Ακολουθεί ένα άρθρο και ένα ποίημα του Πάνου Χατζηγεωργιάδη, Λογοτέχνηα και Δημοσιογράφου, μέλους της Ένωσης Μουσικοσυνθετών Αγγλίας, που μας έστειλε ο ίδιςο με Mail και τον ευχαριστούμε.
Σαν σήμερα στις 13 οκτωβρίου 1904,ο εθνομάρτυρας και πρωτεργάτης του μακεδονικού αγώνα,Παύλος Μελάς,αφήνει αυτόν τον κόσμο και περνά στην αιωνιότητα,τούτο δώ το μικρό αράδιασμα λέξεων δεν γράφεται με σκοπό να τύχει απλώς μιάς παραπάνω δημοσίευσης ή να γίνει για μια ακόμη φορά ένα υποκριτικό "δεν ξεχνώ" που σκοπό έχει απλώς να περάσει και η σημερινή επέτειος του θανάτου ενός ήρωα,κάτι τέτοιο το αφήνω σε όσους έχουν μάθει να τα "λένε καλά" κοροιδεύοντας αυτόν τον λαό που πάντοτε διψούσε για δύο πράγματα,για ψωμί και για λευτεριά,μα πάντοτε έπεφτε θύμα όσων θέλησαν και κατάφεραν και συνεχίζουν να θέλουν αλλά και να καταφέρνουν,να τον κοροιδεύουν.
Τί δουλειά έχουν άραγε οι ήρωες μέσα σε μιά αντιηρωική εποχή,μιάν εποχή που ο κόσμος έχει σταματήσει να πιστεύει στο κάθε τί,αφημένος έρμαιο στους ίδιους τους εκμμεταλευτές του,που του τάζουν ασυδοσία την οποία ονομάζουν δημοκρατία,που στιγματίζουν όποιον θέλουν κατά το δοκούν και που το ψέμμα έχει καταστεί τρόπος ζωής εις υγείαν όσων το εκλαμβάνουν ως την μοναδική αλήθεια κι όμως οι ήρωες γίνηκαν ήρωες,γιατί και στον δικό τους χωροχρόνο τα πράγματα δεν διέφεραν και πολύ απο το σήμερα,ξεχώρισαν διότι προέταξαν τα στήθη τους ενάντια στην αδικία,το ψεύδος και την αμάθεια που προσφέρουν στους πολλούς οι λίγοι και έφτασαν σε δυσθεώρητα ύψη την ανθρώπινη ύπαρξη.
Είμεθα άπαντες εν δυνάμει ήρωες,μα πάντα σχεδόν προτιμούμε τον εύκολο δρόμο του μιμητισμού που δεν μας διαχωρίζει απο την μάζα,διότι θέλει αρετήν και τόλμην η πραγματική ελευθερία,έτσι μέσα σε έναν κόσμο που φοβάται ακόμα και να ζήσει και ζεί όπως του προσφέρουν την ζωή,οι ήρωες μετασχηματίζονται σε λαμπάδες ευγενούς βίου που μετουσιώνει τον άνθρωπο απο ζώο σε άνθρωπο πραγματικό με ουσία και πνοή,αυτός είναι και ο βασικός λόγος όπου προτιμούμε να ξεχνάμε την θυσία τους ή ακόμη χειρότερο να την θυμόμαστε επετειακά,προσδίδοντας της μουσειακό χαρακτήρα,αυτός ο διαχωρισμός αναμεταξύ ήρώων - ηγετών και υπόλοιπου λαού,δυστυχώς βολεύει συνειδησιακά τους περισσότερους και φυσικα το ίδιο το σύστημα της χειραγώγησης των λαών.
Έτσι αφημένη στην τύχη της η ελληνική κοινωνία,μιά τύχη που διαμόρφωσε δυστυχώς ή ευτυχώς η ίδια,περιμένει τα εμαίλ της τρόικας στωικά,προκειμένου να δεί αν θα ζεί και την επόμενη ημέρα,ώρες ώρες σκέφτομαι τι θα έπρατταν όσοι θεωρούμε ήρωες σήμερα και υπό τις σημερινές συνθήκες και πάντα καταλήγω στο συμπέρασμα πως οι ήρωες γεννήθηκαν για ήρωες και οι σκλάβοι γεννήθηκαν για σκλάβοι,ο Παύλος Μελάς αλλά και όσοι έπεσαν στον υπέρ της απελευθέρωσης της Μακεδονίας μας αγώνα,δεν έχουν ανάγκη απο μνημόσυνα,αλλά απο την δική μας δράση και σύμπνοια,το δικό μας ξύπνημα απο τον λήθαργο της σημερινής αθλιότητας,μόνον έτσι θα μπορέσουν και κείνοι να αναπαυθούν πλήρως και να μένουν ήσυχοι πως ο δικός τους αγώνας δεν πήγε χαμένος.
Η ψυχοσύνθεση του Ήρωα,δεν ακολουθεί την πεπατημένη παρά ανασκάπτει και δημιουργεί η ίδια τον δρόμο που συχνά είναι στενός και μακρύς,γεμάτος εμπόδια αλλά οδηγεί στην πραγματική λευτεριά,είναι δέ άπειρε οι στιγμές όπους αισθάνομαι βαθύτατη εντροπή όπου το μόνο που μπορώ να κάνω για την ωρα είναι απανωτά μνημόσυνα,όμως γνωρίζω πως το να μην σβήσει η φλόγα της πατρίδας είναι το πλέον σημαντικό,έτσι μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα του ανθελληνισμού που έχει ρημάξει κάθε ιδανικό στην πατρίδα μας,με τους πληρωμένους δολοφόνους συνειδήσεων ενός ολόκληρου λαού,εμείς οι ελάχιστοι μα και πολλοί συνάμα,έχουμε χρέος να μιλάμε για όσα γνωρίσαμε για Ελλάδα,μια Ελλάδα που χάνεται σιγά - σιγά και αργοσβύνει μέσα στην φτώχεια,την εξαθλίωση και την πνευματική ένδοια.
Η Μακεδονία μας,δεν πάρθηκε με ένα χάραγμα του μολυβιού επάνω στον χάρτη,πάρθηκε με αίμα και πετώντας τον εχθρό απ΄έξω απο το κάθε σπίτι,μέσα στην λάσπη,το κρύο,την πείνα,την αγωνία του θανάτου και την ταλαιπωρία που φέρνει ένας τέτοιος ολομέτωπος αγώνας στις πλάτες όσων μπορούν να τον σηκώσουν,ας το θυμούνται καλά αυτό όσοι ξέχασαν και όσοι προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε.
Χάριν μνημοσύνου εθνομάρτυρος Παύλου Μελά και των σύν αυτώ συναγωνιστών.
Ακολουθεί ποίημα μου ύπο το φιλολογικό "Νικηφόρος Βυζαντινός"
ΣΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΜΕΛΑ
Της Μακεδονίας στέμμα
του αγώνα αρχηγός
το κορμί σου μές το αίμα
στέκει άγρυπνος φρουρός
Πια ως φάσμα τριγυρίζεις
στην ματοβαμμένη γη
δεν αντέχεις ν΄αντικρύζεις
των αθλίων την σιγή
Γύρω σου στέκουνε πάντα
των ηρώων οι μορφές
και του έπους του σαράντα
των παλλικαριών σκιές
Μόνος σου κινάς,πηγαίνεις
κεί που σε τάξε η ζωή
με αγάπη υπομένεις
της πατρίδας την πληγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου