τον Γλυφάδας, τον π. Στρατηγόπουλο, τον κο Καρακατσάνη, τον κο Παναγόπουλο, τον κο Χριστοδουλίδη, στην σκοτεινή και σκοταδιστική πλευρά του φεγγαριού που «μεριμνά και τυρβάζει περί πολλά». Με θλίβει και με προβληματίζει και με απογοητεύει που παραβλέπεις με φανατισμό, την «αγαθή μερίδα» στην προσωπική σου αναζήτηση της αλήθειας. Περιφρονείς τις απόψεις και τον παραδειγματικό τρόπο του Μεσογαίας, του καθηγητή νευρολογίας στο ΑΠΘ κο Μπαλογιάννη, του μοναχού Μωϋσή, του αείμνηστου Χριστόδουλου, του παθολόγου κου Λαγγουράνη, της νεφρολόγου κας Γράψα, της αείμνηστης διεθύντριας νεφρολογίας Σόνιας Βουδικλάρη που με τον τραγικό θάνατό της πρόσφερε τα όργανά της και της παθολόγου κας Κρικέλη που πρόσφερε τα όργανα του γιού της. Αλήθεια!!! Τί είναι αυτό που σε εμπνέει τόση εμπιστοσύνη σε όλους αυτούς που συμπορεύεσαι μαζί τους και αδικείτε πνευματικές αξίες και κατά πάντα άξια και ικανά μέλη της εκκλησίας μας;;; Το πιο ηθικό και τίμιο θα ήταν να σεβόσασταν την εμπιστοσύνη των συνανθρώπων μας στους γιατρούς και την επιθυμία τους να προσφέρουν τα όργανά τους. Δεν μπορεί να βλέπεται παντού φαντάσματα και εγκληματίες.
Σε ό,τι με αφορά, έχοντας εμπιστοσύνη στον επίσκοπο Μεσογαίας κο Νικόλαο, όπως και σε όλους που με σεβασμό και ιερότητα τοποθετούνται απέναντι στα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, ως ελάχιστο χρέος στους συνανθρώπους μου τους αφιερώνω το προσωπικό «ΧΡΕΟΣ ΜΟΥ»: «Όταν οι γιατροί διαπιστώσουν τον εγκεφαλικό μου θάνατο, είναι πράξη ελάχιστης ευγνωμοσύνης προς τους συνανθρώπους μου, να προσφέρω από τα όργανά μου, ό,τι μπορεί να τους φανεί χρήσιμο. Η χαρά μου θα είναι μεγαλύτερη όταν ανακουφίσω έναν αντίθετο ή αδιάφορο στην Ιδέα της Δωρεάς Οργάνων για μεταμοσχεύσεις».

Ο Θεός να μας ελεεί και να μας φωτίζει.
Με αγάπη και εκτίμηση.
Νίκος Κ. ΚΑΡΑΝΤΑΚΟΣ

Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη είπε...

Αγαπητέ. Κ. Καραντάκο. Σας ευχαριστώ για τα μηνύματά σας στο blog και σας ευχαριστώ για την προσωπική και επώνυμη κατάθεση της γνώμης σας. Δεν σας γνωρίζω προσωπικά, αλλά από όσα διάβασα, σέβομαι τον προσωπικό σας αγώνα και αγωνία. Τα σχόλιά μου και οι σκέψεις μου είναι προσωπικές, όπως και οι δικές σας, όπως και του κάθε Επισκόπου. Και σε ένα δημόσιο διάλογο κρινόμαστε όλοι μας, θετικά ή αρνητικά. Προφανώς και δεν έχουμε όλοι μας ίδιες απόψεις, αλλά αυτό δεν μας περιορίζει στο διάλογο. Το συγκεκριμένο θέμα είναι εξόχως σοβαρό και ταυτοχρόνως επικίνδυνο. Όπως έχω πολλές φορές τονίσει το μείζον είναι η ψυχή και όχι το σώμα. Σε αυτό νομίζω πως κανένας δεν διαφωνεί. Το θέμα των μεταμοσχεύσεων έχει πολλές παραμέτρους. Όσο το μελετάει κανείς, τόσο διαπιστώνει πόσο περίπλοκο είναι. Οι απόψεις του Επισκόπου, σεβαστές απολύτως, δεν αποτελούν επίσημη θέση της Εκκλησίας. Στην δε επιστημονική κοινότητα υπάρχει μαγάλη διχογνωμία. Προσωπικά δεν με έπεισε ούτε ο λόγος, ούτε τα επιχειρήματα του συγκεκριμένου Επισκόπου. Μου είναι ιδιαιτέρως σεβαστός και αγαπητός, εξαίρετος επιστήμων και θεολόγος, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα εκτιμώ πως έχει άδικο. Επειδή όμως εσείς προσωπικά έχετε βιώσει εντελώς διαφορετικά το θέμα αυτό, ενώ τόσο εγώ όσο και ο Επίσκοπος μιλάμε θεωρητικά, είμαι υποχρεωμένος να καταθέσω το σεβασμό μου σε εσάς και να μην προσθέσω κάποιο άλλο σχόλιο. Όχι γιατί η γνώμη μου έχει αλλάξει, ούτε γιατί δεν έχω απάντηση στα όσα με απόλυτο σεβασμό σημειώσατε. Αλλά μπροστά σε εσάς, οι δικές μου θεωρητικές τοποθετήσεις, όσο κι αν ενδεχομένως πιστέυω ότι δεν έχω άδικο, μοιάζουν σταγόνα στον ωκαιανό. Σας ευχαριστώ για τα σχόλια. Η αγωνία και η σκέψη μου ήταν και παραμένει να μας αξιώσει ο Θεός μας να κερδίσουμε όλοι μας τον Παράδεισο και την Αιωνιότητα κοντά Του. Εύχομαι ολόψυχα να μην σταθεί για κανέναν το σώμα η αιτία για την απώλια της ψυχής. Ο Θεός μας, ελεήμων και φιλεύσπλαχνος, ας μας ελεήσει όλους μας. Διατηρούμε τις απόψεις μας και ελπίζουμε ο Τριαδικός Θεός να μας δείξει το σωστό δρόμο σε κάθε ανάλογο θέμα.

Unknown είπε...

Αγαπητέ Λυκούργο.
Σε άκουσα χθες (Κυριακή) το πρωί στην εκπομπή σου, «Τα λόγια της ερήμου», να αναφέρεσαι στο γεροντικό και συγκεκριμμένα στον Αβά Αγάθωνα.
Ρώτησαν τον αβά Αγάθωνα, τί είναι η αγάπη προς τον πλησίον;
Εκείνος απάντησε: «αγάπη είναι να συναντήσεις έναν λεπρό και να του δόσεις το σώμα σου και να πάρεις το δικό του».
Όσο δεν αντιλαμβάνεσαι την αξία της προσφοράς οργάνων για μεταμόσχευση και ανέχεσαι βλάσφημες κακοδοξίες περί μετά θάνατον αρτιμέλειας και ιδιότυπης αυτοκτονίας της απόφασης κάποιου να προσφέρει τα όργανά του, ηθικά δεν νομιμοποιείσαι να χρησιμοποιείς και να κακοποιείς τέτοια ιερά κείμενα.

Σε ότι αφορά την απάντησή σου, δεν θέλω επιείκια, η Αλήθεια και μόνο με ενδιαφέρει. Λυπήθηκα πάρα πολύ που έδειξες ασέβεια και θράσος αγενές στον συγκεκριμένο επίσκοπο. Προφανώς σε παρέσυρε το δημοσιογραφικό σου πάθος, όμως εσύ ξέρεις τον τρόπο να επανορθώσεις.
Είναι δυνατόν η δωρεά να μην είναι πράξη ΑΓΑΠΗΣ;;; Να αμφισβητείται και να καταλογίζεται από τον π.Κων. ως αυτοκτονία και εσύ να σιωπάς;;;
Βάζεις θέμα αρτιμέλειας και σωματικής ακεραιότητας, όταν γνωρίζεις πολύ καλά, «νέφος μαρτύρων», στην εκκλησία μας κατασπαράχθηκαν από τα θηρία και ετέθησαν στην πυρά. ΣΙΩΠΑΣ ΓΙΑΤΙ;;;;; Συγκλονίζεσαι, από αυτούς που σε γοητεύουν και σε εμπνέουν. ΤΙ;;;;; ΠΩΣ;;; ΑΝΙΕΡΕΣ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΚΛΗΤΕΣ ΣΥΜΑΧΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ;;;
Εάν κάποιος σε δημόσια παρουσίαση σε αποκαλούσε κακόδοξο και αιρετικό, εγώ θα έτρεχα ακόμα. Εσένα σε γοητεύουν.
Τα κριτήρια και τα τέστ του εγκεφαλικού θανάτου να τα δούμε, όχι εμείς, αλλά οι επιστήμονες, αλλά δεν μπορεί να τα ισοπεδώνουμε ΟΛΑ και να πατερολογούμε, για να συκοφαντήσουμε και να διαβάλλουμε υπολήψεις.
Σε καμία περίπτωση δεν δέχομαι ότι όλοι όσοι πήραμε ένα μόσχευμα, είμαστε δέκτες «προϊόντος» εγκλήματος. Ούτε ότι είναι αυτόχειρες όσοι δέχονται να προσφέρουν τα όργανά τους. Ποιός θα καθορίσει τον χρόνο του θαύματος;;;; Μήπως ο π. Κων/νος, με τον σεβ. Γλυφάδας;;;
Και μόνο αυτές οι απόψεις θα έπρεπε να σε προβληματίσουν....
Κάλεσε μία ημέρα στην εκπομπή σου να σου υπομνηματίσει τον Μεσογαίας.
Σε κάθε περίπτωση, εάν με αγάπη και ειλικρίνεια αναζητείς την αλήθεια, να συμβάλλεις να ξεκαθαρίσουντα θεολογικά ζητήματα της αρτιμέλειας και του θαύματος.
Σου ετοιμάζω μακροσκελή απάντηση για την ημερίδα.
Το έλεος του θεού είναι η απαντοχή μας, αλλά και η σύνεση και η σωφροσύνη και η ευγνωμοσύνη να μας συνοδεύουν.
Με αγάπη και εκτίμηση
Νίκος ΚΑΡΑΝΤΑΚΟΣ

Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη είπε...

Αγαπητέ κ. Καραντάκο, ευχαριστώ και πάλι για το μήνυμά σας. Αλλά νομίζω πως πέρα από το θέμα, υπάρχει μία δυσκολία στην κατανόηση. Και εννοώ πως αλλιώς αντιλαμβάνεται ο ένας, αλλιώς ο άλλος το θέμα. Απολύτως σεβαστό! Όμως το γεγονός ότι εσείς έχετε άλλη γνώμη και εγώ άλλη, δεν σημαίνει απαράιτητα ότι εγώ ή εσείς είμαι ο σωστός και ο άλλος λάθος. Άποψη εκφέρεται και άποψη εκφέρω. Δημόσια μιλάω, όπως και ο Επίσκοπος και κρινόμαστε όλοι μας. Εξακολουθώ να πιστεύω πως ο σεβαστός και αγαπητός Επίσκοπος εκφράζει δική του άποψη, με την οποία διαφωνώ πλήρως, όπως έχω το δικαίωμα. Και ναι, μου προκαλεί θλίψη να ακούω τέτοιες απόψεις από επίσκοπο. Γιατί είναι η δική του άποψη πιο σωστή και όχι η άποψη του Μητροπολίτη Πειραιώς με την μακροσκελή εγκύκλιό του; Και οι δύο εξέφρασαν απόψεις και δημόσια. Εμείς καλούμαστε να κρίνουμε και να ακολουθήσουμε αυτό που νομίζουμε ως πιο σωστό. Ο Θεός θα μας κρίνει ούτως ή άλλως. Για το θέμα της ημερίδας, δεν έχω κάτι να πω, αφού δεν έχω σχέση με την διοργάνωση. Απλώς παρουσιάσαμε το θέμα από το ραδιόφωνο. Εγώ έχω άποψη προσωπική για το θέμα. Και την εκφράζω χρόνια τώρα και όχι μόνο φέτος. Όπως και εσείς. Δεν ανακατεύω περίεργες θεολογικές ερμηνίες που ίσως κάποιοι άλλοι να κάνουν (ιερείς ή λαϊκοί). Ούτε κατηγορώ κανέναν που έχει μεταμοσχευθεί, ούτε κάποιον που έχει δωρίσει όργανα. Πως θα μπορούσα να το κάνω; Με απασχολεί το θέμα της ψυχής, το οποίο βλέπω ότι δεν το έχετε αναφέρει. Δεν είναι η αρτιμέλεια του σώματος, αλλά η ζωή και ο θάνατος το ζητούμενο. Πως μπορούμε έτσι εύκολα να δεχτούμε τα όσα λένε οι επιστήμονες; Επινόησαν τον εγκεφαλικό θάνατο για να αποδεσμευτούν οι μονάδες εντατικής θεραπείας. Αυτή είναι αποδεδειγμένη αλήθεια.
Κλείνω εκφράζοντας και πάλι το σεβασμό μου σε εσἀς. Σας ευχαριστώ που δεν κρύβεστε στην ανωνυμία. Ούτε κι εγώ (για το λόγο αυτό νιώθει και ο Επίσκοπος πως τον πολεμάω, αν και δεν έχω τίποτα που να με χωρίζει από αυτόν, πέρα από τη διαφορετική άποψη στο συγκεκριμένο θέμα. Διαφωνία μάλιστα θεωρητική, αφού δεν την έχουμε κουβεντιάσει από κοντά). Η Αλήθεια είναι το ζητούμενο. Συμφωνώ απόλυτα. Αν εσείς έχετε λάθος άποψη ή αν ο σεβαστός μας Επίσκοπος έχει λάθος άποψη; Αυτό το έχετε σκεφτεί; Όπως κι εγώ, αφήστε κι εσείς ένα μικρό περιθώριο να έχετε λάθος στην άποψή σας. Καλή συνέχεια.
Υ.Γ.:Είναι κρίμα να παρερμηνεύουμε τα κείμενα του γεροντικού κατά το δοκούν. Το να πάρεις το λεπρό σώμα του αδελφού σου, σημαίναι να πάρεις το άρρρωστο σώμα και τον πόνο και την οδύνη, για να ανακουφιστεί ο αδελφός. Όχι να πάρεις από τον αδελφό σου κάτι καλό για να ανακουφιστείς εσύ! ΚΑι πάλι συγγνώμη.

Unknown είπε...

Αγαπητέ Λυκούργε χαίρε!!!
Νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο και παρά τις τεράστιες δυσκολίες, θα μπορέσουμε να προωθήσουμε όλον αυτόν τον προβληματισμό και να συμβάλλουμε στην αναζήτηση της Αλήθειας. Πρόθεσή μου είναι να το φτάσω μέχρι το τέλος, έστω και εάν καταλήξει σε διαφωνία.
Εκτιμώ ότι με βοηθάς στα βασικά, αλλά κάπου σε χάνω....
Δεν συμφωνώ ότι είναι ζήτημα αντίληψης, ούτε μπορεί και οι δύο γνώμες να είναι σωστές.
Δεν με ενδιαφέρουν οι απόψεις ούτε οι γνώμες, διότι οι απόψεις και οι γνώμες από μόνες τους, δεν οδηγούν π ο υ θ ε ν ά.... Δεν είμαστε στην εφηβική αναζήτηση, πρέπει κάποια στιγμή να καταλήξουμε.

Να αρχίσουμε από τα εύκολα και χειροπιαστά.
. Είναι η δικαιοσύνη Χριστιανική αρετή; Νομιζω συμφωνούμε πώς ναί. Πρέπει να είμαστε δίκαιοι και να μην αδικούμε; Επίσης νομίζω πώς ΝΑΙ. Είτε το παραδεχόμαστε, είτε όχι έτσι είναι.
Σου υπενθυμίζω ότι η επικοινωνία μας άρχισε από την παρέμβασή μου στο σχόλιό σου, Θλίψη!!!
Δεν παρενέβην για τον εγκεφαλικό θάνατο, ή τις μεταμοσχεύσεις, αυτά προέκυψαν μετά.
Η δικιά μου η παρέμβαση στο σχόλιό σου θλίψη, έγινε όταν κατάλαβα ότι παρακολούθησα τα ίδια με έναν άνθρωπο που εκτιμώ και αυτόν τον έθλιψαν, εμένα με χαροποίησαν, ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ.
Με την ευκαιρία ρωτώ, η χαρά και η λύπη Χριστιανικά δεν είναι αντικειμενικές έννοιες;;;;
Συνεχίζω, όταν λοιπόν εξηγούσες στο σχόλιό σου την θλίψη σου, εκεί υπήρξες άδικος στον συγκεκριμένο άνθρωπο, τον μητροπολίτη Μεσογαίας κο Νικόλαο. Αυτό το κατάλαβες;; Δεν είναι γνώμη μου, ούτε άποψή μου.
Μετά στην συνέχεια μπαίνεις σε μιά άλλη επιχειρηματολογία, γιατί να είναι σωστή η άποψη του Μεσογαίας και όχι του Πειραιώς, με την πολυσέλιδη εγκύκλιο;;;
Λυκούργο, να το δούμε, όμως να έχουν δίκιο και οι δύο ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ.......
Δεν καταλαβαίνω τον συλλογισμό της σύγκρισης μίας πολύχρονης έρευνας και τεκμηριωμένης μελέτης σε εκατοντάδες σελίδες, με μία μακροσκελή εγκύκλιο. Όχι ότι αποκλείεται στην εγκύκλιο να υπάρχει η αλήθεια ή μέρος της αλήθειας. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ποσοτικό το θέμα. Νομίζω ότι περισσότερες πιθανότητες έχει να προσεγγίσει την ουσία και την αλήθεια του θέματος κάποιος που αφιερώνει πάρα πολύ χρόνο για ένα ζήτημα, παρά κάποιος που περιστασιακά και γενικά ασχολέιται με το θέμα, παρά τις καλές καγαθές προθέσεις.
Εμείς φυσικά και καλούμαστε να αξιολογήσουμε τις προσεγγίσεις και να καταλήξουμε στο ασφαλές συμπέρασμα. Αυτό έχει να κάνει και με την αξιοπιστία και την σχέση των προσώπων με το αντικείμενο που παρουσιάζουν.
Βάζεις και την κρίση του Θεού στο παιχνίδι. Τί σχέση έχει η κρίση του Θεού με το κατά πόσο εμείς αγωνιζόμαστε στην αναζήτηση της Αλήθειας;;;
Με λυπεί και με προβληματίζει το γεγονός, ότι δεν έχεις να πείς κάτι για το θέμα της ημερίδας στον Πειραιά, ούτε για όσα συκοφαντικά και αλλοπρόσαλλα ακούστηκαν, φυσικά κατά του Μεσογαίας και των απόψεών του, αλλά και κατά της εκκλησίας: «τραγικά, κακόδοξα, αιρετικά, παράλογα, κατευθυνόμενη και τρομοκρατική θεολογία. Coza Nostra στην εκκλησία». ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΑΦΗΝΟΥΝ ΑΔΙΑΦΟΡΟ;;;;; ΕΛΕΟΣ!!!

Unknown είπε...

Για το θέμα της διαφωνίας σου με τον επίσκοπο Μεσογαίας κο Νικόλαο, λές ότι δεν το έχεις κουβεντιάσει από κοντά. Αυτό εσύ το αποφασίζεις. Όμως δεν είναι εγκληματική και ανήθικη παράλειψη από μέρους σου να σιωπάς όταν συκοφαντείται ο ίδιος ή η εκκλησία;; ΕΝΩ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥΛΟΓΑΣ ΚΑΙ ΛΑΛΙΣΤΑΤΟΣ;;;;; ΠΟΛΥ ΔΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΕΙΣ;;;;
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΟΤΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΑΣ. ΕΙΣΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΘΕΜΑ.
Δεν σέβεσαι ουτε κάν την δημόσια ομολογία του να προσφέρει το σώμα του όπως αυτός νομίζει. Εσύ αυτή την ομολογία του, την εκτιμάς ως: «απλά συναισθηματικά πυροτεχνήματα με συγκινησιακή φόρτιση και μελοδραματισμό». ΓΙΑΤΙ;;;; ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΨΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΗΘΙΑ.....
Φυσικά και με έχει προβληματίσει το γεγονός μήπως κάνω λάθος στα περί εγκεφαλικού θανάτου και για αυτό σε ότι με αφορά εμπιστεύομαι όσους αντιλαμάνονται περισσότερα από μένα σε ιατρικό και θεολογικό επίπεδο. Προτείνω να θωρακίσουμε τα κριτήρια ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. Ο εγκεφαλικός θάνατος, δεν είναι εφεύρημα, αλλά ιατρική πρόοδος, για να καλύψει ανάγκες και να λύσει προβλήματα, εάν κάποιοι καταχρώνται αυτή την δυνατότητα και εγκληματούν δεν φταίει η επιστήμη για αυτό. Σκέφτηκες ποτέ πόσοι άνθρωποι έχουν σωθεί;;; Άν και αυτό δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά αποτέλεσμα. Σκοπός είναι να καλλιεργήσουμε την ανθρώπινη συνείδηση σε πράξεις που προάγουν αξίες και συμπεριφορές αγάπης και αλληλεγγύης, που κατά την γνώμη μου είναι ταυτισμένες με την Ορθόδοξη εκκλησιαστική διδασκαλία.
Εκείνο που αντιλαμβάνομαι, σχετικά με τον εγκεφαλικό θάνατο είναι ότι, όταν ο εγκέφαλός μου, το όργανο, γίνει χυλός και τα όργανά μου ακόμα και η καρδιά αιματόνονται με την βοήθεια της τεχνικής υποστήρριξης, θέλω εάν γίνεται και μπορώ, να τα προσφέρω σε όσους τα έχουν ανάγκη. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΨΗ ΕΙΝΑΙ Ε Π Ι Θ Υ Μ Ι Α....
Εσύ εκτός του ότι αυτη την επιθυμία μου δεν την σέβεσαι, την χλευάζεις και την απαξιώνεις. Μάλιστα κάποιοι ομόφρονές σου, επιστρατεύουν και την θεολογία και επικαλούνται το θαύμα και τους εμποδίζω που θα πάω χωρίς όργανα στον παράδεισο, διότι σύμφωνα με τα πορίσματα της ημερίδας του Πειραιά που σε συγκλόνισε: «Ὁ Κύριος ὡς πρότυπο, ἀρχέτυπο, ὡς νέος Ἀδάμ μᾶς θέλει ὁλόκληρους σωματικῶς καί ψυχικῶς δικούς Του.» ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ......
Σε άκουσα την περασμένη εβδομάδα, να παροτρύνεις τους ακροατές σου να πάνε να συμπληρώσουν την υπεύθυνη δήλωση για να σωθούν μερικές ψυχούλες, εννοώντας προφανώς κάποιους που θα τους σκοτώσουν, ως εγκεφαλικά νεκρούς, για να πάρουν και να πουλήσουν προφανώς, τα όργανά τους.
Η απάντησή μου είναι: όταν λοιπόν ο εγκέφαλός μου γίνει χυλός και βρεθεί κάποιος μίζερος για να κερδίσει καί κάποια χρήματα από τα όργανά μου, ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕ.... ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑ, ΕΙΝΑΙ Α Γ Α Λ Λ Ι Α Σ Η ....... από την «διαστροφή» της «ΑΛΛΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ» του αιρετικού επισκόπου, που ούτε το όνομά του δεν αναφέρετε, Μεσογαίας κου Νικολάου.
Περί ψυχής εγώ ποιός είμαι και τί να πώ; Ο Θεός τα ξέρει αυτά. ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΠΟΨΗ.
Σε ότι αφορά το λεπρό σώμα, δεν παρερμηνεύω τα του γεροντικού κατά το δοκούν. Πώς είναι δυνατόν να είναι Χριστιανικό να δόσω το υγιές σώμα μου, για να πάρω το λεπρό σώμα κάποιου αδερφού και να μην μπορώ να δόσω τα όργανά μου χωρίς να πάρω τίποτα;;;;;
Για να βγεί και κάτι σοβαρό από αυτή την ιστορία.
Λυκούργο, ξέχνα μεταμοσχεύσεις, εγκεφαλικό θάνατο και δωρεα οργάνων. Ζηταω την προσωπική άποψή σου:
Υπάρχει θεολογικό ζήτημα περί μετά θάνατον αρτιμελείας στο Ορθόδοξο Χριστιανικό Δόγμα;;;;;;
Το ζήτημα του θαύματος ποιός και πότε το καθορίζει;;;;;
Ελπίζω σε κάτι να σε βοήθησα. Αλλιώς ΚΑΛΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!!!!!! ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΩ.
Νίκος Κων Καραντάκος

Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη είπε...


Αγαπητέ κ. Καραντάκο και πάλι σας απαντάω στο σχόλιό σας, αν και στα όσα μακροσκελή γράψατε για την ημερίδα, (σε άλλη ανάρτηση) δεν έχω να απαντήσω απολύτως τίποτα. Εκεί παραθέσατε την άποψη που υποστηρίζετε, αλλά για την ημερίδα, όπως έχω γράψει και πει πολλές φορές, δεν έχω ευθύνη ούτε για όσα ακούστηκαν ούτε για όσους ακούστηκαν. Τα σχόλια σας θα έπερεπε να σταλούν στους διοργανωτές.
Εκτιμώ ότι διαβάζετε προσεκτικά τις γραμμές που σημειώνω και είμαι σίγουρος πως δεν έχετε δει πουθενά αναφορά μου στα θέματα που επειμένετε να θίγετε και στα συγκεκριμένα πρόσωπα που επιμένετε να κατονομάζετε. Αντιθέτως, για απόψεις και θέσεις που αποδέχομαι και με εκφράζουν δεν έχω λόγω να μην κάνω αναφορά σε ομιλιτές ή επιχειρήματα που παρουσίασαν.
Προφανώς και έχουμε διαφορετική άποψη στο θέμα αυτό που συζητάμε (έστω και γραπτώς με σχόλια). Αυτή είναι η αλήθεια. Εσείς πιστεύετε στον εγκεφαλικό θάνατο, εγώ πάλι δεν αποδέχομαι αυτή την ερμηνεία του θανάτου. Όχι γιατί ξαφνικά έτσι μου ήρθε μία μέρα, αλλά γιατί από τα όσα εγώ έχω ψάξει ο θάνατος έρχεται όταν η ψυχή αποχωρίζεται από το σώμα. Και είτε θέλετε να το αποδεχτείτε είτε όχι η ψυχή δεν φεύγει από το σώμα όταν ο εγκέφαλος είναι σούπα όπως λέτε. Φεύγει κατά την ορθόδοξη πατερική διδασκαλία όταν η καρδιά παύει να χτυπά. Αν οι επιστήμονες του Χάρβαρντ δεν είχαν ορίσει αυθαίρετα τα κριτήρια του εγκεφαλικού θανάτου, δεν θα κάναμε καν τέτοια κουβέντα, αφού μέχρι τότε μόνο ένας θάνατος υπήρχε. Μην ξεχνάτε ότι οι αναπνευστήρες, οι μονάδες εντατικής θεραπείας, η μηχανική υποστήριξη δημιουργήθηκαν για να παρατείνουν τη ζωή. Τη βιολογική παρουσία. Το να επινοηθεί η ιδέα ενός άλλου θανάτου, του εγκεφαλικού, δείχνει σκοπιμότητα και όχι απαραίτητα πρόοδο.
Εδώ λοιπόν έγκειται το πρόβλημα της διαφωνίας ή πιο σωστά της διχογνωμίας μας. Εσείς αποδέχεστε κάτι, εγώ δεν το αποδέχομαι. Η δική σας άποψη αντλεί επιχειρήματα από μία σειρά κειμένων και μελετών και η δική μου από μία άλλη σειρά κειμένων και μελετών.
Με λυπεί αγαπητέ φίλε πως δεν αναφέρεστε ποτέ στο θέμα της ψυχής που είναι το πρωτεύον. Με λυπεί που δεν αφήνετε ποτέ ένα περιθώριο η γνώμη που εκφράζετε να έχει κάποιο λάθος. Με λυπεί που θεωρείτε το δικό σας πιστεύω ως απόλυτα αληθινό. Αυτό δεν είναι χριστιανική αντίληψη ούτε ορθόδοξη τοποθέτηση. Όπως φυσικά η γνώμη ενός επισκόπου από μόνη της δεν είναι έκφραση της Εκκλησίας. Τότε, σε τι θα διαφέρει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας από το Βατικανό, αν θεοποιούμε μία γνώμη και την αποδεχόμαστε έτσι απόλυτα; Που είναι ο σεβασμός στην ελευθερία που ο ίδιος ο Θέος μας, μας χάρισε;
Α' ΜΕΡΟΣ

Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη είπε...

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι θλίψη προκάλεσε η παρουσία επισκόπου στη συγκεκριμένη εκπομπή. Και εξακολουθώ να μην πείθομαι από κανένα από τα επιχειρήματα που εξεφρασε. Αν αυτό δεν σας αρέσει, δικαίωμά σας. Όπως είναι δικαίωμά σας να θεωρείτε κακοήθεια την προσωπική μου άποψη. Πυροτεχνήματα ήταν αυτά που εγώ άκουσα. Αν είχα τις δικες σας απόψεις θα ενθουσιαζόμουν. Αλλά δεν τις έχω, γι’αυτό και με ενόχλησε η επισκοπική παρουσία στη συγκεκριμένη εκπομπή. Αλλοίμον αν δεν μπορούμε να έχουμε προσωπική άποψη. Μίλησε δημόσια και κρίνεται δημόσια, όπως κι εγώ όταν μιλάω (χωρίς σε καμία περίπτωση ο δικός μου λόγος να έχει την ίδια βαρύτητα ή σημασία με τον λόγο ενός επισκόπου φυσικά). Αλλά δεν είναι παράδοξο που εγώ ένιωσα θλίψη και εσείς χαρά, αφού εγώ δεν συμφωνώ με αυτά που ακούστηκαν και δεν θεωρώ σοβαρά τα επιχειρήματα που εκφράστηκαν, ενώ αντίθετα εσείς τα θεωρείτε σοβαρά, θεολογικά, γεμάτα χριστιανική αγάπη. Η αγάπη χωράει ερμηνεία μεγάλη.

Το ξαναγράφω για μία ακόμα φορά: ο κάθε επίσκοπος καταθέτει τη γνώμη του. Η Εκκλησία αποφασίζει συνοδικά. Τα κείμενα της επιτροπής, είναι απόψεις της επιτροπής και των μελών της και ΟΧΙ άποψη της Εκκλησίας, γιατί ποτέ δεν καταπιάστηκε με αυτό το θέμα η Σύνοδος. Αυτό είτε το θέλετε είτε όχι είναι η αλήθεια. Και συμφωνω πέρα για πέρα πως είναι ένα λεπτό θέμα που θα έπρεπε να τύχει ευρύτερου Ορθόδοξου προβληματισμού από τις κατά τόπους Συνόδους.
Στη θέση σας δεν θα υποστήριζα με τέτοιο σθένος και μανία (γιατί με μανία γράφετε με πότε κεφαλαία και πότε με μικρά γράμματα, αλλά και με άδικους προσωπικούς χαρακτηρισμούς που εσείς μοιράζετε). Και δεν θα υποστήριζα τον επίσκοπο με τέτοια μανία για δύο λόγους: πρώτον γιατι δεν έχει ανάγκη από συνηγόρους (είναι ικανότατος όσο λίγοι στο λόγο) και δεύτερον γιατί θα με προβλημάτιζε η απολυτότητα, την οποία και ο συγκεκριμένος επίσκοπος στα κείμενά του συχνά κρύβει μέσα σε εντέχνως κατασκευασμένα ρητορικά ή ακαδημαϊκά ερωτήματα. Πάντα υπάρχει ένα μικρό περιθώριο αμφιβολίας, που εσείς δεν αφήνετε. Αν ο όποιος επίσκοπος θέλει να είναι δωρητής οργάνων αυτό είναι δικαίωμά του. Εγώ προσωπικά δεν θα χειροκροτήσω μία τέτοια άποψη. Θα την σεβαστώ, ως προσωπική επιθυμία, αλλά θα διαφωνήσω.
Β' ΜΕΡΟΣ

Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη είπε...

Κάθε ένας έχει άποψη. Εγώ σας είπα πως με ενδιαφέρει πρωτίστως η ψυχή. Τι όφελος υπάρχει αν χαθεί η ψυχή και κερδίσουμε το σώμα, έτσι απλά; Βλέπω πως στο θέμα της διήγησης του γεροντικού εξακολουθείτε να το βλέπετε από λάθος θέση. Γιατί σας είναι δύσκολο να καταλάβετε πως η αγάπη είναι να πάρω το ασθενές σώμα από τον αδερφό μου και όχι το υγιές; Το να δωσω είναι αποτέλεσμα της επιθυμιας. Ο λεπρός στη διήγηση δεν επιθυμούσε να δώσει το άρρωστο σώμα του. Ο αδελφός από αγάπη του έδινε το υγιές για να τον ανακουφίσει. Άρα αυτός που προσφέρει δίνει το καλύτερο από το είναι του, δεχόμενος αυτός να ασθενήσει στη θέση του αδελφού. Δεν το δίνει όταν έχει διαπιστωθεί πως αυτός δεν θα ζήσει άλλο (αν αποδεχτούμε τον εγκεφαλικό θάνατο). Δίνει το σώμα του όταν είναι καλά και του είναι χρήσιμο. Αυτή είναι μια ουσιαστική διαφορά: είσαι καλά, υγιής και δίνεις το σώμα σου για να ανακουφιστεί ο αδελφός σου από τον πόνο. Έχεις μέλλον μπροστά σου και δεν είσαι παρελθόν (προεξοφλημένο από τους γιατρούς).
Αυτή τη διαφορά δεν τη διακρίνατε. Μην μένετε εγκλωβισμένος στην άποψή σας. Αυτό ακριβώς έλεγε η διήγηση. Μπορεί κάποιος δωρητής να το κάνει όσο είναι καλά και όλη η ζωή απλώνεται μπροστά του; Όχι! Το κάνει όταν πλέον κατά τα επιχειρήματα σας, κάτι που είναι καλά (κάποιο όργανο) δεν του είναι πλέον χρήσιμο, γιατί οι γιατροί πιστοποιούν (και όχι Ο Θεός) πως τελείωσε η ζωή του. Αυτό όμως δεν είναι αγάπη, αλλά περιορισμένη λογική συμφέροντος. Αν κάτι πια δε μου ειναι χρήσιμο το δίνω για να ανακουφιστεί ο αδελφός μου. Αλλά όσο μου ήταν χρήσιμο ΔΕΝ το προσέφερα, κι ας ήξερα ότι ο αδελφός μου υπέφερε και το είχε ανάγκη… Ηθικό; Καθόλου! Απλή λογική θέλει… Μη μιλάμε λοιπόν για αγάπη που προσφέρει κάτι που πλέον δεν χειάζεται. Είναι αυτό φιλανθρωπία;
Γ' ΜΕΡΟΣ

Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη είπε...

Γιατί σας είναι δύσκολο να αποδεχτείτε την αρνητική δήλωση στην εφαρμογή του νέου νόμου;
Όπως είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να θέλει να δωρίσει το σώμα του, τα όργανά του και ότι άλλο θέλει, άλλο τόσο αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός είναι να μην θέλει να πάρουν τα όργανά του, όχι για το θέμα (που εσφαλμένα εσείς αναφέρετε) της αρτιμέλειας, (ποτέ δεν έχω κάνει μία αναφορά σε αυτή στα σχόλιά μου), αλλά απλούστατα γιατί θεωρεί ότι δεν υπάρχει εγκεφαλικός θάνατος. Αυτό που εσείς θεωρείτε αλήθεια, εμένα με τρομάζει. Απλά σκεφτείτε μόνο πότε φεύγει η ψυχή από το σώμα... Αν, λέω αν, υπάρχει έστω μία πιθανότητα η ψυχή να φεύγει όταν σταματάει η καρδιά να χτυπάει και όχι όταν νεκρώνεται το εγκεφαλικό στέλεχος όπως λένε οι γιατροί (και όχι όλοι σε παγκόσμια κλίμακα), αλήθεια τι θα κάνατε τότε;
Εσείς επιμένετε για κάτι με πάθος. Εγώ επιμένω για κάτι με αγωνία και φόβο. Αν ο θάνατος έρχεται όταν σταματάει η καρδιά, όπως χρόνια θεωρεί η πατερική θεολογία, τότε όλοι πρέπει να υπογράψουν αρνητική δήλωση. Γιατί αυτή θα είναι δήλωση ομολογίας. Εγώ βάζω αν, εκεί που εσείς είστε απόλυτος. Απλά σκεφτείτε το!

Και για το τέλος, θα σας παρακαλούσα αφού συμφωνούμε στο διάλογο και στην ανάγκη που υπάρχει να προάγουμε την αναζήτηση της αλήθειας, να μην μπερδεύετε όσα ακούτε ή διαβάζετε, με όσα εγώ προσωπικά γράφω. Δεν έχω αναφερεθέι ποτέ σε κοκοδοξία ούτε σε αίρεση για κανέναν επίσκοπο. Επειδή βιάζεστε να κρίνετε και να υποστηρίξετε θέσεις και πρόσωπα, προσέξτε να χρησιμοποιείτε την αλήθεια. Άλλοι μπορεί να χρησιμοποίησαν τέτοια ορολογία, όχι όμως εγώ. Το να διαφωνώ με την άποψη κάποιου, δεν μου δίνει το δικαίωμα ούτε να τον χαρακτηρίσω ούτε φυσικά εγώ να τον θέσω με ανάλογες φράσεις εκτός Εκκλησίας (αίρεση). Η διαφωνία αποδεικνύει πως είμαστε άνθρωποι ζωντανοί και ελεύθεροι. Από τς διαφωνίες προέρχονται πάντα οι κατασταλαγμένες γνώμες και θέσεις.
Επιπλέον το τι εννοώ όταν μιλάω και γράφω το ξέρω καλύτερα ο ίδιος προσωπικά και δεν το κρύβω. Ναι, να υπογράψουν όσο περισσότεροι μπορούν την αρνητική δήλωση, επειδή συνειδητά πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής και όχι στον εγκεφαλικό θάνατο. Όχι για να σωθούν μερικές ψυχούλες, όπως λανθασμένα καταλάβατε.Για να κλείσω, εσείς νιώθετε πως όσοι εκφράζουν αντίθετη άποψη με τις θλεσεςι του επισκόπου με τον οποίο εσείς συμφωνείτε, συκοφαντούν τον ίδιο και την Εκκλησία; Λίγο προσοχή δεν βλάπτει. Προσωπικά διαφωνώ με όσα αναφέρει για το συγκεκριμένο θέμα. Ούτε πρόσωπο συκοφαντώ ούτε την Εκκλησία. Αν, αναφέρεστε σε άλλους που το κάνουν αυτό, σε εκείνους να απευθύνετε την ερώτησή σας και την ενδεχόμεη αγανάκτησή σας. Όταν πολεμούν την Εκκλησία, προφανώς και θα μιλήσω. Όταν υπάρχουν άλλες απόψεις, αυτό δε σημαίνει πόλεμος.
Εύχομαι, το έχω γράψει πολλές φορές, ολόψυχα ο Θεός να φωτίσει όλους μας σε τέτοια θέματα που έχουν άμεση σχέση με την αιώνια ζωή. Δεν είναι απλή ευχή, αλλά δέηση προς τον Κύριο και Θεό μας.
Δ και ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ

Unknown είπε...

Λυκούργε χαίρε!
Πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω που ασχολείσαι με τις απόψεις μου. Αισθάνομαι λίγο άσχημα που σε απασχολώ τόσο πολύ. Ενώ έχεις τόσες άλλες υποχρεώσεις στις οποίες πρέπει να ανταποκριθείς. Άς ελπίσουμε ότι αξίζει τον κόπο όλη αυτή η συνομιλία και να δόσει ο Θεός κάτι καλό να βγεί για όλους μας. Από την πλευρά μου τουλάχιστον, νομίζω ότι βγαίνω πολύ ωφελημένος, διότι νομίζω για πρώτη φορά τοποθετείσαι δημόσια με τόση σαφήνεια. Δεν σε είχα ξανακούσει να αναφέρεσαι άλλη φορά κατά της δωρεάς οργάνων. Άν κάνω λάθος σου ζητώ συγγνώμη. Σου είπα είμαστε σε καλό δρόμο. Ήδη ξεκαθάρισαν κάποια πολύ σοβαρά ζητήματα.
Όμως προέκυψε και από την ημερίδα, αλλά και από την εγκύκλιο του σεβ. Πειραιώς, ένα πάρα, πάρα πολύ σοβαρό ηθικό ζήτημα για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζετε, τον δότη (εσύ, ο σεβ. Πειραιώς, ο π. Κων/νος, όπως και πολλοί άλλοι).
Αυτά που εκτίθενται είναι πράγματι απόψεις που μπορούν να συζητηθούν και να αποτελέσουν βάση για καλοπροαίρετη τελική κατάληξη.
Απουσιάζει παντελώς, «η άλλη λογική» στην οποία είναι βασισμένη η φιλοσοφία, η πεμπτουσία, το πραγματικό νόημα και η αξία της προσφοράς οργάνων για μεταμοσχεύσεις. Τί εννοώ. Πώς είναι δυνατόν να δεχθείτε το αποτέλεσμα, αφού απαξιώνετε την αιτία. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο σεβ. Πειραιώς: «8. Ἡ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους χριστιανικὴ ἀγάπη εἶναι ἀνιδιοτελής, συνειδητή, καὶ ἔχει τὸν χαρακτήρα τῆς θυσίας. Δὲν ἐκτιμᾶται μὲ τὴν ἀντικειμενικὴ ἀξία τοῦ προσφερομένου ἢ μὲ τὴν ἀξία ποὺ ἔχει αὐτὸ γιὰ τοὺς ἀποδέκτες του, ἀλλὰ μὲ τὸ πόσο στοιχίζει στὸν δότη ἡ προσφορά του, σύμφωνα καὶ μὲ ὅσα διδάσκει ὁ Χριστὸς γιὰ τὸ δίλεπτο τῆς χήρας, μὲ τὸ ἐὰν δηλαδὴ στερεῖται κανεὶς κάτι ποὺ τοῦ εἶναι χρήσιμο, ἐὰν θυσιάζει κάτι χρήσιμο αὐτός, γιὰ νὰ ὠφεληθεῖ ὁ ἄλλος. Ἐὰν ὅμως ὁ «ἐγκεφαλικὰ νεκρὸς» εἶναι νεκρός, ἡ προσφορὰ τῶν ὁποιωνδήποτε ὀργάνων του στερεῖται τοῦ χαρακτήρα τῆς ἀγάπης, ἐφ' ὅσον αὐτὴ δὲν τοῦ στοιχίζει τίποτε, γιατί προσφέρει ἄχρηστα γι' αὐτὸν ὄργανα, δὲν στερεῖται οὔτε θυσιάζει κάτι χρήσιμο γιὰ τὸν ἑαυτό του. Πρόκειται γιὰ πράξη συμφεροντολογική, ἰδιοτελῆ καὶ ἐγωιστική, διότι περιμένει κανεὶς ἀμοιβὲς καὶ ἀνταπόδοση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, χωρὶς νὰ στερηθεῖ ἢ νὰ θυσιάσει κάτι ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Ἀντίθετα οἱ ἀρετὲς τῆς θυσίας καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον ἐφαρμόζονται ἀπόλυτα στὴν προσφορὰ ὀργάνων ἀπὸ ζῶντες δότες, ὅταν πρόκειται γιὰ διπλὰ ὄργανα καὶ ἱστούς ὅπως καί στήν αἱμοδοσία. Προσφέρουν τότε θυσιάζοντες καὶἐλαττούμενοι.
Η παράγραφος αυτή είναι παντελώς ασύμβατη με την απλή λογική, αδικεί τον σεβ. Πειραιώς και προσβάλλει, για να μην πώ κακοποιεί την Χριστιανική αντίληψη, ηθική και διδασκαλία. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΛΗΦΘΕΙ. ΧΩΡΙΣ ΕΜΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ.
Λυκούργο, μήν ξεχνάς ότι η απόφαση, για την Δωρεά Οργάνων είναι απόλυτα συνειδητή και με πλήρη επίγνωση. Φυσικά και απόλυτα ανιδιοτελής και χωρίς ίχνος υστεροβουλίας. Αυτά τα αγνοείτε. Γιατί;;;; Εγώ δεν σας λέω ότι τα κάνει, ο δωρητής όταν υπογράφει την δήλωση από χριστιανική αγάπη, αλλά από ανθρώπινο ενδιαφέρον, είναι το ίδιο με κάποιον αδιάφορο ή με κάποιον που φοβάται μήπως τον σκοτώσουν για να πάρουν τα όργανά του; Σε κάθε περίπτωση απαιτείται και γενναιότητα και γενναιοδωρία. Εσείς όμως προκαταβαλικά πώς το αποκλείετε ότι η πράξη αυτή δεν γίνεται από αγάπη; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ;;;
Αρχίζετε μία εωσφορική ρητορική περί του δίλεπτου της χήρας. Με την ίδια ερμηνεία καμία από τις πράξεις μας που δεν έχουν θυσία ή στέρηση, δεν είναι πράξεις προσφοράς, τί είναι;; Π.χ. το χαμόγελο, η καλή διάθεση και η ευγένεια δεν μας στερεί ούτε μας ελαττώνει σε κάτι. Δέν έχουν αξία;;; Η αιμοδοσία την οποία αναφέρει δεν αποτελεί θυσιαστική πράξη αγάπης, αφού δεν μας στερεί από κάτι. Το αίμα αναπληρώνεται. Όλες οι υλικές δωρεές είναι από το περίσευμα και όχι από το υστέρημα. Όλη η εθελοντική προσπάθεια είναι βασισμένη στην προσφορά χωρίς να στερείται κάτι ο προσφέρων. Αυτός που αφιερώνει χρόνο σε μία προσπάθεια, αφιερώνει ελέυθερο χρόνο που δεν τον στερείται. Σε σχέση με κάποιον που είναι αδιάφορος και σκληρόκαρδος, όλες αυτές οι προσφορές είναι καταδικαστέες στο έλεος του Θεού και ποιός θα το κρίνει αυτό;;

Unknown είπε...

Αλήθεια γιατί δεν εκτιμάται η οφέλεια προς τον λήπτη;;; Όλες μας οι πράξεις δεν γίνονται για να βοηθήσουν και να ανακουφίσουν τον πλησίον μας;;; ΓΙΑΤΙ ΣΤΗ ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ΔΕΝ ΑΞΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ Η ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΛΗΠΤΗ;;; ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΟΣΑ ΙΣΧΥΡΊΖΕΣΘΕ, ΕΝΩ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ, ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ. Το τραγικό και εωσφορικό του πράγματος συνίσταται απλά στο ότι δεν αναγνωρίζετε την προσφορά, ούτε σας ενδιαφέρει η οφέλεια του λήπτη. Εκείνο που σας καίει είναι ότι δεν στερείται κάτι ο δότης. ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ. ΓΙΑΤΙ;;; Πώς αίρεται ο χαρακτήρας της αγάπης από μία πράξη με την οποία δεν στερούμεθα σε κάτι;;;; Αυτή την διεργασία δεν την αντιλαμβάνομαι. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ;;; Στην συνέχεια την συμπεριφορά του δότη την ισσοπεδώνετε, ως πράξη συμφεροντολογική, ιδιοτελή και εγωιστική, διότι περιμένει κανείς αμοιβές και ανταπόδοση από τον Θεό. ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΟΤΗ;;;;Τον έχετε στείλει, τον δότη, για τον οποίο κόπτεσθε να μην τον σκοτώσουν, στο πύρ το εξώτερον, ακόμα και από τον εγκεφαλικό θάνατο εαν γλύτωνε......
Δεν είναι η δωρεά πράξη προσφοράς σε σχέση με τη μη δωρεά; Αυτός που αποφασίζει να δωρίσει τα όργανά του δεν κάνει μία πράξη προσφοράς σε σχέση με εκείνον που από εγωισμό, αδιαφορία, φόβο ή οποιοδήποτε άλλο υποκίνημα επιλέγει να μην δωρίσει; Δεν είναι και μία πράξη θάρρους μπροστά στο φόβο του μεταφυσικού και υπαρξιακού του ζητήματος, σε σχέση με εκείνον που το τρέμει;
Εκτιμώ ότι στην προσπάθειά σας να καταδικάσετε τον εγκεφαλικό θάνατο, αντιμετωπίζετε με τον πλέον ανήθικο τρόπο, την απόφαση του δότη, προσβάλλοντας όλους όσους μέχρι σήμερα πρόσφεραν τα όργανά τους, και βοήθησαν, δίνοντας ζωή σε χιλιάδες συνανθρώπους τους, ενώ εσείς θα προτιμούσατε να ήταν αδιάφοροι. Όπως επίσης εκβιάζετε και τρομοκρατείτε τους τυχόν υποψήφιους δότες. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΘΛΙΨΗ!!!!

Σε ότι αφορά τον εγκεφαλικό θάνατο, διαπιστώνω τα εξής: Κάθε φορά που στερεύει η επιχειρηματολογία σας, ανακαλύπτετε και μία νέα πρόφαση. Αφού καταρρίφθηκαν τα επιχειρήματά σας, περί μετά θάνατον αρτιμέλειας και το ενδεχόμενο του θαύματος, διότι ο Θεός δεν μας ρωτάει πώς και πότε θα κάνει το θαύμα του, τώρα παρουσιάζετε το ακέφαλο σώμα, στο οποίο ισχυρίζεστε ότι ενοικεί η ψυχή. Αυτό ποιός και πώς το ξέρει;;;
Με ρωτάς πολλές φορές, εάν είμαι σίγουρος για αυτά που πιστεύω, εάν είναι έτσι όπως τα νομίζω. Σε πληροφορώ ότι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΔΟΤΗ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΟΓΙΖΕΤΕ ΕΣΕΙΣ....ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΟΣ, ΑΛΛΑ ΤΟΣΟ ΚΑΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ. ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΥΓΝΩΜΩΝ. Η προσφορά, είτε την προσφέρεις, είτε την δέχεσαι δεν είναι θεωρία, είναι εμπειρία. Δεν βάζει ο νούς σας και στην μία και στην άλλη περίπτωση πόσο ωφέλιμη είναι και σωματικά και ΨΥΧΙΚΑ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ.
Σε ότι αφορά το ακέφαλο σώμα, η διάγνωση βγαίνει από τον γιατρό και όχι από τον θεολόγο. Σύμφωνα με τα ιατρικά δεδομένα και χωρίς τα τέστ του εγκεφαλικού θανάτου, που σε αυτή την περίπτωση δεν είναι απαραίτητα, αφού είναι αυτονόητη η καταστροφή του εγκεφάλου, είναι ΘΑΝΑΤΟΣ.....ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΟΝΟΣ Η ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΚΕΦΑΛΟ ΣΩΜΑ.
Προσωπικά συμφωνώ με την δήλωση, πώς κατάλαβες ότι μου είναι δύσκολο να την αποδεχθώ;
Εκείνο που δεν κατάλαβα, είναι τί σχέση έχει η αθανασία της ψυχής με τον εγκεφαλικό θάνατο;;; Όπως επίσης δεν συμφωνώ και με την εικαζόμενη συναίνεση.
Σχετικά με όσα μου καταμαρτυρείς για έλλειψη προσοχής. Ουδέποτε σε παρατήρησα ότι χρησιμοποιήσες τις λέξεις, αιρετικός και κακόδοξος, ούτε για κατευθυνόμενη θεολογία ή coza Nostra στην εκκλησία. Αυτά τα θλιβερά είναι του π. Κων/νου. Δεν τα έβαλα στο λεξιλόγιό σου. Ο καημός μου είναι που σε άφησαν και σε αφήνουν αδιάφορο.
Στο τέλος περί ελευθερίας. Λυκούργο για ποιά ελευθερία μιλάμε, για την ελευθερία του δότη, που τον περνάτε γενεές δεκατέσσερις, ως εγωιστή, ιδιοτελή και υστερόβουλο, διότι αποφάσισε να προσφέρει τα όργανά του, συγχρόνως για το ίδιο άτομο καίγεστε μήπως και το σκοτώσουν και παρλα την θέλησπάρουν τα όργανά του;;;

Unknown είπε...

Η γνώμη μου είναι ότι, όσο κακοποιείτε την έννοια και την σπουδαιότητα και την αξία της προσφοράς οργάνων για μεταμοσχεύσεις, θα απομακρύνεστε από την αλήθεια. Μόλις μαλακώσετε και αντιληφθείτε το μεγαλείο της απόφασης, έστω και χωρίς θυσία, αλλά με γεναιοδωρία, γενναιότητα και ενδεχομένως και αγάπη, τότε θα σταματήσετε να αναζητάτε την ψυχή σε ένα ακέφαλο σώμα στο οποίο, μπορεί να υπήρχε ή να υπάρχει μία πολύ ευαίσθητη, ευγενική και δεν αποκλέιεται και Χριστιανικά αγωνιζόμενη ψυχή.
Σήμερα το πρωί άκουσα την εκπομπή σου και χάρηκα, διότι σε άκουσα με σαφήνεια να λές ότι είσαι υπέρ της ελευθερίας της απόφασης του δότη να προσφέρει τα όργανά του. Θα πρόσθετα, έστω και χωρίς θυσία ή αγάπη, είναι όμως προσωπική του απόφαση. Επίσης θα πρόσθετα όπως ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΕΒΑΣΤΟ ΕΙΝΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΔΗΛΩΣΗ.
Αυτό από μόνο του δεν είναι ένα καλό αποτέλεσμα και μία καλή αρχή;;;
Όπως επίσης ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΟ ΥΠΕΡΟΠΛΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.
Ο Θεός να μας φωτίσει να βρούμε την αλήθεια και το θέλημά του, όπως όμως μας αποκαλύπτεται από ανθρώπους. Δεν νομίζω ότι είναι Θεάρεστη η αντιμετώπιση του δότη από μ.ερους σας. Άν αλλάξει αυτό πάμε παραπέρα.
Με εκτίμηση
Νίκος ΚΑΡΑΝΤΑΚΟΣ
Υ.Γ. Το παράδειγμα να βγεί κάποιος από το σπίτι του για να το δώσει σε έναν άστεγο, δεν αντέχει σε κριτική, όπως και το κακόβουλο, περιμένει ο λήπτης την γριά να πεθάνει για να της πάρει το σπίτι. Επισημαίνω ότι τουλάχιστον εγώ ως χρόνια πάσχων και πολλοί άλλοι που ξέρω δεν είμαι του δόγματος ο θάνατός σου η ζωή μου και δεν θα δεχόμουν μόσχευμα από ένα άτομο που το σκότωσαν για πάρουν τα όργανά του. Και κάτι άλλο, όλοι εμείς οι πολυχρόνια χρόνιοι πάσχοντες είμαστε τα «πειραματόζωα» της προόδου της επιστήμης που συμβάλλαμε να φθάσει το επίπεδο της αιμοκάθαρσης και η ποιότητα της μεταμόσχευσης στα σημερινά επίπεδα. Δεν είμαστε μόνο ωφελημένοι και σε καμία περίπτωση ωφελιμιστές.

Unknown είπε...

Αγαπητέ Λυκούργο Χαίρε!!!
Είχα αποφασίσει ότι η μεταξύ μας επικοινωνία, που ξεκίνησε με την ευκαιρία του σχολίου σου, Θλίψη!!! έχει ολοκληρωθεί. Αναφερόταν, η επικοινωνία μας, γενικώτερα στο θέμα της προσφοράς οργάνων για μεταμοσχεύσεις, του εγκεφαλικού θανάτου και το προκύψαν θέμα της έννοιας της προσφοράς στην Ορθόδοξη διδασκαλία, αντίληψη και θεολογία. ‘Οπως προανέφερα, θεώρησα, ότι είχε ολοκληρωθεί με τον καθένα να έχει εξαντλήσει την επιχειρηματολογία του και με κατασταλαγμένες τις απόψεις μας. Δηλαδή ότι είναι ελεύθερος ο κάθε πολίτης να τοποθετηθεί στην θετική ή αρνητική του επιλογή να διαθέσει τα όργανά του, με την διαπίστωση του εγκεφαλικού του θανάτου. Όπως επίσης ότι θεολογικά, αλλά και ιατρικά, υπάρχει σοβαρό θέμα με την κατάσταση του εγκεφαλικού θανάτου, για το εάν η μή αναστρέψιμη βλάβη του εγκεφαλικού στελέχους είναι ταυτόσιμη με την έννοια του βιολογικού θανάτου. Ή βιολογικά ο θάνατος επέρχεται με την παύση της λειτουργίας της καρδιάς, έστω και υποστηριζόμενης μηχανικά.
Αλήθεια!!! Δεν κατάλαβα τί είναι αυτό που σε κάνει να αμφισβητείς την έννοια της προσφοράς και της φιλάνθρωπης προαίρεσης του δότη;;;;; Ενώ λοιπόν όλα αυτά είχαν ξεκαθαρισθεί, τουλάχιστον μεταξύ μας, ήρθε μία ανακοίνωση του ΕΟΜ, 14-6-2013, να με υποχρεώσει να επανέλθω, διότι μου γεννήθηκαν πολλά ερωτήματα και προβληματισμοί.
Η ανακοίνωση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, νομίζω ήταν επιβελημένη και θεσμικά αναγκαία, μετά την αναστάτωση που δημιουργήθηκε από τις τοπικές εκκλησίες της Γλυφάδας και του Πειραιά, με τις δημόσιες τοποθετήσεις των επισκόπων κατά της δωρεάς οργάνων από εγκεφαλικά νεκρούς δότες, όπως διατυπώθηκαν με την ευκαιρία της ημερίδας στην μητρόπολη του Πειραιά. Οφείλω να επισημάνω ότι σε αυτή την αντι-εκστρατεία «ενημέρωσης» και «αλήθειας» κατά της δωρεάς οργάνων, συμμετείχε και το ραδιόφωνο της τοπικής εκκλησίας του Πειραιά, με πρωτεργάτη την ημετέρα εξοχώτητα, (Λυκούργε), ο οποίος με πολύ τόλμη και πάθος, πάλι δεν κατάλαβα τί προσπαθείτε να προστατεύσετε, για πρώτη φορά τουλάχιστον σε άκουσα εγώ, πρόβαλλες τις απόψεις σου.
Συγκεκριμένα ο ΕΟΜ με την ανακοίνωσή του ενημερώνει τους πολίτες της χώρας, για πολύ προγενέστερη, (πρό οκταετίας, 7 Ιουλίου 2005), εγκύκλιο 2819 της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, σύμφωνα με την οποία, «τόσο ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, αλλά και ομόφωνα οι Συνοδικοί ιεράρχες, συνολικά 13, είχαν δηλώσει την αποδοχή και την στήριξή τους στον θεσμό της Δωρεάς Οργάνων και μάλιστα προέτρεπαν τους πιστούς να συμμετάσχουν στην φιλάνθρωπη αυτή πρωτοβουλία της Εκκλησίας μας γινόμενοι Δωρητές Οργάνων».
Άν και παρακολουθούσα τις τοποθετήσεις του μακαριστού Χριστοδούλου στα θέματα των μεταμοσχεύσεων και των προσπαθειών του για προβολή και διάδοση της ιδέας της προσφοράς οργάνων, εντούτοις την συγκεκριμένη εγκύκλιο της ΔΙΣ δεν την ενθυμόμουν. Μόλις μελέτησα την εγκύκλιο, αισθάνθηκα μία αύρα χαράς και ανακούφισης να με διαπερνά. Αυθόρμητα συνέκρινα το πνεύμα που κυριαρχούσε στις ημερίδες της Γλυφάδας και του Πειραιά, ιδιαίτερα στις τοποθετήσεις των ιερωμένων και την ευαισθησία και την ευθύνη με την οποία ήταν διατυπωμένη η εγκύκλιος του μακαριστού Χριστόδουλου. Μετά την θλίψη, την απελπισία και την περιφρόνηση, ήλθε η παραμυθία της εγκυκλίου να αποκαταστήσει την ορφάνεια που με βασάνιζε. Αισθάνθηκα ότι δεν είμαι παρείσακτος, ανεπιθύμητος και μόνος μου και ότι είμαι στη γλώσσα και στην καρδιά της μάννας Εκκλησίας.

