Κείμενο και προβληματισμός ενός ακροατή μας, χρήσιμος για όλους

Ένας ακροατής μας (που θα ήθελε να μην αναφέρουμε το όνομά του μας έστειλε το mail που θα διαβάσετε στη συνέχεια. Δεν έχουμε κάτι περισσότερο να προσθέσουμε. Δυστυχώς είμαστε Λαός αγνώμων. Δεν ξέρουμε την ιστορία μας και δεν γνωρίζουμε τα πάθη του παρελθόντος. Και επειδή ακριβώς ζούμε σε δικούς μας κόσμους, δεν εκτιμούμε αυτό που πρέπει. Δυστυχώς κατά πλειονότητα ζούμε ως μικροί εμπαθείς θεοί και ξεχνάμε τον Ένα και Μόνο Θεό. Αυτός μας δίνει τα πάντα. Όμως η αγνωμοσύνη μας δεν βλέπει τη δική του παρουσία, αλλά αναπαυόμαστε στη δική μας ενεργή απουσία. Χαιρόμαστε που λαμβάνουμε τέτοια κείμενα με τέτοια σχόλια… Όλοι μαζί αρχίζουμε να σκεφτόμαστε, να προβληματιζόμαστε, να μαθαίνουμε, να αναζητούμε… Μα πάνω από όλα μαθαίνουμε να ελπίζουμε στο Θεό. Ναι, η κατάσταση είναι δύσκολη. Ναι, αυτοί που μας διοικούν με μαθηματική ακρίβεια μας καταστρέφουν πλήρως. Αλλά συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε, όχι ως «αθάνατη λαϊκή ψυχή». Αυτή με την πάροδο των τριάντα ετών της προόδου κοιμάται και φοβάται να ξυπνήσει μήπως χάσει το όνειρο της αυταπάτης της. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ως μεμονωμένες ψυχές που αναζητούν την Ανάσταση μετά τον Σταυρό και το λαμπρό εκείνο Θαβώρειο Φως που ήρθε ως Αναστάσιμο να πληρώσει τα πάντα (κατά των Ιερό Δαμασκηνό). Και οι ψυχές αυτές θα βρούμε το κουράγιο μας (προσευχητικά) και θα συσπειρωθούμε (δυναμικά) κάτω από την Εκκλησία μας. Εκεί μας καθοδηγούν οι Άγιοι μας.

Ευχαριστούμε το φίλο μας και παραθέτουμε πλήρες το mail του και τον προβληματισμό του:


Βρήκα ένα απόσπασμα απ' το οποίο φαίνεται ή ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ή ότι η ιστορία συνεχίζεται και η κατάσταση που περιγράφει το απόσπασμα επιδεινώνεται...

[...] Α!, η αθάνατη λαϊκή ψυχή ενός βασανισμένου λαού που πέρασε τετρακόσια χρόνια μαύρη και φρικτή σκλαβιά κάτω από το μαχαίρι, τη φωτιά και το σχοινί, του πιο αιμοβόρου, του πιο φανατισμένου δυνάστη! Με τη λογική του ανθρώπου, με την προπαίδεια και τους αριθμούς, με την ιστορική πείρα έστεκε αδύνατο να επιζήσει, αδύνατο κάποτε να ξαναβρεθεί στον "ξανθό της λευτεριάς ήλιο". Όμως οι μεγάλοι και οι σοφοί του κόσμου με τη γνώση φουσκώνουν, στηρίζονται στην αποταμιευμένη λογική, ξεχνούν πως υπάρχει παντοδύναμος Θεός που κυβερνά το σύμπαν. Παρατρέχουν την ενανθρώπιση, τη σταυρική θυσία, την Ανάσταση. Και πέφτουν έξω. Και βλέπουν καμιά φορά το Θαύμα και τρίβουν τα μάτια του. Μια απο τις ξέχωρες αρετές του λαού ήταν σ' αυτά τα μαύρα χρόνια να συσπειρωθεί σαν τα πουλάκια της όρνιθας γύρω από τα φτερά της Εκκλησίας. Της ορθόδοξης Εκκλησίας. Της στοργικής και διάστικτης με χάρη και αλήθεια αυτής Μητέρας. Έτσι κύλησαν, πέρασαν τα χρόνια των στεναγμών, οι αιώνες του φρικτού Γολγοθά.

Σήμερα, η λαϊκή τούτη ψυχή, σε όσα τουλάχιστον χώματα "ξανάλαμψε της λευτεριάς ο ξανθός ήλιος", βρισκόταν πνευματικά λιπόθυμη, ακαθοδήγητη, με μια ηγεσία δεμένη χειροπόδαρα στους πολιτικούς, αδύναμη, εμπρός στο δρόμου του χρέους και της ευθύνης. Οι μέριμνες του βίου, η λαχτάρα του πλούτου, τ' αξιώματα με τη μάταιη δόξα, τη συντράβηξαν, τη ζάλισαν, την έφεραν συνακόλουθο και μίμο ηγητόρων του Δυτικού χώρου. Ενός χώρου που άφησε να ξεθωριάσει ο σταυρός και το Θαβώρειο Φώς......[...]

Διαβάζοντας λοιπόν τα παραπάνω, οι προβληματισμοί που μου ήρθαν στο μυαλό ήταν πολλοί

1) Η αθάνατη λαϊκή ψυχή, υπάρχει;; κοιμάται;;; κοιμήθηκε για πάντα;;;;θα αναστηθεί;;;;;

2) Αν με την λογική, με την προπαίδεια και τους αριθμούς και την ιστορική πείρα ήταν αδύνατο τότε να ξαναβρεθεί στον "ξανθό της λευτεριάς ήλιο", δύναται τότε στην εποχή της τεχνολογίας και της γνώσης να γίνει κάτι καλύτερο;;

3) Αν οι τότε ξεχνούσαν πως υπάρχει παντοδύναμος Θεός που κυβερνά το σύμπαν τότε στην σημερινή εποχή τι γίνεται;; και πολλοί άλλοι.... Το δεύτερο απόσπασμα, ίσως, περιγράφει σε ένα μικρό βαθμό την πνευματική κατάσταση του τόπου τούτου...

Μετά όμως από όλα αυτά και συνεχίζοντας την ανάγνωση του βιβλίου σκέφτηκα: ΠΙΣΤΗ, ΕΛΠΙΔΑ, ΘΕΡΜΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ και ο Κύριος θα είναι πάντα μεθ' ημών!!!

Όλα αυτά γύρω στα 1897, στην εποχή του Αγίου Νεκταρίου, όταν διακονούσε στον Ν. Ευβοίας.

Το απόσπασμα υπάρχει στο βιβλίο: "Ο Άγιος του αιώνα μας: Ο Όσιος Νεκτάριος Κεφαλάς., Αφηγηματική Βιογραφία. Σώτου Χονδροπούλου, Εκδόσεις: Καινούργια Γη, Αθήνα 1992. Σελίδα 80-81.

Σας τα γράφω όλα αυτά επειδή το απόσπασμα αυτό μου θύμισε την υπάρχουσα πνευματική και κοινωνική κατάσταση του τόπου και του καθ' ενός από εμάς και κυρίως την δική μου.

[…] Χαίρετε!!!