Από τα θαύματα του Πανορμίτη της Σύμης

του Πρωτ. Νεκταρίου Σαββίδη
υπευθ. Γραφείου Εξωτερικής Ιεραποστολής Ι. Μ. Βεροίας και Ναούσης

        

Από καιρό σχεδίαζαν να πάνε να προσκυνήσουν στο μοναστήρι του Τ. Προδρόμου που βρίσκεται σκαρφαλωμένο στα ηρωικά βουνά της Μακεδονίας. Και όταν το κατάφεραν, με χαρά οδήγησαν τα βήματά τους στο μοναστήρι, πούναι άλλωστε , όπως κάθε μοναστήρι, όαση πνευματική.
Άνοιξη ήταν, εποχή που η φύση έχει βάλει όλη της τη δύναμη για να υμνήσει με τα ποικίλα χρώματά της τον Δημιουργό της.

Απολάμβαναν μέσα από το αυτοκίνητο όλη τη διαδρομή. Άφησαν πίσω τους τον πλούσιο κάμπο και άρχισαν να ανεβαίνουν τους πρόποδες του πανέμορφου βουνού. Μοσχοβολούσε το θυμάρι και όσο ανέβαιναν τόσο περισσότερο γινόταν υπέροχο το τοπίο. Από ψηλά φαινόταν όλος ο μακεδονικός κάμπος μέχρι που έπαιρνε το μάτι σου, ως το Θερμαϊκό κόλπο. Θέα μαγευτική. Το δάσος που ολοένα ανέβαιναν ήταν γεμάτο από οξιές, καστανιές, δρυς και πυκνή βλάστηση. Ποια ψυχή δε θα έστρεφε το βλέμμα της στον ουρανό και δε θα δοξολογούσε τον Κτίστη του παντός;

Μ' αυτές τις σκέψεις έφτασαν οι προσκυνητές στο μοναστήρι. Άφησαν πίσω τους τη μικρή, αλλά τόσο περιποιημένη και γεμάτη λουλούδια αυλή και αντίκρισαν το καθολικό με τους τρεις τρούλους να προβάλουν σε πρωτότυπο σχήμα πάνω από την πέτρινη σκεπή. Το εσωτερικό του καθολικού με το ξυλόγλυπτο τέμπλο, τη θαυματουργή εικόνα του Τιμίου Προδρόμου γαληνεύουν κάθε επισκέπτη. Αφού προσκύνησαν πέρασαν για κέρασμα στο αρχονταρίκι από τη μοναχή που είχε το συγκεκριμένο διακόνημα.

     Τους μίλησε για το ιστορικό του μοναστηριού και σε λίγο φάνηκε και η Γερόντισσα. Απλή και πρόσχαρη. Δεν είναι πολλά χρόνια που δέχθηκε την πρόσκληση του φιλομόναχου Επισκόπου της περιοχής και εγκαταστάθηκε με την ευχή του Γέροντά της εδώ.
- Γερόντισσα, ευλογείτε.
Την ευχή του Κυρίου και του Προδρόμου να έχουμε.
- Θαυμάσαμε, είπαν οι προσκυνητές, την υπέροχη φύση και την τοποθεσία του μοναστηριού. Συμφώνησε η Γερόντισσα.
- Έτσι είναι παιδιά μου. Αν Θεός προνοεί για όλη τη φύση και τη δημιουργία, πόσο μάλλον για κάθε άνθρωπο. Είναι κοντά σε κάθε στιγμή της ζωής μας. Αρκεί εμείς να αγωνιζόμαστε να ζούμε σύμφωνα με το θέλημά Του. Επεμβαίνει στη ζωή μας και μας βοηθά. Είναι ζωντανή η Παρουσία Του.
Κάτι πήγε να πει περισσότερο, αλλά δίστασε.
- Συνεχίστε, ψιθύρισε κάποιος από τους προσκυνητές.
- Θα διηγηθώ στην αγάπη σας ένα περιστατικό από τη ζωή μου. Το αναφέρω προς δόξαν Θεού και του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Του Πανορμίτη της Σύμης.
- Τι σχέση έχετε εσείς Γερόντισσα, με το μακρινό Πανορμίτη της Δωδεκανήσου;
- Θα σας πω.