Unknown είπε...

Είναι γοητευτικός και σοφός ο λόγος Της, ενδεικτικά παραθέτω: «Αντιλαμβάνεται και το μέγεθος του προβλήματος και τις δυνατότητες που παρέχουν οι μεταμοσχεύσεις καθώς και το μεγάλο Της χρέος απέναντι στην κοινωνία, στην ιατρική πράξη, στους λήπτες αλλά και στους δυνητικούς δότες. Και τον λήπτη θέλει να βοηθήσει, αλλά και τον δότη πρέπει να σεβασθεί. Η εκκλησιαστική αντιμετώπιση των μεταμοσχεύσεων, όπως και κάθε άλλου προβλήματος είναι πνευματική. Αν κάτι βλάπτει την ψυχή ή υποβιβάζει τις πνευματικές αξίες, ανεπιφύλακτα το απορρίπτει. Αν πάλι κάπου διακρίνει τη δυνατότητα πνευματικής ζωής συμβατής με την θεολογική παράδοση, διδασκαλία και εμπειρία Της, την ιδιοφυή ανακάλυψη την αντιμετωπίζει με την τόλμη της πνευματικής καινοτομίας Της. Το κριτήριο της ηθικής Της είναι πνευματικό. Ούτε με τον ορθολογιστικό σχολαστικισμό έχει σχέση, ούτε σε πολιτική σκοπιμότητα υποχωρεί, ούτε με την εκκοσμίκευση συντάσσεται. Οι μεταμοσχεύσεις μεταμορφώνουν το δράμα του λήπτη σε ελπίδα ζωής. Αυτό η Εκκλησία το δέχεται φιλάνθρωπα και φυσικά θα μπορούσε να το ευλογήσει, με την προϋπόθεση ότι κατά τη μεταμοσχευτική διαδικασία προστατεύεται η συνείδηση του δότη και δεν παραβιάζονται οι πνευματικές αξίες».
Με αυτά τα εκκλησιαστικά δεδομένα τα ερωτήματα που εγείρονται είναι:
α) Δεν γνώριζαν οι σεβαστοί επίσκοποι των τοπικών εκκλησιών το περιεχόμενο της εγκυκλίου;;; Μάλιστα ο επίσκοπος Γλυφάδας κος Παύλος, την προσυπέγραψε, αν και τώρα διακαιολογήθηκε ότι ήταν μία τυπική υπογραφή, «δια το ομόφωνον της απόφασης», ενώ επί της ουσίας δεν εγνώριζε τί ακριβώς συμβαίνει με τον εγκεφαλικό θάνατο. Ενώ τώρα που είδε το φώς το αληθινόν άρχισε να διοργανώνει ημερίδες....
β) Αφού εγνώριζαν για το περιεχόμενο της εγκυκλίου, γιατί ούτε ο Πειραιώς ούτε ο Γλυφάδας δεν ανέφεραν το παραμικρό στις εισηγήσεις και στις εγκυκλίους των, ώστε να γνωρίζει το ποίμνιο, τί ίσχυε τουλάχιστον σε επίπεδο ΔΙΣ και τί το νέο σημαντικό και ενδιαφέρον προστίθεται, για την ενημέρωση των πιστών; Είναι αυτή ειλικρινής και εκκλησιατική προσέγγιση στην αλήθεια;;;
γ) Αφού υπήρχε προ 8ετίας επίσημη εγκύκλιος της ΔΙΣ, γιατί τινές εκ των εισηγητών, καταφέρονται, με πρωτόγνωρο τρόπο και εωσφορική μανία, κατά της Συνοδικής Επιτροπής και των κειμένων της, με απαξιωτικούς και υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς;;; Εδώ προκύπτουν πάρα πολλά ζητήματα, με πρωταρχικό το ζήτημα της εκκλησιαστικής εξουσίας, από τα οποία δεν ωφελείται η εκκλησία και οι πιστοί σκανδαλίζονται χωρίς λόγο.
δ) Στην Ορθόδοξη Χριστιανική θεολογία και διδασκαλία, είναι υποκειμενικές εμπειρίες και καταστάσεις, η Θλίψη, η Χαρά, όπως και η Προσφορά;;; Διότι επιτέλους θα πρέπει να γνωρίζουμε πότε και με τί πρέπει να λυπούμεθα ή να χαιρόμαστε. Δηλαδή για το ίδιο γεγονός, άλλοι Χριστιανοί χαίρονται και άλλοι λυπούνται;; Όπως επίσης πρέπει να γίνει σαφής η έννοια της προσφοράς. Είναι δυνατόν κάποιος με ξεχωριστή ευθύνη και επίγνωση, ξέχνα την αγάπη και την θυσία, να επιθυμεί να προσφέρει κάτι και να χαρακτηρίζεται ιδιοτελής και υστερόβουλος;;;;

Unknown είπε...

Επειδή αναφέρθηκαν οι επίσκοποι και οι κληρικοί στους πατέρες, επισημαίνω ότι δεν είμαι θεολόγος, η γνώμη μου είναι ότι δυστυχώς έγινε παρερμηνεία και κακοποίηση των πατερικών λόγων και του φρονήματός των. Συγκεκριμένα ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει ότι η ψυχή κατοικεί σε όλο το σώμα. Φυσικά και κατοικεί σε όλο το σώμα, που σημαίνει ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο σωματικό όργανο στο οποίο να εδρεύει η ψυχή. Δυστυχώς όμως οι ιερωμένοι κατάλαβαν ότι με την καταστροφή του εγκεφαλικού στελέχους η ψυχή, διατηρώντας την συμφυία παραμένει στο σώμα, έως ότου σταματήσει να αιματώνεται και η καρδιά. Δεν αναφέρουν εάν υπάρχει συνείδηση ή επικοινωνία. Για όλα αυτά υπάρχουν πιό ειδικοί να απαντήσουν εάν ξέρουν... Σημασία έχει ότι μία μεγάλη μερίδα της ιατρικής κοινότητας αποδέχεται τον εγκεφαλικό θάνατο και με αυτό τον τρόπο γίνονται οι μεταμοσχεύσεις. Όπως επίσης μία σχετικά μικρή μερίδα της ιατρικής κοινότητας αμφισβητεί τον εγκεφαλικό θάνατο και δεν αποδέχεται τις μεταμοσχεύσεις από εγκεφαλικά νεκρούς δότες.
Επίσης αφού τα φθάσαμε εδώ που τα φθάσαμε, το επιστέγασμα της επιχειρηματολογίας όλων όσων αμφισβητούν τον εγκεφαλικό θάνατο είναι η αναφορά στους σύγχρονους πατέρες, Παΐσιο και Πορφύριο, ότι δεν αναφέρθηκαν σε δωρεά οργάνων. Η προσωπική μου εμπειρία μαρτυρεί το εξής: όταν το 1980 έκανα την πρώτη μεταμόσχευση στην Νέα Υόρκη και μετά από πολύ ταλαιπωρία, με εξάμηνη συνεχή νοσηλέια μέσα στο νοσοκομείο, επέστρεψα στην Αθήνα και με πήρε 2 χρόνια να συνέλθω ψυχικά και σωματικά. Όταν λοιπόν «μάζεψα τα κομμάτια μου», επισκέφθηκα τον π. Πορφύριο και αφού του είπα ποιός είμαι, τον ρώτησα τί πρέπει να κάνω. Η απάντησή του ήταν: «Άν κατάλαβα καλά εκείνο που έχει σημασία είναι να ξεγελάσουμε τον οργανισμό να κρατήσει το μόσχευμα; Θα κάνεις ότι σου πούνε οι γιατροί και θα πάς καλά.»

Λυκούργο.
Αισθάνομαι άσχημα που σε απασχόλησα με την πολυλογία μου, από τον πολύτιμο χρόνο σου και το σημαντικό έργο σου. Όπως με ενοχλέι που αναγκάσθηκα να αναφερθώ στην εγκύκλιο του σεβ. Πειραιώς και στην 8 παράγραφο περί προσφοράς. Όμως εκτιμώ ότι κάτι καλό βγήκε από όλο τον διάλογο. Ο Θεός να μας φωτίζει όλους στην Αλήθεια και να μας προστατεύει από κακοτοπιές και πλάνες. Να μας φωτίζει να χαιρόμαστε και να θλιβόμαστε όπως και όταν το θέλημά του το επιτρέπει.
ΕΛΠΙΖΩ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ
Νίκος ΚΑΡΑΝΤΑΚΟΣ

Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη είπε...

Τα σχόλια συνεχίζονται και δεν είναι κακό που δεν συμφωνούμε. Αλλά μία απλή διατύπωση είναι αρκετή για να διασαφηνίσουμε κάποια πράγματα. Η απόφαση της ΔΙΣ δεν αποτελεί επίσημη θέση της Εκκλησίας. Αποτελεί διατύπωση για ένα φλέγον θέμα με τα δεδομένα της ιστορικής στιγμής κατά την οποία διατυπώθηκε. Δεν συζητήθηκε στην Ιεραρχία και δεν καταστάλαξαν σε κοινή θέση. Γι' αυτό και δεν αποτέλεσε δεσμευτικό κείμενο για τους πιστούς. Αντιλαμβάνομαι την αγωνία σας. Εσείς όμως εξακολουθείτε αγαπητέ κ. Καραντάκο να με κατηγορείτε για κάτι που δεν κάνω: σε καμία περίπτωση δεν αμφισβήτησα την έννοια της προσφοράς από το δότη. Έχω τονίσει πως ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να πράξει όπως θέλει. Και η επιθυμία του είναι σεβαστή. Τόσο του δότη, όσο και αυτού που δεν θέλει να γίνει δότης. Αυτό γιατί δεν γίνεται κατανοητό; Οι πατέρες της Εκκλησίας έχουν ξεκαθαρίσει τα πράγματα και ο φωτισμός του Αγίου Πνεύματος ήταν και παραμένει πάνω από τις ιατρικές ορολογίες ή σκοπιμότητες. Το θέμα είναι και παραμένει πότε φεύγει η ψυχή από το σώμα. Το θέμα είναι και παραμένει να κερδίσουμε τον Παράδεισο και όχι περισσότερα χρόνια στη Γη (αν ζώντας περισσότερο θα οδηγηθούμε με μεγαλύτερη βεβαιότητα στο Θεό, τότε καλώς να το επιδιώξουμε). Το θέμα ήταν πάντα ανοιχτό, αλλά σκοπιμότηες και συμφέροντα δεν άφηναν άλλη φωνή να ακουστεί. Μέσα στη δυστυχία που επέφερε ο νέος νόμος, επιτέλους ακούστηκε και η άλλη πλευρά, που εγώ θεωρώ ότι αυτή είναι η αλήθεια. Ας μην συμφωνούμε αγαπητέ μου φίλε. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να σταθώ έστω και σε απόσταση κοντά στο γ. Πορφύριο, αλλά μολονότι δεν δέχομαι τον εγκεφαλικό θάνατο, θα έλεγα ακριβώς το ίδιο που σας είπε ο γέροντας και εγώ σε κάποιο πρόσωπο μεταμοσχευμένο. Και θα προέτρεπα σε περισσότερη προσευχή. Με την προσευχή και μόνο θα βοηθηθούμε ουσιαστικά. Καλή συνέχεια και ευχαριστώ για την επικοινωνία,

Unknown είπε...

Αγαπητέ Λυκούργο
Γνώμη μου είναι ότι είναι πολύ κακό να διαφωνούμε και να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε οι λεγόμενοι ή αγωνιζόμενοι Χριστιανοί μεταξύ μας. Σε ότι αφορά την απόφαση της ΔΙΣ είναι όπως ακριβώς τα λές. Αλλά δεν αναφέρεσαι στο λόγο και το φρόνημα της συγκεκριμένης εγκυκλίου. Ενώ για την ημερίδα στον Πειραιά σε είχε συγκλονίσει.... Όπως επίσης σχετικά με την εγκύκλιο της ΔΙΣ του 2005, εννοείς ότι εάν είχε συζητηθεί στην Ιεραρχία και ακόμα και ομόφωνα να την υιοθετούσαν και οι 80 ιεράρχες, εσύ και οι περι εσέ, θα αλλάζατε γνώμη;;;;
Μου λές ότι σε αδικώ στην περί έλλειψης προσφοράς και φιλανθρωπίας του δότη. Μακρυά από μένα αυτή η αμαρτία. Έχω όλα τα άλλα, να έχω και την αδικία σου;;; Εσύ αναφέρθηκες έτσι στην επικοινωνία μας και σου παραθέτω το απόσπασμα απευθυνόμενος σε μένα, «Μην μένετε εγκλωβισμένος στην άποψή σας. Αυτό ακριβώς έλεγε η διήγηση. Μπορεί κάποιος δωρητής να το κάνει όσο είναι καλά και όλη η ζωή απλώνεται μπροστά του; Όχι! Το κάνει όταν πλέον κατά τα επιχειρήματα σας, κάτι που είναι καλά (κάποιο όργανο) δεν του είναι πλέον χρήσιμο, γιατί οι γιατροί πιστοποιούν (και όχι Ο Θεός) πως τελείωσε η ζωή του. Αυτό όμως δεν είναι αγάπη, αλλά περιορισμένη λογική συμφέροντος. Αν κάτι πια δε μου ειναι χρήσιμο το δίνω για να ανακουφιστεί ο αδελφός μου. Αλλά όσο μου ήταν χρήσιμο ΔΕΝ το προσέφερα, κι ας ήξερα ότι ο αδελφός μου υπέφερε και το είχε ανάγκη… Ηθικό; Καθόλου! Απλή λογική θέλει… Μη μιλάμε λοιπόν για αγάπη που προσφέρει κάτι που πλέον δεν χειάζεται. Είναι αυτό φιλανθρωπία;» Αλλά και στο ραδιόφωνο σε άκουσα να αναρωτιέσαι, «για ποιά φιλανθρωπία μιλάμε;;;». Και τέλος πάντων ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΣ ανάλογες τοποθετήσεις, ενώ για άλλα ζητήματα μακρυγορείς. Και αυτή την διαφωνία εσύ την θεωρείς καλό.......Προσωπικά την θεωρώ ΠΑΡΑΚΜΗ.
Σε ότι αφορά την ελευθερία κάποιου να δόσει ή να μην δόσει ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟΛΥΤΑ και αυτό είναι και το φρόνημα της επίμαχης και περιφρονημένης από μέρους σου εγκυκλίου. Και αυτό επιμελώς το παρασιωπάς. Σε αυτή την θέση όμως αναγκάσθηκαν οι επίσκοποι να έρθουν. Σου θυμίζω ότι στην ημερίδα στην Γλυφάδα, ούτε την λέξη μεταμόσχευση δεν τολμούσαν να πούν.
Σχετικά με την ψυχή, σου επανέλαβα πολλές φορές ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΦΕΥΓΕΙ. Σε καμία περίπτωση το ότι η ψυχή κατοικεί σε όλο το σώμα, ερμηνεύεται ότι μετά τον εγκεφαλικό θάνατο, η ψυχή «μετακομίζει» στο υπόλοιπο σώμα, επειδή μηχανικά πάλλεται η καρδιά. Είναι μείζον θέμα η επικοινωνία και η ύπαρξη συνείδησης. Όταν εσύ που την ψάχνεις το μάθεις να το πείς και σε μένα, ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΙΡΩΝΙΚΑ.

Unknown είπε...

Και τώρα Λυκούργε στα μείζονα και τα σοβαρά.
Σου έχω πεί πολλές φορές ότι, ούτε η μεταμόσχευση, αυτή καθ’εαυτή είναι αυτοσκοπός, ούτε η δυνατότητα παραμονής στην ματαιότητα είναι η επιδείωξή μας. Αυτό πρέπει να γίνει σαφές. Όπως επίσης ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΕΙΤΟ ΟΤΙ: Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ ΩΣ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΑΥΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥΛΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑ ΠΕΡΑ. ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΣΘΟΥΜΕ ΤΟ ΕΦΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΗΣ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑΣ. Αυτά από μόνα τους σε μία εποχή που η αλληλεγγύη και ο εθελοντισμός στην πρό και μετά κρίση, καταναλωτική κοινωνία μας, είναι είδη σε ανεπάρκεια, νομίζω ότι τουλάχιστον βάζουν τις βάσεις για αφύπνιση των συνειδήσεων. Εάν θέλουμε να το βάλουμε και σε πνευματικό επίπεδο, εκτιμώ ότι η συνειδητή απόφαση για την προσφορά οργάνων, αποτελέι υψηλού επιπέδου πολιτιστική και πνευματική αξία. Εάν αυτά δεν τα αντιλαμβάνεσαι, δεν μπορώ να κάνω ΤΙΠΟΤΑ περισσότερο. Μείνε στην διαφωνία μας, αλλά η συγκεκριμένη διαφωνία δεν προάγει ούτε ωφελεί νομίζω.
Σε ποιά δυστυχία της νομοθεσίας αναφέρεσαι;;; Αφού την απόφαση την αφήνει στους συγγενείς, όχι ότι είναι το ιδανικό. Αλλά δεν κατάλαβα γιατί το θεωρείς δυστυχία;;; Όπως δεν κατάλαβα τί εννοείς ότι δεν θα μπορούσες να πλησιάσεις τον γέροντα Πορφύριο;;; Η απάντηση του γέροντα ήταν σε υποψήφιο λήπτη και όχι σε μεταμοσχευμένο.
Ο Θεός να μας φωτίζει στο καλό και το Άγιο.
Νίκος ΚΑΡΑΝΤΑΚΟΣ

Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη είπε...

Αγαπητέ κ. Καραντάκο. Οι διαφωνίες παραμένουν. Αν τις θεωρείτε κακό, έχουμε πάλι διαφωνία. Αλλά αυτό αποδεικνύει πως έχουμε προσωπικές απόψεις και κανένας δεν διεκδικεί το ΑΛΑΘΗΤΟ και αυτό είναι πολύ σωστό και πολύ παρήγορο. Επαναλαμβάνω γιατί βλέπω πως δεν γίνομαι κατανοητός από εσάς: με την έρευνα που έχω κάνει, και είναι μεγάλη και γίνεται εδώ και πολλά χρόνια, δεν μπορώ να αποδεχτώ την έννοια του εγκεφαλικού θανάτου. Άρα, όταν κάποιος άνθρωπος είναι ζωντανός, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει δικαίωμα να διακόψει τη ΖΩΗ του, άρα να επιφέρει χωρισμό ψυχής και σώματος. Και σε αυτό συμφωνούν ΟΛΟΙ οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Δυστυχώς, με στρεβλωμένα επιχειρήματα, εκφέρουν τη γνώμη τους σήμερα κάποιοι που έχουν ακόμα και εκκλησιαστικές θέσεις. Εσείς αγαπητέ φίλε, που το ψάχνετε το θέμα, πως δεν μπορείτε να είστε ξεκάθαρος για την έλευση του θανάτου; Όταν τον υποψήφιο δότη τον κρατούν σε ζωή με μηχανική υποστήριξη η ψυχή είναι ακόμα στο σώμα. Αυτό εσείς δεν το αποδέχεστε και για το λόγο αυτό είναι δύσκολο να αποδεχτείτε την άλλη άποψη. Επειδή είναι κάποιος ζωντανός (ο υποψήφιος δότης) χρειάζεται ολική νάρκωση για να αφαιρεθούν τα όργανα. Η ψυχή όμως αγωνίζεται.. ΑΝ εκείνη τη στιγμή που οι επιστήμονες λένε πως κάποιος είναι εγκεφαλικά νεκρός, ο Θεός δίνει την δυνατότητα στην ψυχή αυτή να έχει την τελευταία της ευκαιρία, στους συγγενείς να προσευχηθούν, σε ένα ευχέλαιο (μυστήριο) να τελεστεί και να μυρωθεί το ασθενικό σώμα, ποιος είναι αυτός που έχει το δικαίωμα να διακόψει τη ΖΩΗ; Να διακόψει μία τέτοια διαδικασία; Σας γράφω το ΑΝ. Εσείς μιλάτε με ΑΠΟΛΥΤΟΤΗΤΑ. Και σας λέω για μία ακόμα φορά: εγώ μιλάω για τον εαυτό μου, δεν εκπροσωπώ κανένα. Εσείς μάλλον ψάχνετε για "φαντάσματα" και αναφέρεστε σε όσους έχουν παραπλήσια γνώμη με εμένα. Και λέω για φαντάσματα επειδή εγώ δεν επικοινωνώ με κανέναν άλλον, εσείς εξακολουθείτε να αναφέρεστε στον πληθυντικό!
Ο Θεός δεν έχει επιτρέψει να υπάρξει επίσημα θέση της Εκκλησίας για το θέμα αυτό. Είναι και αυτό ένα σημάδι. Αντίθετα επιτρέπει όλο και περισσότερα στοιχεία να έρχονται στο φως και να είναι αρνητικά για τις έννοιες του εγκεφαλικού θανάτου. Αυτό είναι μία απόδειξη επιπλέον. Αν ο Θεός επιτρέψει κάτι διαφορετικό, θα φανεί. Μην μένετε απόλυτος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο σφάλμα. Προσωπικά, αδελφικά, θα σας έλεγα να μελετήσετε και την άποψη που πολεμάτε. Δεν μπορεί όσοι ασχολούνται να κάνουν λάθος και να είναι πλανεμένοι...
ΚΑΙ τέλος: προσφέρω κάτι που μου είναι χρήσιμο για να ανακουφίσω τον αδελφό μου. ΝΑΙ, αυτό είναι φιλανθρωπία. Προσφέρω κάτι που πλέον μου είναι άχρηστο, αυτό δεν είναι φιλανθρωπία. Σαν να δίνω σε έναν πεινασμένο να φάει από τα σκουπίδια μου και να μην τον βάζω ποτέ στο τραπέζι μου, δίπλα μου! Και στις δύο περιπτώσεις ο πεινασμένος θα φάει. Ο προσφέρων όμως δεν είναι φιλάνθρωπος και στις δύο περιπτώσεις.

Unknown είπε...

Άχ!!!! Λυκούργο.
Τί να σου πώ;;;; Τόσα όμορφα μας λές κάθε μέρα, τόσες ευκαιρίες και κολλάς σε κάτι πράγματα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΕΙΣ.
Το πρόβλημά μου δεν είναι που διαφωνούμε, αλλά που δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Με εκπλήσει η εμμονή σου.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ ΣΟΒΑΡΟΣ. ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ.
Όμως για την Θλίψη, την Χαρά, την Φιλανθρωπία και την Προσφορά, νομίζω όταν θα ωριμάσουν κάπως τα πράγματα θα δείς ότι κάνεις λάθος. Αυτό θα σε βοηθήσει να κατακτήσεις την ταπείνωση ενθυμούμενος ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ. Για αυτό σου λέω, ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ;;;;; ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΣΟΥ ΤΑ ΠΩ;;;;.
Ρώτησε σεπαρακαλώ την Σοφία και τον Γιώργο για την Χαρά και την προσφορά, είμαι περίεργος να μου πείς την άποψή τους.
Σχετικά με την διατύπωση των προσωπικών σου απόψεων δεν διαφωνώ. Όταν όμως σφυρίζεις αδιάφορα για μία εγκύκλιο, της ΔΙΣ του 2005, με την οποία επί της ουσίας συμφωνείς, διότι αυτό πρεσβεύεις και εσύ, ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΟΣΕΙ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΟΣΕΙ. Όταν όμως δεν καταδικάζεις ακραίες και ατιχριστιανικές απόψεις, έστω και εαν μιλάς από προσωπική άποψη, κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου.
Εγώ δεν μιλάω από προσωπική ούτε από ορθολογιστική άποψη (τον ορθολογισμό δεν τον δέχομαι στα πνευματικά). Εμένα το περίσευμα της καρδιάς μου, μου λέει ότι, ο Χριστός δεν μας ζητάει ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΜΟΝΟ ΕΛΕΟΣ ΖΗΤΑΕΙ.
Η προσφορά Λυκούργο είναι προσφορά την διάθεση ο Θεός θα την κρίνει. Για όλους τους Χριστιανούς υπάρχει Χαρά και για ΟΛΟΥΣ Θλίψη. Δεν μπορεί άλλοι να χαίρονται και άλλοι να θλίβονται. Πές μου εάν κάνω λάθος Τί να πώ;;;;; Οι πατέρες τί λένε;;; ΣΕ ΑΥΤΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΜΕ.
Εγώ δεν ΠΟΛΕΜΩ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΨΗ. Το αντίθετο. Εγώ είμαι το θύμα και εσύ αντιπαρέρχεσαι.....
Πάλι τελειώνεις με αυτό που μου λές ότι σε αδικώ. Για τα περί φιλανθρωπίας. Είσαι σίγουρος;;;;;
Ο Θεός να σε φωτίζει στην Αλήθεια, διότι την έχουμε ανάγκη όλοι μας.
Με αγάπη και εκτίμηση
Νίκος ΚΑΡΑΝΤΑΚΟΣ

Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη είπε...

Αγαπητέ κ. ΚΑραντάκο επανέρχομαι και πάλι στο σχόλιό σας (διάλογος είναι πλέον, αλλά όχι προφορικός. Αυτό δεν είναι κακό φυσικά). Προφανώς άλλοι χαίρονται και άλλοι λυπούνται στη ζωή. Δεν είναι όλοι με ίδιο μερίδιο χαράς και ίδιο μερίδιο λύπης. Ο ίδιος ο Κύριος μας το είπε με το παράδειγμα του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου. Ο ένας ευτυχούσε επι γης και ο άλλος δυστυχούσε. Στη Βασιλεία του Θεού όμως οι όροι αντιστράφηκαν και εκεί πλέον δεν υπήρχε γυρισμός. Ούτε ο Λάζαρος μπορούσε να πάει να τους δροσίσει, ούτε να γυρίσει πίσω. Κάτι ανάλογο συμβαίναι πάντα και με όλους. Η καρτερία και η πίστη στο Θεό είναι που μετατρέπει τη λύπη σε χαρά. Τίποτε άλλο. Η προσδοκία της μέλλουσας ζωής και μισθαποδοσίας μας κάνει να δεχόμαστε την θλίψη, τον πόνο, τα βάσανα και τέλος το θάνατο. Τα έργα μας και η ζωή μας είναι υπεύθυνα και για την παρούσα κατάσταση που ζούμε, πολύ δε περισσότερο για τη μέλλουσα. Και φυσικά στην παρούσα, ο Θεός μας δίνει πολλές ευκαιρίες να κερδίσουμε τη μέλλουσα. Δεν μας επιτρέπει όμως να επιλέγουμε εμείς ποιος αξίζει να ζει και ποιος πρέπει να πεθάνει. Αυτό ακριβώς κάνει ο εγκεφαλικός θάνατος: γίνεται ο ορισμός της ζωής και του θανάτου, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ. Αυτό είτε σας αρέσει είτε όχι, είτε συμφωνείτε είτε όχι είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ.Δεν υπάρχει φιλανθρωπία σε κάτι που μου είναι άχρηστο. Όποιος έχει δύο χιτώνες να δώσει τον ένα, μας είπε ο Κύριος. Όχι όποιος πλέον δεν χρειάζεται τους χιτώνες του, να τους προσφέρει. Είναι λεπτή και ουσιαστική η διαφορά. Εσείς επειδή το ζείτε από μία άλλη θεώρηση το θέμα αυτό (που από την πρώτη στιγμή σας έγραψα πως σέβομαι το προσωπικό σας θέμα και καλό ήταν να μην επεκταθούμε σε σχόλια) δεν μπορείτε να αποδεχτείτε κάτι που ίσως να είναι αυταπόδεκτο, αν κατανοήσουμε ότι ποιος ζει και ποιος πεθαίνει το αποφασίζει ο Θεός και όχι εμείς. Η δική μας ζωή αξίζει περισσότερο από τη ζωή κάποιου άλλου; Όχι βέβαια! Δεν μπορεί να θέλω να προσφέρω τη ζωή μου για να ζήσει κάποιος άλλος.Γιατί μαζί με τη ζωή υπάρχει και η ψυχή! Αυτό είναι αυτοθυσία, όπως έκαναν οι ήρωες της Πατρίδος μας. Αλλά ο Θεός είναι ο χορηγός της ζωής και είναι Αυτός που θυσιάζεται για όλους μας. Αυτό είναι το δικό του παράδειγμα. Ο ορισμός της δικής του αγάπης. Δεν παρέδωσε κάτι που Του ήταν άχρηστο για να σωθούμε. Μας έδωσε το ίδιο το Σώμα και το Αίμα του για να μας σώσει. Έγινε τροφή για εμάς. Αυτά που επινοήθηκαν εδώ και 5-6 δεκαετίες είναι άκρως επικίνδυνες εφαρμογές που ο Πειρασμός έστειλε σκοτίζοντας ακόμα και ορθόδοξες ψυχές, με σκοπό να οδηγεί ψυχές σε απώλεια. Αλήθεια αν έλεγαν ότι θα σκοτώσουμε τον τάδε άνθρωπο για να ζήσετε εσείς, εμείς θα το δεχόμασταν και θα ευχαριστούσαμε το Θεό που μας έκανε το θαύμα;

Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη είπε...

Αγαπητέ μου φίλε εθελοτυφλεί αυτός που δεν βλέπει τη Αλήθεια. Πότε ο Θέος μας είπε πως η ζωή μας θα είναι ένας περίπατος ανθοστόλιστος; Αντίθετα, ο δρόμος που επιλέγουμε να ακολουθήσουμε είναι δύσκολος και το φορτίο βαρύ και για το λόγο αυτό ο Θέος είναι εκεί να μας βοηθήσει. Ποια προσφορά και ποιο μεγαλείο; Άπό έναν χαρακτηρισμένο νεκρό που ακόμα ζει; Που άλλοι αποφασίζουν για αυτόν; Από όλους όλέον τους πολίτες, που ο νόμος μας έκανε εν δυνάμει δότες υποχρεωτικά; Είναι αυτό ποσφορά; Όχι, είναι απλός φασισμός και ναζισμός σε μία νέα μορφή. Δεν μας βάζει ο νόμος σε θάλαμο αερίων, δεν μας αφαιρούν τα προσωπικά αντικείμενα πριν μας σκοτώσουν. Αλλά μας νεκρώνουν υποχρεωτικά κατά το απαράδεκτο επινόημα του εγκαφαλικού θανάτου, για να πάρουν ό,τι θέλουν στη συνέχεια. Αν κάποιος θέλει να τον κάψουν αντί να τον κηδέψουν και να τον θάψουν μετά το θάνατό του, είναι ελεύθερος να το ζητήσει και οι υπόλοιποι να το σεβαστούν. Ούτε χριστιανικό είναι ούτε αποδεκτό από την πατερική παράδοση όμως. Αν κάποιος, κατά την ίδια λογική της ελεύθερης βούλησης, ζητήσει να του αφαιρέσουν τα όργανα για μεταμόσχευση, πάλι θα πρέπει να γίνει σεβαστή η άποψή του. Δεν σημαίνει ότι είναι χριστιανική άποψη ή πατερικά και αγιογραφικά αποδεκτή. Μπορεί κάποιος να προσφέρει ένα μάτι, ένα νεφρό, μισό συκώτι όσο ζει; Αυτό είναι φιλανθρωπία. Αυτό είναι μεγαλιώδες κ. Καραντάκο. Όταν κάποιος χαρακτηριστεί ως νεκρός, λένε πως όλα τα όργανα του είναι άχρηστα πλέον. Άρα να τα πάρουν. Το άχρηστο που προσφέρω όμως δεν είναι φιλανθρωπία. Δώστε εσείς στον πεινασμένο γείτονα ένα κομμάτι σάπιο κρέας, γιατί πλέον δεν το θέλετε. Είναι φιλανθρωπία ή απλώς ο εγωισμός που μας καλύπτει τα εσωτερικά κενά; Τα όργανα φυσικά και δεν είναι σάπιο κρέας, γιατί ο δότης ΖΕΙ ακόμα! Αν τον άφηναν να πεθάνει μέσα σε λίγα λεπτά θα ήταν σάπιο κρέας, και φυσικά άχρηστα για όποια άλλη χρήση.Καμία απόφαση ΔΙΣ και καμία φωνή υποστηρικτών των μεταμοσχεύσεων δεν λέει την αλήθεια: ο δότης είναι ακόμα ζωντανός! Σε ένα ατύχημα στο δρόμο, αν κάποιος πεθάνει επιτόπου όλα τα όργανά του είναι άχρηστα. Ποτέ δεν μεταμοσχεύονται. Πρέπει να είναι εν ζωή και σε μηχανική υποστήριξη για να μπορέσουν να τα πάρουν. Αν είχατε ένα δικό σας πρόσωπο στην εντατική και σας έλεγαν πως δεν θα γίνει καλά, πέρα από το θέμα των μεταμοσχεύσεων, θα λέγατε κλείστε του το οξυγόνο να πεθάνει και να μην βασανίζεται; Θα αισθανόσαταν δικαιωμένος και με ήσυχη συνείδηση που δεν αφήσατε το Θεό να ορίσει την εσχάτη ώρα του άλλου προσώπου; Εμείς επιλέγουμε πότε ζει και πότε πεθαίνει ο άνθρωπος; Αυτό είναι όλο το θέμα. Καμία σχέση με προσφορά, φιλανθρωπία και άλλα δήθεν ανθρωπιστικού περιεχομένου επιχειρήματα. Απλά και ξεκάθαρα: γινόμαστε Θεοί. Ο Θεός όμως δεν το θέλει αυτό. Τα χιλιάδες καθημερινά θαύματα από ιάσεις δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης πλέον, αφού ως Θεοί ξέρουμε ποιος πρέπει να ζήσει και ποιος να πεθάνει. Αυτή ήταν και παραμένει η αλήθεια.

Unknown είπε...

Λυκούργο!!!! δεν σε αναγνωρίζω!!!!!
Καμία σχέση ο Λυκούργος, ραδιοφωνικός παραγωγός, παρουσιαστής εκπομπών, σχολιαστής κειμένων στο ραδιόφωνο, με τον Λυκούργο διαχειριστή του ιστολογίου με τον οποίο έχω διάλογο όλο αυτό το διάστημα. Στο τελευταίο σου σχόλιο έχεις ξεφύγει τελείως. Φτωχός, επιτηδευμένα εκτός θέματος, ανούσιος, άνοστος, ανάλατος και πνευματικά Ά-χαρις ο λόγος και η προσέγγισή σου. ΓΙΑΤΙ;;;;; ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΣΑΙ και στα περί θαύματος και στα περί προσφοράς, ενώ υποτίθεται ότι τουλάχιστον αυτά είχαν ξεκαθαρίσει στον διάλογό μας. ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΕΝ ΘΕΡΜΩ.
Το ερώτημα είναι: «ως Χριστιανοί στην παρούσα ματαιότητα που ονομάζεται ζωή, η Χαρά, η Θλίψη, η Φιλανθρωπία και η Προσφορά είναι αντικειμενικές έννοιες και καταστάσεις, ή ο καθένας μπορεί να χαίρεται και να λυπάται κατά το δοκούν;;;; Στην ορθόδοξη Θεολογία και αντίληψη είναι υποκειμενικές ή αντικειμενικές έννοιες;;;» Σε αυτό το ερώτημα, απάντησες με τον πλούσιο και φτωχό Λάζαρο, εντελώς άσχετα, ότι ο καθένας έχει το αναλογούν μερίδιο χαράς και λύπης. Και φυσικά γυροφέρνεις και το πάς στον εγκεφαλικό θάνατο, καμία σχέση. Ενώ σου επεσήμανα, ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση με το ερώτημα. ΚΑΝΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ;;;;
Στο κοσμικό φρόνημα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο καθένας χαίρεται με αυτά που επιθυμεί και λυπάτε με αυτά που νομίζει. Το άσμα λέει για «της γειτονιάς μας τον τρελλό, που όλα ανάποδα τα βλέπει μες του μυαλού του τον καθρέφτη, πάει στις κηδείες και γελάει στα γεννητούρια πάει και κλαίει κι όλα ανάποδα τα λέει, κιόλα ανάποδα τα λέει.» Το ίδιο κάνουμε και οι Χριστιανοί;;;;;;
Φυσικά ο Χριστός, μας δίδαξε από τους δύο χιτώνες να δίνουμε τον ένα, ΔΕΝ ΕΙΠΕ να δίνουμε και τους δύο. ΔΕΝ ΘΑ ΑΓΙΑΣΟΥΜΕ ΘΑ ΞΕΠΑΓΙΑΣΟΥΜΕ....Αφού τα «άχρηστα» πράγματα δεν έχει αξία να τα προσφέρουμε, γιατί η εκκλησία μας προτρέπει, ως πράξη φιλανθρωπίας, να προσφέρουμε ότι έχουμε, ρούχα που δεν χρησιμοποιούμε ή άλλα αντικείμενα που δεν χρειαζόμαστε, για κάποιους άλλους αδελφούς που τα έχουν ανάγκη και θα τους εξυπηρετήσουν;;;; Αφού η προσφορά «άχρηστων» πραγμάτων δεν είναι φιλανθρωπία και προσφορά, γιατί είναι ευεργέτες όσοι διέθεσαν μετά τον θάνατό τους, (όχι τον εγκεφαλικό), τα χρήματα ή την περιουσία τους σε ευαγή, φιλανθρωπικά ιδρύματα ή και για τις ανάγκες της εκκλησίας;;;;; και οι εκκλησία σε κάθε θ. Λειτουργία γιατί τους μνημονεύει ΕΙΔΙΚΑ;;; Είναι πολύ απλό, διότι ΕΥΤΥΧΩΣ δεν ρώτησαν ούτε εσένα ούτε εμένα.....Το αίμα που προσφέρουν οι εθελοντές, ( η συγκεκριμένη ποσότητα), τους είναι άχρηστο, αφού αναπληρώνεται άμεσα. Άρα δεν είναι προσφορά ούτε φιλανθρωπία;;;

Unknown είπε...

Σε ότι αφορά την επιθυμία για προσφορά οργάνων μετά θάνατον για μεταμοσχεύσεις ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΑΝΕΣΑΙ... ΣΟΥ ΤΟ ΛΕΩ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ. Η αξία της προσφοράς «κρίνεται» όταν το άτομο είναι υγιέστατο και με ευθύνη και επίγνωση, (δεν αποκλείεται και από αγάπη και φιλανθρωπία), παίρνει την απόφαση να τα προσφέρει, όχι όταν είναι εγκεφαλικά νεκρός. Τότε ότι και απόφαση να πάρει, άν μπορεί να πάρει, είναι δώρο άδωρο, αφού δεν μπορεί να την πραγματοποιήσει. Σου υπενθυμίζω ότι αυτή η ενυπόγραφη έκφραση επιθυμίας, (δωρητής), είναι που ουσιαστικά στηρρίζει την Ιδέα της Δωρεάς οργάνων για μεταμοσχεύσεις, διότι μπορεί και να μην βρεθεί σε κατάσταση (δότη), να τα προσφέρει, ως εγκεφαλικά νεκρός. Στατιστικά κάποιος έχει περισσότερες πιθανότητες να βρεθεί σε κατάσταση υποψηφίου λήπτη, από την κατάσταση του δότη, εφ’ όσον έχει εκφράσει την επιθυμία, δηλαδή είναι δωρητής. Προσωπική μου εκτίμηση, αλλά και θέση της ΔΙΣ με την εγκύκλιο του 2005, είναι ότι η με επίγνωση προσφορά είναι πράξη φιλανθρωπίας. Συγκεκριμένα μας προτρέπει: «Απευθυνόμεθα λοιπόν, και σε εσάς και σας προτρέπουμε πατρικώς να συμμετάσχετε σ’ αυτή τη φιλόχριστη και φιλάνθρωπη πρωτοβουλία της Εκκλησίας μας, να γίνετε δωρητής οργάνων, «για να γίνει η επαύριο της ζωής… πάλι ζωή». Άρα δεν είναι δικιλα μου υποκειμενική, λόγω του ωφελιμισμού μου άποψη και μην μου αρχίσεις πάλι τα περί θέσεων της επίσιμης εκκλησίας. Σχετικά με την εγκύκλιο πάλι κάνεις ότι δεν αντιλαμβάνεσαι. Δηλαδή τί νομίζεις ότι έγινε;;; ξύπνησε ξαφνικά , σε ανύποπτο με την μετέπειτα περιπέτειά του, ένα πρωί ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και με κάποιους ευνοούμενούς του και φίλους του υπέγραψαν μία εγκύκλιο η οποία δεν συζητήθηκε ποτέ στην ιεραρχία και αποφάσισαν να την στείλουν σε όλες τις μητροπόλεις να ενημερωθεί το φιλόχριστο πλήρωμα των πιστών;;;; Δεν υπήρξαν εισηγήσεις ή διαφωνίες;;; Νομίζω μπορείς να το ψάξεις αυτό, πιά ακριβώς υπήρξε η διαδικασία..
Σου το έχω ξαναπεί, η ευκαιρία της προσφοράς οργάνων είναι μοναδική δυνατότητα να ξεφύγουμε για λίγο από τον ευατούλη και τον φιλοτομαρισμό μας και να σκεφτούμε ότι ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΑΝΕΙΚΑ ΠΡΟΣ ΧΡΗΣΗ. Ως δανεικά, από το Θεό, αφού τελειώσουν σε εμάς την αποστολή τους, τα παραχωρούμε πάλι προς χρήση σε αδελφούς που τα έχουν ανάγκη και δεν είμαστε αδιάφοροι και σκληρόκαρδοι. Εσένα αυτό σε αφήνει παγερά αδιάφορο και προτιμάς αυτούς που δεν τους απησχόλησε ΠΟΤΕ αυτή η ανάγκη των αδελφών και είναι καλύτερα από αυτόν που συναινεί να τα προσφέρει..... Συγχρόνως είσαι και βέβηλος, διότι συσχετίζεις και εξισώνεις την επιθυμία για προσφορά με την αντιΧριστιανική απόφαση για μετά θάνατον κάψιμο. Και συμπληρώνεις ότι δεν είναι χριστιανικό, ούτε πατερικά, ή αγιογραφικά αποδεκτό. Αυτό από που προκύπτει, αφού προηγουμένως δέχθηκες την ελευθερία του να τα προσφέρει;;;;;;
Μετά αναπτύσεις την βέβηλη επιχειρηματολογία του σάπιου κρέατος. Όταν παίρνει την απόφαση να τα προσφέρει δεν είναι σάπιο κρέας, αλλά υγιέστατα όργανα, που επιθυμεί όταν δεν τα χρειάζεται, όχι από δική του υπαιτιότητα, να τα προσφέρει, πρίν καταστούν άχρηστα και καταστραφούν. Σου ξαναεπαναλαμβάνω. Ούτε η μεταμόσχευση είναι αυτοσκοπός, ούτε η μακροβιότητα είναι προτεραιότητα, ούτε ο ωφελιμισμός είναι στις αξίες μας. Κάτι όμως που διαφεύγει παντελώς από τον λογισμό σου είναι η πνευματική ωφέλεια του λήπτη. Ένας άνθρωπος αδιάφορος, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να ωφεληθεί και πνευματικά, συγκλονισμένος από την ανεκτίμητη ευεργεσία του «άγνωστου» δότη και την μοναδική ποιότητα υγείας που του προσφέρει, να ανανήψει και να συνεχίσει να ζεί με ευγνωμοσύνη και αγάπη προς τους συνανθρώπους του;;;; Δεν θα είναι αυτό ένα μεγάλο θαύμα και στο σχέδιο της Θείας Πρόνοιας; Λυκούργο, αυτά δεν είναι συναισθηματικά πυροτεχνήματα, όπως σε φωτίζει, αλλά καθημερινά βιώματα που δεκάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας τα βιώνουν.

Unknown είπε...

Τώρα στα προσωπικά. Επαναλαμβάνεις ότι σέβεσαι που είμαι λήπτης, αλλά δυστυχώς εννοείς το αντίθετο. Μπορείς να συνεχίσεις όποιον σχολιασμό σου θέλεις και είμαι πρόθυμος με ειλικρίνεια να σε απαντήσω. Στην άλλη σου απορία. Εάν το πλέον προσφιλές μου πρόσωπο βρισκόταν στην κατάσταση του εγκεφαλικού θανάτου υποστηριζόμενο μηχανικά στην Μονάδα Εντατικής Θεραπέιας, θα εμπιστευόμουν την απόφαση των γιατρών και σύμφωνα με τις υποδείξεις των θα έπρατα. Εάν ο προσφιλής μου, είχε εκφράσει την επιθυμία με οποιονδήποτε τρόπο, να προσφέρει τα όργανά του, θα παρακαλούσα τους γιατρούς να με διαβεβαιώσουν για τον σεβασμό του πτώματος του προσφιλούς μου και να κάνουν ότι πρέπει. Και φυσικά θα ήμουν πολύ υπερήφανος για την γενναιοδωρία του αγαπημένου μου προσώπου. Σε καμία περίπτωση δεν θα περίμενα το θαύμα, διότι αυτό δεν μπορώ να το αποτρέψω όταν το αποφασίσει ο Μεγαλοδύναμος, ούτε την συμφυία ψυχής και σώματος θα προσπαθούσα να καθορίσω διότι αυτό δεν το γνωρίζω ούτε είναι δικό μου θέμα.
Νομίζω ότι η συζήτηση έχει εκπληρώσει την αποστολή της. Ο καθένας έχει παραθέσει την άποψή του και όσοι τυχόν έχουν πρόσβαση, μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Η συνέχεια δεν ωφελεί, «αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται». Θα εξακολουθώ να σε ακούω, διότι προσφέρεις χρήσιμα και ωφέλιμα και πνευματικά. Είμαι όμως περίεργος, εάν κάποια στιγμή αντιληφθείς το μέγεθος της αδικίας σου στις έννοιες της προσφοράς και της φιλανθρωπίας θα το παραδεχθείς;;;;;
Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να σε φωτίζει στην ΑΛΗΘΕΙΑ Του και όχι στην αλήθεια σου, τόσο για την προσωπική σου ωφέλεια, όσο και των ακροατών και αναγνωστών σου.
Με εκτίμηση και αγάπη
Νίκος ΚΑΡΑΝΤΑΚΟΣ

Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη είπε...

Αγαπητέ φίλε και πάλι προσπαθέιτε να πείτε την γνώμη σας, ως μόνη αλήθεια. Αυτό είναι θλιβερό. Λυπάμαι που δεν έχετε καταλάβει τίποτε από το συγκεκριμένο θέμα. Σκοπός μας είναι να σωθούν ψυχές! Το να ζήσει κάποιος περισσότερα χρόνια, δεν σημαίναι απαράιτητα πως θα κερδίσει και την αιώνια ζωή. Λυπάμαι για το σκεπτικό σας, γιατί αποδεικνύετε πως δέν σας ενδιαφέρει το πότε χωρίζεται η ψυσή από το σώμα. Αυτό όμως είναι το μόνο ζητούμενο. Αφήστε την ψυχή σας ανοιχτή και προσευχηθείτε να σας φωτίσει ο Θεός. Φυσικά και στις συνοδικές επιτροπές ΔΕΝ συζήτησαν πλήρως το θέμα και έχω επαρκή γνώση για αυτό που σας γράφω. Το τι έγραψε μία απόφαση της ΔΙΣ ΔΕΝ είναι θέση της Εκκλησίας. Άραγε όλοι αυτοί που αντιδρούν (ιεράρχες, κληρικοί, μοναχοί, λαϊκοί)είναι κατά τη γνώμη σας χωρίς φιλότιμο, χωρίς ίχνος αγάπης και χωρίς καμία διάθεση προσφοράς; ΛΑΘΟΣ αγαπητέ μου φίλε! Επειδή νιώθουν να χάνονται ψυχές για το λόγο αυτό αγωνίζονται. Δεν έχω να σας γράψω κάτι περισσότερο, γιατί είναι προτιμότερο να σιωπάς όταν τίποτα δεν αλλάζει... Και εσείς παραμένετε οχυρωμένος πίσω από λάθος θέσεις. Αυτό δεν αλλάζει, αλλά είναι απόλυτο και σεβαστό δικαίωμά σας. Θεωρώ πάντως πως καθόλου φιλανθρωπία δεν είναι να σκωτώνεις έναν άνθρωπο για να ζήσει κάποιος άλλος. Ούτε επιζητάς θαύμα, όταν παρακαλάς να βρέθεί κάποιος που αργοπεθαίνει για να του πάρεις τα όργανά του. Αυτό μόνο θαύμα δεν μπορεί να θεωρηθεί... Το άθεο καθεστώς της νέας εποχής βρήκε την μέθοδο της μεταμόσχευσης και του εγκεφαλικού θανάτου για να οδηγήσει ψυχές σε απώλεια. Από όσα έχω γράψει διαπιστώνω πως δεν έχετε κατανοήσει απολύτως τίποτα. Ίσως και εγώ στη θέση σας έτσι να αντιδρούσα και έτσι να σκεπτόμουν. Θα έψαχνα κάτι που να μπορεί να διακιολογήσει μέσα μου τις μεταμοσχεύσεις. Εσείς είστε αναπαυμένος με όσα συμβαίνουν και σας καλύπτουν απόλυτα οι θέσεις της επιτροπής Βιοηθικής. Εγώ τρομάζω και θλίβομαι γιατί αισθάνομαι πως η ουσία της αληθινής ζωής χάθηκε μέσα σε στείρα επιχειρήματα φιλανθρωπίας. Επειδή δεν είμαστε μόνιμοι στον κόσμο, θα φανεί η αλήθεια στην μετά τον πραγματικό μας θάνατο ΑΛΗΘΙΝΗ μας ζωή. Κλείνοντας τον διάλογο (μέσω σχολίων)που προκάλεσε από την πλευρά σας βαρείς και άπρεπους χρακτηρισμούς, νιώθω την ανάγκη να σας ζητήσω συγγνώμη, γιατί προφανώς η δική μου θέση σας προκάλεσε αυτά τα αισθήματα. Εύχομαι να δικαιωθείτε εσείς μετά θάνατον και εγώ να αποδειχθώ λάθος. Και αυτή η ευχή είναι και πραγματική και η δική μου έκφραση φιλανθρωπίας και προσφοράς. Καλή δύναμη στον αγώνα σας και καλή φώτιση από Θεού σε όλους μας.
Υ.Γ.: Αφήστε ένα περιθώριο να έχετε λάθος άποψη. Μην είστε τόσο σίγουρος και απόλυτος για θέματα που δεν γνωρίζετε, όπως εσείς είπατε (για την ώρα που χωρίζετε η ψυχή από το σώμα). Και πάλι συγγνώμη, γιατί είμαι ο τελευταίος που θα μπορούσε να σας κάνει υποδείξεις.
Σας ευχαριστώ για τη διάθεση επικοινωνίας και διαλόγου και κυρίως για τον επώνυμο διάλογο αυτών των μηνών.

Unknown είπε...

Πριν λάβω μόσχευμα, υποβλήθηκα στην διαδικασία της αιμοκάθαρσης. Εύχομαι σε εσάς, κύριε Μαρκούδη, αλλά και σε όποιον άλλον υποστηρίζει τη θέση κατά της δωρεάς οργάνων, να μη χρειαστείτε ποτέ μεταμόσχευση.

Πριν κλείσω, θα ήθελα να σας παρακαλέσω. Επισκεφτείτε την Μονάδα Τεχνητού Νεφρού στο Λαϊκό ή στον Ευαγγελισμό. Ίσως τότε καταλάβετε πόσο ευλογημένη ευκαιρία είναι η μεταμόσχευση.

Με αδελφικές ευχές,
Νικόλαος Πράτσας

Unknown είπε...

Αγαπητέ Λυκούργο ο Θεός να σε έχει καλά.

Σου ζητώ συγνώμη που επανέρχομαι και σε απασχολώ με ένα θέμα που ο καθένας μας έχει ξεκαθαρίσει τις απόψεις του, αλλά δεν αντέχω στο πειρασμό να επικοινωνήσω μαζί σου, με την ευκαιρία της σημερινής ευαγγελικής περικοπής με την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη.

Είναι γνωστή η διαφωνία μας για την προσφορά οργάνων για μεταμόσχευση από εγκεφαλικά νεκρούς δότες, λόγω της αμφισβήτησής σου των κριτηρίων του εγκεφαλικού θανάτου. Αυτό είναι απόλυτα σαφές και ο καθένας μπορεί να αμφισβητεί ή και να εμπιστεύεται και να αποδέχεται τον εγκεφαλικό θάνατο και την διαδικασία διαπίστωσής του.

Εκείνο που δεν έχω αντιληφθεί, παρά το ότι με έχει βασανίσει πάρα, πάρα πολύ, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, είναι το πώς είναι δυνατόν να αναπτύσσεται μία καινοφανής θεολογία τόσο από εσένα αλλά και τον σεβασμιώτατο Πειραιώς κο Σεραφείμ, που σκοπό έχει να απαξιώσει την προσφορά του δότη και να προσβάλλει τους δότες, , ισχυριζόμενοι ότι η συγκεκριμένη προσφορά οργάνων δεν έχει καμία αξία, αφού δεν εμπεριέχει το στοιχείο της θυσίας, ούτε ο δότης στερείται κάτι για χάρη του πλησίον, αφού όντας νεκρός, τα όργανα πλέον που προσφέρει, του είναι άχρηστα.

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή με την παραβολή του Κυρίου και Θεού μας, του καλού Σαμαρείτη, όπως πολύ καλά γνωρίζεις αποτελεί τον ορισμό της προσφοράς προς τον πλησίον και την έμπρακτη εκδήλωση της αγάπης. Θεολόγος δεν είμαι ούτε σε καμία περίπτωση επιθυμώ να κακοποιήσω την ερμηνεία του ιερού κειμένου. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο ευαγγελιστής: «καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον,». Αυτό τα λέει όλα.

Η αφετηρία της αξίας της προσφοράς είναι το «ιδών αυτόν εσπλαχνίσθη» και όχι η αξία του ελαίου, του οίνου και των δύο δηναρίων. Αλήθεια!!!! όσα προσέφερε ο Σαμαρείτης, προκύπτει από το κείμενο ότι είναι από το υστέρημά του;;; Αυτό είναι το μείζον ή η αγάπη και η συμπόνοια προς τον πλησίον;;; και η έμπρακτη εφαρμογή αυτής της αγάπης;;;

Αγαπητέ Λυκούργο, αναγνωρίζω τον αγώνα σου και την προσφορά σου.

Στις προθέσεις μου δεν είναι να εκθέσω ή να προσβάλλω κάποιον, πολύ δε περισσότερο να δημιουργήσω προβλήματα. Η μοναδική μου επιδίωξη είναι να βοηθήσω και να συμβάλλω στην αναζήτηση της αλήθειας και να αποτρέψω ατοπήματα ανθρώπων που αγαπούν και εργάζονται για το καλό της εκκλησίας και την δόξα του ονόματος του Θεού.

Με εκτίμηση

Νίκος Καραντάκος

Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη είπε...

Αγαπητέ κ. Καραντάκο. Ευχαριστώ και πάλι για το σχόλιό σας. Επανέρχεστε και πάλι σε ένα θέμα που δεν υπάρχει κοινός τόπος στις απόψεις μας, αλλά διαπιστώνω πως για μία ακόμα φορά προσπαθέιτε να θεολογήσετε κατά το δοκούν, αφήνοντας μάλιστα αρνητική χροιά για όσους δεν ασπάζονται τη δική σας θεολογική τοποθέτηση. Δεν θεολογεί κανένας καινοφανώς. Προφανώς δεν μπορείτε να αποδεχθείτε την ορθόδοξη θεολογία γιατί είναι ξεκάθαρη και σας ενοχλεί στα προσωπικά σας επιχειρήματα. Και κατά την ταπεινή μου γνώμη η συνείδησή σας σας ελέγχει και για αυτό το λόφγο επανέρχεστε στο θέμα της προσφοράς δωρεάς, αλλά από λάθος πλευρά. Κατά τους Πατέρες ο Καλός Σαμαρείτης είναι ο ίδιος ο Χριστός μας, που δεν κάνει διακρίσεις, αλλά προσφέρεται ο Ίδιος για κάθε άνθρωπο. Και όχι μόνο αυτό. Αγωνίζεται για τη σωτηρία των ψυχών, πληρώνοντας το πανδοχείο(που συμβολίζει την Εκκλησία) και αναφέροντας τη δική Του επιστροφή για να πληρώσει και επιπλέον στον πανδοχέα, που συμβολίζει την Δευτέρα Παρουσία Του. Γι' αυτό και αγιογραφείται η παραβολή αυτή με τον Κύριο να βρίσκει τον χτυπημένο και να τον μεταφέρει στο πανδοχείο. Η παραβολή λέγεται για να μας διδάξει το ποιος είναι ο πλησίον μας και όχι για να μας πει ότι ο Σαμαρείτης σπλαχνίζεται ενώ οι προηγούμνενοι όχι. Ο νεαρός νομοδιδάσκαλος που ρώτσηε το Χριστό μας παίρνει μία ξεκάθαρη απάντηση: πλησίον είναι ο προσφέρων. Το δικό σας επιχείρημα στηρίζεται στο σκεπτικό της αποδοχής του εγκεφαλικού θανάτου και της προσφοράς των οργάνων ως δωρεά στον πλησίον. Διαβάζεται όμως και ερμηνεύεται λάθος το ευαγγελικό απόσπασμα. Δεν μιλάει για υστέρημα και περίσσευμα ελαίου και οίνου. Μιλάει για μία αγάπη που σκύβει και φροντίζει ο ορκισμένος εχθρός Σαμαρείτης τον τραυματία Ιουδαίο. Δεν προσφέρει κάτι που δεν του χρειάζεται, αλλά από αυτά που έχει και που μπορεί να χρησιμοποιήσει, σκύβει και περιποιείται τον τραυματία. Αλοίμονο! Μην τα κόβουμε όλα στα μέτρα της δικής μας λογικής. Πρέπει να ψάξετε πιο πνευματικά το θέμα αυτό. Μην σκέστε σε πρόχειρα ερμηνευτικά επιχειρήματα. Ο Κύριος μόνο θυσιάζεται ολόκληρος για όλους μας. Εμάς μας ζητάει να πορευθούμε και να κάνουμε το ίδιο με το Σαμαρείτη: να αναγνωρίζουμε τον πάσχοντα αδελφό ακόμα και στο πρόσωπο ενός εχθρού μας. Να αγαπάμε χωρίς διακρίσεις. Αυτό μας λέει η παραβολή. Μακάρι να το πετύχουμε.
Και πάλι σας ζητώ συγγνώμη αν δεν σας καλύπτω. Αλλά δεν είμαι ο μόνος αρμόδιος για να καλύψει πνευματικά ερωτήματα. Απλή φιλική και χωρίς δόλο συζήτηση κάνουμε. Καλή δύναμη και σας ευχαριστώ που εξακολουθείτε να εκτιμάτε τη γνώμη μου μέσα από τα σχόλια.