"Μπαμπά, τί σημαίνει ΘΑ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΜΕ ;"

 (ένας υποθετικός διάλογος ενός μπαμπά, με έναν μπόμπιρα που δεν χρωστάει σε κανέναν)

- Μπαμπά, τί σημαίνει αυτό το "θα πτωχεύσουμε" που λέει συνέχεια η τηλεόραση;

- Αγόρι μου, αυτά είναι δύσκολα για σένα, πού να σου εξηγώ;

- Γιατί δεν προσπαθείς;

- Εντάξει. Ας πούμε ότι έχεις δανείσει το ποδήλατό σου στο Βαγγελάκη. Αυτός, αφού έτρεξε πολλές ώρες και έκανε ορθοπεταλιές, στο τέλος, ίσως από λάθος ή από απροσεξία, το' ριξε σε μια μάντρα. Το ποδήλατο καταστράφηκε. Έρχεσαι εσύ και του ζητάς πίσω το ποδήλατό σου, κι αυτός σου λέει "Δεν το έχω πια, το' ριξα στη μάντρα και χάλασε". Ο Βαγγελάκης "πτώχευσε" γιατί δεν μπορεί να σου επιστρέψει αυτό που του δάνεισες.

- Κατάλαβα, μπαμπά: κάποιοι μας δάνεισαν ποδήλατα κι εμείς τα ρίξαμε στη μάντρα;

- Περίπου. Οι ξένοι δεν μας δάνειζαν ποδήλατα, λεφτά μας δάνειζαν, για πολλά χρόνια. Και τώρα, δεν έχουμε να τους τα επιστρέψουμε.

- Όμως μπαμπά, εγώ ΞΕΡΩ ότι ο Βαγγελάκης είναι απρόσεκτος και τσαπατσούλης. ΠΟΤΕ δεν θα του δάνειζα το ποδήλατό μου. Οι "ξένοι", γιατί μας δάνειζαν λεφτά τόσα χρόνια;

- Γιατί τότε, κανείς δεν φανταζόταν ότι δεν θα είχαμε να τα επιστρέψουμε, κι ας ήμασταν απρόσεκτοι.

- Άρα φταίνε κι αυτοί, έτσι δεν είναι? Όπως θα έφταιγα κι εγώ αν δάνειζα το ποδήλατό μου στον απρόσεκτο Βαγγελάκη.

- Έτσι όπως το λες, πράγματι φταίνε. Όμως, έχουμε ακόμα ανάγκη τα λεφτά τους, κι αν δεν κάνουμε ό,τι μας λένε θα σταματήσουν να μας δανείζουν άλλο.

- Θές να πεις ότι μας δίνουν ακόμα λεφτά, παρότι ξέρουν ότι είμαστε τσαπατσούληδες;

- Βέβαια. Για να ξεπληρώσουμε τα παλιά δανεικά, και να πληρώσει το Κράτος το μισθό της μαμάς στο Σχολείο, και της γιαγιάς τη σύνταξη.

- Τότε γιατί λένε ότι θα πτωχεύσουμε, αφού μας δίνουν λεφτά;

- Επειδή μας ζήτησαν να γίνουμε πιο προσεκτικοί και λιγότερο τσαπατσούληδες για να συνεχίσουν να μας δίνουν λεφτά, αλλά εμείς δεν ακούμε.

- Πολύ παράξενο αυτό. Μου φαίνεται αδύνατο ο Βαγγελάκης να γίνει πιο προσεκτικός από μόνος του.

- Τότε ο Βαγγελάκης θα μείνει χωρίς ποδήλατο για πάντα, κι εσύ ποτέ δεν θα πάρεις πίσω το ποδήλατο που του δάνεισες.

- Μπαμπά, δανείστηκες κι εσύ λεφτά από τους "ξένους", σαν το Βαγγελάκη;

- Όχι εγώ. Δανείστηκαν αυτοί που κυβερνούσαν την Ελλάδα.

