Ἡ Κατοχή! Μιὰ ἀπαίσια περίοδος κατὰ τὴν ὁποία ἡ χώρα στέναζε φριχτὰ κάτω ἀπὸ τὸ σιδερένιο πέλμα ἀδίστακτου βάρβαρου κατακτητῆ. Γιὰ τοὺς μεγαλύτερους στὴν ἡλικία ἀποτελεῖ ἕναν ἐφιάλτη.
Δὲν ἦταν ἡ πρώτη οὔτε ἡ μόνη. Ὁ τόπος πέρασε ἀπὸ πολλὲς κατοχές. Ἡ φρικιαστικότερη ἦταν ἀναμφιβόλως αὐτὴ τῶν 400 χρόνων σκλαβιᾶς.
Κάθε μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀπίστευτα τραγικὲς κατοχὲς προξένησε ἀμέτρητες καταστροφὲς στὸν τόπο, καμία ὅμως δὲν μπόρεσε νὰ ὑποδουλώσει τὴν ψυχὴ καὶ τὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ. Γιατί;
Διότι ἡ ψυχὴ καὶ τὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ βρισκόταν πάντοτε κάτω ἀπὸ ἄλλου εἴδους κατοχή, εὐεργετικὴ κατοχή. Πάνω ἀπὸ 3.000 χρόνια διαρκεῖ αὐτὴ ἡ κατοχὴ καὶ δὲν ἐπιτρέπει στοὺς ἐπίδοξους κατακτητὲς νὰ κυριεύσουν ἔδαφος πνευματικὸ σ᾿ αὐτὸν τὸν τόπο.
Γι᾿ αὐτὴ τὴν παράδοξη κατοχὴ θὰ κάνουμε λόγο στὸ κείμενό μας τοῦτο.
Κατὰ τὸν πλέον τέλειο τρόπο παρουσιάστηκε αὐτὴ ἡ «κατοχὴ» σ’ ἕνα λόγο τοῦ κορυφαίου ρήτορα ὅλων τῶν αἰώνων, τοῦ Δημοσθένη, 4 αἰῶνες πρὸ Χριστοῦ. Εἶπε:
«...δεδόχθαι τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εὐξαμένους καὶ θύσαντας τοῖς θεοῖς καὶ ἥρωσι τοῖς κατέχουσι τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν τὴν Ἀθηναίων... διακοσίας ναῦς καθέλκειν εἰς τὴν θάλατταν...»· ἔχει ἀποφασισθεῖ, εἶπε ὁ Δημοσθένης, ἀπὸ τὴ βουλὴ καὶ τὴ συνέλευση τῶν πολιτῶν τῆς Ἀθήνας, ἀφοῦ πρῶτα προσευχηθοῦν καὶ θυσιάσουν στοὺς θεοὺς καὶ τοὺς ἥρωες ποὺ κατέχουν τὴν πόλη καὶ τὴν περιοχὴ τῶν Ἀθηναίων, νὰ ναυπηγηθοῦν καὶ νὰ βγοῦν στὴ θάλασσα 200 πλοῖα... (προκειμένου νὰ πολεμήσουν).
Εἶναι φανερὸ ὅτι τὸ βάρος τοῦ κειμένου αὐτοῦ βρίσκεται στὶς λέξεις «τοῖς θεοῖς καὶ ἥρωσι τοῖς κατέχουσι τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν τὴν Ἀθηναίων». Μὲ τὴ φράση αὐτὴ ὁ Δημοσθένης περιγράφει τὸ ὑπέροχο βίωμα τῶν πολιτῶν τῆς ἀρχαίας Ἀθήνας: τὸ βίωμα ὅτι ἡ πόλη καὶ τὸ κράτος τους βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία τῶν ἡρώων τους καὶ τῶν θεῶν ποὺ λάτρευαν ὡς προστάτες τους· προκειμένου μάλιστα γιὰ τὴν Ἀθήνα τὴ θεὰ Ἀθηνά, ἀφοῦ βρισκόμαστε πρὸ Χριστοῦ καὶ οἱ πρόγονοί μας ἦταν εἰδωλολάτρες.
Αὐτὸ τὸ καίριο ἀλλὰ ἀτελὲς τότε βίωμα βρῆκε τὴν τέλεια πραγμάτωσή του, ὅταν ἡ Ἑλλάδα μας γνώρισε τὴ χριστιανικὴ πίστη. Τότε, αὐτὸ ποὺ ἦταν πρὶν ὁμιχλῶδες καὶ προπαρασκευαστικό, ἔγινε μέσα στὴν Ἐκκλησία οὐσιαστικὸ καὶ ψηλαφητό: Κάθε πόλη καὶ περιοχὴ βρέθηκε κάτω ἀπὸ τὴν κατοχὴ τῶν ἡρώων της καὶ τῶν κατὰ χάριν θεῶν, τῶν ἁγίων της!