Άρχισε τη διήγηση κι όλοι κρεμάστηκαν από τα χείλη της. Ακόμη και τα μικρά παιδιά ησύχασαν για να ακούσουν.
- Θα σας πάω πολλά χρόνια πίσω. Στο όμορφο νησί της Κιμώλου που γεννήθηκα. Σαν μικρό παιδί, όπως μου έλεγαν οι γονείς μου, ήμουν ζωηρό και αεικίνητο. Ώσπου ξαφνικά αρρώστησα. Έπεσα στο κρεβάτι και μάλιστα με αρρώστια βαριά. Ο νεαρός αγροτικός γιατρός που με εξέτασε διέγνωσε πολιομυελίτιδα Αρρώστια που καταλήγει σε μυϊκή ατροφία δηλαδή σε αναπηρία. Οργανωμένο νοσοκομείο δεν υπήρχε και η μεταφορά στον Πειραιά ήταν δύσκολη και επείγουσα. Όμως έπρεπε να γίνει. Οι γονείς μου, ενώ ήμουνα με υψηλό πυρετό και σε ακινησία, με έβαλαν στο καράβι για τον Πειραιά. Αν προλάβαιναν και αν γινόμουνα καλά. Ζήτημα ζωής και θανάτου. Ήταν όμως άνθρωποι με μεγάλη πίστη και βαθιά ευλάβεια. Ευλογημένοι. Όλα τα ανέθεσαν στο Θεό. Είχαν σε ευλάβεια τον Αρχάγγελο της Σύμης. Τον Πανορμίτη. Αμέσως ζήτησαν την βοήθειά του. Πως όμως θα πείτε αφού επικοινωνία δεν υπήρχε και η Κίμωλος είναι πολλά μίλια μακριά και στην άλλη πλευρά του Αιγαίου; Και όμως παιδιά μου, όπου υπάρχει πίστη αληθινή δεν υπάρχουν εμπόδια και αποστάσεις.

     Ο πατέρας μου μέσα σε ένα μικρό κασελάκι έβαλε λάδι, θυμίαμα, καρβουνάκια και το όνομά μου. Έκλεισε το κιβώτιο με πίσσα για να μην βραχεί το περιεχόμενο και καθώς ξεκινούσε το καράβι από την Κίμωλο για τον Πειραιά που έπρεπε να πάμε, το έριξε στο ταραγμένο πέλαγος. Δυνατή προσευχή ξέσπασε μέσα από την καρδιά του πατέρα μου για να φτάσει το κιβώτιο που ρίχθηκε στη θάλασσα στον Πανορμίτη, στην Σύμη, στην άλλη άκρη του Αιγαίου. Να επέμβει ο Αρχάγγελος για να σωθεί το παιδάκι του, που χανόταν από την φοβερή αρρώστια, δηλαδή εγώ που σας ομιλώ.
- Είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο, ρώτησε διστακτικά κάποιος από τους προσκυνητές. Ένα ακυβέρνητο κουτάκι να επιπλέει στο πέλαγος και να πρέπει πάει σε συγκεκριμένο προορισμό;
- Και όμως παιδιά μου. Εμείς ενώ φτάσαμε στον Πειραιά για την νοσηλεία, το μικρό δεματάκι διέπλευσε κάτω από τις φτερούγες του Αρχαγγέλου όλο το Αιγαίο πέλαγος και έφτασε στον Πανορμίτη, στη Σύμη! Το πήραν από την προκυμαία στο μοναστήρι. Το άνοιξαν. Πήραν ευλαβικά το λάδι για να το ανάψουν στο κανδήλι του Αρχαγγέλου.

Σιγή επικράτησε για μία στιγμή στο αρχονταρίκι και η Γερόντισσα συγκινημένη συνέχισε. Εγώ έγινα αμέσως καλά. Με θεράπευσε ο Πανορμίτης.

Ξανάγινα το ζωηρό παιδάκι, ενώ τώρα θα ήμουν στην καλλίτερη περίπτωση ανάπηρη! Μετά από λίγο καιρό λάβαμε και γράμμα, που ευλαβικά φυλάμε, από το μοναστήρι του Πανορμίτη που ανέφερε πως παρέλαβαν το δέμα. Πρόσφατα αξιώθηκα, να προσκυνήσω την Χάρη του Πανορμίτη και να του πω ότι οφείλω σε αυτόν την ζωή μου και το αγγελικό σχήμα που φορώ!

Απόλυτη ησυχία απλώθηκε στο αρχονταρίκι με το τέλος της διήγησης από την Γερόντισσα. Λες και σε όλους όσους άκουγαν χύθηκε μία σταλαγματιά από την χάρη του Πανορμίτη μέσα τους. Πήραν την ευχή της Γερόντισσας και ξεκίνησαν για την επιστροφή. Κανείς δεν έλεγε τίποτε στο αυτοκίνητο. Μόνο μία μυστική καρδιακή προσευχή ανέβαινε απ όλους στον προεξάρχοντα των Αγγελικών Δυνάμεων:

«Σκέπασον και ημάς εν τη σκέπη των πτερύγων σου μέγιστε Μιχαήλ Αρχάγγελε».

Πηγή : Περιοδικό ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2008

ΠΗΓΗ: http://www.egolpion.com/panormitis_8avmata.el.aspx