- Άρα εσύ δεν φταις! Ουφ! Να πάμε να το πούμε μπαμπά, αυτό, στους "ξένους", ότι εσύ δεν φταις.

- Φταίω κι εγώ, και όλοι μας, αγοράκι μου. Αυτούς που κυβερνούσαν, εγώ τους ψήφιζα κάθε 4 χρόνια, στις Εκλογές

- Όμως, ξέρεις κάτι άλλο μπαμπά? Ο Βαγγελάκης, στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται ποδήλατο. Ούτε κι εγώ. Πάμε και με τα πόδια στο σχολείο. Κι αν χρειαστεί να πάμε κάπου γρήγορα, τρέχουμε...

- Τί θες να πεις, αγόρι μου;

- Να: όλα τα λεφτά που μας δίνουν οι ξένοι, τα χρειαζόμαστε πραγματικά;

- Φυσικά! Πώς αλλιώς θα ζήσουμε στην οικογένεια. Πώς θα ζήσει η γιαγιά σου? Θα ΠΕΙΝΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ. Ούτε ΒΕΝΖΙΝΗ θα έχουμε για το αυτοκίνητο: τέρμα οι εκδρομές.

- Μπαμπά, θυμάσαι τότε που με είχες τιμωρήσει και μου στέρησες το χαρτζιλίκι για ένα μήνα, επειδή είχα ξοδέψει όλες τις οικονομίες μου για ν' αγοράσω 50 Τυρανόσαυρους Ρεξ;

- Βέβαια το θυμάμαι! Σου είχα πει: αν θέλεις χαρτζιλίκι για τον επόμενο μήνα, θα σκαλίζεις και θα ποτίζεις τον κηπάκο της γιαγιάς σου κάθε Σάββατο, και θα ζήσεις με ό,τι λεφτά σου δώσει αυτή

- Τα έκανα, μπαμπά, όλα αυτά. Και για την πρώτη βδομάδα, δεν είχα φράγκο στην τσέπη. Μετά όμως, άρχισα να μαζεύω 2-3 ευρώ τη βδομάδα από τη δουλειά, και ξαναγέμισα τον κουμπαρά μου.

- Και πολύ καλά έκανες. Όμως, πού κολάει αυτό, με την κουβέντα μας για Πτώχευση;

- Επειδή είπες πως "θα πεινάσουμε", σκέφτομαι: αφού εγώ σκάλιζα και πότιζα τον κήπο της γιαγιάς, οι Έλληνες ΔΕΝ έχουμε χωράφια να σκαλίσουμε και να ποτίσουμε? Στο Σχολείο, η Δασκάλα μας είπε ότι στην Ελλάδα, ό,τι φυτό και να φυτέψεις πιάνει, γιατί έχουμε καλό ... κλίμα, και χώμα

- Όμως, μπορεί η μαμά σου κι εγώ ν' αφήσουμε τη δουλειά μας και να πιάσουμε το σκάλισμα και το πότισμα?

- Τότε ΕΓΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑ μπαμπά, τότε που έφταιγα και με τιμώρησες? Πριν λίγο, δεν μου είπες ότι ΟΛΟΙ φταίμε?

- Μα δεν έχω ιδέα από αγροτικές δουλειές!

- Ούτε κι εγώ είχα, αλλά μου εξήγησε η γιαγιά. Έχει κούραση, αλλά δεν είναι δύσκολο.

- Και βενζίνη πού θα βρούμε για το αυτοκίνητο?

- Μπαμπά, θα ζήσουμε χωρίς βενζίνη. Να πάμε με τα πόδια, όπως πάω εγώ κι ο Βαγγελάκης στο Σχολείο. Έπειτα, όταν σκάλιζα τον κήπο της γιαγιάς, ήμουν τόσο κουρασμένος που δεν είχα όρεξη να πάω πουθενά, προτιμούσα να κάνω παρέα στη γιαγιά, που μου έλεγε τόσες ιστορίες! Στο είπα και πριν, ούτε ο Βαγγελάκης ούτε εγώ χρειαζόμαστε πραγματικά το ποδήλατο. Μετά το σκάλισμα, θα μένουμε σπίτι, και θα κάνουμε παρέα ο ένας στον άλλο.

- Χμμμμμ... δεν έχει άδικο μικρέ. Για πες μου όμως, πώς θα πληρωθούν οι δάσκαλοι, οι γιατροί, οι αστυνομικοί, οι παπάδες, μέχρι να αρχίσουμε να βγάζουμε λεφτά από το "σκάλισμα"?

- Να μην πληρωθεί κανένας από αυτούς, να δουλεύουν τζάμπα μέχρι τότε. Όσο για τους παπάδες, ένας παπάς κάποτε είχε πει στην εκκλησία: "δωρεάν λάβατε, δωρεάν δώστε", και ότι ούτε ο Χριστός είχε μισθό, μπαμπά. Ούτε κι εγώ πληρωνόμουν, την πρώτη βδομάδα που σκάλιζα τον κήπο της γιαγιάς. Να δουλέψουν όλοι τζάμπα, όπως δούλευα κι εγώ και ΔΕΝ γκρίνιαζα. Και, να σου πώ κάτι: η γιαγιά, μού έμαθε τόσα πράγματα για τον κήπο της, που δεν μ' ένοιαζε η ψιλο-πείνα. Μου τα εξηγούσε όλα με χαμόγελο, ήταν τόσο καλή!

- Ναι αλλά φαγητό είχες να φας, μικρέ. Σε ταΐζαμε εμείς, δεν έμεινες νηστικός. Εμείς είχαμε λεφτά να σε ζήσουμε.

- ΩΡΑΙΑ! Όλους εμάς λοιπόν, μέχρι να βγάλουμε λεφτά από τα χωράφια μας, και από ό,τι άλλη δουλειά μπορούμε να κάνουμε στην Ελλάδα, να μας ταΐζουν οι Κυβερνήτες μας, μπαμπά.

- Με τί λεφτά, θα το κάνουν αυτό, αγόρι μου;

- Χωρίς λεφτά. Να πάνε σε όλους όσους έχουν τώρα χωράφια, και να πάρουν τη σοδειά τους για να τη μοιράζουν σε όλους μας. Και να ζητήσουν από όλους όσους έχουν ΤΩΡΑ λεφτά, να ταΐζουν τους άλλους που δεν έχουν, όπως τάιζες εσύ εμένα μέχρι να ρίξει η γιαγιά το πρώτο χαρτζιλίκι.

- Ναι αλλά πρέπει, για ένα-δυό χρόνια, να ζήσουμε πολύ φτωχά!

- Μπαμπά, εσύ δεν μου έλεγες πόσο φτωχά έζησε η γιαγιά και ο παππούς για λίγα χρόνια μετά τον "πόλεμο"; Και τώρα έχουν σπίτι, και κήπο, και έκαναν παιδιά, και είναι μια χαρά.

- Εσένα, όμως, μικρέ, δεν θα σε πειράζει που δεν θα έχεις τηλεόραση, χαρτζιλίκι, εκδρομές, παγωτά, μαρμελάδες, σινεμά, σουβλάκια, και όλα αυτά τα καλά;

- Μπαμπά μου, μπαμπούλη μου, εγώ έζησα ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ όπως λες για ΕΝΑ ΜΗΝΑ, τότε που σκάλιζα τον κήπο της γιαγιάς, και δεν με πειράζει καθόλου. ΕΣΕΝΑ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ, ΣΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΕΤΣΙ ΦΤΩΧΙΚΑ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΞΑΝΑ-ΒΓΑΛΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ;

ΠΗΓΗ: http://imagine.pblogs.gr/2011/09/mpampa-ti-shmainei-tha-ptwhefsoyme.html