Τὴν ἀλήθεια αὐτὴ τὴ διατυπώνει ἐκφραστικότατα σὲ ἕνα λαμπρὸ κείμενό του ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: «Τί νὰ πολυλογῶ; Οἱ ἅγιοι πάντες διὰ μέσου τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅπου ἠξιώθησαν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, ἔγιναν θεοὶ κατὰ χάριν καὶ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ... Καὶ ἄλλοι μὲν ἐξουσιάζουν ἕνα μέρος τοῦ κόσμου, ἄλλοι δὲ ἄλλο· ὁ ἕνας μίαν νῆσον καὶ ἐπαρχίαν καὶ ὁ ἄλλος ἄλλην: Ὁ Σπυρίδων τὴν Κέρκυραν· ὁ Γεράσιμος τὴν Κεφαλληνίαν· ὁ Διονύσιος τὴν Ζάκυνθον· ὁ Δημήτριος τὴν Θεσσαλονίκην· ὁ Γεώργιος τὴν Καισάρειαν τῆς Παλαιστίνης· ὁ Νικόλαος τὰ Μῦρα τῆς Λυκίας καὶ οἱ λοιποὶ καθεξῆς ἐξουσίασαν τοὺς τόπους ἐκείνους, εἰς τοὺς ὁποίους ἐμαρτύρησαν ἢ ἐκοιμήθησαν, ἢ μὲ τὰ λείψανά των ἡγίασαν» (Γυμνάσματα Πνευματικά, Μελέτη ΛΔ΄).
Συγκλονιστικὴ ἀλήθεια! Ἡ χώρα μας βρίσκεται ὁλόκληρη κάτω ἀπὸ καθεστὼς κατοχῆς! Τὴν κατέχουν οἱ ἅγιοί μας καὶ οἱ ἥρωές μας! Ἡ χώρα μας δὲν εἶναι δική μας! Ἀνήκει στοὺς ἁγίους της καὶ τοὺς ἥρωές της, σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίστηκαν, θυσιάστηκαν, μαρτύρησαν! Ὅλες οἱ πόλεις καὶ τὰ χωριά της βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὴν κατοχὴ ἑνὸς ἁγίου, τοῦ πολιούχου τους, καὶ ἐμπνέονται ἀπὸ τὸ ἡρωικὸ παράδειγμα τῶν ἡρώων ποὺ σὲ κάποια φάση τῆς ἱστορίας πότισαν μὲ τὸ αἷμα τους τὸ χῶμα τους φυλάσσοντας τὶς Θερμοπύλες τῆς ἐλευθερίας.
Τί εἴδους ὅμως εἶναι αὐτὴ ἡ κατοχή; Εἶναι φανερὸ πὼς πρόκειται γιὰ πνευματικῆς φύσεως κατοχή. Κατοχὴ τῆς καρδιᾶς τῶν πολιτῶν, δηλαδὴ στὴν ἀγάπη τοῦ λαοῦ πρὸς τοὺς ἁγίους καὶ τοὺς ἥρωες.
Κι αὐτὸ πρακτικότερα σημαίνει ὅτι, ὅσο περισσότερο τὴν καρδιά μας τὴν κατέχει ἡ ἀγάπη, ἡ εὐλάβεια καὶ ἡ τιμὴ πρὸς τοὺς ἁγίους καὶ τοὺς ἥρωές μας, τόσο περισσότερο ἐκεῖνοι εὐλογοῦν καὶ προστατεύουν τὸν τόπο μας.
Κι ὅταν αὐτὸ συμβαίνει, τότε ἄλλου εἴδους κατοχὴ δὲν μπορεῖ νὰ ἀπειλήσει τὸν τόπο. Μπορεῖ κάποτε ἐχθροὶ νὰ περάσουν τὰ σύνορά του, μπορεῖ νὰ ἐπιβάλουν καθεστὼς τυραννικό, μπορεῖ νὰ βασανίσουν, νὰ φυλακίσουν, νὰ ἐξορίσουν, νὰ θανατώσουν... Ὅμως...
Ὅμως τὴν ψυχὴ τοῦ τόπου δὲν θὰ τὴν κατακτήσουν ποτέ! Ἡ ψυχὴ τοῦ τόπου, τὸ πνεῦμα του, τὸ φρόνημά του ἀνήκει στοὺς ἀληθινοὺς κατόχους του, τοὺς ἁγίους, δηλαδὴ τοὺς νέους κατὰ χάριν θεούς, καὶ τοὺς ἥρωες.
Εἶναι συγκλονιστικό: Μᾶς κρατᾶνε οἱ νεκροί! Οἱ ἀπὸ τοὺς ἀστοιχείωτους θεωρούμενοι νεκροί, ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι ὁλοζώντανοι. Μᾶς κρατᾶνε οἱ «νεκροί», γι᾿ αὐτὸ εἴμαστε ἀνίκητοι, ἐλεύθεροι, ἀδούλωτοι. Αὐτοὶ κρατοῦν ἀδούλωτη τὴν Ἑλλάδα, ποὺ ἔχει τὴ μεγαλύτερη «παραγωγὴ» παγκοσμίως ἁγίων καὶ ἡρώων.
Καὶ θὰ συνεχίσουν νὰ τὴν κρατοῦν καὶ στὸ μέλλον. Ἀρκεῖ βέβαια νὰ τοὺς κατέχουμε καὶ ἐμεῖς μὲ ἀγάπη στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας.
Κι αὐτὸ εἶναι ἀναμφιβόλως τὸ χρέος καὶ ἡ εὐθύνη ὅλων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου